ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่2 (เจ้าสาวพักร้อน ภาคต่อปางร้ายริษยา)
เรื่อ เ้าสาวพัร้อน (ภา่อปาพิศวาส)
ผู้แ่ นั่ิลิลื่มโอเลี้ยยล้อับู้เลิฟ
วันพัร้อนอวิน หรือ วินทยายัไม่หม
เายัเ็บวามสุเหมือนฮันนีมูนอย่า
ู่รัับ ปา หรือ ปารมีอย่ามีวามสุ
ท่วมท้นทุืนวัน
"อา อ้า อ๊า อา อ้า อ๊า ุวินแรๆ ปาอบ
๊อบ"ปายุให้วินเร่ัหวะ
"อา อ้า อ๊า "วินเร่ัหวะามปาไปแ่แร
รัึเสร็พร้อมันน้ำรัไหลหยาหย
รลีบุหลาบสาวับอาวุธรัหนุ่ม ปา
ผลัเบาๆ ให้วินนอนหายย่มโยบน
อาวุธรัอวินอย่าูื่มเอื้อมมือไปลูบ
ไล้หน้าอวิน วินึเอื้อมมือมายำเ้านม
ปาไป้วยัน ปา้มมาูบปาวินอย่า
ูื่มลิ้นแทรเ้าไปในโพร่ปาอวินลิ้น เี่ยวระหวัันอย่าูื่ม ลีบ
ุหลาบสาว็ย่มโยอยู่บนท่อนเอ็นอาวุธ
รัอวินนหยาหยน้ำรัไหลร้ั้แล้วรั้เล่า นนอนหลับอ่ายในอ้อมอ
ันและัน ใน่ำืนแสนสุ
วันรุ่ึ้นทั้สอื่นึ้นมาทำ้าวผัุ้หมู
่ายๆ สอาน้วยฝีมือแสนอร่อยอวิน
ทานเสร็็่อ้วยูบแสนหวานอวิน
และที่นอนแสนนุ่มเพราะวินอุ้มไปวาและ
ถอเสื้อผ้าอเาเอับปา ูบูื่ม
แสนหวานอวิน็บรรเลที่ปลายลิ้น
เี่ยวระหวัในโพร่ปาอปาทีู่ื่ม
ไม่แ่าันพัร้อนฮันนีมูนอวินถู
ุไฟลุแสนหวานทรมาน ปาื่นึ้นมา
ื่มน้ำลาึวิน็ามมาอทา้าน
หลั
"อ่ะ ุวินปาื่นมาื่มน้ำเอพรุ่นี้็้อ
ื่นแ่เ้าไปานแ่านุหวานไ่ะ"
ปาบอวิน
"รับ ผมรู้แล้วรับปาแ่ผมนอนนเียว
มันเหาเลยามลมาหารับที่รั"วินอบ
"ไป่ะลับึ้นไปนอนัน"ปาีมือเือน
ให้ลับึ้นไปนอน วินึเปลี่ยนเป็นูปา
ึ้นไปนอนแทน วินูปานถึที่นอนและ
อปานอนหลับไป้วยัน
หวาน หรือ วรินยา น้อสาวนเียวอ
วินะแ่านับ ทูน หรือ ไพูรย์ เพื่อน
สนิทอวิน ไ้พาพ่อและแม่มาร่วมาน
แ่้วย แ่พ่อแม่็ลับรู้ว่าวิน็มีแฟน
แ่ไม่ยอมแ่าน พ่อับแม่็อยามาู
หน้าาอว่าที่ลูสะใภ้อย่าปา
เ้ามีานรน้ำสั์อหวานับทูน และ
เลี้ยเพลพระ ่ำๆ ะมีานเลี้ยที่โรแรม
มีแมาานมามาย วินพาปามาร่วม
านทั้เ้าและ่ำนเหนื่อย ทั้สอึ
ลับมาบ้านอาบน้ำนอน็เือบห้าทุ่ม ปา
ำลัอาบน้ำอยู่ในห้อน้ำ วินอยู่้านอ
ุยมือถือับลูน้อเรื่อานแ่านอ
เาับปาที่แอบเรียมไว้ที่บ้านายทะเล
บ้านที่พ่ออเาให้ไว้อนเรียนบปริ
ารีใหม่ๆ ำลัสั่านปา็เินออมา
าห้อน้ำ วินึเลิุยสั่านและเินไป
หาปาเอาหวีสาผมให้หน้าระ วินแอบ
มอปาผ่านระและพาไปนอนเมื่อสา
