ตอนที่ 4 : หมวยสตาร์บัค
วันนี้เป็นวันแรกหลังจากปิดเทอมที่ผมตื่นก่อนนาฬิกาปลุก
ไอ้หมวยทั้งโทรศัพท์มาปลุก ทั้งตะโกนเรียก เหมือนกับว่าวันนี้เป็นวันสิ้นโลกของมัน ผมจำต้องตื่นมาเปิดประตูเชิญมันเข้าบ้านตั้งแต่เจ็ดโมงและนั่งนิ่งๆ อยู่บนโซฟามองมันเดินไปมาในครัวบ้านผม
“ง่วงเหรอ” หมวยอุตส่าห์เอ่ยปากถามทั้งที่ยังง่วนอยู่กับโทรศัพท์และอุปกรณ์การทำอาหารของมัน
“เออ”
“นอนดิ” มันยิ้มกวนๆ มาให้
“นอนไม่หลับแล้ว หมวย” ผมโอดครวญ
หมวยหัวเราะชอบใจ แต่ก็ยังไม่สนใจผม มันหันกลับไปหยิบนู่น จับนี่ในครัวต่อ เหมือนเป็นเชฟใหญ่ในห้องอาหาร ซึ่งอันที่จริงแล้วหมวยมันทำกับข้าวไม่เป็นสักอย่าง
“จะทำกับข้าวหรือไง” ผมเท้าแขนไว้กับพนักโซฟาแล้วถามไอ้หมวย
“เปล่า”
“แล้วจะเข้าครัวเพื่อ”
“ทำกาแฟ” หมวยยิ้มแฉ่งให้ผม “ให้ฝรั่งกับพี่ตุลย์ดื่ม”
ผมเคยทานอาหารฝีมือหมวยและสาบานเลยว่าผัดคะน้าหมูกรอบจานนั้นที่หมวยเคยทำให้กินโคตรจะไม่เอาไหน ผมชิมไปคำเดียวก็วางช้อนลงหันไปส่ายหน้ากับไอ้หมวยบอกมันว่า ‘ไม่ไหวจริงๆ’ แต่หมวยไม่ยอม มันหยิบช้อนแล้วตักทานเองจนกระทั่งได้คำตอบ ‘ก็ไม่ได้แย่มากมั้ง’ อย่างฝืนๆ จากตัวมันเอง
ผมคิดว่าจะเทผัดคะน้าหมูกรอบจานนั้นทิ้งหลังจากเราทั้งคู่ลงความเห็นอย่างเป็นเอกฉันท์ว่าไม่ผ่าน แต่หมวยมันเสียดายวัตถุดิบที่ใช้ปรุงอาหารเกินกว่าจะทำใจยอมรับให้น้องๆ ของมันลงไปอยู่ในขยะเปียกได้ สุดท้ายก็จบลงที่หมวยฝืนกินมันไปครึ่งจานและยอมให้ผมเขี่ยพวกมันลงถังขยะ แต่จริงๆ แล้วคะน้าหมูกรอบอีกครึ่งจานมันก็ตกมาอยู่ในท้องผมนั่นแหละ แค่เห็นหมวยทำหน้าเสียดายผมก็ใจเสียจะแย่อยู่แล้ว ให้ทิ้งสิ่งที่มันตั้งใจทำขนาดนั้นไปผมทำไม่ลงหรอก (แม้ว่ารสชาติจะไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ ก็ตาม)
“กินได้แน่นะ” ผมแกล้งถาม ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าไม่น่าจะเป็นไปได้
“ไม่แน่ แต่คนเราก็ต้องมีครั้งแรกอะ” หมวยตอบเสียงเบา มันขมวดคิ้วตอนอ่านอะไรในโทรศัพท์ของมันสักพัก สงสัยว่าจะเป็นสูตรกาแฟที่จะทำนี่ละ ไม่นานก็เริ่มลงมือทำ
ผมชอบเวลาหมวยมันตั้งใจทำอะไรสักอย่าง มันน่ารักแบบประหลาดๆ อาจจะเป็นเพราะอุปกรณNเสริมบนหน้าหมวยด้วยล่ะมั้ง ที่ทำให้ผมอยากมองมันทำอะไรอย่างนี้ไปนานๆ
ปกติหมวยจะใส่คอนแทคเลนส์เวลาไปเรียน แต่ถ้าอยู่ที่บ้านจะใส่แว่นแทน แต่ช่วงเวลาที่หมวยจะหยิบแว่นมาใช้ก็ไม่ได้มีตลอดเวลา อย่างน้อยก็ต้องเป็นตอนที่อ่านหนังสือ หรือช่วงเวลาที่มันอยากทำอะไรให้สำเร็จสมใจมันแบบนี้
และผมก็การันตีได้เลยว่าแว่นกลมๆ ที่มันใส่ยิ่งทำให้ไอ้หมวยดูน่ารักขึ้นเป็นพิเศษ
“แต่วันนี้ไอ้ตุลย์กลับมาบ่ายนะ” ผมบอก
