หัวขโมยแห่งบารามอส : เพราะฉันยังรักเธอ

ลำดับตอนที่ #4 : จะขอรักเธอ...ตลอดกาล

ร่างบางของจักพรรดนีคนสำคัญของบารามอส และเดมอสขยับเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆพยุงตัว ลุกขึ้นจากเตียง ผมสีน้ำตาลยาวดูยุ่งๆ

“ถึงเวลาแล้วสินะ” เฟรินพูดออกมาเบาๆ

“คุณเฟริน” เสียงหวานของใครบางคน เรียกให้เฟรินหันไปมองโดยทันที ก่อนจะยิ้มให้เจ้าของเสียงนั้น

“เข้ามาสิ...เรนอน” เรนอนมองหญิงสาวก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ๆร่างบาง

“วันนี้เรียกเรนอนมาทำไมเหรอค่ะ” เรนอนเอ่ยถามเฟริน หญิงสาวผมน้ำตาลมองเพื่อนสาวก่อนจะพูดว่า

“เรนอนช่วยเรียกประชุมให้ฉันทีนะ” เรนอนมองเพื่อนสาวก่อนจะพยักหน้าและเดินออกจากห้องไป ทิ้งเพียงร่างบางของหญิงสาวผมน้ำตาล

เฟรินถอนหายใจออกมา...วันนี้แล้วสินะ....

* * * * * * * * * *

“ท่านเฟลล์เรียกประชุมมีอะไรเหรอพะยะค่ะ” เสียงเอ่ยถามดังมาจากเซโอน ผู้ดูแลด้านการเงินของบารามอส

“เรามีเรื่องจะประกาศให้พวกท่านได้ทราบกัน” เฟรินพูดออกมาอย่างใจเย็น

“เรื่องอะไรเหรอพะยะค่ะ” อาเรน ผู้ดูแลปราสาทถามจักพรรดนีแห่งบารามอส (เดมอส)

“ข้อตกลงที่เราได้ให้กับ...คิงแห่งสโนว์แลนด์...” เฟลล์เอ่ยออกมาก่อนจะมองดูปฏฺกิรกยาของสภาสูง ซึ่งทุกคนดูจะลุ้นสุดๆ

“ข้อตกลงนั้นคือ...เราจะต้องไปเป็นทาสให้กับคิงแห่งสโนว์แลนด์” สิ้นคำพูดของหญิงสาวผู้เป็นดั่งดวงใจของบารามอส และเดมอส สภาสูงถึงกับเป็นลมบ้างก็มี...

“ทะ...ท่านเฟลล์...” อาเรนตาค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ เฟรินมองอาเรนก่อนจะพูดว่า

“ส่วนเรื่องบารามอสเราได้ส่งจดหมายให้ท่านพ่อแล้ว นับจากนี้ไปเราไม่ใช่จักพรรดนีของบารามอสและเดมอส!” หญิงสาวประกาศออกมาก่อนจะเดินออกจากห้องประชุมไปทิ้งเพียงเหล่าสภาสูง

อาเรนมองนายหญิงผู้มีพระคุณเดินไป นัยน์ตาสีน้ำเงินฉายแววเศร้า ก่อนจะเปลี่ยนเป็นแววอำมหิตทันที

...คาโนวาลจะต้องชดใช้!...

* * * * * * * * *

เฟรินจัดของลงกระเป๋าอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเดินลากกระเป๋าออกมาจากห้องทันที โดยไม่สนใจหลายคนที่กำลังจะร้องห้ามแต่อย่างใด

หญิงสาวเดินมาหยุดอยู่หน้าประตูทางออก ก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดประตูอย่างง่ายดาย แต่แล้วนัยน์ตาสีน้ำตาลก็ต้องเบิกกว้าง

เบื้องหน้าหญิงสาวผมน้ำตาลตอนนี้คือเหล่าประชาชนบารามอสมากมาย ไม่ว่าจะเป็นเด็ก คนแก่...เฟรินมองภาพนั้น ก่อนจะพยายามทำใจแข็งไม่สนใจ ทำท่าจะขึ้นเกวียนแต่กลับมีเสียงหนึ่งดังขึ้นก่อน

“ท่านเฟลล์...ฮึกๆ...ได้โปรดอย่าไป....” ไม่ใช่เสียงๆเดียวแต่เป็นหลายเสียงเลยต่างหาก

“ท่านเฟลล์...ได้โปรด...”

“ท่านเฟลล์...”

เฟรินแม้จะเป็นจักพรรดนีที่ใจแข็ง แต่กลับประชาชนของเธอความใจแข็งนั้นแทบไม่มีเลยแม้แต่น้อย เฟรินหลฃับตาก่อนจะทำท่าเดินขึ้นเกวียนแต่เสียงของเหล่าประชาชนบารามอสก็ยังคงดังอยู่

“ทะ...ท่านเฟลล์...” เสียงเด็กน้อยร้องเรียกชื่อเธอ แม้เฟรินจะพยยามไม่สนใจ แต่ถ้าพูดถึงความใจแข็งแล้วล่ะก็ เธอได้เกรด 0

“ท่านเฟลล์โปรดอย่าไปเลย...นี่เป็นเรื่องของคาโนวาล...ได้โปรด” คราวนี้เป็นเสียงของเหล่าสภาสูงในบารามอส

หญิงสาวหลับตาลง ก่อนจะพูดอะไรบางอย่างเบาๆ...

