คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 5
Chapter 5 การพบเจอกันของเรา
ตอนนี้ทุกคนอยู่ที่เมืองทะเลทรายอีกแห่งส่วนลูฟี่ยังคงอยู่กลางทะเลทราย=_=
“เร่เข้ามา มีของสดๆถูกๆขายจร้า”เสียงพ่อค้าขายของ
“เชิญเข้ามาก่อนมีของสดๆขายจร้า”ตามด้วยเสียงพ่อค้าอีก-คน
“ชั้นเกลียดที่ที่มีคนเยอะ”ยูกิพึมพำก่อนจะทำหน้าเบื่อๆ
“น่าๆ อดทนไว้ยูกิ”เมล่อนปลอบใจ
“เธอพึ่งเคยมาอัลบาสต้าสินะ”พ่อค้าขายของพูด
“นี่นายน่ะ!
เคยได้ยินเรื่องโบราณหรือเปล่าที่บอกว่าถ้ากินแอปเปิ้ลสีทองนี่เข้าไปล่ะก็จะมีชีวิตยืนยาวเป็นพันปีเลยนะ”พ่อค้าพูด(โม้)
“ขอโทษด้วยนะชั้นน่ะไม่อยากจะมีชีวิตยืนยาวถึงพันปีอะไรนั่นหรอก
แค่อยู่ไปวันๆก็พอใจแล้ว”พ่อหนุ่มที่ใส่หมวกสีส้ม(?)พูดก่อนจะเดินไป
“ชิ..!”
“นั่นแอปเปิ้ลสีทองที่บอกว่ากินแล้วจะมีอายุยืนยาวถึงพันปีเชียวหรอพึ่งจะเคยเห็นนะเนี่ย!!”อุซปอึ้ง+ตกใจ
“ว้าว!! สุดยอด”ช็อปเปอร์อึ้งเหมือนอุซป
“เป็นเรื่องจริงนะชั้นไม่โกหกหรอ”พ่อค้าคนนั้นพูดพร้อมกับยิ้ม(เจ้าเล่ห์)
“เราลดราคาเป็นพิเศษแค่ 1พันเบรีเองนะ”เขาบอก
“แค่ 1พันเบรีหรอซื้อเลยๆ!!”อุซปเลยช็อปเปอร์พูดพร้อมกัน
โป้ก!!
นามิเขกหัวช็อปเปอร์กับอุซปไปคนละที
“นี่จริงๆเลย คิดอะไรกันอยู่เนี่ย”นามิพูด
“หูเบาจริงๆเลยนะพวกนาย”โซโลพูดก่อนจะเปิดม่านที่มีคนทาสีที่แอปเปิ้ล
“แค่พันเบรีก็มีอายุยืนยาวถึงพันปีเชียวนะ”อุซปกับ
ช็อปเปอร์กำลังโดนนามิลาก
“คุณอุซปรู้หรือเปล่าคนที่กินของแบบนั้นทำให้ชีวิตสั้นลงนะคะ”ยูกิพูดแบบสุภาพ
“จริงหรอเนี่ย!!//จริงหรอ!!”อุซปและช็อปเปอร์พูดพร้อมกันพวกเขาตกใจนิดหน่อย(?)
“ยูกิไม่เคยโกหกรับประกันได้”เมล่อนพูดพร้อมพยักหน้า
“อีกอย่างเราต้องไปหาลูฟี่ด้วยนะ”นามิพูด
“เจ้าลูฟี่เนี่ย มันไปอยู่ไหนของมันเนี่ยน๊า”โซโลพูด
“หืม?”โซโลหันไปทางขวา
“เจ้านั่น..”
“มีอะไรหรอหัวมอสคุง?”เมล่อนถาม
“เจ้านั่นน่ะ…แล้วเรียกใครหัวมอสมิทราบ!!!”
“นั่น…”ยูกิพึมพำ
“…..”ยูกิพึมพำก่อนจะเงียบไปแล้วมองชายที่ใส่หมวกสีส้มคนเมื่อกี้
“ขอถามอะไรหน่อยสิ
เคยเห็นผู้ชายในรูปนี้บ้างมั้ย”เขาถามกับหมอดูท่านหนึ่ง
“มังกี้ ดี ลูฟี่ไม่เคยเห็น
หล่อไม่พอเลยไม่เข้าตากรรมการ(?)”หมอดูบอก
“ไม่รู้ว่ามาที่เมืองนึ้รึเปล่าเลยลองหาดูสักหน่อยน่ะ”เขาบอก พวกโซโลตกใจยกเว้นยูกิ
“ลองไปถามร้านอาหารข้างหน้าดูสิ
มาสเตอร์ที่นั่นเขาเป็นคนกว้างขวางน่ะนะ”หมอดูบอก
“งั้นหรอ ขอบใจมากนะ ร้านอาหารหรอ?
