ป่วนโรงเรียนพระราชาเอเดนเบิร์ก:มายา โรเฟล และ กัฟกาเรี่ยน

ลำดับตอนที่ #2 : ถึงกลอนผมจะห่วยแต่ผมก็ตั้งใจแต่ง By Rofal

       ทุกท่านยังคงจำบทกลอนของผมได้สินะครับ

รัตนอัญมณีแห่งดวงดาว

งดงามเพริศกุหลาบขาว
รอยยิ้มพิมพ์ใจเสน่หา 
เฝ้าฝันคำนึงหาทุกราตรี

แม้จะดูโหดสยองอยู่เป็นนิจ
แต่จิตในเนื้อแท้งดงามยิ่ง
ยามสั่งงานจะยิ้มโหดไปทำไม
ถึงอย่างไรก็น่ารักอยู่ดี

ความแข็งแกร่งดุจดังหินผา
เสมือนเหล็กกล้าที่ผ่านการหลอม
ถูกตีเข้ารูปลับให้คม
จึงเป็นดาบชั้นดีในตำนาน

จะฝ่ามือปราบมารไม่หวั่นเกรง
กรงมังกรจะข่วนหน้าก็ไม่สน
บาทาไร้เงาก็ยอมทน
ขอเพียงคนดียิ้มหวานๆก็สุขใจ

   ทำไมครับทำไม ถึงกลอนผมจะห่วยแตกแต่ก็แต่งกลอนจากใจจริงนะครับ งื้อ T T ยามปรกติถ้าผมแต่งกลอนเน่าๆข้างๆมายา เธอก็ไม่สนใจอะไร แต่หากเมื่อ เธอทนไม่ไหวก็ลุกขึ้นถีบผมกระเด็น แต่งด้วยใจแต่ของตอบแทนด้วยบาทา แต่ผมไม่สนหรอกว่าใครจะมองยังไง ถึงยังไงมายาก็เป็นเพื่อนรักของผมอยู่ดี

  ปล. ยัยตัวแสบเพื่อนที่ผมรักที่สุด