มนุษย์ผู้มักมากกับพระเจ้า

ตอนที่ 1 : ทดลองอ่าน

ทุกวันฉันได้แต่หวัง ให้โลกใบนี้เปลี่ยนแปลง ทุกคนมีความเคารพซึ่งกันและกันไม่ทะเลาะกัน แต่ถว่ามันไม่ได้ผลแม้ฉันจะอ้อนวอนฟ้าดิน พระเจ้า ทุกสิ่งทุกอย่าง มันก็ได้แต่ความผิดหวังกลับคืนมา

//พระเจ้าเคยบอกไว้ว่า ยามใดที่พวกมนุษย์เกลียดกันเอง  ยามนั้นโลกจะต้องถึงจุดจบ อย่างหน้าอนาถ แต่ถึงพระเจ้าจะบอกไว้แบบนั้น พวกเขาก็ไม่ได้ใส่ใจหรือสนใจอะไรนัก ทุกคนทำเหมือนก็แค่ คำพูดที่ที่พูดออกมาเพราะความโมโห//

//ครั้งหนึ่ง มีมนุษย์จากที่ไหนไม่รู้ มาขอให้พระเจ้าช่วยเขา ให้พ้นจากความทุกข์ที่แสนจะทรมาน พระเจ้าก็ช่วย ไม่นานชีวิตเขาก็มีแต่ความสุข เขามีทุกสิ่งทุกอย่างที่ต้องการ เขาโอ้อวดวางอำนาจไปทั่ว ว่าตัวเองนั้นคือพระเจ้า แต่เขากลับลืมไปว่า ใครเป็นคนช่วยเขาไว้

แต่ถึงยังงั้นพระเจ้าก็ม่ได้ใส่ใจอะไร อยู่มาวันหนึางก็มีคนมาขอให้พระเจ้า ทำให้หญิงที่ตนรักกลับคืนมาหาตน พระเจ้าก็ช่วย พอชายคนนั้นได้หญิงที่ตนรักกลับคืนมา พวกเขาก็รักกนอย่างหัวปักหัวปัม แต่ชายผู้นั้นก็ลืมไปเช่นกันว่า ใครเป็นคนที่ช่วยเขาให้ได้หญิงที่ตนนั้นรักกลับคืนมา

แต่พระเจ้าก็ไม่ได้ใส่ใจเชนเคย นับวันก็มีแต่คนมาขอให้พระเจ้าช่วย แต่ก็ลืมเช่นกันหมดทุกคนว่าใครเป็นคนช่วยพวกเขา

นานวันเข้าพระเจ้าเริ่มหมดความอดท้น จึงได้ประกาศให้มนุษย์ได้รับรู้ถึงความทรมานที่มีอยู่ในตอนนี้ และความเห็นแก่ตัวของพวกมนุษย์ทั้งหลายทั้งปวง และได้แต่ทิ้งท้ายไว้ว่า [ มนุษย์ทั้งหลายเอย จงฟังข้า แม้ข้าจะเป็นถึงพระเจ้า แต่ทุกคนล้วนมีขีดจำกัดของความอดทนกันทั้งนั้น ยามใดที่พวกเจ้า ไม่เห็นดีเห็นชอบกัน ยามนั้น โลกที่พวกเจ้าอยู่นั้นจะถึงการวิบัติ และข้าจะเพียงแค่นั่งดูพวกเจ้าโหยหาและอ้อนวอนข้าให้กลับคืนมา ]

หลังพูดจบพระเจ้าก็ลอยจากไปอย่างไม่หันกลับมาดู//

และจนถึงบัดนี้ก็ไม่มีใครอยากจะเชื่อว่าโลกที่พวกเขาอาศัยอยู่ณะตอนนี้กำลังจะถึงการวิบัติอย่างแท้จริง.......

.

.

.

.

.

.

.

.

นี้เป็นเพียงส่วนหนึ่งของนิยายที่เรากำลังแต่งอยู่นะคะ ขอให้ทุกคนช่วยพิจารณาให้หน่อยได้ไหมคะ 

ว่าเนื้อเรื่องมันเป็นยังไง ไม่แน่วันข้างหน้า อาจจะมีการเปลี่ยนแปลเนื้อเรื่องก็เป็นได้ 

-ขอขอบคุณทุกคนล่วงหน้าคะ ^^