“เหรอ…” หมวยชะงักไปครู่หนึ่งแล้วเม้มปาก “ก็...เดี๋ยวให้ฝรั่งชิมก่อนไง พี่ตุลย์จะได้ดื่มอันที่อร่อยๆ”
ผมหัวเราะอย่างประชดประชันให้มันได้ยิน แต่หมวยทำเป็นหูทวนลม สนใจแต่ถ้วยกาแฟในมือมัน
ที่มันปลุกผมตอนเช้ายังไม่ทำให้ผมหงุดหงิดเท่าประโยคที่มันพูดเมื่อกี้ด้วยซ้ำ หมวยนะหมวย
หมวยถือกาแฟแก้วแรกในชีวิตของมันมาวางตรงหน้าผมอย่างทะนุถนอม แล้วยืนรอรับคำวิจารณ์จากผม
“กาแฟอะไร” ผมถาม
“ลาเต้ หอมอะดิ”
“งั้นๆ แต่พี่ชอบอเมริกาโน รู้ไหมเนี่ย” ผมเงยหน้ามองมัน ส่วนไอ้หมวยก็ขมวดคิ้วเตรียมเถียงผมเต็มที่
“ก็เจมส์อยากดื่มลาเต้”
“แต่พี่อยากกินอเมริกาโน”
“ก็เรื่องของฝรั่ง แต่ลาเต้แก้วนี้มันเรื่องของเจมส์ ” ไอ้หมวยเถียงคำไม่ตกฟากเหมือนทุกครั้ง
และฝั่งที่ต้องยอมก็ต้องเป็นผมเสมอ
“ไม่ผ่าน” ผมบอก
ไอ้หมวยหน้าบูดนิดหน่อย แล้วเก็บกาแฟกลับไปที่เคาน์เตอร์
“จะทำอะไรอีก” ผมถาม
“ทำใหม่”
โถ ไอ้หมวยเอ๊ย
หลังจากลาเต้แก้วแรกถูกนำกลับไปปรับปรุงใหม่ในครัวเชฟหมวย ประมาณสิบห้านาทีต่อมาลาเต้แก้วใหม่ก็ถูกนำมาเสิร์ฟอีกครั้ง และผมยังยืนยันคำเดิมว่า ‘ไม่ผ่าน’
หมวยมันวิ่งกลับไปที่ครัวเพื่อทำลาเต้แก้วใหม่อีกครั้ง และนำมาเสิร์ฟ แก้วแล้วแก้วเล่าก็ยังไม่พ้นขีดมาตรฐานของผม
ผมพูดคำว่า ‘ไม่ผ่าน’ เป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่ทราบ แต่แน่ใจว่าเกินสิบรอบไปแล้ว และมั่นใจว่าคืนนี้ผมอาจจะหลับไม่ลงไปทั้งคืนเพื่อไอ้หมวยคนเดียว
หมวยเสิร์ฟลาเต้ให้ผมอีกครั้ง ผมมองหน้ามันสักพักก่อนจะถอนใจ แล้วยกลาเต้ขึ้นมาดื่ม สุดท้ายก็บอกมันว่า “ไม่ผ่าน”
“พี่ตุลย์ เต็มสิบให้เท่าไหร่” ไอ้หมวยถามตุลย์ที่นั่งอยู่ข้างๆ ผม หลังจากมันกลับมาถึงบ้านช่วงบ่าย
“แปดละกัน อร่อยเหมือนกันนะเนี่ย” ตุลย์เอื้อมมือจะไปลูบหัวไอ้หมวย แต่ผมตีมือมันดังเพี๊ยะ ไอ้หมวยหันขวับมาตีผมกลับทันที
ใช่สิวะ ก็เรามันที่สองนี่หว่า
ผมกอดอกแล้วหันหน้าไปอีกทางไม่ยอมมองมัน ชิมกาแฟให้ตั้งแต่เช้ายันเที่ยงจนมันอร่อยขนาดนี้ยังจะมาทำร้ายร่างกายกันอีก ไอ้เด็กใจร้าย
“แล้วมึงเป็นอะไร ตาแข็งขนาดนี้ เอ็มร้อยมาหรือไง”
“เรื่องของกู”
หมวยจะใจร้ายยังไง
#ก็เรื่องของหมวย
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ตามใจหมวยน่ะที่หนึ่งเลยนะนายฝรั่ง ตามใจเก่ง ชมเก่ง และน้อยใจน้องเก่งง แต่มันก็น่าน้อยใจ น่าหงอยจริงแหละ การเป็นที่สองมันก็แย่นิดหน่อยหรืออาจจะไม่หน่อย แงง นายฝรั่งกอดนะ
ยอมชิมกาแฟให้น้องไม่รู้กี่ถ้วย ชิมจนมันสามารถกินได้ นายฝรั่งตาค้างแน่นอนคืนนี้
หมวยเด็กแสบ เถึยงพี่เขาฉอดๆ เพราะรู้ว่าพี่เขาตามใจสินะ
เดี๋ยวเถอะหมวย เดี๋ยวเถอะะะะะะะะะ