ผมเสร็ วินพูึ้นว่า
"ปาพรุ่นี้ไปทาน้าวและไปูหนัหรือ
้อปปิ้ันนะ"วินิโปรแรมพรุ่นี้และ
วน
"่ะ ไปทุอย่าโอเ่ะ พอีปาะไปื้อ
อส่วนัวพอี"ปาบอวาม้อาร
อนเอ
"รับ ถ้าั้นอนนี้ผมอราวัล่อนนะ
รับ นี"วินโมเมอราวัล่อนพรุ่นี้
และูบที่แ้มปาและไร้อทันที
"อุ้ย อา อ้า อ๊า อา อ้า อ๊า" วินทยาไม่รอำ
อบเริ่มบรรเลเพลรัทันทีนปาเลิ้ม
เผยอปารับลิ้น
่อ2
เรื่อ เ้าสาวพัร้อน (ภา่อปาพิศวาส)
ผู้แ่ นั่ิลิลื่มโอเลี้ยยล้อับู้เลิฟ
อันแสนหวานปนรัใร่อวินทยานวินทยา้อรีบสอใส่ ปารมีมีอารม์รัใรอยู่แล้วึสั่ให้วินทยาเร่ัหวะรั
"วิน่ะแรๆ หน่อยปาอบ"
เ้ามาในโพร่ปาอย่าูื่มลิ้นเี่ยว
ระหวัันอย่าูื่ม วินถอเสื้อผ้า
อปาออและัวเาเอใ้มือยำบีบ
เ้านมอปารึเ้นอย่าเมามันและใ้
มือับเ้านมมาให้ปาูเ้านม วินเริ่ม
สอใสท่อนเอ็นอาวุธรัเ้าลีบุหลาบ
สาวอปา นลึเ้าไปและย่มโย
อย่าเมามันูื่ม เ้าออลีบุหลาบ
สาวนน้ำรัไหลออมาทั้ท่อนเอ็นอาวุธรัับลีบุหลาบสาวพร้อมัน วินึ้ม
ไปหาลีบุหลาบสาวและูื่มน้ำรัน
หมทุหยาหย ปาึถอยัว้มไป
ูน้ำรัาท่อนเอ็นอาวุธรัอวินบ้า
นหมทุหยาหยเหมือนัน เสร็
ิามรัึประรอันนอนอัน
ลมหลับไป้วยันบนเียนุ่ม
รุ่เ้า ื่นึ้นมาปาื่น่อนวินมาทำ
อาหารเ้ารอวิน่ายๆ อย่าีาร์สลัับ
น้ำส้มั่นแ่เย็น ัโ๊ะอาหารเสร็พอี
วิน็อาบน้ำเสร็เินลบันไมาที่โ๊ะ
อาหารที่ปายืนอยู่มาอและหอมแ้ม
พลานั่เ้าอี้ร้ามปา
"ทานเสร็ไปห้าันนะูหนั ้อปปิ้และ
ทานินเนอร์และลับบ้านนะรับ"วินเสนอ
"่ะวิน ามนั้น" ทั้สอึรีบทานอาหาร
เ้าและเินทาไปห้าสรรพสิน้าใล้ๆ
บ้าน บนรถทั้สอนมอหน้าันและวิน็
หันมาูบสอลิ้นเี่ยวระหวัเ้ามาใน
โพร่ปาอปาปาสอลิ้นเี่ยว
ระหวัามลิ้นอวิน วินถลระโปร
อปาึ้นและสอใส่นิ้วรัวๆ เ้าไปใน
โพร่ลีบุหลาบสาวอปา และเปลี่ยน
เป็นสอใส่ท่อนเอ็นอาวุธรัอัวเอใส่
ลีบุหลาบสาวพร้อมับสะโพอปา
ึ้นลใส่ท่อนเอ็นอาวุธรัอ
ัวเออย่าเมามัน ปาราน้อยๆ ออมา
"อา อ้า อ๊า อา อ้า อ๊า"วินพอใึอปา
หลั่ใส่โพร่ลีบุหลาบสาวเบาๆ และูบ
ปาปาเบาๆ อย่าสมรัเสร็ิามรั
ึัเสื้อผ้าให้เ้าที่เ้าทา
่อ3
เรื่อ เ้าสาวพัร้อน (ภา่อปาพิศวาส)
ผู้แ่ นั่ิลิลื่มโอเลี้ยยล้อับู้เลิฟ
และออรถไปห้าสรรพสิน้าใล้บ้าน
พอถึห้าฯปาอไปื้ออส่วนัวที่
ุปเปอร์มาร์เ็่อน ปาไปื้อทิู ผ้า
อนามัย และเ้าร้านายยาื้อยาุม
