คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่4 พ่อบ้านคนใหม่ชั่วคราว
“วูฟนายจะไปตระกูลนั้นจริงๆเหรอ” พ่อบ้านไนท์ถามพ่อบ้านวูฟและส่งสายตาเย็นๆ
“ทางหัวหน้าพ่อบ้านเขาขอมา ครั้นจะปฎิเสธก็ไม่ได้เสียด้วยสิ”
“งั้นเหรอ”
“อื้ม.......”
“แล้วคุณหนูว่ายังไง”
“ไม่รู้สิ แต่คุณหนูทางตระกูลนั้นน่ารักๆซะด้วยสิ”
“ไอ้พ่อบ้านชีกอ”
“ถ้ามีพ่อบ้านไนท์อยู่กระผมก็วางใจและหวังว่าคุณหนูคงไม่ซนจนทำให้ปวดหัว”
“...................”
“สวัสดีและลาก่อนชั่วคราวนะขอรับ” พ่อบ้านวูฟโค้งหัวเล็กน้อยและเดินขึ้นฮ.เพื่อไปทำงานให้กับตระกูลใหญ่อีกตระกูล
“กลับมาแกเละน่าดู” พ่อบ้านไนท์กล่าวทิ้งทายและกลับเข้าไปในบ้านเพื่อไปดูลคุณหนูที่กำลังอ่านหนังสือและทำการบ้านในห้องทำงาน
เสียงเปียโนดังใสดังกังวาน มีชายหนุ่มในชุดขาวนั่งเล่นเปียในในท่วงท่าสง่างาม เสียงเพลงหวานไพเราะแต่หากท่วงทำนองบทเพลงเศร้านัก
“คุณชายเจมิไน ท่านแอร์เรียส์ให้ดิฉันมาตายเจ้าค่ะ” เมดสาวประจำตระกูลย่อกายทำความเคารพท่านชายเจมิไน
“ขอบใจเวียช่า” เจมิไนหยุดเล่นเปีนโนและลุกเดินไปห้องทำงานของผู้นำของตระกูลธีน็อต
ก็อกๆ “ขออนุญาติครับ”
“เข้ามาสิพ่อรอเจ้าอยู่นะเจมิไน” เสียงทรงอำนาจของผู้นำตระกูลดังขึ้น เจมิไนเปิดประตูและเดินเข้าไปอย่างเงียบๆ
“ที่ตามเจ้ามาวันนี้ข้าอยากให้เจ้าเข้าไปตระกูลเกรย์เซีย ดีชาร์เวิร์ด”
“มีประสงค์จะให้ผมเข้าไปทำความรู้จักคุณหนูแห่งตระกูล เกรย์เซีย ดีชาร์เวิร์ด”
“ใช่ไม่ว่าจะวิธีใด เจ้าจะต้องนำตัวคุณหนูบ้านนั้นมาเป็นคู่ครองเข้าเจ้าให้ได้ เพราะเจ้าต้องเป็นผู้นำตระกูล เกรย์เซีย ดีชาร์เวิร์ด”
“ครับรับบัญชา” เจมิไนโค้งหัวและเดินออกจากห้องทำงานของผู้นำตระกูล
เพราะผมไม่ดีพอเหมือนท่านพี่จินไนใช่ไหมครับท่านพ่อถึงได้ขับไล่ผมออกจากตระกูล”
“ท่านหัวพ่อบ้านทานากะ กระผมว่าพ่อบ้านวูฟไม่อยู่ดูเหมือนคุณหนูจะหายซนไปเยอะ” พ่อบ้านไนท์กระซิบกับหัวหน้าพ่อบ้านทานากะ
“ไนท์บ้างทีคุณหนูอาจรอเวลาระเบิดออกมาก็ได้” หัวหน้าพ่อบ้านทานากะตอบกลับเบาๆและเมื่อใองไปทางคุณหนูมายาที่กำลังนั่งเอามีดเสียบแทงตุ๊กตาที่มีลักษณะคล้ายๆๆพ่อบ้าน
“บ้างทีเราอาจต้องหาพ่อบ้านคนใหม่ชั่วคราวมาดูแลคุณหนูก็เป็นได้” พ่อบ้านทานากะเปรยขึ้นเบาๆๆโดยมีพ่อบ้านไนท์พยักหน้าเห็นด้วย
คุณหนูอารมณ์ร้ายยิ้มเย็น เลิกสนใจตุ๊กตาเหรอของที่เคยเป็นตุ๊กตาและหนีไปนอนหลับใต้ต้นไม้
“เห็นทีเราต้องหาพ่อบ้านที่มีคุณสมบัติปราบคุณหนูแสนดื้อจริงๆจังๆซะแล้วสิ
”คงต้องเป็นเช่นนั้นละครับหัวหน้าพ่อบ้านทานากะ”
สามวันต่อมา.....
