คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ใกล้แค่ไหนก็ต้องห่าง
อนที่3 ใล้แ่ไหน็้อห่า
เวลาผ่านไปเือบเือน ฮยอวอนยัพอะทำใเรื่อรอบรัวไ้บ้า และยิ่มีมิรภาพที่ีาไอเอ็มและมินฮยอที่อยสร้าให้มีำลัใ
“ฮยอวอน ามันมานี่หน่อยสิ” ในฮยอทัให้ฮยอวอนเ้ามาในห้อัวเอ
“รับ~” แล้วฮยอวอน็ามมินฮยอเ้าห้ออย่าเยิน
“อ่ะนี่” มินฮยอเอาล่อสีแหุ้ม้วยำมะหยี่สีแส มาให้ฮยอวอนทันที่ที่นั่โฟา
“อะไรันรับ มินฮยอ” เมื่อเห็นว่าเป็นล่อแบบนั้นไม่พ้นเรื่อเพรเรื่อทอแน่ๆ
“วอนโฮเาทำให้นในบ้านนละุหน่ะ เาพึ่มาส่” มินฮยอเปิล่อให้ฮยอวอนู
้าในนั้นเป็นี้ทอำสลััวSับHไว้ และ้าหลัเียนว่า แฮยอวอน และยัมีแหวนทออีวนึึ่เป็นอัมีสีไพลิน
มินฮยอวัเอาสร้อยอัวเอออมาให้ฮยอวอนู เป็นสร้อยแบบเียวันแ่แ่เป็นื่ออมินฮยอเยๆ
“ใส่เอาไว้นะฮยอวอน นี่เป็นอนายแล้ว” มินฮยอหยิบสร้อยอฮยอวอนออมาาล่อ และับฮยอวอนให้หันหลั่อนะนำมันสวมให้ับผู้ที่วรเป็นเ้าอ
“อบุรับ...”
“มินฮยอฮยอไปัน อะเอะ ฮยอวอน” ูฮอนสอเสียอีแล้ว แ่อย่าน้อย็ไม่แันแบบเมื่อ่อน
“เอ้อ ๊ะ ฮยอวอน เี๋ยวันะไปทาน้าวนอบ้าน วันนี้็ุยับไอเอ็มไปเหมือนเิมละันนะ” แล้วทั้สาม็พาันออมาาห้อ
ฮยอวอน็รไปที่ศาลาอฤหาสน์
“ว่าไ วันนี้เป็นไบ้า”เสียอยุนทัึ้น
“็เรื่อยๆเหมือนทุวันแหละรับ ฮ่ะๆ” ฮยอวอนอบพร้อมำเล็น้อย
“็ีแล้ว แล้ล่อนั่นล่ออะไรล่ะ” ยุนพูถึล่อแที่อยู่ในมือฮยอวอน
“อ้อ มินฮยอให้มาหน่ะ” ฮยอวอนเอามันวาลบนโ๊ะ
“ูหน่อยนะ” ยุนนั่และออนุาหยิบมันึ้นมาู ฮยอวอนเอ็ไม่ไ้หวห้ามอะไร “มีแหวน้วยหนิ มะเี๋ยวผมใส่ให้นะ” ว่าแล้วยุน็ึมือฮยอวอนไป แ่ยัไม่ทันไ้ใส่ฮยอวอน็ึมือลับะ่อน
“เราไม่วรทำแบบนี้..” ฮวอวอนัมือลับ
“อ่ะ...ผมแ่...ผมอโทษ”ยุน้มหน้าอย่ารู้สึผิ
“มันไม่ใ่แ่ัวผมที่ะูไม่ีหรอนะ ไอเอ็ม แ่ว่านายะพลอยเสียไปัยผม้วย” ฮยอวอนพูเสริม
“อโทษริๆนะ”
“เอาเป็นว่าเรามาทานอว่าันเถอะ ีฮยอนทำอะไรอยู่ในรัวแน่เลยลิ่นหอมมาถึนี่” ฮยอวอนไ้ลิ่นหอมนมอบ
“ฮ่ะๆ ไปรับไป~”
ทั้สอนเินเ้าฤหาสน์และเินไปยัส่วนอรัว
“้อารลูมือมั๊ยรับ พ่อบ้านีฮยอน” ฮยอวอนเอ่ยึ้น เพราะเาเอ็าิีับีฮยอนแล้วอนนี้
“ไม่เอา เี๋ยวนมเละ ่วยิมนมสูรใหม่ที่็พอ”ีฮยอนอบ พลาหยิบนมออาเามาวาไว้้านอพัให้เย็น
“แล้วผมล่ะะไ้ิม้วยมั๊ย”ไอเอ็มถามอย่าำๆ
“ใรเิุหือ?”ีฮยอนอบแบบวนบาทาสุๆ
“อะไรรับ สอมารานหรอ ทีับฮยอวอนอนนี้าิีันแล้ว แ่ทำไมถึทำี้ับผมล่ะ” ไอเอ็มพูพลาหยิบนมเ้าปา “อึ พรว แ่ๆ ร้อน!!” ยัไม่ทันหายร้อนเลยเอาเ้าปา็ี้แหละ
“่าวัเยนะรับุไอเอ็ม”ีฮยอนว่าพลารินน้ำแล้วส่ให้ไอเอ็ม
“ไหนูิ...โหวว ปาะบวมเท่าปาผมอยู่แล้วเนีย” ฮยอสอนับไอเอ็มหันหน้ามาสำหรว แ่อนนี้ไอเอ็มใเ้นแรมา เพราะหน้านี้ห่าันแ่ฝ่ามือเียว ทำให้เห็นำโๆและปาหน้าูบอฮยอวอนัมา รับับHD “อะ เอ่อ...อโทษที”เหมือนฮยอวอนพึ่รู้ัวว่าเผลออ่อยยุนไป