ำเนิออมาาร้าน็เินเ้าห้อน้ำ
แ่มีมือผู้ายึเธอเ้าไปในห้อน้ำาย
ที่ปิประูไว้ ปาในิหน่อยแ่ไม่เห็น
หน้า หันไปเห็นหน้าวินพอีึหายใ
วินพาปาไปเ้าไปห้อน้ำห้อหนึ่และ
ประบปาัวเอเ้าับปาเพื่อปิั้น
เสียร้อและถลระโปรปาับีสริ
ถอลมาเล็น้อย วินเอาท่อนเอ็นอาวุธ
รัสอใส่ลีบุหลาบสาวอปาอย่า
เบาๆ นหน้าอปาระเพื่อมึ้นล วิน
ย่มโยอย่าเบาในห้อน้ำที่อยู่ันสอ
นอย่าูื่มสลับเมามัน วินเร่เรื่อ
นหลั่รลีบุหลาบสาวพร้อมับหยาหยน้ำรัที่หลั่ออาท่อนเอ็นอาวุธรัอเา ปาึ้มลมาูื่มท่อนเอ็นอา
วุธรัอวินนหมวิน็้มลมาูน้ำรั
าลีบุหลาบสาวอปาเหมือนัน
เสร็ิามรัทัู้่็เินไปเ้าโรหนั
ออมาาโรหนั็เือบะ่ำแล้ววินึ
อไปเ้าห้อน้ำเ้าแล้ไปเ้าห้อน้ำ
แ่เลี่ยเินไปทาร้านิวเวอรี่เพื่อื้อ
แหวนอแ่านให้ปาา้ายที่แอบวั
นิ้วนา้า้ายอปาในโรหนัเพราะ
แอบับมือและวันานิ้วมาวัแหวนอ
หิสาวที่เารัอย่าปา เ้าไ้แหวน
เพรนา5ะรัมาอย่าสวยามีเพร
สีมพูวันเิอปา เ้าึรีบเินลับ
มาหาปาที่นั่รออยู่ที่แนทีนาแฟหน้า
ุปเปอร์มาร์เ็ พอวินเินมาถึ็วนปา
ออมาาห้าไปที่ร้านอาหารที่เยมา
ินเนอร์้วยันบ่อยๆ ปาอวินไปเ้า
ห้อน้ำและเินไป วินึโทรหาลูน้อ
ที่นำ่ออไม้มารอให้เรียมอไม้มา
ให้ พอีปาเินออมาในมุมหนึ่ไฟ็ับ
ล ปาหันหลัพอีลับวินที่ทำท่าุเ่า
ยื่นแหวนอแ่านให้ปา
"ปา แ่านันเถอะรับ"วินอปา
"่ะ วิน"ปาอบรับและระโอวิน
วินึูบปาปาอย่าูื่ม
ทั้สอินเนอร์้วยันอย่ามีวามสุ
และลับบ้าน
ยัไม่ทันะปิประูห้อนอนวิน็ู่โม
อะโบมูบปาอย่าูื่ม อรั
ฟัเหวี่ยถอุอปาและัวเอน
หมเินประรอปาไปเียนอน ปา
อวินและผลัวินลบนเียนอนพลา
ึ้นร่อมวินับท่อนเอ็นอาวุธรัอวิน
สอใส่เ้าไปในลีบุหลาบสาวอ
ัวเอและย่มโยส่ายไปส่ายมาอย่า
เมามัน
"อืม อื๊ม อา อ้า อ๊า อื้ม อา อ้า อ๊า"ปารา
"อา อ้า อ๊า อืม อา อ้า อ๊า"วิน็ราเหมือน
ัน
ปาเร่ัหวะรัเพิ่มึ้นนน้ำรัอทั้
สอไหลออมาพร้อมัน ปาึ้มลู
ื่มน้ำรันหมทุหยาหยาท่อน
เอ็นอาวุธรัอายเป็นที่รั วิน็้มล
ูหยาหยาลีบุหลาบสาวอ
ปานหมทุหยาหยเหมือนัน วิน
ประรออปาหลับาพริ้มหลับไป
พร้อมันในอ้อมออวิน
เ้ารุ่ึ้น วินื่น่อนพอีมีแิิม
ศัิ์อย่าพ่อแม่อเามาหาอ้าว่ามา
เยี่ยม ทั้สอูใีและใเย็นมาหาเพราะ
อยาแอบมาูว่าที่ลูสะใภ้อย่าปา พอี
ปาอาบน้ำเสร็เินลมา
่อ4
เรื่อ เ้าสาวพัร้อน (ภา่อปาพิศวาส)