คฤหาสของตระกูลเกรย์เซีย เต็มไปด้วยผู้คนมาสมัครเป็นพ่อบ้านคนใหม่ของคุณหนูมายาแสนเย็นชาและอารมณ์ร้าย
“เกิดอะไรขึ้นกับบ้านฉัน” มายาที่เพิ่งตื่นนอนยืนกอดอกมองหน้าผู้ต้องหาคดีรับพ่อบ้านเพิ่มโดยไม่บอกเธอ
“คุณหนูครับพ่อบ้านวูฟไม่อยู่งานดูบ้านและดูแลคุณหนูทำให้กระผมและท่านหัวหน้าพ่อบ้านทานากะไม่มีเวลาดูแลคุณหนูดีพอ” พ่อบ้านไนท์อธิบาย
“อย่ามาแหลสดไม่งอก ไม่จำเป็นต้องหาพ่อบ้านเพิ่มสักนิดมายดูแลตัวเองได้” มายายืนยันเสียงแข็งสะบัดหมุนตัวเดินออกจากห้องรับรองแขกกลับห้องนอนตัวเอง
“หึๆๆก็ได้อยากรับพ่อบ้านเพิ่มงั้นก็เจอไม้นี้กันหน่อยบ้างละ” มายาไล่เมดประจำตัวออกจากห้อง เปิดประตู้หยิบดาบคาตานะออกมา
“สนุกแน่งานนี้” มายายิ้มเย็นอาบน้ำทำตัวให้สบายปล่อยให้การรับสมัครพ่อบ้านดำเนินต่อไป
หลังจากรับทำการสมัครได้ครึ่งวันก็ทำการปิดรับสมัคร เหล่าผู้คนที่มาสมัครต่างพากันรอชมความงามของคุณหนูประจำบ้าน
การปรากฏตัวของคุณหนูน่าตกใจยิ่งนักเมื่อเจ้าหล่อนกระโดดลงจากชั้นสาม พร้อมกับฟาดฟันดาบคาตานะทำให้เหล่าผู้ที่มาสมัครไม่ทันตั้งหากพอกันสลบเนื่องจากโดนสันดาบฟันอย่างแรงที่ต้นคอ
ผู้คนส่วนมากพากันวิ่งหนี บางก็ตั้งรับแต่ไม่สามารถหยุดร่างบางไว้ได้ หัวหน้าพ่อบ้านทานากะและพ่อบ้านไนท์ยืนอึ้งไปหลายนาทีกว่าจะได้สติก็ต่อเมื่อคุณหนูตัวแสบกำลังต่อสู้กับคนที่เหลือเพียงหนึ่งเดียวจากผู้สมัครทั้งหมด
“ขออภัยนะขอรับคุณหนู” ชายหนุ่มบิดข้อมือเล็กให้ดาบหลุดออกจากมืออย่างง่ายดาย และล็อกตัวคุณหนูไว้ในอ้อมแขน
“ปล่อยฉันนะ ปล่อยบอกให้ปล่อยหูตึงหรือไง” มายาดิ้นคลุกคลักเพื่อให้หลุดจากแขนของชายหนุ่มที่เอาชนะเธอได้
“สอบผ่าน ยินดีต้อนรับสู่ตระกูลเกรยืเซีย ดีชาร์เวิร์ด เจมิไน เกรนเดีย” หัวหน้าพ่อบ้านทานากะกล่าวต้อนรับพ่อบ้านคนใหม่ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ส่วนพ่อบ้านไนท์แยกตัวคุณหนูออกจากพ่อบ้านคนใหม่
“ขอบคุณครับหัวหน้าพ่อบ้าน” เจมิไนกล่าวขอบคุณและหันไปโค้งหัวขออภัยคุณหนูแสนดื้อ
“ชิจะเล่นงานให้หนักเลย” มายาเดินหนีกลับบ้านพร้อมกับดาบคาตานะ
“งานอาจจะหนักหน่อยนะพ่อบ้านคนใหม่เจมิไน” คำกล่าวทิ้งท้ายของพ่อบ้านไนท์ทำให้เจมิไนทำสีหน้าพิลึก
ความคิดเห็น