คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เพลงดาบอันตราย! ผู้หญิงน่ากลัว!
แสงอาทิตย์แห่งวันใหม่เริ่มฉาย ผ่านเข้ามาในห้องนอนของใครบางคน เปลือกตาบางค่อยลืมเผยให้เห็นนัยน์ตาสีน้ำตาลสวย
...หนัก...
นี่คือความคิดแรกที่เกิดขึ้นในสมองของหญิงสาว เฟรินมองสิ่งที่ทำให้เธอหนักก่อนจะเบิกตากว้าง นัยน์ตาสีน้ำตาลมอง ‘สิ่งที่ทำให้หนัก’ ก่อนจะเรียกชื่อสิ่งนั้นทันที
“เรย์!!!!!!” เจ้าของชื่อยังคงหลับอยู่ มือที่ไม่อยู่สุขกอดร่างบางแทนหมอนข้าง ใบหน้างดงามแดงราวมะเขือเทศ แต่ไม่รู้ว่าแดง เพราะอายหรือโกรธกันแน่
“อือ” เรย์ครางออกมาเล็กน้อย ก่อนจะกระชับผู้ที่ถูกใช้แทนหมอนกอดแน่น ใบหน้าที่แดงแล้วของเฟรินยิ่งแดงเข้าไปอีก
“เรย์!!!!!!!!!!” คราวนี้ร่างบางตะโกนออกมาอย่างเหลืออด แต่ดูเหมือนเจ้าของชื่อยังคงไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น ใบหน้าคนเข้มยังคงอยู่ในช่วงนิทราที่แสนหวาน
...เธอเพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เองว่า คิงแห่งสโนว์แลนด์มันขี้เซา ยิ่งกว่าเธอตอนเป็นขโมยเสียอีก!...
ร่างหนายังคงกอดร่างบางแน่น จนหญิงสาวเริ่มหายใจไม่ออก
“เรย์...” เฟรินเรียกเบาๆหวังว่า ชายหนุ่มจะตื่นทั้งๆที่รู้ว่าคงไม่ตื่นเพราะขนาดตะโกนแล้วยังไม่ตื่น นับประสาอะไรกับเสียงเบาๆของเธอ
“หือ...อ้าวเช้าแล้วเหรอ” เรย์เอ่ยออกมา แต่เฟรินเบิกตากว้าง!
เธอตะโกนแทบเป็นแทบตายดันไม่ตื่น! แต่นี่เธอพูดแค่เบาๆดันตื่น!
...แปลกคน...
“เฟลล์เจ้าเป็นอะไร” เรย์เอ่ยถามหญิงสาวผู้เป็นหมอนกอดให้ เฟรินส่ายหน้าเล็กน้อย ก่อนจะดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดของคนตัวโตกว่า
เมื่อออกได้แล้ว หญิงสาวก็ออกห่างจากชายหนุ่มราวๆ 1 เมตร ราวกับว่าเขาเป็นเชื้อโรค (ยิ่งกว่าเชื้อโรคอีก-เฟริน)
“ฉันมานอนในห้องนายได้ยังไง” เฟรินรีบถามทันที เรย์มองใบหน้านวลที่เป็นสีแดงน่ารักนั่นก่อนจะตอบคำถามของฝ่ายหญิง
“อ๋อ...ก็เมื่อวานเจ้าดันหลับไปซะก่อน ข้าเลยต้องอุ้มเจ้ามานอนนี่ไง” เรย์ตอบออกมาอย่างขำขันในท่าทีของหญิงสาวผมน้ำตาล
“ต่อไปนายจะให้ฉันทำอะไรต่อ” เฟรินเอ่ยถามทันที
“อืม...ช่วงเช้าข้าก็ไม่ได้มีงานอะไรหรอกนะ ก็คงไม่ต้องทำอะไร นอนต่อ” เรย์เอ่ยก่อนจะล้มตัวลงนอนต่อ เฟรินมองชายหนุ่มเตรียมจะออกจากห้อง
“เฟลล์เจ้าก็ต้องนอนเป็นเพื่อนข้า” เรย์เอ่ยออกมาส่วนหญิงสาวที่ตอนนี้มีสถานะเป็นทาส ก็มองชายผู้มีสถานะเป็นนาย
“ฉันไม่ง่วง ถ้านายอยากนอนก็นอนคนเดียว” เฟรินเอ่ยออก เรย์มองหญิงสาวก่อนจะยิ้มแบบเจ้าเล่ห์จนหญิงสาวอดไม่ได้ที่จะรู้สึกแปลกๆ
“งั้นเหรอ~ งั้นเจ้าก็ไปอาบน้ำให้ข้าแล้วกัน”
“ไม่” เฟรินรีบปฏิเสทคำสั่งโดยทันที
“งั้นเจ้าจะให้ทำอะไรล่ะตอนเช้าข้าไม่มีอะไรทำก็ต้องนอนเอาแรงไว้ตอนเที่ยงที่จะมีงานมาเป็น เกวียน” เรย์เอ่ยออกมา
“งั้นพาฉันดูปราสาทก็ได้นี่” เฟรินเอ่ยออกมาเพราะตอนนี้เธอยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะไปที่ไหน ต้องไปทางไหน
เรย์มองหญิงสาวก่อนจะพยักหน้าอย่างอ่อนใจ...
