คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : แกะตัวที่ 0 : แมร์ รีส กับจุดเริ่มต้นของความวายป่วง
โรงเรียนเวทมนตร์อีสตัน…
หนึ่งในโรงเรียนเวทมนตร์ชั้นนำที่มีประวัติมาอย่างยาวนาน เป็นโรงเรียนที่ให้ค่ากับคุณธรรมและสิทธิความเป็นมนุษย์ยิ่งกว่าสิ่งใด
สถานที่ผลิตบุคลากรชั้นเลิศของโลกเวทมนตร์ซึ่งมีชื่อเสียงเลื่องลือระบือไกล ทว่าน้อยคนนักที่จะรู้ว่าจริง ๆ แล้วที่แห่งนี้ก็ไม่ต่างอะไรจากศูนย์รวมคนประหลาด ทั้งเจ้าพวกคลั่งรักน้องชายน้องสาวจนเกินประมาณ พวกที่เนื้อไม่หอมจนสิ้นหวัง กระทั่งปีศาจกล้ามเนื้อที่ใช้เวทมนตร์ไม่ได้ก็ยังมี นอกจากนี้ยังมีพวกประหลาดอีกมากมายหลายจำพวกด้วยกัน
และในปีนี้เอง โรงเรียนเวทมนตร์อีสตันก็ยังมีเหล่าตัวประหลาดจากทุกสารทิศหลั่งไหล่เข้ามา…
หนึ่งในนั้นก็คือ…
ครึ่ก!…ครึ่ก!
เสียงกัมปนาทราวแผ่นดินไหวดังมาจากที่พักอาศัยสองชั้นในเขตชนชั้นกลางไม่ไกลจากตัวเมือง ตามด้วยรอยปริร้าวบนผนังที่ค่อย ๆ แตกไล่จากส่วนล่างขึ้นไปจนถึงเพดาน หลังคากระเบื้องซึ่งเสริมเวทป้องกันมาอย่างดีสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงอย่างกับถูกเขย่าด้วยแรงแผ่นดินไหวกว่าสิบริกเตอร์ ก่อนจะมีเสียงระเบิด ตู้มมมมมม!!! ดังขึ้นมาพร้อมกับที่กระแสพลังเวทซึ่งอัดแน่นจนเป็นลำแสงส่งหลังคาของบ้าน รีส ไปสู่ความเวิ้งว้างอันไกลโพ้น
พื้นชั้นสองถูกเจาะจนเป็นรูโบ๋ เผยให้เห็นผืนฟ้าสีครามเบื้องบนโดยมีเศษหินชิ้นเล็กชิ้นน้อยร่วงกราวราวกับจะลอกเลียนแบบหยาดฟ้า ใต้รูที่ถูกเจาะใหม่สด ๆ ร้อน ๆ มีเด็กหนุ่มผู้มีเรือนผมสีขาวฟูฟ่องราวกับแกะกำลังนอนหลับฝันหวานอย่างไม่รู้สึกรู้สา บนผิวเรียบเนียนของใบหน้ามีเส้นปานของจอมเวทปรากฏขึ้นมาถึงสามปานด้วยกัน—สัญลักษณ์ของอัจฉริยะผู้ถูกเลือกโดยพระเจ้า ตัวตนที่เรียกได้ว่าแทบจะถูกเทิดทูนบูชา
ทว่าคราวนี้ผู้เป็นพ่อชักจะหมดความอดทนเสียแล้ว จะสามปงสามปานหรืออะไรก็ช่างมัน เรียวคิ้วของชายวัยกลางคนกระตุกรัวในขณะที่เขาเริ่มโยนหนังสือพิมพ์เวทมนตร์จากในมือทิ้งแล้วลุกขึ้นจากโซฟา เดินตรงมายังลูกชายที่ยังคงนอนกรนอย่างไม่รู้ชะตากรรม
“พอกันที แมร์!!”
ไม้กายสิทธิ์ในมือกวัดแกว่งไปมา เพียงพริบตาเดียวข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวทั้งหมดของลูกชายเพียงคนเดียวก็มากองรวมกันในกระเป๋าเป้ นับว่าเขายังใจดีที่ใส่เงินค่าขนมสำหรับหนึ่งเดือนลงไปให้ด้วย อาจจะฟังดูเหมือนน้อย แต่จากนี้ก็เขาตั้งใจจะส่งให้เด็กหนุ่มทุกเดือนหากว่าเขาไม่ได้กินแกลบไปเสียก่อนหลังจากที่ต้องจ่ายค่าซ่อมแซมบ้านบานตะไท
ครั้นตระเตรียมของสำหรับใช้ชีวิตด้วยตัวเองให้กับลูกชายเรียบร้อยแล้ว เขาก็กวัดแกว่งไม้กายสิทธิ์อีกครั้ง ก่อนจะใช้พลังเวทโยนร่างของเด็กหนุ่มออกไปทางประตูบ้านพร้อม ๆ กับหมอนแกะคู่ใจและกระเป๋าเป้ที่จัดไว้เมื่อครู่
“อ๊ะ”
เด็กหนุ่มผมขาวส่งเสียงร้องออกมาเบา ๆ หลังจากที่ถูกโยนออกมา สีหน้าดูงัวเงียคล้ายว่ายังไม่ตื่นดี เขายกมือขึ้นขยี้ตาอยู่สองสามทีก่อนจะอ้าปากหาว ไม่นานก็ล้มฟุบลงบนหมอนแกะตามเดิม กระทั่งได้ยินเสียงตะโกนดังไล่หลังมา
“ถ้าลูกยังควบคุมพลังเวทไม่ได้ ครอบครัวเราได้ล้มละลายจริง ๆ แน่!!” ชายวัยกลางคนตะโกนลั่นอย่างโกรธเกรี้ยว “เพราะงั้นไปสอบเข้าแล้วเรียนรู้วิธีคุมพลังเวทที่อีสตันซะ! จนกว่าลูกจะควบคุมพลังเวทของตัวเองได้ก็ห้ามกลับมา เข้าใจไหม!?”
