น้องแม่งงงง...โคตรกาวใจ

มื้อนี้เฮียนข่อย เพิ่นไปประสาฮีตฮอยลงท่งหาหอย หาเห็ดและหาปลาเพิ่นส่อนอยู่บวก เพิ่นได้ฮวกมาเขียดจีนา

แมงดาและกบน้อยมื้อนี้เฮียนข่อย ประมาณหกโมงแลง เพิ่นเฮ็ดแนวกินแลง หอมหิ่นๆ กลิ่นตำดังมีตำบักหุ่งหมกฮวกและกุ้งห่างถอนหายใจดังๆ กำลังนั่งแม่ข่อยใช้เทิ่งอยากสิห่อง อยากสิไห่ เพิ่นบอกข่อยฮิฟ้าวไปเอาห่อหมกฮวก

ให้ป้าสาก่อน เบิ่งไปฮอดเฮือนป้าเอิ้นหาป้าหมากะหอน ป้าเฮาบ่อยู่บ้านห่อหมกฮวกเอาไปฝากป้า ป้าไปนาเลยห้อยไว้หน้าฮั้ว

ขากลับรถเสือกยางฮัวแหกลงแขงฮั๋ว รถกะเลยฮ้างเบิ่ดแฮงหอบขึ้นฮึ้บๆ ฟ้าห้องฮึ้มๆ ฝนกะตกฮำฮาดหัวไหลมาฮอดx ฝนตกฮำเฮา เปียกฮอดหมกฮวกห่อหมกฮวกเอาไปฝากป้า

ป้าไปนาเลยห้อยไว้หน้าฮั้ว ขากลับรถเสือกยางฮัวแหกลงแขงฮั๋ว รถกะเลยฮ้างเบิ่ดแฮงหอบขึ้นฮึ้บๆ ฟ้าห้องฮึ้มๆ ฝนกะตกฮำฮาดหัวไหลมาฮอดx ฝนตกฮำเฮา

เปียกฮอดหมกฮวกระยะทางมันกะไกลห่าง ซัวสิฮอดเฮียนเฮาหนหวยหลายฮุ้อยู่ดอกว่าเป็นลูกใช้เอาๆ เทิ้งสิฮาก รถเฮากะฮ้าง จูงมาหมากะเห่าหูกะอื้อหิวกะหิวข้าว โอ้ยหึ หึหึ หึหึ หึหึละกะ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึห่อหมกฮวกเอาไปฝากป้า

เพลงโคตรมัน อะไรจะดีไปกว่าการมาหาความบรรเทิงหน้าเวทีหมอลำกลางหมู่บ้านในวันสงกรานต์

ไม่มี้...ไม่มี...มันขนาด..ท่ากึ้งกือ ไส้เดือนโดนขี้เถ้า ผมขนออกมาหมดเม็ก...มันสูดดดดยอด ขนาบด้วยเพื่อนรักอีกห้าหกคน...

ผม..นาย..ต้นกล้า..โคกสูงเนิน..เป็นคนภาคอีสานโดยกำเหนิดแต่พูดอีสานไม่ได้...แปลกเนอะผมไปเจริญงอกงามอยู่ภาคกลางตอนใต้ ในจังหวัดที่ขนมหม้อแกงอร่อยที่สุดในโลก

พอดีมีงานวัดแถวบ้านผมก็เลยได้มาปล่อยเสต็ปแด้นกันเพื่อน....ก่อนที่ผมจะเข้าไปเรียนต่อที่กรุงเทพเมืองฟ้าอมร"

"เหนื่อยวุ้ย..เฮ้ย! พวกมึงกลับบ้านกัน..แม่กูโทรตาม"

ผมหันไปบอกไอ้เก่ง ไอ้ดำ ไอ้นม ไอ้เปลว ไอ้ดิน ที่ยังดิ้นอย่างเมามัน พวกมันโบกมือบ๊าย บาย ผมสะงั้น มึงลากกูมาแต่ให้กูหาทางกลับเอง

มึง โคตรเพื่อนเลยวะ..เหี้ย

ผมก็เลยเดินไปขึ้นรถเครื่องที่จอดแอบไว้

หือ...ผมไม่ได้อยากสอดรู้นะแต่..มึงมากอดจูบกันข้างกำแพงวัดเนี่ยนะ

โอ้ ,,o_0..ไม่อายผีสางเทวดา ก็อายกูหน่อยเถอะ

มึงงง...ผู้ชายทั้งคู่...ไอ้ตััวเตี้ยมันก็น้องข้างบ้านผมที่มาจากกรุงเทพ มาพักผ่อนบ้านยายช่วงปิดเทอม เห็นมาตั้งแต่เล็กๆ ...ไอ้เตี้ยมันได้ทั้งผู้ชายและผู้หญิง ผมรู้มากพอกับที่แม่และยายมันรู้นั้นหละ