“ก็ได้...งั้นเจ้าก็ไปอาบน้ำก่อนเถอะ” เรย์สั่ง เฟรินพยักหน้าก่อนจะหายเข้าไปในห้องน้ำของชายหนุ่ม
เรย์หาว 1 ทีเพื่อเป็นการไล่ความง่วง ส่วนต้นเหตุที่ทำให้เขาง่วงคงไม่พ้นหญิงสาวผมน้ำตาล ก็ใครจะไปรู้ล่ะว่าเวลาเฟรินนอนจะดูน่ารัก ไหนจะกลิ่นหอมอ่อนๆที่ออกมาจากหญิงสาวอีก กว่าเขาจะขมตานอนหลับลงได้ก็ปาเข้าไปเที่ยงคืน
คิดได้ดังนั้นชายหนุ่มก็ส่ายหน้าไปมาด้วยความอ่อนใจ...เธอก็ยังเป็นเธอ...ผู้หญิงที่ทำทุกอย่างเพื่อเอเดน...เพื่อบารามอส...และเดมอส หากใครได้ครองดวงหทัย ชายผู้นั้นคือชายผู้ที่โชคดีที่สุด...
แต่ใครล่ะคือผู้ครองดวงหทัยของจักพรรดนีแห่งบารามอส และเดมอส...
ใครคนนั้นที่เขาหวังจะได้เป็น...
เธอจะมีคนที่รักไหม?...
“เสร็จแล้ว” ขณะที่ชายหนุ่มกำลังคิดไปไกล เสียงของเฟรินก็ดังขึ้นให้เขาหันไปมอง ก่อนที่นัยน์ตาสีเงินยวงจะเบิกกว้าง
หญิงสาวผมสีน้ำตาลยาวถึงเอวบางถูกปล่อยไว้ให้ยาวสลวย ร่างบางอยู่ในอาภรณ์สีขาวบริสุทธิ์ยิ่งทำให้เธอดูเหมือนเทพธิดาลงมาจุติ
“มองอะไร” เฟรินเอ่ยถามชายหนุ่มอย่างรำคาญที่เขามองเธอนานเกินไป ใบหน้างามแดงระเรื่อด้วยเลือดฝาด ไม่สามารถบ่งบอกได้ว่าหญิงสาวอายหรือโกรธกันแน่
“มองอะไร?” ชายหนุ่มทวนก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา
“มอง...สาวงาม” ใบหน้าของหญิงสาวผู้เป็น ‘สาวงาม’ แดงระเรื่อทันที เรย์ยิ้มน้อยก่อนจะลุกจากเตียงไปยังหญิงสาว
“ไป”
“ไป?” เฟรินทวนอย่างงงๆ พลางมองหน้าชายหนุ่มผมดำที่หันมายิ้มให้อย่างอ่อนโยน
“ไปชมปราสาทกันไง” เรย์เอ่ยออกมาอย่างขำๆ
………………………………….
ตลอดการเดินชมปราสาทของเรย์ ชายหนุ่มแทบจะอธิบายถึงทุกตารางนิ้วของปราสาทเลยก็ว่าได้ (แน่นอนว่าเรย์พูดจนไปถึงห้องลับที่เอาไว้หนีตาแก่ขุนนางทั้งหลาย - -^)
“เจ้าชอบที่นี่ไหม” เรย์เอ่ยถามขณะที่กำลังเดินอยู่กับเธอ
“...” ความเงียบมาเป็นคำตอบ
“เฟล...” ยังไม่ทันที่จะเอ่ยจบเสียงหวานของใครบางคนก็ดังขึ้น
“เรย์!!!!!!!!!!!!!!” เสียงหวานปนแหลมดังขึ้น พร้อมกับร่างบางของใครบางคนที่ถลาเข้ามากอดร่างหนาของชายหนุ่ม
“ลิเซีย!” เรย์เอ่ยออกมาอย่างตกใจ
เจ้าของนามว่าลิเซียยิ้มให้กับเรย์ เจ้าหล่อนมีเรือนผมสีทองสว่างสวย เข้ากับนัยน์ตาสีมรกตน้ำงาม ดวงหน้าเรียว ผิวขาวเนียนนุ่มน่าสัมผัส ไม่ให้เรียกว่าสวยแล้วจะให้เรียกว่าอะไร!
