ตอนที่ 3 : หมวยกับนายตุลา
วันนี้เป็นวันที่น่าเบื่อที่สุดในชีวิตของผม
‘ฝรั่ง’ คนโปรดของไอ้หมวยเมื่อสองวันที่ผ่านมาเหมือนไม่เคยมีอยู่จริง หลังจากที่คนโปรดอีกคนของหมวยกลับมาจากเชียงใหม่
ไอ้ตุลย์กลับมาแย่งความเป็นที่หนึ่งในใจของไอ้หมวยจากผม
หมวยแหกขี้ตาตื่นตั้งแต่เช้าเพื่อมาลากผมไปซื้อน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋ที่ตลาดเป็นของต้อนรับไอ้ตุลย์กลับบ้าน มันเดินยิ้มแฉ่งตั้งแต่ท้ายซอยยันปากซอย ทักคนไปทั่วทั้งเด็กน้อย คนแก่ คนท้อง แม้แต่ไอ้จุด หมาประจำซอยที่มันไม่ชอบหน้า วันนี้หมวยก็ยอมเล่นด้วย สาเหตุที่เป็นแบบนี้จะเป็นใครไม่ได้นอกจากไอ้ตุลา บริบูรณ์ทรัพย์คนนั้น
“พี่ตุลย์จะมาถึงบ้านเมื่อไหร่อะฝรั่ง” ไอ้หมวยถาม
“ถามเป็นรอบที่สามแล้วนะหมวย”
“ก็ตื่นเต้นนี่”
ผมหันไปหาหมวย ตามันเป็นประกายเหมือนเด็กที่กำลังจะได้ของเล่น วันนี้ไม่สนใจการ์ตูนในโทรทัศน์ที่มันชอบดูด้วยซ้ำ เอาแต่ถามหาไอ้ตุลย์จนผมเหนื่อยจะตอบ
“เจมส์โทรหาพี่ตุลย์ดีป้ะ”
“ไม่ดี”
“ทำไมอะ”
“เดี๋ยวมันรำคาญ”
“จริงเหรอ”
“เออ”
หมวยมันทำหน้าหงอยหลังจากคิดตามสิ่งที่ผมพูด มันจ้องโทรศัพท์ในมือแล้วก็วาง แล้วก็หยิบขึ้นมาดูใหม่ หมวยมันทำแบบนี้อยู่หลายนาที จนกระทั่งไอ้ตุลย์โทรมาหา ไอ้หมวยก็ใจดีเปิดลำโพงให้ผมฟังด้วย
ให้มันตายกันไปตรงนี้แหละวะไอ้ฝรั่ง!
“ฮัลโหลพี่ตุลย์” ไอ้หมวยพูดไปยิ้มไปเหมือนเพื่อนผมตอนแฟนมันโทรมาหา
(ไม่โทรหาพี่บ้างเลย ว่าจะให้มารับ)
“เจมส์กลัวรบกวนพี่ตุลย์”
(ไม่รบกวนเลย ใครบอกเนี่ย ไอ้จอห์นใช่ไหม ไอ้ตัวอิจฉา)
ไอ้หมวยหัวเราะเสียงดัง ส่วนไอ้คนในโทรศัพท์ก็หัวเราะกับมันด้วย มีแค่ผมคนเดียวที่โดนพวกมันโจมตี แถมยังต้องนั่งฟังมันคุยกันต่ออีกต่างหาก
(เออ พี่แวะมาพารากอน ซื้อขนมปังลุงหนวดที่เจมส์ชอบมาให้ด้วย รอกินนะ)
“ขอบคุณค้าบ” หมวยพนมมือตอบไอ้ตุลย์ ผมแอบหัวเราะนิดหน่อยไม่ให้ไอ้หมวยมันรู้
หมวยมันติดนิสัยยกมือไหว้คนอื่นเขาไปทั่วเพราะหม่าม้าสอนมันมาแต่เด็ก พอมีคนให้อะไรมันก็จะยกมือไหว้เขาเป็นอย่างแรก แต่มันตลกตรงที่แม้แต่คนที่จะให้ของมันทางโทรศัพท์มันก็จะยกมือไหว้เขาเหมือนกันทั้งที่เขาก็คงจะไม่เห็น หมวยมันก็ทำไปเพราะชินแล้วนั่นแหละ แต่ผมก็ตลกมันทุกที
