กลอนตามอารมณ์

ลำดับตอนที่ #2 : ความคิดถึงอันแสนเศร้า

ในวันฟ้ามืดมัวเธอคิดถึงใคร

เมื่อฟ้าแจ่มใสเธอคิดถึงใครหนอ

อยากให้เธอรู้ว่าฉันนั้นเฝ้ารอ

อยากอ้อนวอนขอให้เธอคิดถึงกัน



คิดถึงน้อยน้อยแต่คงอยู่นานนาน

ถึงวันคืนผ่านเธอก็ยังมีฉัน

แต่คงเป็นไปไม่ได้และไม่มีวัน

เพราะฉันไม่สำคัญ ไม่ใช่คนนั้น

   ไม่ใช่คนในสายตา





ขอแต่งเป็นกลอนวัยรุ่นก่อนนะ ไว้ได้สมุดภาษาไทยแล้วจะแต่งเป็นร่ายให้อ่านกันนะคะ