ผู้แ่ นั่ิลิลื่มโอเลี้ยยล้อับู้เลิฟ
ึยิ้มและยมือไหว้พ่อแม่อวินที่มาเป็น
แบ้านอเธอแ่เ้า ปาึเินเ้า
รัว่วยวินั่นน้ำส้มใส่แ้ว และนมอี
อย่าใส่แ้วสี่ใบเรียมเสริฟ์บนโ๊ะ
อาหาร พ่อับแม่มอเพลิน วันนี้วินทำ้าว
้มุ้เพิ่มปลาหมึออบอพ่อและ
แม่เอาใสัหน่อย พ่อับแม่เห็นอาหาร
หน้า็น้ำลายสอเพราะลูายนทำ
วินทำอาหารอร่อยมานะเปิร้าน
อาหารเป็นธุริรอบรัวใหม่ๆ แม่มวิน
่อหน้าปาและพ่ออวิน ทาน้าวเสร็
วินึแอบระิบบอพ่อแม่ว่าเาอ
หมั้นับปาไว้เรียบร้อยแล้ว่อนหม
พัร้อนยาวนี้เาะแ่านทันที พ่อับ
แม่สบายใึอัวลาลับ สายๆ มีห่อ
เอสารส่มาที่ประู ปาเินออไปู
เป็นายุำมาริ๊และแอบออไป
ปาแอบแะห่อเอสารู เป็นรูปเ่าอ
เธอับมระเริรัันในห้อน้ำร้านอา
หารเ้าประำ ถ่ายามุมหน้าห้อน้ำ
และผู้ายที่บัเอิใส่าเสีเทาห้อ
้าๆ วันนั้น็ือวิน ปาใรีบอ่าน
หมายที่แทรมา้วย
"ไปพบันที่หลัร้านอาหาร"านีนิ
หน่อย ้อวามในหมายทำปาใ
ว่าเิม ีเมื่อี้วินออไปธุระ้านอ
ปาึถือโอาสออไปบ้า พอไปถึหลั
ร้านอาหารเธอพบผู้หิัวเล็ๆ ยื่นรออยู่
เธอแนะนำัวว่าื่อ เอม หรือเอมมิาเย
เป็นพนัานเสริฟ์ร้านนี้ถ่ายรูปเธอไว้
และเธอยื่นนามบัรอปาเอใหู้เพราะ
ปาทำไว้ที่หน้าห้อน้ำ เอม่มู่ให้รับ
เธอเ้าทำานที่บริษัทรีเอทีฟไม่ั้นเธอ
ะประานภาพลับนี้ ปาลัวว่าวินรู้ึรับ
เ้าทำานเพราะวิน็อยู่ในรูปอาะ
สสัยมา ปาลับมาบ้านเธอึอวินไป
เลียร์านที่บริษัท วินลเา็มีาน
่วนเหมือนันึให้ไป วัน่อมาปาไปที่
ทำานเพื่อหาำแหน่ให้เอม ปาให้เอม
เป็นผู้่วยเธอทำเอสาร เอมลอบ
ุปา พอีวินมารับปาลับบ้าน เอม
แอบอบวิน วันถัมาวินมารับปาไปทาน
อาหารลาวัน และลับออไปแ่เอ
เอมมาทัทำเหมือนอ่อยอให้ไปส่ลับ
บ้านเพราะปวหัวมาอปาลาับบ้าน
แล้วแ่รอรถเมล์หรือแท๊ี่ไม่มีึอให้วินไปส่ วินเห็นเป็นผู้่วยปาึยอมไป
ส่แ่บัเอิมีรถยน์อีันับัหน้า
วินออาบริษัทอปา นวินหัหลบ
แ่รถว่ำเอมายาที่ แ่วินอาารสาหัส
ปาวิ่ออมาเมื่อพนัานะโนว่า
"ุวินับรถว่ำ่ะุปา"ปาวิ่ออ
มาโทรเรียรถโรพยาบาลมารับวิน
วินอาารโม่าเ้าห้อุเิน หมอออมา
บอว่าวินอามีอาารลายนวามำ
เสื่อม ปาร้อไห้และเริ่มทำใหวานมาหา
พร้อมทูน หวานโทรลอพ่อับแม่ทั้สอ
มาที่โรพยาบาล ปาอหวานลาานยาว
เพื่อูแลวิน ทูนเอน้อายหายไปสิบปี
ที่หน้าโรพยาบาลโยบัเอิึวน
