เมเปิ้ลผู้รักกบฟ้าคนนี้กลับมาแล้วค่ะ ทุกโคน~ ><
คิดถึงงงงงงงงชาวเด็กดีทุกคนจังเลยยยยยยย
คิดถึงกบฟ้าจังเลย~~~~~
หายไปนานทุกคนสบายดีมั้ยค๊า~
คิดถึงกันบ้างรึเปล่าอ่า...คิดถึงทุกคนจังเลย
ฮู้ววววววว ที่นู่น...หนาวมาก
หนาวซะจนไม่จำเป็นต้องใช้เสื้อกันหนาวเลยอ่ะ(?)
ใช้ก็เฉพาะตอนนอนเท่านั้นแหล่ะ...
เหตุเนื่องมาจาก อยู่ในห้องมันร้อนกัน
เพื่อนมันเลยเปิดแอร์ไปซะเบอร์ 4
แต่พอตื่นมาตอนเช้าเนี่ยซี่...หนาวจนตัวสั่นแล้ว
(แต่เราไม่ค่อยหนาวหรอก)
เอาล่ะ เราจะขอเล่าประสบการณ์
จากค่ายย้อนหลังให้ฟัง(อ่าน) กันนะ
วันนี้เป็นวันที่ 23 ธันวาคม 2551
แต่ไดอารี่นี้ขอเล่าประสบการณ์วันที่ 20 ธันวาคม 2551
หรือตรงกับวันที่ไดอารี่นี้พอดีล่ะนะ
อย่าเพิ่งเบื่อซะก่อนอ่านจบล่ะ
ไม่ต้องห่วงว่าไดอารี่นี้จะยาวด้วย
เพราะมัน...ยาวแน่นอน ฟันธง !!!
(สามารถอ่านค้างแล้วกลับมาอ่านอีกรอบได้
แต่มีข้อเยตรงที่ไม่มีที่คั่นหนังสือให้นะจ้ะ)
ขอเกริ่นก่อนว่าค่ายนี้เป็นค่าย EP
ก็มีรวมกันสามชั้น ม.1 ม.2 และม.3 EP
ซึ่งมีชั้นละห้อง
และเนื่องจากเป็นค่ายอีผี - -"
จะมีอะไรผิดแปลก
จากค่ายธรรมดาซักหน่อยคงไม่แปลก
(เช่นค่ายลูกเสือสุดทรหด - -")
วันนี้วันแรกที่ไปเข้าค่าย
เสียด๊าย เสียดายที่แม่ไม่ให้เอาโน๊ตบุ๊คไป
ระยะทางจากระยองไปโคราชก็ไกลแสนไกล
ใช้เวลาเดินทางไปตั้งสี่ชั่วโมง
(ทำไมมันคล้องจองแปลกๆ - -")
ระหว่างทางก็แวะมอเตอร์เวย์ก่อน
เดินทางต่อ ไนซ์จังก็นั่งๆนอนๆหัวอิงไหล่
อยากบอกซักหน่อย นอนดีๆซิเจ้าไนซ์ - -"
คอมันจะหักไปไม่รู้ตัว (อยู่แล้ว ><)
(ไอ้นี่มันคล้องจองอีกเรอะ?)
ไปถึงโน่นก็สายไปถึงตั้งเที่ยงกว่า
ไปกินข้าวกินปลาก่อนท้องร้อง (หิวแล้ว หิวแล้ว)
เสร็จแล้วก็ขึ้นไปบนห้อง
ทำการเปิดค่ายนี้ ก่อนเริ่มสนุก (กันเล้ย!!)
(เฮ่ย? นี่เราเหมือนจะ(เกือบ)ตั้งใจให้มันคล้องรึเปล่าวะ)
ต่อไปๆ ไม่ต้องคล้องแล้ว (พยายามอย่างสูง)
ก็ดีนะวันนี้วันแรก
เพื่อนๆเล่าให้ฟังว่าก่อนมาทะเลาะกับแม่
เราก็เหมือนกัน
มีหลายคนเลยที่ทะเลาะกับแม่ก่อนไปค่าย
ก็ตอนนั้นเราไปคอร์ทเทนนิสไม่บอกใคร(ลืม)
ก็เลยโดนแม่ดุ เหมือนจะฆ่าเราให้ตาย - -"
หลังจากเปิดพิธีเสร็จแล้ว
ครูก็ทำการจัดกลุ่ม เนื่องจากเรานั่งต่อจากไนซ์
เวลาเค้านับเป็นคน 1 2 3...มีห้ากลุ่ม
เราก็เลยไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกับไนซ์จัง
เราได้เลขสี่ อยู่กลุ่มที่สี่
ไนซ์อยู่กลุ่มที่สาม
อันที่จริงเมื่อปีที่แล้วมีคนย้ายกลุ่มกันเยอะเหมือนกัน
แต่เราเป็นเด็กดี ไม่ย้ายหรอก
อยู่ไหนอยู่นั่นไปเถอะ ขี้เกียจย้าย
เดี๋ยวได้มีปัญหาเรื่องคนที่จะมาเปลี่ยนอีก - -"
แต่เราก็เห็นว่าเพื่อนเรา (ม.สอง)
มันมีมากผิดปกติ - -"
เพื่อนอีกคนซึ่งอยู่ม.สองเหมือนกันบอกว่านับแล้ว
มีม.สองทั้งหมด 12 คน !!
