เขาแหลม กับ สาวตาสีเขียว (ฟิคแฮร์รี่)

ลำดับตอนที่ #4 : หมาป่า?!

**4**

ในที่สุดพวกเด็กนักเรียนของฮอกวอต์ก็เริ่มเรียนมาได้เกือบ 2 เดือนแล้ว อีกไม่นานก็จะถึงวันฮัลโลวีน ซึ่งนั้นหมายความว่าจะมีการไปเที่ยวหมู่บ้านฮอกส์มีด ในอีกไม่นาน เด็กๆทีอยู่ปีสามต่างตื่นเต้นกับการไปเที่ยวฮอกส์มีดครั้งนี้มาก เพราะว่าเป็นการไปที่นั้นครั้งแรก เหล่าปีสามบ้านกริฟฟินดอร์ก็ตื่นเต้นมากๆ วันๆเอาแต่พูดถึงออกส์มีด ทั้งในห้องน้ำ ห้องเรียน ตามทางเดิน และ ในหอของตน ปีนี้ไม่มีใครที่ไม่ได้รับอนุญาติให้ไปหมู่บ้านนับว่าเป็นเรื่องดีของศาสตราจารย์ประ
จำบ้านทั้งหลายที่ไม่ต้องทนฟังคำขอร้อง อ้อนวอนของเด็ก

วันที่ 29 ตุลาคมซึ่งตรงกับวันศุกร์ สลักฮอร์นจะสอนเด็กปีเจ็ดตอนคาบก่อนอาหารเที่ยง
ในชั้นเรียนชั้นนั้นมีเด็กนักเรียนทั้งหมด 11 คน เพราะว่าการที่จะได้เข้ามาเรียนวิชานี้จำเป็นต้องได้คะแนน ว.พ.ร.ส. สูงทีเดียว ซึ่งเด็กปีเจ็ดที่สอบ ว.พ.ร.ส. ผ่านมีอยู่แค่ 13 คน แต่ว่ามีอยู่ 2 คน ที่ตัดสินใจไม่เรียนวิชานี้ ซึ่งทำให้ชั้นเรียนนี้มีเด็ก กริฟฟินดอร์ อยุ่ 4 คน (เจมส์,ซีเรียส,รีมัสและลิลี่) เด็กสลิธีรินอีก 3 คน และเด็กเรเวนคลอ และ ฮัฟเฟิลพัฟ อีกบ้านล่ะ2 คน

เมื่อเสียงระฆังเข้าเรียนเริ่มขึ้น ไม่ช้าสลักศาสตราจารย์ สลักฮอรน์ ก็เดินเข้ามา เริ่มสอนเกี่ยวกับตัวยาที่จะทำในวันนี้ เขาเสกขั้นตอนการทำให้ขึ้นบนกระดานและทุกคนก็เริ่มปรุง ตามที่ศาสตราจาร์ยสลักฮอรน์สอนไว้ น้ำยาที่สมบูรณ์จะมีสีแดงสดและเป็นประกายนิดๆ
แต่หลังจากเลิกเรียนแล้วน้ำยาส่วนใหญ่เป็นสีชมพูอ่อนกับแดงอ่อนมากๆๆๆ แต่ของลิลี่กันออกมาเป็นสีแดงสดและมีประกาย ศาสตราจารย์สลักฮอรน์ถึงกับชมแล้วชมอีกจนลิลี่แก้มแดง

“ลูกมักเกิ้ลขี้อวด” เด็กสลิธีรินคนหนึ่งพูดกับกลุ่มของเขา และในกลุ่มนั้นก็มี เซเวอรัส เสนป
“อย่ามาว่าลิลี่อย่างนั้น” เจมส์พูดขึ้นจากข้างหลัง
“ทำไม” เด็กอีกคนในกลุ่มหาเรื่อง
“เพราะว่าเธอไม่ได้ขี้อวดแต่เธอเก่งจริงๆ” รีมัสที่อยู่ข้างพูดขึ้นอย่างเรียบๆ
และนั้นทำให้ทุกคนเงียบไป พวกสลิธีรินอาจจะไม่กลัวรีมัสขนาดนี้ถ้าหากว่าเขาไม่ได้เป็น พรีเฟ็คที่ใกล้ชิดกับดัมเบิลดอร์มากที่สุด(ใกล้ชิดเพราะเรื่องมนุษย์หมาป่า) พวกสลิธีรินทำท่าเหมือนจะตอบกลับแต่ก็ไม่ แล้วเดินจากไป
“แน่มากเลยรีมัส” ซีเรียสพูดระหว่างทางไปห้องโถง
“ฉันอยากอยู่ในเหตุการด้วยจัง” ปีเตอร์ที่เพิ่งเดินมาสมทบด้วยกล่าวหลังจากฟังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่นาน
“รีบๆเดินดีกว่า ฉันหิวแล้ว” รีมัสพูด
“อืมไปกันเร็วกว่านี้ก็ได้” เจมส์ตอบ

