บันทึก(ไม่)ลับ เด็กวิทย์ หัวใจศิลป์

ลำดับตอนที่ #97 : [บทส่งท้าย #2] หลังคะแนน O-NET ออก! : พอใจ....แต่น้ำตามันไหลไม่ยอมหยุด

วันที่ 25 มีนาคม 2553

แน่นอนว่า เวลานี้หลายๆคนเฝ้ารอคะแนนหน้าคอมอยู่อย่างใจจดใจจ่อ

คะแนนเราจะออกมาดีไหม? พอที่จะยื่นคณะที่เราชอบรึเปล่า?

หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ รู้สึกวูบๆ หนาวๆ ร้อนๆ

หน้าชา ตัวสั่นระริก (เริ่มเวอร์ - -“)......

ผมก็ออน MSN เล่นในช่วงเวลา 10 นาฬิกา พอดีเด๊ะ หลังจากที่อาบน้ำเสร็จแล้ว แน่นอนว่า ข้าวเช้ายังไม่ได้รับประทานเลย (เมื่อคืนนอนไม่หลับจริงๆ กว่าจะรู้ตัวก็ 9 โมงกว่าๆแล้ว) ผมเจอเพื่อนมากมายซึ่งก็กำลังรอลุ้นผลโอเน็ตเหมือนกัน ถามเพื่อนคนไหนก็บอก ยังเข้าไม่ได้เลย แง่มๆ ความรู้สึกตอนนั้นแอบดีใจ (555+) จะได้ไม่ต้องเปิดดูวันนี้ ในวันที่สภาพจิตใจไม่ค่อยจะพร้อม~

แต่ อ้าววว..... ทำไมผมเปิดดูได้แว้~

รู้งี้ไม่น่าติดตั้ง Hi-Speed อินเทอร์เน็ตเลยเนาะ รู้สึกเศร้าใจแปลก TT

เอาวะ! มาถึงขั้นนี้และ ดูให้มันรู้แล้วรู้แรดไปเลยแล้วกัน รู้ช้ารู้เร็ว สุดท้ายก็ต้องรู้อยู่ดี จะได้โล่งด้วย ผมก็บรรจงพิมพ์เลขที่บัตรประชาชนทั้งสิบสามหลัก ใส่ตัวอักษรป้องกันความปลอดภัยเรียบร้อยแล้วกดยืนยัน - -“

ที่เหลือก็แค่รอ.......

คะแนนออกแล้ว!!!!!

วินาทีที่คะแนนอยู่ตรงหน้าผม... ความรู้สึกก็คงไม่แตกต่างจากเพื่อนๆหลายคน บางคนดีใจแบบสุดๆไปเลย บางคนยังพอยิ้มๆได้ ที่คะแนนไม่น่าเกลียด บางคนถึงกับเครียดสุดๆ เพราะว่าคะแนนตัวเองไม่ถึงครึ่งเลยสักวิชา.....

สำหรับผม.... ผมพอใจแล้วหล่ะ ^^

แต่สำหรับ “ตึกเทวาลัย” อันสูงส่ง แล้ว ผมว่ามันยังขาดอะไรไปบางอย่าง

ตอนนี้ผมกำลังถูก “ความผิดหวัง” เล่นงานอย่างจัง!

ภาษาอังกฤษ ได้ 55.71 คะแนน.........

(ความคิดแว๊บแรกในใจ คะแนนมั่วรึเปล่า?

เราก็ทำได้นะ ทำไมคะแนนมันออกมาแบบนี้อ่ะ~)

ตอนทำข้อสอบเก่า ก็ได้ 60 ~ 70 ตลอด พอคะแนนออกมาจริงๆ ผมตกใจครับ…

หลายคนคงคิดว่า เฮ้ย นี่มันก็เยอะแล้วนะ จะเครียดทำไม?

ผมคงไม่เครียด... ถ้าสายตาไม่ได้เหลือบไปเห็น “พระเกี้ยว” ที่แปะอยู่บนฝาผนังห้องนอน

พร้อมกับข้อความ...

“ นายวัชระ ชัยกรสกุล

นิสิตชั้นปีที่ 1 คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย”

ทั้งๆที่เราก็พอใจกับคะแนน แต่น้ำตาก็ไหลไม่หยุด....

มันทำให้ผมกลับมาคิดใหม่ว่า..

เราหวังสูงเกินไปไหม?

เราพยายามเต็มที่รึยัง?

เราละเลยบางสิ่งบางอย่างไปรึเปล่า?

.

.

.

.

.

กับ “ตึกเทวาลัย” ที่สูงเสียดฟ้าขนาดนั้น~

*2 BE CONTINUE….