ลับบ้านเพราะแม่อธวัำลัะาย
็อยู่โรพยาบาลนี้ธวัรู้ึมาแอบู ทูน
พาธวัไปราบแม่ แม่รู้ว่าธวัลับมาึ
ลาโลนี้ไป ทูนยสมบัิอธิาือแม่
อธวัเป็นแม่เลี้ยอเาให้ธวัหม
ทูนฝาหวานสอนานรีเอทีฟเพราะธวั
ะ้อูแล บริษัทรีเอทีฟอธิาึ
ฝาหวานสอนานธวั ธวัแอบอบ
หวาน
่อ5
เรื่อ เ้าสาวพัร้อน (ภา่อปาพิศวาส)
ผู้แ่ นั่ิลิลื่มโอเลี้ยยล้อับู้เลิฟ
ธวัแอบวายานอนหลับในอาหารหวานแ่ไม่รู้ว่าหวานท้อับทูนและลัหลับหวาน
ในห้อทำาน แ่ไม่มีใรรู้หวานื่นึ้นมา
ึบหน้าธวั ่อว่าธวั
"ันท้อับพี่ายนายยัล้าทำอย่าว่า
ับันอีเหรอ"หวาน่อว่า
"็ผมรัพี่หวาน ผมอโทษผมะหายไป
าีวิพี่หวาน ผมลาละรับ"ธวัยมือ
ไหว้ลาหวาน
วันรุ่ึ้นธวัไม่มาเพราะทูนให้ธวัไปทำ
านที่บริษัทอธิา ธวัเียบหายไป
ไม่นานทูน็มาวนเธอไปแ่านอธวัับเลาอธวั หวานยินีับธวัเลา
อธวัท้อะสอเือนธวัเลย้อรีบ
แ่านนี้เอ ปาูแลวินมาหลายเือน
แ่วันนี้วินปีนบันไไปับนบน้นไม้น
ลมาหัวระแทพื้นมีอาารหนั ึ
้อพาเ้าโรพยาบาล เหมือนปาิหาร์ย
วินฟื้นึ้นแล้วำทุอย่าไ้ แ่เาแล้
ลืม เาแอบระิบพ่อแม่ว่าหายแล้วทั้
สอเลยอัวลับ ปาพาวินลับบ้าน
วินเ้ามาอปาูบอย่าูื่ม และ
ร่วมรัันอย่าเมามันนน้ำรัไหลร
ลีบุหลาบสาวับท่อนเอ็นอาวุธรัไป
พร้อมันถึห้ารั้ิๆ ปาเลยสสัย
หยิวินนเ็บวินึยอมรับว่าหายแล้ว
ปาึหายโรธ ับท่อนเอ็นที่ลับมา
แ็ึอีรั้สอใส่ลีบุหลาบสาว
อย่าสมรัส่ายไปส่ายมาย่มโย้วย
วามรัอย่าสาสมที่โนวินหลอ วินถู
ลโทษรั้แล้วรั้เล่านลีบุหลาบ
สาวอเธอแทบระบมเสียเอ วินึอ
เธอไว้ในอ้อมอและหลับไป้วยัน
วันรุ่ึ้นวินพาปาไปที่บ้านายทะเล พ่อ
แม่อวิน หวาน และทูนอยู่ในานแ่ริม
ายหาที่วินแอบัไว้ ปาึูบวินเป็น
ารอบแทนเอร์ไพรส์อย่าูื่มและ
านแ่านอันื่นมื่น็เริ่มึ้น ในเรือนหอ
ปาย่มโยวินอยู่บนเียนอนอย่าเร้า
ร้อนเป็นืนวิวาห์ที่ถึใวินมา ลีบ
ุหลาบสาวอปาและท่อนเอ็นอาวุธรั
อวินในืนเ้าหอไม่ไ้หยุย่มโยน
น้ำรัไหลไม่หยุปาูื่มน้ำรัา
ท่อนเอ็นอาวุธรัอวิน วินูื่มน้ำรั
าลีบุหลาบสาวอปานว่าะ
หมลมหายใ
เ้าเือน่อมาปา็ลอลูาย วินั้
ื่อให้ว่า วายุ
"วามสุนั้นสั้น วามทุ์นั้นสั้น
ไว่ว้าไว้เมื่อมีโอาส
เพราะอะไร็เิึ้นไ้
วามสุ วามทุ์ไม่แน่นอน"
ผิพลาประารใออภัยมา ที่นี้
07/11/64
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น