ทั้งสี่นั่งลงที่โต็ะอาหารด้วยกันเพื่อรับประทานอาหาร ไม่นานอาหารก็หายไปพร้อมๆกับจำนวนผู้คนที่เริ่มออกไปเข้าเรียน ตอนนี้สมาชิกของเหล่าตัวกวนก็เหลืออยู่ด้วยกัน 3 สามคน ก่อนที่จะกลับไปที่หอ ก็เจอกับลิลี่ที่ดูเหมือนว่าอยากจะคุยกับพวกเขา
“เมื่อวานตอนเย็นพวกนายไปไหนมา”ลิลี่ถาม
“เรื่องของพวกเรา” ซีเรียสตอบ
“แต่ฉันแต่ฉันพรีเฟ็คและฉันไม่เห็นว่าพวกเธอจะกลับมาที่หอนี้” ลิลี่ยังคงพยายามหาคำตอบ
“มันก็ยังไม่ใช่เรื่องของเธออยู่ดี” เจมส์พูดบ้าง
“เป็นสิ” ลิลี่ยังคงพยายามต่อไป
“เธออย่าลืมสิว่าฉันก็เป็นพรีเฟ็คนะ” รีมัสตอบ
“นั้นยิ่งแย่ใหญ่เลยถ้าฟิลช์จับพวกนายกับ เออ....... นายปีเตอร์ได้ล่ะ”ลิลี่โวยวาย เธอลืมไปเลยว่า รีมัสเป็นพรีเฟ้ค
“ช่างมันเหอะ” ทั้งสามพูดพร้อมกันแล้วเดินจากไป
“คราวหน้าขอให้ฟิลช์จับได้เถอะ” ลิลี่พึมพำแล้วเดินไปที่ห้องสมุด

หอคอยกริฟฟินดอร์

เจมส์,ซีเรียส และรีมัสกำลังคุยกันอยู่ เรื่องที่ว่าทำไมลิลี่ถึงรู้เรื่องเมื่อวาน
เมื่อวานเป็นวันพระจันทร์เต็มดวงซึ่งหมายความว่าพวกเขาต้องออกจากโรงเรียนไปใต้ต้ยวิ
ลโลว์จอมหวด เพื่อหลบซ่อนจากสายตาคนอื่น
เนื่องจากว่า รีมัสเป็นมนุษย์หมาป่า ถ้าเกิดว่ามีคนเห็นเข้าล่ะต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆเลย

ห้องสมุด

ลิลี่กำลังทำการบ้านวิชาแปลงร่างอยู่ เธอมักจะทำการบ้านเสร็จตั้งแต่วันที่อาจารย์สั่ง และแน่นอนว่าการที่เธออ่านหนังสือเสร็จนั้นทำให้เธอมีเวลาว่างที่จะอ่านหนังสือ วันนี้เธอเลือกที่จะอ่านหนังสือเรื่อง “สัตว์ ปีศาจ และอื่นๆ” เธออ่านเรื่องเกี่นวกับ กรินดี้โลว์ ชาวเงือก มนุษย์หมาป่า และ อื่นๆอีกมากมาย แต่เธอก็ไม่ได้เอะใจอะไรเรื่องของเหล่าตัวกวน

ทั้งบ่ายวันนั้นลิลี่ก็ยังตั้งใจเรียนหนังสือเหมือนเดิม และอ่านหนังสือได้ทุกเวลาว่างและเธอตัดสินใจมองดูดาวบนฟ้าซึ่งอยู่ใกล้กับพระจันทร์ท
ี่เกือบเต็มดวง หา! เกือบเต็มดวง อย่าบอกนะว่ารีมัสเป็น มนุษย์หมาป่า ลิลี่คิดแล้วคิดต่อไปว่าเดือนหน้าเธออาจจะลองตามเหล่าตัวกวนไป หรือ เธออาจจะไปดักอยู่แถวประตูโรงเรียนแล้วถามให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย