คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 7
Chapter 7 ออกเดินทาง!!
“เติมชาหน่อยมั้ยครับ?”ซันจิถามวีวี่ที่นั่งใจลอยอยู่ในห้อง
“ขอบคุณนะคะคุณซันจิ”
ณ ห้องครัว
“ชั้นคือข้าวปั้นกัปตันอุซป
นายน่ะเป็นใครกัน”
“คุณตุ๊กตาข้าว”
โป๊ก!!
ซันจิเอากระทะฝาดหัวอุซปและลูฟี่
“อย่าเอาของกินมาทำเป็นของเล่นเส้!! ถ้าว่างนักก็ไปช่วยล้างจากไป๊!!”ซันจิพูด
“...”ยูกินั่งอยู่ที่ห้องครัวจิบชาไปเพลินๆส่วนเมล่อนก็ไปนั่งเล่นอยู่ข้างนอก
“ทั้งที่เราต้องเตรียมข้าวกล่องให้ทันก่อนจะขึ้นฝั่งแท้ๆ”ซันจิเตรียมลงมือทำข้าวกล่อง
“มีอะไรให้ช่วยรึเปล่า”เอสถาม
“ไม่ต้องหรอก
นายเป็นแขกจะมาทำงานแบบนี้ได้ยังไง”ซันจิพูด
“พวกนายอย่าเอาน้ำกินไปใช้ล้างจานสิเฟ้ย!!”ซันจิเขาไปแว้ดใส่ลูฟี่กับอุซป
“....”ยูกิวางถ้วยน้ำชาลงที่จานรอง
หืม? กระดาษอะไรน่ะ?
ยูกิเห็นกระดาษวางอยู่ตรงที่จานรองเลยหยิบอ่านดู
“…..”ยูกิตั้งหน้าตั้งตาอ่านเต็มที่
“!?”พออ่านจบยูกิตกใจทันทีเธอรีบวิ่งไปหาเมล่อนทันที
“เมล่อนอ่านนี้!!”
“อะไรอ่ะ”
“ข้อความของคุณลุงนั่นน่ะอ่านแล้วชั้นอยากจะบ้าตาย”
ยูกิพูด
“ลายมือสุดยอดเลย-. -”เมล่อนพูด
‘จะมีบางช่วงที่พวกเจ้าไม่ได้อยู่ด้วยกันไม่ต้องกลัวว่าจะต้องแยกจากกันตลอดนะ
เจ้าสามารถโทรจิตหากันได้แค่ต้องใช้สมาธิเท่านั้นเอง ... แล้วก็ยูกิเจอตัวละครที่ไม่หน้าจะเจอด้วยใช่มั้ยล่า
ไม่ต้องตกใจนะระบบเกมมันสร้างมาแบบนี้แหละฮ่าๆๆ!!’
ตัวละครที่ไม่หน้าจะเจอตัวไรวะ-.-
เมล่อนอ่านไปแล้วไม่เข้าใจตัวละครที่ไม่หน้าจะเจอคือไร
“ตัวละครที่ไม่หน้าจะเจอคือไรหรอยูกิ”เมล่อนถาม
“อืม...อย่างเช่นเจอตัวละครที่หน้าจะเจอที่เกาะชาบอนดี้แต่มาเจอที่อัลลาบัสต้าประมาณนี้น่ะ”ยูกิพูด
“แล้วเธอเจอใครหรอ?”เมล่อนสงสัย
“.....”ยูกิเงียบพร้อมหันหน้าหนีไปอีกทาง
“บอกชั้นหน่อยสิT^T”เมล่อนอยากรู้มากกก
(ก.
ไก่ล้านตัว)
“เห้อ”ยูกิถอนหายใจ
“อย่าตกใจละกันนะ”ยูกิพูด
“อื้อๆ!!”
“ทราฟาลก้า ลอว์”ยูกิพูดเสียงเรียบ
“ฮ้า!! อุ๊บ!!”เมล่อนปิดปากตัวเองทันที
“เธอเจอคนนั้นด้วยหรอ”เมล่อนถาม
“ชั้นพูดไปแล้วชั้นไม่เคยโกหก”ยูกิพูด
“เธอเจอจริงๆสินะ”เมล่อนพูด
“ชั้นอยากเจอบ้างจังเลยอ่ะ!!! จะได้ขอลายเซ็นต์=w=”
เมล่อนพูดพร้อมน้ำลายไหล
“....”
เห้อจริงๆเลยเพื่อนคนนี้
ยูกิคิดในใจ
“......”ยูกิมองเพื่อนของตัวเองอย่างปลงๆเธอแสดงท่าทีที่เขินอายเป็นสัญญาณบ่งบอกเลยว่าเธอกำลังคลั่งมากๆเลย
“หรือว่า
เป็นเพียงฝัน หรือว่าชั้น แค่เพียง หลับตา สิ่งที่ตัว ชั้นคอยใฝ่หา
สิ่งเหล่านั้นมันอยู่ที่ใด จะค่ำคืนที่มันเหน็บหนาว จะเป็นเพียง พระจันทร์ที่เหงา ชั้นเสียใจ
เสียจนปวดร้าว จึงต้องโยนทุกอย่างทิ้งไป จะไม่ยอมรับคำใดใด สิ่งที่ทำให้ใจสับสน ใจของชั้น
มันเกินจะทน จะรับไว้ได้ สักเท่าไร มันไม่เคย ที่จะเคลื่อนไหว โลกทั้งใบ
ฉันดูเปลี่ยนไป จะเก็บไว้ ก็เป็นแค่เพียง ความ มืดมิดที่ ดูโง่งม ”ยูกิพูดออกมาเหมือนกับร้องเพลงให้เมล่อนฟัง
“เธอเข้าใจความหมายมันใช่มั้ย?”ยูกิถาม+กอดอก
“อะ…อือ”เมล่อนพูด
ความหมายที่ยูกิพูดคือ คนเราจะต้องไม่ดูจากภายนอก
ต้องดูภายในจิตใจของคนเราต่างหาก ไม่งั้นเราต้องทนทุกข์เสียใจ
ที่ได้รับความโง่เขลาจากภายนอกที่มันหลอกลวงจิตใจเราให้จมอยู่กับความทุกข์
“ชั้นรู้แล้วน่า~
ก็ชั้นไม่ค่อยถูกกับพวกผู้ชายแบบนี้นี่นา”เมล่อนพูด
“ชั้นรู้ว่าทำใจยากแต่เธอต้องพยายามอดทนให้ได้เข้าใจมั้ย?”ยูกิพูด เธอก็เป็นห่วงเพื่อนเหมือนกันนะถึงภายนอกจะดูเย็นชาเงียบขรึมก็ตามเถอะ
“อื้อ!!”
โซโลกำลังเหวี่ยงเหล็กอยู่(?)
ช็อปเปอร์ก็นอนตากลมที่โซโลเหวี่ยงเหล็ก=_=
กรี๊ดดดดดดดด!! เห็นกล้ามนั่นแล้วอยากจะกรี๊ดด!!
เมล่อนมองโซโลตาไม่กระพริบ
“……”ยูกิมองเมล่อนอย่างหน่ายๆก่อนที่จะเดินไปหาโซโล
“อันนี้คือ เหล็ก? ใช่มั้ย?”ยูกิถาม
“ใช่”เขาตอบ
“มันหนักมั้ย ?”
“ลองถือดูมั้ยล่ะ?”โซโลถามอย่างกวนๆ
“ไม่ล่ะ”
“คุณลูฟี่สวมนี่นะคะ”วีวี่พูดพร้อมยื่นเสื้อผ้าให้
“แต้งกิ้ว!”
“พร้อมจะขึ้นฝั่งรึยัง?”โซโลพูด
“แน่นอน”อุซปตอบ
จู่ๆก็มีสัตว์(?)บางอย่างขึ้นมาจากน้ำจำนวนมาก
“นั่นพยูนกังฟูนี่”วีวี่พูด
“ถ้าอยากจะขึ้นฝั่งต้องชนะให้ได้ก่อนถ้าไม่ทำตามก็ลงทะเลไปซะ
เขาว่าเงี้ยอ่ะ”ช็อปเปอร์พูด
“เป็นพยูนมาทำปากเก่ง งี้ก็สวยเด้”อุซปพูดพร้อมกับลงไปสู้กับพยูนผลปรากฎว่าพยูนชนะจร้า(=_=;)
“พวกพยูนกังฟูน่ะเก่งมากเลยนะคะ!!”วีวี่พูด
“แต่ว่าเราก็ชนะแล้วนี่”นามิพูด เพราะเห็นลูฟี่สามารถชนะได้แล้ว
“ห้ามชนะเด็ดขาดเลยนะคะ!!”วีวี่พูด
“พวกพยูนกังฟูน่ะ
ถ้าแพ้ใครแล้วจะต้องเป็นศิษย์ของคนๆนั้นนะคะ”วีวี่พูด
“พวกนักสู้สินะ”โซโลพูด
“คิกคิกคิก”เมล่อนแอบหัวเราะ
“ดูนี่สิลูกศิษย์เต็มไปหมดแล้ว!”วีวี่พูด
“.....”ยูกิมองอย่างหน่ายๆ
“ดูนะทุกคนทำแบบนี้นะ!!”ลูฟี่พูด
“ฮิฮิฮิฮิ”เมล่อนเริ่มกลั้นหัวเราะไม่อยู่แล้ว
“เอาล่ะออกเดินทางได้แล้ว!!”ลูฟี่พูด
“เดี๋ยวก่อนสินาย
อย่าบอกนะว่าจะเอาพวกนี้ไปด้วย”โซโลถาม
“ฮ่าๆๆๆ!!!”เมล่อนกลั้นหัวเราะไม่ไหวแล้ว
“ไม่ได้นะลูฟี่”นามิพูด
“พวกพยูนกังฟูเขาข้ามทะเลทรายไปไม่ไหวหรอกค่ะ”วีวี่พูด
พวกพยูนกังฟูเขาไปถูๆไถๆขาลูฟี่ทันที
“น่ารักจังเลย”นามิและวีวี่พูดพร้อมกัน
“พยูนพวกนี้เป็นสัตว์ที่น่ารักจริงๆเลยเนอะ”นามิพูดกับวีวี่
“เห็นด้วยเลยชั้นจะทำอะไรดีล่ะเนี่ย”วีวี่พูดกับนามิ
“ชั้นจะให้อัยนี่นะช่วยอย่าตามพวกเราไปได้ป่าว?”
ช็อปเปอร์พูด หลังจากนั้นพวกพยูนกังฟูก็ไปรุมช็อปเปอร์=_=
“ฮ่าๆๆๆ!!!”เมล่อนเริ่มบ้าแล้ว
“แล้วเจอกันน๊า!!”ลูฟี่พูด
ระหว่างเดินไปนามิก็บ่นเกี่ยวกับลูฟี่
“เพราะนายแท้ๆเสบียงถึงได้ลดฮวบฮาบขนาดนี้”ซันจิบ่นบ้าง
“ลำบากหน่อยนะ”เอสพูด
-*-*-*-*-*-*-*-*-*-**-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
เอื้อ~ไปแต่งนิยายเรื่องอื่นต่อก่อนนะ'^'
ความคิดเห็น