ผมกับหมวยนั่งดูโทรทัศน์ไปไม่ถึงชั่วโมงก็มีคนมากดกริ่ง ผมวางขนมเตรียมจะไปเปิดประตู แต่ไม่ทันไอ้หมวยที่วิ่งฉิวไปก่อน ผมเดินตามออกไปเห็นภาพที่แทบจะไม่อยากให้พวกมันเข้ามาในบ้าน
ไอ้หมวยยืนกอดไอ้ตุลย์เป็นลูกแมวอ้อนเจ้าของ ถ้ามันไม่เกรงใจของในมือไอ้ตุลย์ ผมว่าหมวยมันก็คงจะกระโดดเอาขาเกี่ยวไอ้ตุลย์ไปแล้ว
“เข้าไปกินขนมกัน ไส้ดั้งเดิมกับช็อกโกแลตแบบที่เจมส์ชอบเลย” ตุลย์ลูบหลังหมวยเบาๆ แล้วหันมายักคิ้วให้ผม
ผมกลายเป็นส่วนเกินในบ้านของตัวเอง
ผมนั่งอยู่บนโซฟา กอดหมอนอิงมองไอ้หมวยนั่งเล่นกับไอ้ตุลย์อย่างเงียบๆ โดยที่ไม่รู้ว่าควรจะแทรกเข้าไประหว่างบทสนทนาของพวกมันตรงไหน แต่พอเห็นหมวยมันยิ้มตาปิดแล้วก็ได้แต่นั่งยิ้มๆ อยู่ข้างหลัง ไม่อยากจะเข้าไปขัดความสุขมันเท่าไหร่
“ฝรั่ง กินป้ะ ไอ้นี่อะ คุ้กกี้ๆ แบบที่เจมส์เคยให้ฝรั่งกินไง” หมวยยื่นขนมปังมาจ่อปาก ผมจะส่ายหน้ามันก็ไม่ยอม สุดท้ายก็ยัดเข้าปากผมมาจนได้ แล้วก็หัวเราะของมันอยู่คนเดียว
“เป็นไงบ้างวะ เด็กกรุงเทพ” ตุลย์ถามผม
ผมยักไหล่ บอกมันไปว่า “ไม่ลำบากลำบนอะไรครับ ผมอยู่ดีกินดี แล้วเด็กเชียงใหม่ว่าไง”
“ก็ดี นี่กูกะจะไปทุกเทศกาลตามไข่ย้อยกับดากานดาเลยนะ” มันหัวเราะ
“แบบนี้พี่ตุลย์ก็พูดเหนือได้แล้วดิ ใช่ป้ะ พูดให้เจมส์ฟังหน่อยๆ” หมวยบีบนิ้วไอ้ตุลย์เบาๆ เหมือนทุกครั้งที่มันจะขอร้องให้ใครสักคนทำตามที่ตัวเองขอร้อง วิธีน่ารักๆ ของมันแบบนี้นี่แหละที่ทำให้ใครต่อใครก็เอ็นดูมันเป็นลูกเป็นหลานไปหมด
“น่าฮักขนาด” ไอ้ตุลย์พูดจบผมก็หยิบหมอนปาใส่หน้ามันทันที
ไอ้ตุลย์ ไอ้ชั่ว อย่าเต๊าะไอ้หมวย!
“เมื่อกี้แปลว่าเจมส์น่ารักมาก” ตุลย์มันอุตส่าห์แปลให้ด้วย หมวยหูแดง แล้วก็ยิ้มเขินๆ ตามสูตรหมวยๆ ของมัน ผมเชื่อว่าไอ้ตุลย์ก็คงจะเห็นมาเป็นพันครั้งแล้ว แต่ผมก็ไม่อยากให้มันไปทำหน้าน่ารักๆ แบบนี้ใส่ไอ้ตุลย์อีกอยู่ดี
พวกเราสามคนย้ายกันไปบ้านไอ้ตุลย์ เพื่อบิ๊กคลีนนิ่งให้บ้านฝุ่นเกาะที่ตุลย์ไม่ยอมให้แม่บ้านมาทำความสะอาดระหว่างที่มันไม่อยู่เพราะกลัวข้าวของจะเสียหาย
ไอ้หมวยเป็นคนแรกที่เดินไปหยิบไม้กวาดเริ่มทำงานบ้านให้นายตุลาที่มันปลื้มนักหนา ส่วนผมและไอ้ตุลย์ก็เดินไปหลังบ้านเพื่อเตรียมน้ำไว้ถูพื้นและเช็ดข้าวของหลังจากหมวยมันกวาดเสร็จ
“ยังไม่เลิกเรียกเจมส์ว่าหมวยอีกเหรอวะ”
“เรื่องของกู” ผมตอบมัน
“ไอ้ปอด”
“ต่อยกับกูได้”
