เรื่อง เลิฟสตอรี่ ภาค อลวนป่วนลุ้นรักคุณหนูเย็นชา

ลำดับตอนที่ #1 : บททนำ

 บทนำ

                ตามทางเดินของคฤหาสหลังงาม มีเพียงเด็กหญิงตัวน้อยยืนเงียบๆเพียงคนเดียวที่ประตูหน้าบานใหญ่ เรือนผมสีน้ำเงินยาวสลวยจรดพื้นที่ได้รับการดูแลอย่างดี ดวงใบหน้ากลมชวนดึงให้หน้านั้นยิ้มแย้ม ดวงตาสีน้ำเงินราวกับไพลินน้ำงาม ที่คลอหยาดน้ำตาใสๆอาบลงพ่วงแก้มขาวเนียนอมชมพูสดใส

                “คุณหนูครับท่านอยู่ที่ไหนครับคุณหนู” เสียงพ่อบ้านวัยกลางคืนวิ่งตามหาเด็กหญิงตัวน้อยผู้เป็นประดุจแก้วตาและหัวใจของเขา

                “ทานากะฉันอยู่นี่” เด็กหญิงร้องบอกเบาๆมือป้อมน้อยๆปาดน้ำตาออกจากใบหน้าอย่างลวกเพื่อไม่แสดงความอ่อนแอในให้ใครเห็นแม้แต่พ่อบ้านคนสนิทที่เลี้ยงเธอมาจนอายุ10ขวบ

                “โถ่คุณหนูทูลหัวของกระผมอย่าได้หายไปเงียบๆคนสิขอรับ หากคุณหนูเป็นอะไรไปอีกคน แล้วกระผมจะมีหน้าไปพบคุณชาย คุณหญิง แห่ง เกรย์เซียได้อย่างไรขอรับ” ทานากะได้ดึงร่างน้อยๆของคุณหนูเข้าสู้อ้อมกอดเพื่อปปลอบประโลมให้ร่างน้อยในอ้อมแขนคลายความเหงา ความอ้างว้าง เดี่ยวดายและเจ็บปวด

                “ทานากะปล่อยเถอะกอดจนจะแบนแล้ว ที่มาตามหามีธุระอะไร” คุณหนูน้อยมีน้ำเสียงจะฟังกระด้างหากแต่แฝงความอ่อนดยนแก่พ่อบ้านที่เลี้ยงเธอมา

                “อ่าขอรับคุณหนู มายา เกรยเซีย ดี ชาร์เวริ์ด” ทานากะปล่อยคุณหนูออกจากอ้อมแขนเปลี่ยนเป้นอุ้มขี่หลังขึ้นแทน

                “กระผมมีคนที่อยากให้คุณหนูได้เจอ กระผมคิดว่าคุณหนูอาจจะชอบคนที่กระผมหามาก้ได้นะขอรับ”

                “ใคร”

                “พ่อบ้านคนใหม่ของคุณหนูขอรับ”

                “แล้วทานากะไม่ดูแลมายแล้วเหรอ”

                “กระผมจะดูแลคุณหนูเสมอ”

                “พ่อบ้านไนท์ก็อยู่ทั้งคนทำไมยังต้องหาพ่อบ้านใหม่”

                “คำตอบนั้น กระผมอยากให้คุณหนูได้ค้นพบเองจะดีกว่านะขอรับ ในสายตาขอกระผมเขาคนนี้เหมาะที่จะดูแลคุณหนูมากที่สุด ได้โปรดเชื่อกระผม”

                “ถ้าไม่ดีอยากที่ทานากะพูดละก็นะน่าดู”

                “ขอรับกระผม”

สายลมที่พัดกลิ่นดอกส้มที่หอมอ่อนโยนนำชักคุณหนูผู้แสนโศกเศร้าและเริ่มเย็นชาได้พบพาชายคนที่จะมาเป็นพ่อบ้านคนใหม่ของตระกูลเกรเซีย ดี ชาร์เวิร์ด