ป่วนโรงเรียนพระราชาเอเดนเบิร์ก:มายา โรเฟล และ กัฟกาเรี่ยน

ลำดับตอนที่ #1 : คนไร้หัวใจกับความทรงจำที่ขาดหาย by Maya

         เธอเป็นคนไร้หัวใจอย่างสิ้นเชิง  เธอไม่สมควรรักใคร เธอมีหน้าที่เพื่อแผ่นดินเท่านั้น มายา เซอร์เซนเรีย ความทรงจำสีรุ้งของเธอมันหายไปไหน

      วันหยุดธรรมดาที่เธอมักจะหลบผู้คนมานอนหลับใต้ต้นไม้

      สมัยเด็กตอนเธอ 8 ขวบ ความทรงจำบางส่วนได้หายไป สิ่งเดียวที่จำได้คือ กิ๊บที่พี่ชายสั่งทำพิเศษเพื่อเธอก่อนออกเดินทางไปทวีปทางใต้ กิ๊บติดผมรูปดอกเกร็ดหิมะที่ประดับด้วยเพรชงามล้ำค่า บูลเพลย์เน็ต

    "นี่ไอ้ฮาคุโตะแกไปเอากิ๊บติดผมแบบผู้หญิงที่ไหนมาใส่หัวแกวะไม่เข้ากับแกเลย" เสียงของผู้

     ร่วมห้องอย่างโรเฟลทักดังขึ้นแถวๆกับใต้ต้นไม้ที่นอนพัก เหม่อลอยอยู่


"แกจะรู้ไปทำซากอะไรว่ะไอ้โรเฟล" เสียงดังกวนประสาทไม่แพ้กันของฮาคุโตะ

"ก็มันเหมือนของ มายาเค้านะมันหายไปตอนอายุ8หรือ9ขวบนี่ละ"

"จริงง่ะของแบบนี้มันมีเหมือนกันด้วยเหรอ"

"เอ่อสิวะเอามาดูดิ"

"ไม่ให้โว้ย"
    
     เกิดการตะลุมบลอแย่งเครื่องประดับติดผมระหว่างจอมกวนบาทาด้วยกันสิ่งที่ไม่คาดถึงคือ กิ๊บที่ว่าลอยมาตกอยู่บนหน้าอกของเธอที่นอนฟังบทสนทนาไร้สาระ

'นี่มันของชิ้นนี้'

   ภาพเก่าๆที่ขาดหายราวกับเครื่องเล่นแผ่นซีดีฉายภาพเก่าให้กลับมา

ณ.วังเจมิไน

  "พี่ค่ะให้มายไปด้วยนะ" น้องน้อยประจำบ้านอ้อนขอพี่ชายคนโตอย่างน่าเอ็นดู

  "ไม่ได้มันอันตราย" พี่สโลว์วาเทียไม่อนุญาติ 

  "อยู่ที่นี่แล้วพี่จะจับกระรอกมาฝาก" พี่รอง มาร์เคซัส บอกด้วยน้ำเสียงแข็งกระดางแต่แฝงด้วยความห่วงใย

   หลังจาก2พี่ชายหายหนีไปเที่ยวเธอก็แอบปีนกำแพงวังหนีเข้าไปเที่ยวเล่นในป่าตามนิสัยดือรั้นไม่ยอมอะไรง่ายๆ

 ภาพที่เธอเห็นคือ เด็กชายวัยเดียวกันดึงมีดออกจากคอหอยศพที่นอนตายอยู่บนพื้นอน่างเลือดเย็น

  "อะนายมาทำอะไรในดินแดนเจมไนแห่งนี้"  มายาเอานิ้วชี้ไปทางศพที่นอนตายกองข้างๆเท้าเด้กชาย

  "ถามแปลกก็ฆ่าไอ้หมอนี่นะสิมันจะฆ่าฉัน ฉันเลยฆ่ามัน"

  "นายมาเพื่อชิงหัวใจแห่งเจมิไนใช่ไหม"

  "หัวใจอะไรฉันแค่มานอนหลับแถวนี้เอง"

  "ฉันไม่เชื่อนายหรอก" เด็กสาวไม่ว่าปล่าวหยิบดาบหนักๆของตนที่ยังไม่ได้ออกมาไล่ฟันเด็กชายที่ว่านั้น

ผ่านไป30นาที เด็กหญิงทรุดตัวนั่งลงกับพื้นเพราะดาบเล่มโตถูกปัดลงไปนอนกองกับพื้น เด็กชายผู้เคราะห์ร้ายลงมานังข้างๆอย่างเหนื่อยหอบ

 "กินสิ" เด็กชายยืนซ็อกโกแลตของโปรดให้เด็กหญิงทำมองไม่สนใจ

 "อยากฆ่าก็ฆ่าสิ"

" เฮ้ฉันไม่ฆ่าใครแบบงี่เง่าน่า"

 "มายา เจ้าหญิง/น้องพี่"  เสียงเรียกของ2เจ้าชายและเหล่าบรรดาองค์รักษ์ต่างตามหาให้วุ่น

  "พี่ค่ะ" เด็กหญิงวิ่งไปตามทิศทางที่มีเสียงเรียกแต่ถว่า เด็กหญิงถูกโจมตีด้วยเวทที่รุนแรงจนกระแทกติดต้นไม้

 "มายาน้องพี่ " 2เจ้าชายรีบอุ้มน้องสาวที่รักทั้งหวงขึ้นบนหลังม้าก่อนจะพาไปรักษาตัว เหลือเพียงทิ้งแต่กิ๊บติดผมของสำคัญ

 หลังจากนั้นเธอได้รับการรักษาจนหายดีแต่ความทรงจำของเธอมันขาดหายไปจนกระทั่งของสิ่งนี้กิ๊บติดผมรูปดอกเกร็ดหิมะที่มาจากฮาคุโตะทำให้ความทรงจำบางส่วนกลับมา

 "นี่มายาขอคืนได้มะ" ฮาคุโตะกับโรเฟลที่ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไรมานั่งลงข้างๆมือขวาแบออกขอกิ๊บคืน

 "เอาไปสิ" มายาส่งให้พลางลุกขึ้นยื่นก่อนจะเดินกลับไปทางป้อมอัศวิน

 "ใช่เธอจริงๆด้วยเด็กน้อยผู้ติดพี่" ฮาคุโตะพูดเบาให้ตนเองได้ยินส่วนโรเฟลวิ่งตามมายาไปที่ป้อม

                ในที่สุดฉันก็มาตามสัญญาที่ไว้กับเธอมายา