คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 9
Chapter 9 ความลับ(?)
ความเดิมตอนที่แล้ว
“สองผลนี้น่ะมีความลับอยู่ซ่อนอยู่ด้วยนะ”โรเจอร์บอก
“เอ๊!//ว่าไงนะ!”เมล่อนและยูกิตกใจพร้อมกัน
ต่อจากความเดิมตอนที่แล้ว
“หมายความว่าไง!”เมล่อนตื่นเต้นมาก
“กินก่อนสิเดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง”
“ยูกิเธอรู้ชะ…”เมล่อนมองยูกิ
“ชะ…ชั้นไม่เคยเห็นผลแบบนี้มาก่อนเลย”ยูกิพูดด้วยอาการที่สั่นๆ
“เดี๋ยว!เป็นอะไรน่ะ”เมล่อนถาม
“มะ…ไม่รู้สิเหมือนสัมผัสได้ถึงความโชคร้ายของชั้นน่ะ”ยูกิพูด
“เอ๋!!
เธอรู้สึกอีกแล้วหรอแย่แล้วๆ!”เมล่อนร้อนรน
“เกิดอะไรขึ้นเด็กน้อย?”โรเจอร์ถาม
“ทุกครั้งที่ยูกิรู้สึกแบบนี้
มันจะเกิดเรื่องร้ายๆ! และมันทายแม่น100เปอร์เซ็นต์เลย!!”เมล่อนพูด
“งั้นก็เป็นเรื่องแย่สินะ”โรเจอร์พูด
“แย่ซะยิ่งกว่าแย่อีก!!”เมล่อนพูด
“เวอร์ไปแล้วเมล่อน”ยูกิพูด
“ผลที่คุณโรเจอร์ให้มาเป็นผลที่ชั้นไม่เคยเห็นมาก่อนนะ…มันเป็นระบบเกมที่มันบังคับให้กินรึเปล่า?”ยูกิถาม
“ใช่แล้ว”
“งั้นก็พร้อมนะเมล่อน”ยูกิพูด
“อื้อ!”
ทั้งคู่กัดผลปีศาจที่อยู่ในมือพร้อมกันซึ่งรสชาตินี่ห่วย
สุดยอดแต่ก็ไม่ได้บ่นอะไรและฝืนกลืนลงไป
“แฮ่กๆ”
“รสชาติสุดยอดเลยT^T”เมล่อนพูด
“ก็ไม่เลวนี่”ยูกิพูด
“บอกมาได้แล้วว่าความลับนั่นคืออะไร”ยูกิพูด
“ผลปีศาจนั่นเป็นผลปีศาจที่ต้องกินคู่กัน
ถ้าสามารถกำหนดลมหายใจและวิญญาณเข้าด้วยกันจะสามารถรวมร่างกันได้
ซึ่งการตื่นของทั้งสองก็เหมือนกันคือสามารถแปลงร่างเป็นร่างที่รวมร่างกันได้(งงมะ555)”โรเจอร์พูด
ปัจจุบัน
สัญลักษณ์ที่ทำไว้อยู่ไหนนะ
ตอนนี้มืดแล้ว มีแค่เสียงลมเบาๆเท่านั้น
จากนั้นก็มีเสียงหมาหอน
“เสียงหมาหอน….ใกล้ๆนี้ต้องมีหมาป่าแน่นอนเลย”ยูกิคาดเดา
“เจอแล้ว…”ยูกิเจอสัญลักษณ์ที่ตัวเองทำไว้แล้วจากนั้นก็มุ่งหน้าไปเรื่อยๆ
‘ยูกิ!!
อยู่ไหนนะ’
จู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นมาในหัวยูกิ
เธอคาดเดาได้ว่าใครและรู้ด้วยว่าเพราะอะไรเธอไม่รีรออะไรเธอตอบกลับไปทันที
‘มีอะไร? เมล่อน?’
‘เธออยู่ไหนน่ะ’
‘กำลังกลับ’
‘รีบๆมาเลยนะทุกคนเขาเป็นห่วงแล้วนะ’
‘อ่ะ…อืม’
‘แค่นี้ก่อนนะชั้นสมาธิไม่ค่อยดี
เลยติดต่อได้ไม่นาน
‘อืม’
“กรร!!”เสียงหมาป่าจากข้างหลังยูกิทำให้ยูกิหันไปแล้วหยิบอาวุธออกมา
เอ๊ะ!เดี๋ยว! ไม่มีอาวุธ ! แย่ละสิ!
ลืมไว้ตรงนั้นแน่เลย!