“อ่ะ..รับ”ยุนหน้าแแล้วหันหนีไป
“แนะๆ ุไอเอ็มรับ ห่าไปหน่อย็ีนะรับ” ีฮยอนเินเ้ามาแทรลาั้นไปเพราะไม่อยาให้สอนนีู้ไม่ี
“เอ่อ...ผมว่าผมออไปรอ้านอีว่า ฮ่ะๆ”แล้วยุน็เินออไปาห้อรัว
“อบุนะที่่วย” ฮยอวอนเอ่ยอบุีฮยอน
“เอาเถอะ ฮยอวอนผมรู้ว่าไม่ไ้ั้ใ และอีอย่านึอย่าลืม้วยนะว่าุเป็นอะไรับุวอนโฮ” ีฮยอนอบพลาหยิบนมไปัาน “อ่ะ เสร็แล้ว เอาไปทานะ แล้วนี่..” ีฮยอนเปิู้เย็นพร้อมหยิบนมให้ “ทานู่ัน อให้อร่อย”
ฮยอวอนเอานมมาั้ที่โ๊ะพร้อมรินนมใส่แ้วให้ไอเอ็ม และัวเอ ินนมัน
“มันอร่อยว่านี้ล่ะมั้ หาไอเอ็มไม่ปาพอหน่ะนะ” ฮยอวอนแวึ้นมา
“อย่าแวผมเล่นสิ ่ำ อร่อย” ยุนหยิบึ้นมาินเมื่อมันหายร้อนแล้ว
็ินไปุยไปับฮยอวอนในเรื่อ่าๆ เาเอรู้สึว่าฮยอวอนเป็นนที่น่ารั เหมือนสล็อเลย ู่วนอนอยู่ลอ
“ว่าแุ่หน่ะ หัวเล็มาเลยนะรู้ัวมั๊ย” ยุนเอ่ยออมา
“็เป็นลูัูไ หัวเล็ลอ่ายๆ ฮ่ะๆๆๆ” (ูาอนที่มอน้าไปทำิมิันในรายารอะไรหว่า เี๋ยวนึออแล้วมาบอ)
“ีฮยอน สูรนี้อร่อยมาเลย” ยุนหันไปมีฮยอนเมื่อเ้าัวเินออมาพร้อมถอผ้าันเปื้อน
“อบุสำหรับำมนะ พี่ยอนูหายไปไหนนะ วันนีุ้มินฮยอออไป้านอหรอฮยอวอน” ีฮยอนถามถึนรัอัวเอ
“รับ วันนี้เห็นว่าูฮอนับมินฮยอออไปทาน้าวนอบ้านหน่ะรับ” ฮยอวอนอบ
“ิ วันนี้ะะให้ินนมะหน่อย มีแฟนเป็นนับรถมันแย่อย่านี้นี่เอ เอะ” ีฮยอนบ่นและเินออไปทำวามสะอา่อ
“นี่ือผู้โร้ายที่ไู้่ับีฮยอน แ่สอนนั้น็เหมาะสมันริๆนะ เหมือนุปู่ับุย่าเลย” ยุนพูออมาำๆ
“ิเหมือนผมเลย ฮ่ะๆ”
“นี่ไอเอ็ม.... ผมว่าบาทีเรา็ใล้ันเินไปนะ เราถอยออมานละเ้าีว่านะ ไ้โปร” ฮยอวอนรู้สึว่าัวเออาะเผลอใให้นรหน้าเมื่อไหร่็ไ้หายัเป็นแบบนี้อยู่
“ผมเ้าใรับ แ่ผมอยาให้รู้ไว้นะ ฮยอวอน ผมรู้สึีทุร้ที่ไ้อยู่ใล้ับแบบนี้” แล้วลุน็ยิ้ม “ผมหน่ะ รู้สึอบาใอมผมริๆ สัวันนึ...ผมอยาะอโอาส...ถึวันนั้น....” ฮยอวอนยมือปราม
“เราอย่ารู้ัันะีว่านะ เพราะเราวระเอันเร็วว่านี้ อโทษนะ” ฮยอวอนพูอย่าใเย็นและเปลี่ยนบทสนทนา
ทัู้่นัุ่ยนั่เลยไปไ้ัพั ็มีเสียเรื่อยน์ แสว่ามินฮยอับูฮอนลับมาแล้ว ฮยอวอน็เินถือานนมไปเพื่อเอาไปให้มินฮยอไ้ลอิม
“ลับมาแล้ว~” ูฮอนเินเ้ามาแล้วเอ่ย้วยเสียสใสเหมือนเิม
“ไล่ะ ไ้ินอโปร ฮ่ะๆ เี๋ยวพี่เอาอไปเ็บ่อนนะ” มินฮยอหิ้วถุสอสามถุเินเ้าและเินึ้นบันไ “อึ!!!ุบ”ู่ๆมืออมินฮยอ็อ่อนแรทำอลมา มินฮยอ่อยๆนั่ลับบันไ
“มินฮยอฮยอ!” ูฮอนวิ่เ้าไปประอพี่ัวเอ “ฮยอ!!!”
“เพล้!!” นมในมือฮยอวอนหลุมือทันทีที่เห็นปาอมินฮยอเบี้ยว มือเร็ ะระุ
“เิอะไรึ้นหน่ะ..ุมินฮยอ!! ยอนู ออรถเร็ว!! ไปโรพยาบาลเียวนี้!!”
ุยๆ
มินมุิลู เป็นไร~~~ //โนบ
อนนี้ไรท์แอบุ่มทำอีเรื่อนึไว้ แ่ะไ้ลมั๊ยอีเรื่อ๊ะ
ความคิดเห็น