ห้องเก็บของ!!!!!!

ลำดับตอนที่ #8 : เก็บไว้

    แม้จะทำผิดเพียงเท่าใด โปรดให้โอกาสเค้าเป้นครั้งที่สองด้วย

    เชื่อ หวัง รับใช้ด้วยความรัก

    โปรดทำอย่างที่พูดด้วย

    ใจเย็น

คนเรา . . . อย่าพยายามกักเก็บน้ำตา
ถ้ารู้ว่ามันเกินจะกั้นไว้ได้
ไม่มีใครเกิดมาแล้วไม่เคยร้องไห้
แม้กระทั้ง วันแรกที่ลืมตาดูโลก
ก็ต่างร้องไห้ด้วยกันทั้งนั้น . . .

เมื่อมี . . . น้ำตา
นั่นไม่ได้หมายความว่าอ่อนแอ
แต่บางทีอะไรที่มันมากเกินไป เกินกว่าที่จะรับไว้
ก็จำเป็นที่ต้องระบายออกมาบ้าง

ดีใจมาก...เสียใจมาก...ตื้นตันมาก
ความรู้สึกแบบนี้ทำให้เราเสียน้ำตาได้ทั้งนั้น

เพียงแต่อย่าฝืนตัวเอง ต้องยอมรับความรู้สึกของตัวเอง
อย่าปิดกั้นความอ่อนแอ . . . ของตัวเอง
ถ้าอยากร้องไห้ ก็ร้องซะให้หายอึดอัด

เพียงแต่อย่าฝืนตัวเอง ต้องยอมรับความรู้สึกของตัวเอง

ร้องไห้ ไม่ใช่เรื่องที่น่าอาย
เรากล้าที่จะร้องไห้ คือ คนที่เข้าใจความรู้สึกของตัวเอง
ยอมรับในสิ่งที่ตัวเองกำลังเป็น . . .
เพราะคนที่เสียใจแล้วไม่ร้องไห้ ไม่ระบายออกมา

นานๆ ไปอาจจะทำให้มีความเศร้าอยู่ลึกๆ
แล้วเลือกที่จะระบายออกมาเลยไม่ดีกว่าหรือ
อย่าพยายาม อดกลั้น ที่จะร้องไห้
ปล่อยให้น้ำตามันไหลออก จนกว่าจะสบายใจ

และ . . . เมื่อน้ำตาเหือดแห้งไป
เราจะได้ความเข้มแข็งกลับมาให้ตัวเรา . . .