เฟรินมองภาพ 2 คนนั้นที่คุยกัน เริ่มคิดว่าตัวเองคงเป็นส่วนเกิน อีกอย่างเธอก็ไม่น่าด้านพอที่จะอยู่เป็นส่วนเกินหรอก
เมื่อคิดได้ดังนั้น หญิงสาวจึงเดินไปทางอื่นแทน...
...........................................................
เฟรินเดินมาไปเรื่อยๆ เดินชมนี่ ชมนั้น ไปตามนิสัยอยากรู้อยากเห็นของหัวขโมย ตอนนี้เธอเริ่มรู้ทุกทางของปราสาทแล้ว
“เฟลล์เจ้ารักบารามอสไหม?” เสียงเอ่ยถามของราชาคนก่อนแห่งบารามอสดังขึ้น...ชามัล ฟาโรเวล
“เพคะ...ท่านตาหม่อนฉันรักบารามอสมากเพคะ…เพราะบารามอสคือบ้าน...” เธอเอ่ยตอบชามัลผู้เป็นตาของเธอ
“นั่นสินะ...เพราะบารามอสคือบ้าน...” ชามัลเอ่ยออกมาเบาๆ
“เฟลล์เจ้าสัญญาอะไรกับข้าหน่อยได้มั้ย?”
“หากเพื่อบารามอส เพื่อท่านตา หม่อนฉันก็จะทำเพคะ” หญิงสาวผู้เป็นเจ้าหญิงสองแผ่นดินตอบ...หากเพื่อครอบครัว...หากเพื่อบารามอสและเดมอส...เธอก็จะทำ!
“ดี! ข้ารู้ว่าตอนนี้เอวิเดสกำลังจะยกตำแหน่งคิงแห่งเดมอสให้เจ้า...จะเป็นไรไหมถ้าข้าอยากยกตำแหน่งคิงแห่งบารามอสให้เจ้าด้วยเช่นกัน”
หญิงสาวเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะเอ่ยว่า
“ถึงจะหนักแต่เพื่อบารามอสแล้วหม่อนฉันจะทำ”
ชามัลยิ้มให้น้อยๆราวกับดีใจในคำตอบของเธอ...
เฟรินยิ้มให้ตัวเองน้อยๆ...เธอเลือกที่จะแบกรับแผ่นดินทั้ง 2 เอง เธอก็จะไม่เสียใจในภายหลังที่เลือกเป็นทาส...เพื่อครอบครัว...เพื่อบารามอส
...คาโล...
...ฉันคิดถึงเธอเหลือเกิน...
“รัก” เฟรินพึมพำออกมาจากหัวใจของเธอ...แม้จะอยู่ไกลแค่ไหน เธอกลับยังรักเขาไม่เสื่อมคลาย...
เคร้ง!
เสียงโลหะกระทบกันดังขึ้นเรียกให้หญิงสาวผู้เคยเป็นจักพรรดนีแห่งบารามอส และเดมอสหันไปมองทันที ก่อนที่นัยน์ตาสีน้ำตาลจะเบิกกว้างทันที
ภาพเบื้องหน้าเธอคือ...ภาพของชายทหารมากมายกำลังสู้กัน!
นี่เธอเดินเข้ามาที่ซ้อมของทหารตั้งแต่เมื่อไหร่!
คิดได้ดังนั้นหญิงสาวผมน้ำตาลเตรียมจะวิ่งไปทันที หากแต่กลับมีมือหนึ่งมาจับที่ข้อมือบางเสียก่อน
“จะไปไหนจ๊ะน้องสาว” เสียงของชายวัยกลางคนดังขึ้น มือของเขาจับอยู่ที่ข้อมือบางของหญิงสาว
“เฮ้! พวกเรามีผู้หญิงวะ” ชายคนนั้นตะโกนเรียกพวกทหารคนอื่นๆ
“สวยเสียด้วย”
ฉันไม่อยากรับคำชมจากแก!
“สนมของเขาคนนั้นหรือเปล่า”
ฉันไม่ได้เป็นสนมนะ!