ผมไม่เผือกอยู่แล้ว ก้มหน้าก้มตาถอยรถเครื่องตัวเองออกมา

"เราอย่าเจอกันอีกเลย"

"โซ..ทำแบบนี้กับเราได้ไง..ได้แล้วจะทิ้งกันแบบนี้เราไม่ยอมนะ..หรือว่าโซมีคนใหม่ ไหนไอ้หน้าไหนมันมาแย่งแฟนกู"

"..one..night..stand..บาย"

ไอ้ตัวโตกว่ามันยอมที่ไหน กระชากแขนไอ้เตี้ยไว้แน่น สถานการณ์ไม่ดี ผมควรเห็นแก่แม่มันเข้าไปช่วยดีไหม

"ผัวะ..ผัวะ.."

อ๊าห์ คงไม่ต้องแล้วมั้ง ไอ้คนตัวสูงแม่ง! ลงกองอยู่ใต้ตีนไอ้เตี้ยเป็นที่เรียบร้อย

อืม..ผมได้เล่าหรือยังว่าไอ้เตี้ยหน้าสวยหุ่นเมะ ชื่อ นายนิติ โซว์ อักษรทรัพย์ ลูกครึ่ง แม่ไทย พ่อฝรั่ง ขาวอมชมพู ผมยาวสีน้ำตาลคาราเมล ตาสีเทา สูงร้อย 170 ซม. ครอบครัวรวยมาก

มันเป็นนักกีฬาคาราเต้สายดำ มวยไทย เทควันโด้ ยิงปืน มันสมองไอคิว200 สอบเทียบเข้ามหาลัยก่อนผมซะอีก อายุ15ปี ก็สอบเทียบเข้ามหาลัยชื่อดังได้แล้ว

ปีแรกที่เข้าไปก็ได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง ด้วยหน้าตาความสามารถ จึงมีทั้งหญิงทั้งชายมาทอดสะพานไม่ขาด

ช่างต่างจากไอ้ต้นกล้าที่สมองปลวกกว่าจะสอบติดมหาลัยได้ แม่ผมติดสินบนเทพไปทั่วจังหวัด หน้าตาก็บ้านๆ ไม่ได้หล่อแต่ไม่ขี้แหล่เอาเป็นว่าไปวัดตอนค่ำๆ คนไม่วิ่งหนี

ผิวสีน้ำผึ้ง สูง 185 ซม. ชอบเล่นฟุตบอลมากหวังอยากเป็นนักกีฬาฟุตบอลทีมชาติ และผมอยากเป็นครูพละหรือไม่ก็วิทยาศาสตร์การกีฬา แต่ผมดันไม่เก่ง มีแต่แรงไง...

ผมบิดกุญแจ เจ้าปลาทูคู่ใจทันทีแต่ทว่า

"มึง..ขึ้นมาทำเหี้ยไรเนี่ย..กูจะกลับบ้าน..ไอ้เตี้ย"

มันนั่งซ้อนท้าย หันหน้ามามองหน้าผมนิดหนึ่ง สองมือกอดเอวผมไว้ แล้วมันก็หลับ

อ๊า..ครับ..มันหลับ..หลับภายในห้าวิ..

"ห่า..ไอ้โซ..มึงลงไปเลย..เดี๋ยวแฟนมึงเข้าใจผิดกู..ไอ้โซ...ไอ้เตี้ย..ไอ้..."

"ต้นกล้า อย่าพูด"

มันมองหน้าผมด้วยสายตาเย็นชาเหมือนน้ำแข็งแห้ง สีหน้าเรียบนิ่งและคำพูดเน้นหนัก

ผมไม่พูดอะไรครับ เคยเจอมันโหมดนี่มาแล้ว มันเป็นพวกนอนไม่พอ ถ้ามันง่วงหรือหลับอยู่อย่าได้ไปปลุกหรือกวนตีนเด็ดขาด..ถ้ายังไม่อยากไปนอนให้พยาบาลสาวๆ ใส่เฟือก หยอดน้ำข้าวต้มไปวันๆ ..ถึงแม้ผมจะชอบให้สาวๆ บริการก็เถอะ

"มึง...มึง..แย่งแฟนกู...ระวังตัวไว้..กูจะยกพวกไปรุมกระทืบมึง..ไอ้ควายเผือก"

