ความรักก็เหมือนกลิ่นตด พอลมหมดก็เหลือแต่กลิ่น

     โลกของวิญญาณก็เหมือนกับโลกมนุษย์  เป็นวิญญาณก็ต้องกินต้องใช้  อีกทั้งเงินทองก็ต้องมีอาชีพก็ต้องทำ ...

       ใครว่าเป็นผีแล้วสบายไม่อยากจะพูดเหนื่อยชิปหาย..โดยเพราะเมื่อเป็นวิญญาณที่อยู่โยงประจำร้านอาหารตามสั่งในจุดที่เหล่าวิญญาณมาจุติ

     วิญญาณธรรมดาก็ไม่เท่าไหร่แต่เป็นร้านอาหารตามสั่งให้วิญญาณตัวละครในหน้ากระดาน  AV  ทั้งหลายในนิยายหลากพันหมื่นเรื่องที่เน้นฉากวาบหวิวของเหล่าตัวละคร  เป็นตัวละครถึงเวลาก็ตายเมื่อถึงตอนจบจากนั้นก็กลับไปจุติในนิยายเรื่องต่อไป

เป็นพระเอก  นายเอก  ตัวร้าย  พระรองหรือ นางเอก  ตัวประกอบตอนเดียวจอด 

     แต่ก่อนที่จะไปเกิดในนิยายเรื่องต่อไปมันก็ต้องเติมพลังงานสักหน่อย   ด้วยอาหารตามสั่งเพียงหนึ่งเดียวของศูนย์ประชาสัมพันธ์เหล่าตัวละคร  เปรียบดังสภากาแฟขนาดใหญ่ที่เปิด24ชั่วโมง

แต่อ๊ะ!ทุกสามเดือนอ๋องจะได้พักร้อนนอนเป็นปลาตากแห้งใครว่าผีไม่ต้องพักผ่อน

แต่ทุกครั้งที่พักผ่อนมักถูกลักพาตัวโดยตัวละครทั้งหลายให้ไปอยู่ในนิยายที่ตนเองกำลังดำเนินเรื่อง  เพื่อ?

เดี๋ยวนะพวกคุณมึงๆ..วันพักผ่อน..ยูโน..

วันพักผ่อนคือนอนตากแอร์เย็นๆในโรงทึมหรือปิกนิคข้างแม่น้ำเหลือง สังสรรค์กับเหล่ายมทูตที่เลิกงาน

"พ่อครัวนายท่านอยากทานผัดกระเพราะหมูสับไข่ดาว"

"...?"ลักพาตัวเพื่อนกระเพราหมูสับไข่ดาวให้กูธ่อสังขารในการพักร้อน  เพื่อทำข้าวไอ้พระเอกนี่กิน

สู!  นี่ยุคจีนโบราณโลกเทพเซียนขี่กะบี่ข้ามหัวมันควรผัดกระเพราไหมหา!!!!!! 

กระเพาะปลาน้ำแดง 

พระกระโดดกำแพง 

ช่วยกินไอ้ที่มันเข้ากับเนื้อเรื่องหน่อยเซ่!!!!!

เซียนอิ่มทิพย์จะกินไปเพื่อ!!!!

"ไข่ดาวไม่สุกข้าต้องการเจาะไข่แดงเยิ้มๆ"

"เอากับพวกมึงเลย..เอาวันพักร้อนกูคืนมาาาา"

..เป็นแนวฮาเร็ม...มีหลายเรื่อง..พระเอกสวยหล่อตามเนื้อเรื่องส่วนนายเอก  สไลด์บัวขาว  เคะมีกล้ามผิวสีแทน  หน้าตาบ้านสไตล์ไทยแลนด์สกิลทำอาหารสุดในเจ็ดย่าน  ส่วนพระเอกค่อยคิดแล้วกัน