“สงสัยจะโดนทิ้งวะ 555+”
ทิ้ง? ทิ้งอะไร
“บ้าสวยอย่างนี้เนี่ยนะ”
“งั้นไปกับพี่ดีกว่า” ชายวัยกลางคนเอ่ยก่อนจะออกแรงลากหญิงสาว
“ปล่อย!” เฟรินเอ่ยออกมาอย่างเคืองๆ
“อย่าเล่นตัวสิ” ชายคนนั้นเอ่ยออกมา ยิ่งทำเอาสาวเจ้าอยากจะเรียกฝ่าปฐพีมาแทงหลายๆรอบเสียจริงๆ
“ปล่อย!” หญิงสาวเอ่ยอีกรอบอย่างรำคาญ แต่เจ้าพวกนั้นดูเหมือนจะไม่ฟังเลยซักนิด
“ฉันบอกว่า...” ยังไม่ทันที่สาวเจ้าจะพูดจบเสียงทุ้มของใครบางคนก็ดังขึ้น
“ปล่อยเธอซะ” เสียงสั่งดังขึ้นมาจากชายหนุ่มเรือนร่างสูง เรือนผมสีเงินกระทบกับแสงแดดเป็นประกายงดงาม นัยน์ตาสีเงินยวงสวยดูคล้ายใครบางคน ผิวขาว อีกทั้งใบหน้ายังหล่อเหลือเชื่อ!
“ท่านเลียร์” ทหารเหล่านั้นแทบจะทำความเคารพไม่ทัน
“ไปซ้อมต่อสิ” คนที่ชื่อว่าเลียร์เอ่ยเสียงเย็น
“ขอรับๆๆ”
สงสัยจะเป็นคนที่มีอำนาจมากน่าดูแฮะ...เฟรินคิดในใจ เตรียมจะเดินไปหากแต่เสียงทุ้มของคนที่ชื่อเลียร์ก็ดังมาว่า
“เจ้า...เป็นใคร...สนมของท่านพี่หรือ” เลียร์เอ่ยถามหญิงสาวน้ำตาลเบื้องหน้า
“ฉัน...เฟลล์ เซวาเรส” ไอ้โรขอยืมนามสกุลแกหน่อบนะเฟ้ย ไอ้เพื่อนเลิฟ
“เฟลล์? ช่างเถอะ” เลียร์เอ่ย
“พี่ชายข้าขอซ้อมดาบด้วยได้มั้ย?” เลียร์มองหญิงสาวที่ จู่ๆก็มาของซ้อมดาบ
“แต่เจ้าเป็นหญิง”
“แต่ในกฎไม่ได้บอกว่าผู้หญิงจะซ้อมดาบไม่ได้!” เฟรินเอ่ยเถียงออกมาอย่างรวดเร็ว
เลียร์มองหญิงสาวก่อนถอนหายใจออกมา...ให้ตายเถอะ! เกิดมาเขายังไม่เคยเจอหญิงสาวที่เอาแต่ใจเท่าเธอมาก่อนเลย!
“ตกลง...แล้วเจ้าอยากซ้อมกับใคร”
“พี่ชาย” คราวนี้คนเป็นพี่ชายสะดุ้งทันที...ให้สู้กับผู้หญิงเนี่ยนะ!
“ไม่ได้”
“ไม่ให้ปฏิเสท” เฟรินเอ่ยออกมา
“ผ่าปฐพี!” เฟรินเอ่ยเรียกดาบออกมาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะพุ้งตรงเพื่อไปโจมตีชายหนุ่ม
“...หิมะสายลม” เลียร์เอ่ยเรียกดาบประจำตัวของเขาออกมาอย่างรวดเร็ว พลางหลบวิถีดาบของหญิงสาว
เฟรินกวาดดาบไปมาอย่างรวดเร็ว ซึ่งชายหนุ่มก็แอบชมอยู่ในใจ...ผู้หญิงคนนี้เก่ง...
“อย่าเอาแต่หลบสิ” เฟรินเอ่ยก่อนจะฟันด้วยความเร็วจนเลียร์หลบไม่ทัน!
“ดาบ-ปราบ-มาร” เลียร์เบิกกว้างทันทีที่ได้ยินชื่อเพลงดาบ...เพลงดาบปราบมาร...เพลงดาบของตระกูลวาเนบลี!...ทำไมหญิงสาวคนนี้ถึงใช้ได้!
เฟรินกวาดวาดดาบที่สวยงามอย่างรวดเร็ว เลียร์มองเพลงดาบนั้น ก่อนจะเริ่มวาดดาบของตนบ้าง
“หิมะราตรี!” เพลงดาบประจำกายถูกนำขึ้นมาใช้อย่างรวดเร็วทันใจ
เฟรินยิ้มน้อยๆก่อนจะใช้อีกเพลงดาบ “ตะวันแห่งรุ่งอรุณ” คราวนี้เลียร์เบิกกว้างอีกรอบ...เพลงดาบนี้เป็นของตระกูลฟาโรเวลแห่งบารามอส!
************************************************************************
ก๊ากๆๆๆๆๆๆ -*- จบแล้วจ้า (งง)
ความคิดเห็น