ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [exo] my tears me no color (hunhan)

    ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 0

    • อัปเดตล่าสุด 4 มิ.ย. 59


    ซ่าา


    เสียงของฝนที่ตกลงมากระทบกับสิ่งของต่างๆบนพิ้นโลก



    โลกที่ไร้ความหมาย




    โลกที่มีแต่คนหักหลัง.......


    ในหัวของร่างสวยนั้นเหมือนไร้สติ รองเท้าผ้าใบคู่สวยที่ถูกบังคับทิศทางจากจิตใจที่ทำดิ่งลงไปในที่ๆแสนจะลึกลับ มันเคยที่จะได้รับการดูแล ไม่เคยมีคนทะนุทะนอมมัน มีแต่จะถูกทำร้ายไปด้วยการย่ำยี ดำดิ่งลงไป.. ในจิตใจของตนเอง



    กริ๊ง


    ฝ่ามือเรียวบางผลักไปที่ประตูร้านขนมหวานแห่งหนึ่งที่อยู่ในตัวเมืองโซล ภายในร้านถูกตกแต่งด้วยของที่เป็นสีชมพูหวานแหวว

    มันไม่เข้ากันเลยกับหัวใจเขาที่มืดมัวตอนนี้


    "บราวนี่ 2 ชิ้น ทานที่นี่ และก็เค้กนมสดกลับบ้าน1ชิ้นครับ"

    เสียงหวานเอ่ยสั่งพนักงานที่หน้าเคาเตอร์พร้อมคิดเงินกับแคชเชีย

    "ได้แล้วค่ะ"

     ในเวลาที่ไม่นานนักพนักงานก็นำของที่สั่งมาวางไว้ตรงหน้าผม พร้อมกับรอยยิ้มสดใสที่แสร้งทำขึ้นมา ผมรู้หรอกถ้าเขาจะยิ้นดีใจให้ลูกค้าจริงๆก็คงจะเป็นลูกค้าที่ไม่เดินตัวเปียกเข้าร้านอย่างผม..

    โลกนี้มันมีแต่คนเสแสร้ง


    ผมรับของแล้วเดินไปนั่งตรงโต๊ะที่ติดกระจก ตักเค้กกินพลางอ่อนชีสติวสอบย่อยของมหาลัย B university ที่ผมกำลังศึกษา มันน่าเบื่อมากเลยน้ะ ที่ต้องอ่านในสิ่งที่เรารู้อยู่แล้ว มือบางถอดเสื้อกันหนาวสีดำที่เริ่มจะชื้นน้ำฝนออก แต่ไม่ทันไรก็


    "ขอนั่งด้วยคนน้ะครับ"

    ผมพยักหน้านิดหน่อยแล้วอ่านชีสต่อ และกินเค้กบลาวนี่ ไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังเมินใส่ไครบางคนที่นั่งอยู่ข้างหน้าตน

    "ชื่ออะไรหรอครับ"

    คนตรงหน้าเอ่ยขึ้นแก้สถานการณ์ที่น่าอึดอัดนี้  ตาเรียวคมสวยที่ถึงกรีดตาด้วยอายไลเนอร์มองไปยังคนถามที่สีหน้าดูยิ้มแย้มและมีความสุขดี

    น่าหมั่นไส้จริงๆ...

    "ลู่... เสี่ยว ลู่หาน"

    ไอ้คนนี้..   มันหน้าตาคุ้นๆน้ะ

    "อ่อ~ คนที่เป็นน้องชายรินโกะที่เป็นดาวคณะใช่ไหม เราเซฮุนน้ะ อยู่วิศวะปี 2 เป็นเดือนคณะไง รู้จักป่ะ?"

    เดือนคณะวิศวะ ไม่รู้จักก็บ้า ดังทั่วมหาลัยขนาดนั้น

    "รู้   แต่ฉันไม่เคยนับรินโกะเป็นพี่"

    "อ้าว พวกเธอสนิทกันออกหนิ.. มีคนตั้งฉายาให้เป็นนางฟ้าทั้ง2ของคณะวิศวะด้วยน้ะ ทะเลาะกันหรอ?"

    ผมไม่ตอบแต่จิดสายตากล้บไปแทน ถามจัง..


    "งู้ยย ดุจัง"

    ผมไม่อยากจะตอบ เลยเก็บเสื้อกันหนาวแล้วกำลังจะเดินออกจากร้าน

    "อะ.."

    แต่ก็โดนดึงไว้

    "ขอไลน์หน่อยดิ่"

    ...

    "ไม่ แล้วก็ปล่อยได้แล้ว ฉันเจ็บ"

    "ให้ไลน์ก่อนเร็ว น้ะๆ"

    สุดท้ายก็ต้องให้...














    XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

    เป็นฟิคเรื่องแรกที่แต่ง   ยังไงก็ขอโทดในบางส่วนที่ทำให้ไม่ชอบใจน้ะค้ะ
    ติดตามได้ที่

    F: patcharida byun

    คัมซาฮัมนิดา~~~

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×