ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
"What Do I C all This Feel ing"
| "Iida Tenya x Nakama Yuma" (oc) |

C-Luv - What do i call this feeling



"นากามะคุง!!"
เสียงที่เอาจริงเอาจังดังขึ้นมา พร้อมการพุ่งตัวเข้ามาหาของหัวหน้าห้อง 1-A ที่นับวันชักจะยิ่งทำตัวเป้นผู้ปกครองมากกว่าหัวหน้าห้อง 'นากามะ ยูมะ' เดาะลิ้นของตัวเองด้วยความรู้สึกเซ็งจิต - เธอเบื่อหน่ายกับการถูกเขาจับตามองทุกฝีก้าว และ คอยห้ามทำแต่ละสิ่งที่คิดอยากจะทำ
"อะไรของนายอีก อีดะ"
"เมื่อวานเธอทำความรู้จักกับพวกมิโดริยะคุงแล้ว เดี๋ยววันนี้ต้องทำความรู้จักกับคนอื่นๆในห้องต่อยังไงล่ะ!"
เขาจริงจังเกินไป
เป็นมนุษย์ที่จัดเข้าขั้นได้ว่าแตกต่างจากยูมะอย่างสิ้นเชิง ด็กหนุ่มที่เคร่งวินัย ตรงไปตรงมา เถรตรงจนเกินไปอย่าง 'อีดะ เท็นยะ' ช่างเป็นมนุษย์ที่ตรงข้ามกับมนุษย์เอื่อยๆ เรื่อยเฉื่อยไหลไปตามสภาพดินฟ้าอากาศอย่างเธอโดยสิ้นเชิง
"เห...ฉันไม่ใช่เด็กอนุบาลนะ อีดะคุง"
เธอบอกเขา หวังให้เขาจำความจริงในข้อนี้ได้ ว่า เธออายุสิบห้าย่างสิบหก ไม่ใช่เด็กห้าขวบที่ไม่รู้ประสีประสาอะไร
"ไม่ได้หรอก เพราะอาจารย์บอกว่าให้ดูแลเพื่อนใหม่ให้ดีนี่นา!"
"นายจริงจังเกินไปแล้ว…"
"ผมอยากให้นากามะคุง รู้สึกว่าอยู่กับทุกคนเป็นครอบครัวนี่ครับ!"
เด็กสาวผมสีเฮเซลนัทซอยสั้นเงียบไป ใบหน้ามึนๆของเธอที่เจอคำว่าอยากให้รู้สึกเป็นครอบครัวยิ่งทำให้ตอนนี้สมองของยูมะก็ประมวลผลไม่ถูกขึ้นมาดื้อๆ
"ขนาดนั้นเลยเหรอ?"
"ครับ!"
เอาเข้าจริง เธอไม่เข้าใจอีดะเลยสักนิด
ยูมะก็แค่เด็กย้ายเข้าใหม่ การจะปรับตัวเองมันอาจเป็นเรื่องยาก แต่เขาไม่เห็นจำเป็นจะต้องมาสนใจเธอก็ได้
"คุณหัวหน้าห้อง คุณจะจริงจังไปแล้วนะ"
"ไม่หรอก นากามะคุง"
เขาปฏิเสธคำพูดของเธอ หนุ่มแว่นค่อยๆยกมือขึ้นมาจับไหล่ทั้งสองข้างของยูมะ เขาบีบมันเบาๆ จ้องมองหน้าเธอด้วยความจริงจัง
"ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้เป็นหัวหน้าห้อง ไม่ได้รับคำสั่งจากอาจารย์ไอซาวะก็ตาม…"
น้ำเสียงของเขาจริงจังเอามากๆ
ทั้งจริงจัง หนักแน่น
"แต่ผมก็จะทำแบบนี้"
พิลึกคน
นั่นคือสิ่งที่ยูมะคิดในหัวว่าอีดะเป็นคนที่พิลึก
แต่ไม่ทันที่เธอจะได้บอกตอบอะไรกับเขา เขาก็ชิงพูดขึ้นมาอีกประโยคนึง
"ผมไม่รู้หรอกว่าที่ตอนนี้รู้สึกอยู่ หรือ ที่ทำอยู่มันเพราะอะไร"
"เห...ไม่เอาน่า อีดะ"
"ไม่รู้ว่าจะเรียกความรู้สึกนี้ว่าอะไร แต่มันรู้สึกดีๆมากเลยนะ นากามะคุง"
ยูมะไม่ได้โง่เรื่องความรู้สึก
"บ้าน่า อีดะ"
มันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ
"รู้สึกดีมากๆที่ได้ช่วยเหลือเพื่อนร่วมห้องแบบเธอน่ะ"
โอเค
เพื่อนร่วมห้อง
ไม่มีปัญหา อีดะ
"เป็นเพื่อนร่วมห้องกัน ต้องช่วยเหลือกัน ถึงจะดีนี่ ดังนั้นต่อให้ผมไม่ใช่หัวหน้าห้อง ผมก็จะทำแบบนี้กับเธอเหมือนเดิมน่ะแหละ"
"ขอบคุณ อีดะ"
ยูมะคงคิดมากไปเองแหละ
ว่าเจ้าหมอนี้จะมีมุมโรแมนติก
เธอคาดหวังมากไปเอง แต่ก็ดีแล้ว - เป็นเพื่อนร่วมห้อง ก็ดี เพราะถ้าเขาเกิดคิดมากกว่านั้น เธอเองก็ทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน
แต่ว่านะ
ประโยคบางประโยค อย่าย้ำบ่อยได้ไหม?
"ก็พวกเราเป็นเพื่อนกันนี่ นากามะคุง ไม่เห็นจะต้องขอบคุณเลย"
เพราะประโยคที่นายย้ำน่ะ
ถ้าฉันชอบนายคือฉันติดเฟรนด์โซนแน่ๆ แต่โชคดีที่ฉันเองก็มองนายเป็นเพื่อนร่วมห้องเหมือนกัน