ว่าแล้วก็จบด้วยเสียงปิดประตู ปัง! ดังสนั่น แต่ดูจะปิดแรงไปหน่อย ผนังที่จวนจะพังแหล่มิพังแหล่ก็เลยถล่มลงมาจนตอนนี้ดูไม่ออกเลยสักนิดว่าเคยเป็นบ้าน
“อ๊ากกกกกก!!!”
เสียงชายวัยกลางคนร้องลั่นอย่างกับคนบ้า สู้ชีวิตแต่ชีวิตสู้กลับจนน่าสงสาร ฝ่ายเด็กหนุ่มก็เพิ่งจะลุกขึ้นมาขยี้ตาอีกที ดูเหมือนว่าเพิ่งจะตื่นขึ้นมาจากนิทราอันยาวนาน
“งึม…”
“อ…อ้าว? ทำไมผมถึงมาอยู่ข้างนอกล่ะเนี่ย?”
เขานิ่งนึกราวกับกำลังทวนความทรงจำอันพร่ามัวในช่วงที่ยังไม่ตื่นดี แม้จะจำเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ไม่ค่อยได้ แต่ก็พอจะจำคำพูดของพ่อก่อนที่จะปิดประตูใส่เขาได้อยู่ลาง ๆ พอหันไปเห็นสภาพบ้านที่พังแหล่มิพังแหล่กับข้าวของส่วนตัวที่ถูกโยนออกมา เด็กหนุ่มก็พอจะปะติดปะต่อเรื่องราวเข้าด้วยกันได้จนถึงบางอ้อ
‘อ๋า…เหมือนว่าจะโดนไล่ออกจากบ้านซะแล้วสิ…’
เด็กหนุ่มคิดในใจพลางหัวเราะแห้ง ๆ ดูเหมือนว่าเขาจะกลับมาเหยียบที่บ้านไม่ได้จนกว่าจะควบคุมพลังเวทของตัวเองได้สินะ ให้ควบคุมด้วยตัวเองคงไม่ไหวแน่ นี่แหละคงจะเป็นเหตุผลว่าทำไมพ่อถึงบอกให้เขาไปสอบเข้าโรงเรียนเวทมนตร์
“อืม…แปลว่าเราต้องสอบเข้าอีสตันสินะ..”
“จะทำได้ไหมล่ะเนี่ย…ฮ้าว…”
ว่าพลางเด็กหนุ่มก็ยันตัวลุกขึ้นยืน สะพายเป้พลางหอบเอาหมอนแกะคู่ใจมาด้วยแล้วจึงออกเดินทางมุ่งหน้าสู่โรงเรียนเวทมนตร์อีสตัน
“งึม…ง่วงจัง…”
เขาพึมพำพลางเดินโซเซไปมาอย่างงัวเงีย หารู้ไม่ว่าสถานที่ที่เขากำลังมุ่งหน้าไปไม่ใช่โรงเรียนเวทมนตร์ธรรมดา หากแต่เป็นศูนย์รวมพลคนประหลาดที่มีเรื่องวายป่วงเกิดขึ้นได้ทุกวัน
และตัวเขา แมร์ รีส ก็กำลังจะเป็นส่วนหนึ่งของความวายป่วงในโรงเรียนเวทมนตร์ด้วยเช่นกัน
บัดนี้ เรื่องราวชีวิตประจำวันอันแสนวายป่วงในโรงเรียนเวทมนตร์อีสตันก็ได้เปิดม่านขึ้นแล้ว
-*-*-*-*-*-*-*-*-
writer Note :
บทนำมาแล้ว เย้ จากนี้ขอตัวไปวางพล็อตดี ๆ ก่อนแล้วค่อยกลับมาเขียนต่อนะคะ
แล้วก็ ๆ ในดิสตอนนี้บันเทิงมากเลยค่ะเพราะมีห้องโรลเพลย์ด้วย สามารถไปคุยเล่นกับแมร์คุงได้นะคะ เพื่อน ๆ แมร์คุงวายป่วงกันมาก ฮา แล้วก็มีแก๊งมัชคุงครบแก๊งเลยล่ะค่ะ พร้อมมาช่วยเด็ก ๆ ป่วนตลอดเวลาเลย
มาเข้าร่วมแก๊งถล่มโรงเรียนได้ที่ >แมร์คุงและผองเพื่อน<
-*-*-*-*-*-*-*-*-
To be Continue
ความคิดเห็น