กำลังหิวพอดี”เขาพูด
“นี่ คนนั้นเขาเป็นใครหรอ?”นามิถาม
“นักล่าฆ่าหัวละมั้ง”ช็อปเปอร์คาดเดา
“ไม่ใช่หรอกสัญลักษณ์ข้างหลังนั่น
ถ้าเป็นโจรสลัดไม่มีใครไม่รู้จักสัญลักษณ์นั่นหรอก”โซโลพูด
“นี่….ชั้นขอไปที่ร้านอาหารแป๊ปนึงได้มั้ย”ยูกิถาม
“ได้สิรีบไปรีบมานะ”นามิพูด
ยูกิรีบวิ่งตามผู้ชายคนนั้นไปทันทีที่ได้รับคำอนุญาติ
“รีบไปไหนของยูกิกันนะ”เมล่อนสงสัย
“นั่นเจ้าควันนี่นา!!”เมล่อนพูด
“ทำไมมาอยู่เมืองนี้ได้กันนะ?”เมล่อนสงสัยก่อนจะเดินตามพวกโซโลไป
ทางด้านลูฟี่ก็ได้มาถึงเมืองที่พวกนามิอยู่แล้วและกำลังมาที่ร้านอาหารที่ยูกิกำลังจะไป
กลับมาที่ยูกิ(ออกทางยูกิเยอะเดี๋ยวเลม่อนก็จะมีบทบ้างและ=w=)
“ขอรบกวนหน่อยนะคะ”ยูกิพูด
“…...”ยูกิเงียบทันทีที่คนในร้านมองที่ผู้ชายที่ใส่หมวกสีส้มคนเดียวกับที่ถามหมอดู
“เกิดอะไรขึ้นหรอคะ?”ยูกิลองถามคนในร้าน
“ก็คนนั้นน่ะคุยกับมาสเตอร์อยู่ดีๆจู่ๆก็ล้มนิ่งไปซะอย่างนั้นแหละ”คนในร้านบอก
“หมอนั่นคงไม่รู้ว่าสตอเบอร์รี่ทะเลทรายมันมีพิษแล้วก็กินเข้าไปล่ะมั้ง”อีกคนเสริม
“….”ยูกิเงียบเป็นคำตอบก่อนจะเดินไปนั่งใกล้ๆผู้ชายคนนั้นที่ฝั่งซ้าย
ฟุ่บ!!
“ว้าย!! ยังไม่ตายนี่นา”คนในร้านพูด
“อะ…เอ่อเป็นอะไรรึเปล่าว้าย!!”ผู้ชายคนนั้นดึงกระโปรงผู้หญิงขึ้นมาเช็ดหน้า
ส่วนยูกินั่งจิบชาไปเพลินๆ
“แย่จังเลย….เผลอหลับไปซะได้”เขาพูด
“เผลอหลับหรอกเรอะ!!”คนในร้านพูดพร้อมกัน
“บ้ารึเปล่า!!
หลับทั้งๆที่คุยกับกินอยู่เนี่ย”
“แถมยังมาลุกกินต่อได้แบบเนี่ย”
“ว่าแต่กำลังคุยเรื่องอะไรกันอยู่หรอ?”เขาถาม
“คนเขาเป็นห่วงนะเจ้าบ้า!!”คนในร้านสามคนประสานเสียงพร้อมกัน
“ร้านนี้มีกลุ่มนักร้องประสานเสียงด้วยหรอเนี่ย”เขาพูด
“เอ่อคุณลูกค้าเติมน้ำชาอีกมั้ยครับ”มาสเตอร์ถามยูกิ
“….”เธอพยักหน้าหนึ่งครั้ง
“แต่ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วนะ”มาสเตอร์พูด
“….”เขาฟลุบหลับไปอีกรอบ
“หลับอีกแล้วเรอะ!!”คนในร้าน(รวมถึงมาสเตอร์)ร้องพร้อมกัน
“….”ยูกิจิบน้ำชาอย่างไม่สนใจ
สโมคเกอร์เดินผ่านมาพอดี
“ว่าแต่ลุง”
“มีอะไรหรอ”มาสเตอร์พูด
“เห็นเจ้าโจรสลัดนี่ผ่านมาบ้างมั้ย?