“จงจำไว้เทอด...ชาวบารามอส เราทำไปเพราะรักพวกท่าน เรารักเอเดนดินแดนของท่านแม่ เรารักที่นี่ แม้จะไม่ได้ตอบแทนบุญคุณของดินแดนนี้ก็ตาม...”

บางคนที่ได้ฟังถึงกับร้องไห้ออกมา เสียงร้องไห้ดังไปทั่วอย่างบ้าคลั่ง เฟรินหลับตาก่อนจะขึ้นเกวียนไป...

ชาวบารามอสทั้งหลาย...โปรดจำไว้ว่านี่เป็นเพียงฝันเท่านั้น...ฝันร้ายเท่านั้น...

“คาโนวาล...” เสียงพูดออกมาเบาๆดังมาจากชาวบารามอสคนหนึ่ง แต่เสียงนั้นสามารถเรียกนัยน์ตาแห่งความเกลียดชังได้เป็นอย่างดี

คาโนวาล...เจ้าต้องชดใช้...และต้องเจ็บปวดยิ่งกว่าบารามอส...ยิ่งกว่าท่านเฟลล์หลายพันเท่า!!!!!!!!

* * * * * * * * * *

“คิล...ไปที่คาโนวาลหน่อยนะ ฉันมีเรื่องจะพูดกับคาโล” เฟรินสั่งคิลที่ทำหน้าที่ขับเกวียนให้เธอ คิลพยักหน้าก่อนจะมุ่งไปยังคาโนวาล...

เกวียนคันเล็กมาจอดที่คาโนวาล ร่างบางของหญิงสาวเดินออกมาจากเกวียน ทหารบางคนเห็นแทบบ้า เนื่องในความงามพิลาสและอำนาจ...

เฟรินเดินเข้าไปในปราสาทคาโนวาลอย่างง่ายดาย นัยน์ตาสีน้ำตาลมองไปเรื่อยก่อนจะไปหยุดที่สวนดอกไม้ของคาโนวาล

“ท่านมาที่นี่มีธุระอะไร เฟลล์แห่งบารามอส” หญิงสาวหันกลับไปมองเจ้าของเสียงที่ยังคงมีใบหน้าเรียบเฉย เย็นชา...คาโลแห่งคาโนวาล

“เรามาที่นี่เพื่อพบท่านคาโลแห่งคาโนวาล” เจ้าของชื่อมองหญิงสาว ก่อนจะถามทันที

“ธุระอะไร”

“ฉันมาที่ยี่เพื่อบอกอะไรเธอคาโล...” สรรพนามการเรียกถูกเปลี่ยนไป คาโลมองหญิงสาวก่อนจะถามว่า

“อะไร”

“ฉันรักนาย” ชายหนุ่มที่ได้ยินเท่านั้นรีบหันหลังกลับไปทันที ราวกับไม่สนใจเธอ ก่อนจะเดินออกไปแต่หญิงสาวก็ยังคงพูดให้เขาได้ยิน

“โปรดจำเอาไว้คาโล วาเนบลี...ข้า เฟลิโอน่า เกรเดเวล รักท่าน รักมาก รักมากที่สุด แม้ท่านจะไม่รักข้า ข้าก็จะรักท่าน จะรักท่านตลอดไป ได้ยินมั้ยว่า ฉันรักเธอคาโล รักมาก แล้วจะรักตลอดไปด้วย” หญิงสาวตะโกนออกไปก่อนจะเดินออกจากสวนมุ่งหน้าไปยังเกวียนของเธอ

“คิลไป” ทันทีที่ถึงเกวียนเฟรินก็สั่งคิลทันที ชายหนุ่มพยักหน้าก่อนจะแล่นเกวียนออกจากปราสาทคาโนวาล...

เฟรินมองไปยังปราสาทหลังนั้น ก่อนที่น้ำตาจะค่อยๆไหลออกมา มันไม่ได้ไหลออกมาเพราะความเจ็บปวด แต่มันไหลออกมาเพราะความสุขต่างหากล่ะ

...จะขอรักเธอแม้เธอไม่มอง...

...จะขอรอ...

...ด้วยหัวใจที่มั่งคง...

...ตลอดกาล…

 

**************************************


จบแล้วค่ะ >O<

กรี๊ดดด~ ทำไมเฟรินถึงน่ารักขนาดนี้ -*-

ยังไงก็เชียร์เราหน่อยนะ ^O^


Linea-Lucifer (มายด์)

P.S. มีคนถามว่าเรนไปไหน...จริงๆแล้วเรื่องนี้เราเขียนคนเดียว ส่วนเรนเขียนเรื่องสู่วันพรุ่งนี้อ่ะ