"พ่องงงงง...กูเกี่ยวอะไร ไอ้เตี้ยเนี่ย มันน้องข้างบ้าน กูชายทั้งแท่งโว้ย...กูไม่ขุดเหมืองทอง..ไอ้วรนุช มึงอยากตัว ตัว มาเลย หน้าบ้านกู"

"บ้านมึงอยู่ไหน..ไอ้ควายเผือก"

ผมชักมีอารมณ์ เรื่องกูก็ไม่ใช่..ไอ้คนต้นเรื่องเม่ง! ก็หลับสนิท ด่ากันหูจะแตก แม่งไม่เสือกตื่น ไอ้เหี้ยนั้นก็ด่ากูควายอีก...กูควายแล้วไปหนักหัวมึงหรือไง

อึ๋ย!!!!! แล้วผมก็รู้สึกเย็นวาบ ต้นกล้าสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่างด้านหนัง

เหี้ยยยย!!!!! เอาแล้วไงมึง ตัวใครตัวมัน

ครับ ไอ้เตี้ยแม่งตื่น แต่ตื่นแบบเดจาวูสุดๆ มึงอย่ายิ้มกูกลัววววว หน้ามัน..ตะ..แต่ผมรู้ว่ามีคนกำลังจะตายด้วยน้ำมือของไอ้เตี้ย

"ผลัก ผัวะ ผลัก ตุบ...,"

มันใช้เท้าจระเข้พาดหาง เข้าก้านคอไอ้วรนุช เตะยอดหน้า แล้วกระทืบหว่างขา...สลบเงิบคาตีน

อู้ย!! เห็นแล้วเสียวแทน...โชคดีน้าาาาา

"รำคาญ"

ไอ้เตี้ยมันมองมาที่ผมแล้ว แถมเดินย่างสามสี่ขุมมาเลย

แม่คร๊าบบบ ช่วยน้องกล้าด้วย ไอ้เตี้ยจะฆ่าผมแล้ว

ผมนั่งเกร็งแทบตายจนแช้วจนรอดก็ไม่เจ็บ...หือ...อะ..เอ้าาา...ไอ้เตี้ยมันหลับอีกแล้ว,..ผมพรูลมหายใจออกมา ก่อนจะติดเครื่องแล้วบิทเจ้าปลาทูตรงไปยังบ้านน้อยคอยรักของผม

ผมอายุมากกว่ามันตั้งสามปีแต่ไอ้เตี้ยมันไม่ค่อยเรียกผมว่าพี่เท่าไหร่ นอกจากอยู่ต่อหน้าแม่และยายของมัน และต่อหน้าพ่อแม่ของผม

เจ้าปลาทูลัดเลาะมาตามกำแพงขาวยาวเหยียดที่มันจะยาวเป็นกำแพงเมืองจีน ถึงแล้ว...นี่คือ..สถานแห่งบ้านทรายทองที่ข้าปองมาสู่

ครับ บ้านไอ้เตี้ยบ้านที่เหมือนในละครทุกระเบียบนิ้ว ประตูทางเข้าบานใหญ่อัลลอยสีทองมีพี่ยามเฝ้ายี่สิบสี่ชั่วโมง น้ำตกรูปนกตัวใหญ่กลางถนนคล้ายวงเวียนให้รถหมุนวนสักสามรอบครึ่ง ..

อืม..ผมส่งมันตรงนี้ดีกว่า..

"พี่เป้า..,พี่เป้า..."

ยามเวรดึกชื่อพี่เป้าเปิดประตูเล็กออกมา เมื่อเห็นว่าเป็นผมจึงเปิดประตูใหญ่ให้.เจ้าปลาทูเคลื่อนเข้าไปด้านใน

"พานายน้อยมาส่งเหรอ...ไป..รีบไป..ข้าไม่อยากโดดนายน้อย ตอนง่วงนอนหักคอ"

อย่างที่รู้กัน..การปลุกไอ้เตี้ย คุณต้องแน่ใจก่อนว่าคุณทำประกันที่จ่ายแน่นอน ในกรณีนอนโรงพยาบาลพร้อมค่าชดเชย....เมื่อแน่ใจค่อยปลุกมันเพราะหากฟื้นขึ้นมาอีกครั้งคุณอาจจะมองเห็นแต่เพดาลสีขาวของโรงพยาบาล

แล้วผมก็มาจอดอยู่หน้าประตูบ้านมัน ตอนนี้มันดึกมากแล้วก็ทุกคนน่าจะนอนแล้ว ผมเกาหัวตัวเอง แกรก แกรก เอาไงดีวะ ปลุกมันกูตาย

ไม่ปลุกแล้วมันจะกลับเข้าไปนอนยังไง