ไอ้ตุลย์หัวเราะ “นี่ไอ้จอห์น กูจะบอกจริงๆ ถ้ามึงยังไม่ทำอะไรมันก็เป็นได้แค่พี่น้องโซนนี่แหละวะ อยู่มาเป็นชาติแล้ว จะเอาแค่นี้หรือไง ถ้าเจมส์มันจบม.6 แล้วเลือกเชียงใหม่แบบกู มึงก็จะไม่ได้เจอมันแล้วนะ”
“เฮ้ย กูรวย บินไปกลับเชียงใหม่ทุกสัปดาห์แค่นี้ จิ๊บๆ” ผมหัวเราะฝืนๆ
“ไอ้ควาย” มันด่า
“เออเถอะน่า กูมีวิธีของกู มึงนั่นแหละเลิกทำให้มันชอบมึงซะที กูเหนื่อย ฟังแต่มันพูดถึงมึงเนี่ย”
“ขอโทษที่น้องเจมส์ชอบผมมากกว่าคุณนะครับ” มันพูดไปหัวเราะไป
ผมแอบอู้มายืนมองไอ้ตุลย์กับไอ้หมวยช่วยกันถูบ้าน
หมวยดูมีความสุขมากจนผมยิ้มตามมันไปหลายรอบ
ไอ้ตุลย์ไปเรียนที่เชียงใหม่เพราะมันสอบติดมหาวิทยาลัยที่นู่น และมีแปลนว่าจะไปตามรอยไข่ย้อยอะไรของมัน เป็นมหาวิทยาลัยในฝันที่มันอยากจะไปเรียนต่อหลังจากจบมัธยมนานแล้ว ทั้งผมและไอ้หมวยรู้เรื่องนี้มาก่อน แต่ก็ไม่ได้คิดว่าตอนมันจะไปจะใจหายขนาดนั้น
วันนั้นที่ตุลย์ต้องบินไปเชียงใหม่ ไอ้หมวยไม่ยอมคุยกับไอ้ตุลย์เลย จริงๆ แล้วมันไม่ยอมคุยกับใครทั้งนั้นตลอดหนึ่งอาทิตย์หลังจากที่รู้ผล ผมรู้ว่ามันร้องไห้ ผมกับหม่าม้ามันต้องช่วยกันปลอบไอ้หมวย บอกให้มันไปลาไอ้ตุลย์สักหน่อย ใช้เวลาอยู่นานหมวยมันถึงยอมไปสนามบินด้วย และไม่ผิดจากที่คาดไว้ มันเดินเกาะหลังผมไปจนเจอไอ้ตุลย์ที่ยืนรออยู่
หมวยมันร้องไห้ ร้องสะอื้นอยู่ข้างหลังผมไม่ยอมมองหน้าไอ้ตุลย์เลย จนตุลย์ต้องเข้าไปปลอบ วันนั้นหมวยกอดไอ้ตุลย์แน่นมากๆ แน่นกว่าตอนที่มันเจอกันวันนี้อีก แล้วก็ร้องไห้กระทั่งตุลย์เดินเกตไป ไอ้หมวยก็หันไปกอดหม่าม้าแล้วสะอื้นอยู่สักพัก ผมทำอะไรไม่ถูก ผมรู้แค่ว่าผมไม่อยากให้หมวยมันร้องไห้ ก็เลยเดินเข้าไปจับมือมันโดยไม่มีเหตุผล แค่อยากให้มันรู้สึกดีขึ้นเท่านั้นเอง
ไอ้ตุลย์เป็นเพื่อนคนแรกและพี่ชายคนแรกของหมวย ผมรู้ว่ามันรักไอ้ตุลย์มากขนาดไหน
หมวยมันยิ้ม แล้วก็ยิ้ม ทุกครั้งที่ได้คุยกับตุลย์ ไม่ว่าจะต่อหน้าหรือในโลกอินเทอร์เน็ต
และผมเชื่อว่าถ้าหมวยมันจะเลือกใครสักคนให้อยู่ในชีวิตมันไปตลอดเพียงคนเดียวโดยที่ในตัวเลือกไม่มีหม่าม้าของมัน มันก็คงจะกาช่อง ตุลา บริบูรณ์ทรัพย์ ส่งไป
ผมชอบเวลามันยิ้ม ดังนั้นตอนที่มันอยู่กับไอ้ตุลย์ถึงแม้ผมจะอิจฉาบ้างแต่ก็อยากมองมันอยู่กับไอ้ตุลย์ไปนานๆ อยู่ดี