ยูกิได้แต่ก่นด่าตัวเองในใจ
“ต้องใช้พลังของผลปีศาจแล้ว”ยูกิพึมพำ
หมาป่าไม่ได้มาตัวเดียว…มันมาเป็นฝูงและเป็นหมู่เพราะฉะนั้นเราโดนล้อมแล้วงั้นสินะ…
“จงออกมาอสูรรับใช้”ยูกิเรียกอสูรรับใช้ออกมา
“….”ยูกิอึ้งนิดๆ
“สุดยอดเลยแหะ”จู่ๆอสูรนั่นก็หายไป
“คงต้องศึกษาซะแล้วสิ”ยูกิพูด
“ต้องพึ่งตัวเองแล้ว”
“กรร!!”หมาป่ากระโจนใส่ยูกิ
“….”ยูกิใช้แขนในการป้องกัน
“อ๊ะ!”ยูกิเสียหลักทำให้ล้มลงไปกับพื้น
ทำให้หมาป่าตัวอื่นๆค่อยๆขยับเข้ามาเรื่อยๆ
ยูกิพลักหมาป่าตัวแรกที่กระโจนเข้ามาออกไปพร้อมกับลุกขึ้นมา
“….”ยูกิมองรอบๆ
มาเป็นหมู่จริงๆด้วยแหะถ้ามีอาวุธคงไปถึงที่หมายนานแล้วแท้ๆ
ยูกิก่นด่าในใจอีกรอบ
จู่ๆหมาป่าก็กระโจรใส่ยูกิพร้อมกันทั้งหมดเลย
“แย่ล่ะ! ไม่ทันแน่!”ยูกิเอาแขนทั้งสองกาดเอาไว้พยายามทำให้บาดเจ็บน้อยที่สุด
“Room!”
“….”ยูกิหลับตาลงไม่ยอมลืมตาจนกระทั่งเสียงนั่นพูด
“จะหลับตาอีกนานมั้ยฮะ?”
“ฮะ…”ยูกิค่อยๆลืมตาขึ้น
“นายมาทำไม…”ยูกิถาม
“มาเดินเล่นแล้วก็…”ลอว์โยอาวุธให้ยูกิ
“อ๊ะ…”ยูกิรับทันพอดี
“ขะ…ขอบใจนะ”ยูกิเอาอาวุธเก็บไว้ข้างหลังทันที
“ไว้จะตอบแทนวันหลังนะพอดีชั้นต้องไปแล้วน่ะ”ยูกิรีบวิ่งไปหาพวกเมล่อนทันที
“ยูกิยังไม่กลับมาเลยแหะ”เมล่อนเริ่มเป็นห่วง
“มาแล้วจร้า”ยูกิพูด
“เย่ ยูกิมาแล้วแง๊ๆ!!”เมล่อนเข้าไปกอดยูกิ
“ชั้นเป็นห่วงแทบแย่!”เมล่อนพูด
“ฮะๆๆ โทษทีจร้า”ยูกิพูด
-*-*-*--*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
ตอนกลางคืน
คนอื่นๆนอนกันหมดแล้วเหลือแค่ยูกิเท่านั้นที่ยังไม่นอน
“วันนี้คืนเดือนมืดสินะ”ยูมิมองท้องฟ้า
“พึ่งเคยเห็นดวงดาวเยอะขนาดนี้ครั้งแรก….”เธอมองดวงดาวที่ประดับไว้บนท้องฟ้ามันดึงดูดซะจนละสายตาไม่ได้
“……”
“จ้องนานเชียวนะ”เสียงลึกลับดังขึ้นมาจากป่า
“นายอีกแล้วหรอ”ยูกิเบื่อที่ได้ยินเสียงนี้อีกแล้ว(เบื่อ?=_=)
“มีธุระอะไรอีกล่ะ?”ยูกิถาม
“ก็แค่ออกมาดูดาวเท่านั้นเอง”ลอว์พูด
“….”ยูกิมองเมล่อน
คงไม่ได้ยินล่ะมั้ง….
“งั้นหรอ”ยูกิยิ้มบางๆ
“หึ…!”เขาหัวเราะในลำคอ
“หัวเราะอะไรของนาย”ยูกิพูด
“ไม่มีอะไรนี่”ลอว์พูด
“……”ยูกิมองเมล่อนที่หลับสนิท
“หลับสนิทเลยแหะ…”ยูกิลูบหัวเมล่อน
“เพื่อนคนสำคัญสิท่า”
“ใช่…”
“นายไม่มีเพื่อนเลยหรอ?”ยูกิถาม
“…..”
เออ ถามแล้วไม่ตอบเดี๋ยวได้ฆ่าซะหรอก!
ยูกิก่นด่าในใจ
“ที่มิตินี้เห็นดาวชัดดีนะ”ยูกิพูด
“ที่มิติชั้นน่ะไม่ค่อยเห็นดาวเลยน่ะ”
“ฮ้าวว..”เมล่อนตื่นแล้ว
“เอ๊ะ…ยูกิยังไม่นอนอีกหรอ”เมล่อนยังสะลึมสะลืออยู่
“อืม…”ยูกิพูด
“แล้วนั่น….”
“เดี๋ยว! ทร…”เมล่อนพูดไม่ทันจบก็โดนปิดปากซะแล้ว
“อุ๊บๆ!!”เมล่อนดิ้นไปมา
“ชู่ว! เบาๆหน่อยจ้ะ”ยูกิพูด
“นั่นทราฟาลก้า
ลอว์นี่ยูกิอย่าบอกนะเธอเจอคนนี้ที่ป่าน่ะ…”
“เฮ้อ…อืมใช่”ยูกิพยักหน้าเบาๆ
“เขาหล่อขนาดนี้เลยหรอ…”
“…….”ยูกิถอนหายใจเฮือกยาว
“อะไรหรอ ชั้นพูดอะไรผิดงั้นหรอ”เมล่อนพูด
ให้ตายเถอะเพื่อนเราเนี่ย-. -
ยูกิบ่นในใจ
“คงต้องกำหนดกฎแล้วล่ะมั้งเนี่ย”ยูกิพึมพำ
-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
ความคิดเห็น