ยินดีที่(ไม่)รัก

ห่ะ!! ว่าไงนะ นี้บ้านฉันติดหนี้อะไรขนาดนี้เนี้ย นี้มันอะไรกัน

ฉันนั่งมองเอกสารกองโตสารพัดมากมายกองไว้บนโต๊ะทำงานของฉัน และที่น่าตกใจไปมากกว่านั้นคือมีหมายศาลมาส่งที่บ้านพอเปิดดูก็พบว่ามันคือเอกสารสัญญาต่างๆในการกู้ยืม ไม่รีรอจ้ายัยผักกาดอย่างฉันวิ่งไวอยู่แล้วฉันรีบวิ่งออกมาจากห้องทำงานแล้วตรงดิ่งไปที่ห้องกินข้าวของบ้าน แล้วอารมณ์ของฉันจากที่เลือดร้อนอยู่แล้วนั้นก็ร้อนขึ้นมากกว่าเดิมที่พอเดินเข้ามาในห้องกินข้าว ทุกคนดูไม่มีความทุกข์ร้อนอะไรทั้งนั้นเหมือนไม่รู้ตัวอะไรเลยที่บ้านจะโดนยึด แต่กลับทานและพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ฉันเดินไปทุบโต๊ะกินข้าวด้วยอาการไม่สบอารมณ์อย่างมาก ทุกคนต่างตกใจแล้วหันมามองตามเสียงที่เพิ่งเกิดขึ้น

“อะไรของแกเนี้ยผักกาด ตกใจหมด” พี่ชายคนโตหันกลับมาถามด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่ง

“นี่มันอะไร” ฉันโยนเอกสารบนโต๊ะกินข้าวอย่างแรงโดยที่ไม่สนอะไรทั้งสิ้น ทุกคนดูไม่ตกใจกับเอกสารที่ฉันโยนมันลงกับโต๊ะกินข้าวเลยสักนิด

“แกอ่านสิ่งที่อยู่ด้านหลังเอกสารสัญญาหรือยัง?” ทันทีที่แม่ถามฉันก็นิ่งเงียบไม่ตอบอะไรก็หยิบเอกสารสัญญาด้านหลังดวงตาเบิกกว้างo_O เมื่อเห็นว่าเอกสารด้านหลังที่ระบุไว้นั้นบอกว่า 

กรณีชำระหนี้ไม่ทันจะต้องให้ นางสาวไลลา ปรม มาทำงานที่บ้าน M.J. โดยเป็นเลขาชั่วคราวจนกว่าจะใช้หนี้หมด