ผมชอบเวลาหมวยอยู่กับไอ้ตุลย์ เพราะตุลย์ทำให้หมวยยิ้มได้ไม่ยาก
ผมอยากทำให้มันมีความสุขได้แบบนั้นบ้าง
ผมอยากให้หมวยมีความสุขเวลาที่หมวยอยู่กับผม
เหมือนที่ผมมีความสุขเวลามีหมวยอยู่ใกล้ๆ ทุกครั้ง
ถ้าสมมติให้พี่ตุลย์เป็นไข่ย้อย แล้วใครเป็นดากานดา
#ก็เรื่องของหมวย
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
หมวยคงดีใจมากที่พี่ตุลย์กลับมา คนอยู่ด้วยกันตั้งแต่เด็ก โตมาด้วยกัน พอต้องห่างกันมันก็คิดถึงเป็นธรรมดาแหละ ไม่ได้เจอกันทุกวันเหมือนแต่ก่อน นานๆเจอกันที กระโดดกอดซะแน่นเลย
ที่พี่ตุลย์พูดก็ถูกนะนายฝรั่ง หมวยเป็นเด็ดน่ารัก ใครเห็นก็รัก ตะทำอะไรก็รีบๆจ้า เดี๋ยวคนอื่นมาตัดหน้าไปซะก่อนนะ
ไม่หงอยเนอะ ถึงพี่ตุลย์จะมาที่หนึ่งสำหรับหมวย แต่นายฝรั่งก็คืออีกคนที่หมวยรักมากเหมือนกัน ไปจ้า ไปสู้ !!
นุเองค่ะ นุจะเป็นดากานดาให้พิตุลย์เองง
เปิดมาอย่างใส แต่ทำไมมันหม่นพิลึก อย่างว่า การแอบรักมันไม่ใช่เรื่องตลก
ฝรั่ง สู้หน่อยยย ออกจากพี่น้องโซนกันเถอะ น้องหมวยน่ารักกกกก ปล่อยไว้ไม่ได้นะ
พี่ฝรั่งโครตพระเอก ;--; ไปคิดแทนยัยหมวยหมดเลยว่าน้องชอบตุล น้องจะมีความสุขถ้าอยุกับตุล ถ้าเลือกระหว่างตุลกับตัวเองน้องก็จะเลือกตุลงี้ อิเวน ทำไมฝรั่งมันคิดเเทนเก่งจังวะ อยากจะหยิกให้เขียว ก่อนจะคิดเเทนน้อง เลิกป้อดแล้วถามน้องตรงเลยได้ไหมว่าหมวยชอบแค่ตุลจริงไม่จริง เห้อมมม
รอตอนต่อไปนะคะ ชอบมากกกก
โอยยนายฝรั่งงง สุดจะอบอุ่น
โถ่ นายฝรั่งรักเขามากมั้ยล่ะนั่น ยิ้มทุกครั้งยิ้ม สายตานายก็คงมีแต่หมวย ยอมทุกอย่างแล้วพ่อเอ้ย น้องหมวยช่วยหันมามองนายฝรั่งซะหน่อยค้าบบ พี่ตุลย์ภาพที่คิดออกมาก็คงเป็นผชสุดเท่ อบอุ่น ใครๆก็กรี๊ด มีสาวมาชอบบ้างมั้ยตอนอยู่ชม มีความสุขเพราะรู้สึกถึงความน่ารักของน้องหมวยผ่านตัวอักษร ส่งกำลังใจให้คนเขียน ปิ้วๆ
นายจอนเรามาร่วมมือกันมั้ย นายได้น้องหมวย ส่วนดิชั้นได้นายตุลา ดีลมั้ย ต้องดีลดิ่ ข้อเสนอดีๆแบบนี้ คือพี่ตุลย์หล่อทะลุจากตัวอักษรมาแบ่บ หมวยยยยยยยยย เราเข้าใจนายที่นายคลั่งไคล้ เพราะชั้นก็ใช่55555 ชอบความมั่นหน้าที่พี่ตุลย์รู้ว่าเพื่อนก็ชอบน้องหมวยนะ แต่ไม่ให้ซีนเพื่อนเพราะหมั่นไส้ เออ ได้ ก็หล่ออ่ะ ทำไรก็ไม่ผิด และเพื่อนก็ดูอยู่ในกำมือเราเพราะชอบที่น้องหมวยมีความสุขเพราะเรา เออ อำนาจของคนหล่ออ่ะเข้าใจป้ะ