"อีดะ เท็นยะเป็นหัวหน้าห้องที่จริงจังเกินไป จู้จี้เกินไป อื้อ จนบางทีก็รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองกำลังคุยอยู่กับพ่อมากกว่าเพื่อนร่วมห้องน่ะ… แต่ก็เป็นคนตลกดีในบางมุม"
"ถ้าพูดถึง นากามะ ยูมะคุง คงเป็นเรื่องที่ผมเป็นห่วงที่เขาย้ายมาจากโรงเรียนอื่นเลยกลัวว่าเขาจะเข้ากับใครไม่ได้ แต่ว่าเขาไม่น่าจะมีปัญหานะครับ คิดว่านะ"

Talk with มาวว ♡
เป็นฟิคมายฮีโร่เรื่องที่สี่ค่ะ อยู่ในเซ็ตเดียวกะเรื่องอื่นๆด้านล่างนะคะ แต่เรื่องนี้จะไทม์ไลน์เนื้อหาอยู่ที่หลังคามิโนะค่ะ ยังไม่รีบอัพ มาเปิดก่อนเฉยๆ ทุกเรื่องเชื่อมกันค่ะ แต่สามารถอ่านแยกได้ รู้เรื่องเหมือนกัน
ฟิคนี้เป็นฟิคมิตรภาพค่ะ พระเอกคืออีดะคุง เนื้อหาความรักจะแนวๆ รักแบบสหายกัน ไม่ได้ติดเฟรนด์โซนนะคะ เพราะต่างคนต่างมองเป็นเพื่อน แต่ในอนาคตอาจมีฝ่ายใดฝ่ายนึงติดไปก่อน //มะล่าย
ยังไงก็ตามมาวขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาสนใจฟิคเล็กๆเรื่องนี้นะคะ อาจยังไม่ได้อัพเร็วๆนี้ ยังไงตามเรื่องของเดกุได้ก่อนเลยนะคะ! รักทุกคนมากๆค่ะ ❤
OPEN ; 8 July 2020
END ; -----------------
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย