คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 11
♣Chapter
11♣ โบว์ผูกผมที่หายไป
MayLon Talk’s
สวัสดีท่านผู้อ่านค่ะ
ชั้นชื่อเมล่อน เป็นเด็กที่ร่าเริงและใจดี
ไม่ค่อยสนใจการเรียนสักเท่าไร
สนใจแต่เล่นเท่านั้น>w<
“เมล่อน…ช่วยหาโบว์ผูกผมที่ชั้นทำหายหน่อยสิ”คนนี้คือยูกิ
เพื่อนสนิทที่โรงเรียน
เอ๊ะ! แต่ตอนนี้ไม่ได้อยู่ที่โรงเรียนนี่
อีตาลุง(?)โรเจอร์ชักชวนให้เราเข้ามาในเกมเลยไม่ได้ไปโรงเรียนแถมเวลาที่โลกก็หยุดลงด้วย
“โบว์ผูกผมอันนั้นมันที่คาดผมของเธอไม่ใช่หรอ?”ชั้นถาม
“มันเป็นได้ทั้งสองอย่าง”
ดูเธอพูดน้ำเสียงจะดูเย็นชาไปมั้ยยยT^T
ชั้นก็ช่วยหาอยู่นานเลยจนชั้นต้องถามออกไป
“เน่...มันหายตอนไหนหรอ”
“ตอนไหนก็ไม่รู้พอรู้สึกอีกทีก็หายไปแล้วล่ะ”ยูกิพูดซะโห จะมีใครกล้าขโมยของเธอด้วยหรอ
“โบว์นั่นคงจะแพงมากเลยสินะ”ชั้นพูดออกไป
“โบว์นั่นตีราคาไม่ได้เลยนะ!! ถึงคนอื่นจะเห็นเป็นของธรรมดาก็เถอะ”เธอพูดอย่างกับว่าเป็นของสำคัญยังงั้นแหละ
“นั่นเป็นโบว์ของคนในตระกูลเป็นสิ่งที่สืบทอดมาตั้งแต่คุณตาทวดคุณยายทวดเลยนะ”
ของเก่าแก่สุดๆ=0=
“แล้วมันอยู่มากี่ปีแล้วอ่ะ”ชั้นถาม
“ยายทวดบอกว่า...เป็นของแม่ของแม่ของแม่และก็ของแม่น่ะ”
เยอะไปม้ายยยยย=0=!!!
“เก่าหน้าดูแต่ทำไมมันเหมือนใหม่เลยอ่ะ”
“ชั้นดูแลรักษาอย่างดีน่ะ”
รักษาอย่างดี-0-
เป็นชั้นคงพังไปนานแล้วล่ะTwT
“หาไม่เจอเลยแหะหาทั่วแล้วแท้ๆ”เธอพูด
ชั้นทำท่าคิดหนักเลยทีนี้
“ลองไปถามพวกลูฟี่ดูมั้ย?”ชั้นเสนอความคิดเห็น
“ชั้นขอนึกแป๊ปนะ”
นึก?
นึกว่ามันหายไปตอนไหนงั้นหรอ?
“อืมม....พอตื่นเช้าขึ้นมาก็ไม่เห็นแล้วแหะ…”เธอพึมพำ
เอ๊ะ! พอตื่นเช้ามาก็ไม่เห็น....ต้องเป็นเจ้านั่นแน่นอน!!!
End Melon Talk’s
[ทางด้านลอว์]
“กัปตันเขาทำอะไรอยู่ในห้อง?”ซาจิถาม
“ไม่รู้เห็นบอกว่าห้ามรบกวนด้วย”เพนกวินพูด
อีกฝั่งของประตูเสียงดังซะจนลอว์ต้องออกมาจากห้อง
“เงียบๆหน่อยชั้นจะอ่านหนังสือ!”
“ขอโทษคร้าบ!!”
จากนั้นทั้งหมดก็แยกย้ายกันไปลอว์เองก็กลับเข้าไปในห้อง
“คงไม่มีใครอยู่แล้วใช่มั้ย”
“ที่ผูกผมของ….”ลอว์พูดไม่ทันจบแก้มก็เริ่มจะมีสีแดงมาเติมแต้มนิดๆ(?)
เขาหยิบที่ผูกผมขึ้นมาพร้อมกับสำรวจมันอย่างละเอียด
เขาสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนและความเก่าแก่ของมัน
กลิ่นยาสระผมที่ยูกิใช้ประจำมันมาแตะจมูกของเขา
มันบ่งบอกถึงความนุ่มและลื่นของผมของเธอ(ทำไมมันรู้สึกฟินๆแหะ=_=)
รู้สึกดีแหะ
เขายิ้มเล็กๆ
[ทางด้านเมล่อน]
“ฮัดชิ้ว!”ยูกิจามเบาๆในลำคอ
“เป็นหวัดหรอยูกิ?”เมล่อนถาม
“ไม่ใช่มั้ง…”
สัมผัสได้ถึงความชั่วร้ายของหมอนั่นแฮะ
ตอนนี้ขอมาสั้นๆนะคะ ขออภัยด้วยนะคะ....T^T
ความคิดเห็น