โจรสลัดที่ใส่หมวกน่ะ”เขาถาม
“….”ยูกิเหลือบมองเล็กน้อย
“กล้ามากนะที่มาเสนอหน้ามานั่งกินข้าวที่สาธารณะแบบนี้”สโมคเกอร์พูด
ยูกิหันไปมองเล็กน้อยก่อนจะหันหน้ามาจิบชาต่อ
“หัวหน้าหน่วนที่สองของโจรสลัดหนวดขาว
โปโตกัส ดี เอส”สโมคเกอร์พูด
“จะ…โจรสลัดหนวดขาวงั้นหรอ”มาสเตอร์ตกใจ
“……”ยูกิจิบน้ำชาต่อ
“โจรสลัดขึ้นชื่ออย่างนายมาทำอะไรที่นี้?”สโมคเกอร์ถาม
“มาตามหา…น้องชายน่ะ”เอสพูด
ตัดไปที่ลูฟี่
“ร้านข้าวจ๋าพี่มาแล้วจร้า!!”
“หลบๆๆ!!”
“ร้านข้าว ร้านข้าวอยู่ไหน”ลูฟี่วิ่งหน้าตั้งเพื่อที่จะได้กินข้าว
“เจอแล้ว!!”
“จรวดยางยืด!!!”นั่นแหละค่ะท่านผู้อ่าน
คงรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้น ลูฟี่ไปโดนสโมคเกอร์สโมคเกอร์ไปโดนเอส=_=
“ถึงซะที!!”
“มาสเตอร์ขอน้ำชา”ยูกิพูด
“อ่าวเธอมาอยู่นี่เองแล้วคนอื่นๆล่ะ”ลูฟี่ถาม
“เดี๋ยวนายก็รู้เอง”จากนั้นยูกิก็จิบน้ำชาต่อไป
“เราหิวแล้ว เราหิวแล้ว!!”
ทางด้านสโมคเกอร์
“มันใหญ่โตมาจากไหนกัน”เอสพูดพร้อมกับลุกขึ้น
“เลิกทำอะไรบ้าๆซะที”สโมคเกอร์พูดพร้อมยันตัวเองขึ้นมา
“ทำแบบนี้ ตั้งใจจะทำอะไรกันแน่นะเนี่ย”เอสเดินผ่านบ้านหลังหนึ่ง
“อ๊ะขอโทษที่มาขัดจังหวะการกินครับ”เอสก้มหัวขอโทษครอบครัวนึง(?)
“…..”ยูกิจิบน้ำชาต่อไป=_=
“ชั้นว่าเธอรีบหนีไปดีกว่านะ”มาสเตอร์พูด ตอนนี้เอสเดินมาถึงแล้ว
“อ๊ะ!!//หะ”เอสและสโมคเกอร์ตกใจพร้อมกัน
“ลู…//เห้ยลู…”
“เห้ลู…//เจ้าบ้าหมวกฟาง!!”สโมคเกอร์จับหัวเอสกดลงกับพื้นก่อนเดินมาหาลูฟี่
“…”ลูฟี่ก็กินไม่สนใจเลย
“….”สักพักนึงลูฟี่ก็วิ่งหนีเฉย
“หยุดนะ!!”สโมคเกอร์ตามลูฟี่ไป
“เดี๋ยวก่อนลู…”พูดไม่ทันจบ
ชิ้ง!!
ยูกิเอาเคียวที่เก็บไว้ค้างหลังออกมาแล้วเกี่ยวอยู่ที่คอของเอส
“ไม่ต้องรีบหรอก”ยูกิพูด
“ทำไม? เธอเป็นใคร”เอสถาม
“ชั้นชื่อยูกิเป็นเพื่อนของลูฟี่”ยูกิพูด
“มีธุระอะไรกับชั้น”
“ชั้นบอกว่าไม่จำเป็นต้องรีบหรอกนะ”ยูกิพูด
“แต่…”
“ชั้นจะไม่พูดซ้ำ ตามชั้นมาซะ”ยูกิพูดพร้อมกับลดอาวุธลงแล้วเก็บ
“….”ยูกิเงียบไปและเดินนำไปเอสก็ตามมาโดยง่าย(ถ้ายังไม่อยากตายอ่ะนะ)
-*-*-*--*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
ยูกิได้รับบทเหมือนควบคุมทุกอย่างเลยแหะต่อไปจะเป็นบทของเมล่อนบ้างล่ะนะ!!!
(เขียนผิดต้องเป็นเมล่อนแก้ไม่ทันแล้วด้วยTwT)
ความคิดเห็น