ความคืบหน้า (ภาค 3)

ทักทายกันอีกครั้งนะชาวเด็กดี

รู้สึกคิดถึงใครหลายคนจัง

ใครที่จากห่างไป ใครที่เพิ่งกลับมา

และ...ใครที่กำลังจะจากไป...

เข้าใจว่าทุกคนคงไม่ค่อยว่างกัน

ยังไงก็พยายามเข้านะ คิดถึงทุกคนเลย

พรุ่งนี้เราก็ไม่ว่างเหมือนกัน - -"

ให้ตายสิ...พรุ่งนี้พวกเราสอบวัดความรู้อีผี

ข้อสอบของจุฬาฯ...โฮก...

เมื่อครั้งก่อนก็แทบบ้าตายแล้ว ถึงจะเลยครึ่ง

ครั้งนี้จะพยายาม - -"....มากขึ้นอีก



วันนี้พวกเราแย่งห้องพี่คืนมาได้สำเร็จ

ก็พอดีว่าคาบสุดท้ายเราเรียนห้องนี้พอดี

พวกเราก็เลยสามารถแย่งห้องนี้ได้

ก็พวกรุ่นพี่สิ ไม่รู้มาจากไหนกัน

มาแย่งห้องนี้ไปซ้อมเฉยเลย

ห้องนี้ ในตึกนี้มันเป็นของพวกอีผีนี่นา

หรือไม่ก็พวกที่เรียนศิลป์ภาษา

แต่นี้มาจากไหนไม่รู้ มาแย่งห้องซ้อมเฉยเลย

(เมื่อวานอ่านะ) ทำให้พวกเราต้องไปซ้อมที่แคบๆ

แต่วันนี้เราแย่งคืนได้แล้ว

พวกพี่พวกนั้นมาเห็นพวกเราก็ทำท่าเหมือน

จะพูดว่า "อะไรวะ มาแย่งเราได้ไง"

ฮะ สะใจชะมัด ก็พี่อยากมาแย่งเราก่อนนี่คะ...



รายงานความคืบหน้า...

วันนี้พวกเราซ้อมจัดแถวกันได้ถึงท่อนยูริแล้ว

ถึงท่าอาจจะไม่สวย ไม่พร้อม

หรืออาจจะมีลืม และเพี้ยนๆกันบ้าง

แต่ทุกคนก็พยายามกันดีมากจนดีใจบอกไม่ถูก

กันจังสะโพกยังน้อยไปหน่อย

ทั้งๆที่เอวก็ออกจะเยอะแยะไป

คงต้องช่วยฝึกให้อีกหน่อยแล้วล่ะ

แต่พอดูๆไปแล้วตอนซ้อมกันนั้น

กันจังก็ทำได้โอเคเลยนะ

อยากจะเที่ยวบอกใครต่อใครนักเชียวว่า

ท่าที่กันจังเต้นท่าเนี้ย เราแกะเอง

แล้วก็ช่วยสอนให้เองล่ะ เป็นไงล่ะ?

รู้สึกดีใจบอกไม่ถูกเลย

ถ่ายรูปถ่ายวีดีโอมาด้วยอีกเยอะ

ลองเอาวีดีโอกลับมาดู อยากถามตัวเองว่า

นี่...พวกเราเหรอ? พวกเราจริงๆเหรอ?

พวกเราทำได้กันขนาดนี้เชียวเหรอ

บางคนอาจจะไม่เต็มที่และลืมท่า

แต่ก็โอเคไม่ใช่เล่นเลยล่ะ ไม่น่าเชื่อเลย

ยิ่งดูยิ่งทำให้ยิ้ม ตื้นตันใจอย่างมากเลย

แล้วก็...จบรายงานความคืบหน้า

(ต้องบันทึกความคืบหน้าไว้)



พี่เจมส์มาสั่งออเดอร์ไว้ด้วย

แต่ไดอารี้นี้ยาวไปแล้ว

แถมไม่มีอารมณ์มาส่งออกเดอร์วันนี้ - -"

เพราะฉะนั้นเอาไว้วันหน้าจะเอามาลงให้ดู

ภาพเทนิมิว ยูชิ&ยางิว

(สองคนนี้คนโปรดเราเหมือนกัน ^^)



งั้นวันนี้จบการรายงานวันนี้(เกือบ)ทั้งหมด

ขอตัวก่อน ราตรีสวัสดิ์

ฝันดีนะคะ ชาวเด็กดีทั้งหลาย

.

.

.

.

.

รูปถ่าย

"ยิ้มนิดจิตแย้ม"

จะตั้งชื่อว่า "ยิ้มวันละนิด จิตแจ่มใส" มันก็ยาวไป เราเลยเปลี่ยนเป็น "ยิ้มนิดจิตแย้ม"
นี่เป็นดอกไม้ผ้ากำมะหยี่ได้เป็นของขวัญวันเกิดจากมิ้ม ที่เต้นเป็นทิฟฟานี่
มันทำให้เราอยากจะยิ้มไปด้วย เห็ทีไรอยากยิ้มทุกที
ทุกคนก็ด้วยนะ อย่าเครียด เบิกบานเข้าไว้ จิตจะได้แย้มเหมือนดอกไม้นี้ไง