เยอะไปมั้ยเนี่ย - -"
เราหันซ้ายหันขวาถามเพื่อนข้างๆ
"แกอยู่เลข 4 จริงป่าวอ่ะ"
มีเพื่อนม.สองผู้หญิงอยู่สี่คนรวมเรา
มันบอกว่าอยู่เบอร์สี่จริงๆ
ถามเพื่อนชายอีกแปดคน บางคนก็บอกว่าจริง
บางคนก็ไม่ตอบ แต่เราจำได้คนนึง
มีคนนึงซึ่งนั่งอยู่หลังเรา (ขอใช้ชื่อว่า S)
ตอนที่ครูเค้านับเลขเพื่อนแบ่งกลุ่ม
ซึ่งแปลว่ามันต้องอยู่กลุ่ม 5
แต่ทำไม...มันถึงได้...มากลุ่มเราได้อ่ะ - -"
มันเงียบ...เป็นคำตอบ
เออ...ดีล่ะ จะได้มีเพื่อนคุยเยอะๆ
เนื่องจากเด็กอีพีม.สอง ไม่ถูกกับเด็กอีพีม.หนึ่ง
มีเพื่อนม.สองมาคุยด้วยเยอะๆก็ดี
ครูให้ตั้งชื่อกลุ่ม
เราจำชื่อกลุ่มไม่ได้ทุกกลุ่มหรอก
จำไม่ได้อยู่กลุ่มเดียว ชื่อบ้าไรไม่รู้
(อ้าว ไปว่าเค้าอีก)
ก็มันน่าโมโหอีกอย่างตรงที่ไอ้ลูกเจ้าของคุมองสถุน
มันอยากอยู่กับเพื่อนอีกคน
ซึ่งนายลูกเข้าของคุมองสถุนเนี่ยมันเป็นทอม
ทอมซึ่งคิดว่าตัวเองเป็นผู้ชาย
(เราเคยแกล้งบอกว่าว่า "ผู้หญิงก็เป็นผู้หญิงอยู่วันยังค่ำ"
มันก็เข้ามาบีบคอเราเลย หายใจแทบไม่ออก)
แต่หน้าตาและท่าทางไม่ได้เหมือนผู้ชายเลย
สู้เพื่อนหญิงที่ท่าทางเหมือนกับทอมก็ไม่ได้
(ที่เราเคยเล่าให้ฟังว่าชอบความเท่ห์ยัยนี่อ่ะ)
นายลูกคุมองสถุนมันอยากอยู่กับเพื่อนที่เหมือนทอมคนนี้
มันก็เลยดูเหมือนจะย้ายกลุ่ม
เหตุแล้วหมั่นไส้ ชิ ชิ ชิ
(ลูกคุมองสถุนคนนี้เรียกเพื่อนที่คล้ายทอมคนนี้ว่า "พี่" ด้วยล่ะ
ประมาณว่านับถือเป็นพี่ เห็นแล้วมันแปลกๆชอบกล)
นั่นล่ะคือเหตุผลที่เราไม่จำชื่อกลุ่มนายนี่ - -"
ส่วนชื่อกลุ่มเรา ตั้งให้มันดีๆหน่อยก็ไม่ได้
ตั้งชื่ออะไรรู้มั้ย?? ชื่อว่า...
My Cow
(ตั้งมาได้ "วัวของฉัน" - -")
และกิจกรรมแรก
ครูแต่ละฐานก็เล่าประวัติของสถานที่ต่างๆให้
แล้วก็จดบันทึกไป ก็เท่านั้น
ก็มี สิ่งมหัศจรรย์ของโลก หลายที่
เช่นพีรามิดแห่งกิซ่า, Taj Mahal ฯลฯ
หลังจากทำกิจกรรมแรกเสร็จ
ก็เอาของสัมภาระไปเก็บไว้บนห้อง
เราได้ห้อง 225 ล่ะ อยู่ตึกสอง
ทีแรกก็คิดว่าจะมีแต่พวกน้องๆม.หนึ่งแล้วนะ
ที่นอนตึกเดียวกับเรา
แต่เราก็ชะโงกหน้าไปตรงระเบียง
เจอเพื่อนที่เรียนเก่งที่สุดในห้อง
(ขอใช้ชื่อว่า K)
ชะโงกหน้ามาจากห้องฝั่งซ้ายมือ(ถ้ามองจากระเบียง)
แล้วก็ทัก ก็เฮ่ย...มีเพื่อนอยู่ตั้งห้องนึงแน่ะ
ครูให้พักผ่อนบนห้องก่อน
เพื่อนในห้องทั้งหมดก็ไปเล่นห้องเพื่อนคนอื่น
แต่เราขอนั่งคนเดียวในห้อง
ทว่า...แอร์มันดันไม่ยักกะติด
ก็งง เปิดไงหว่า?
เพื่อนบอกก่อนออกไปว่า
"เฮ่ย ถ้าเรากลับมาแอร์ไม่เย็นแกตายแน่"
เพื่อนมันขู่เล่นๆ เราก็ขอลองเล่นๆบ้าง
แอร์เสียแอร์พังช่างมัน กดๆมันไปเถอะ กดมั่ว
ในที่สุดแอร์ก็เปิดขึ้นมาจนได้ ดีใจจริง
ในที่สุดห้องก็เย็น เพื่อนกลับมาก็ไม่ว่าอะไร
เอาขนมขึ้นมากิน กิน กิน
จะว่าไป...เราลืมเอาขนมที่อุตส่าห์เก็บไว้ไปที่ค่ายอ่ะ - -"
แล้วครูก็นัดกันไปกินข้าวเย็น
พวกเพื่อนในห้องเราแล้วก็เราตกลงกันว่า
จะไปกินข้าวเย็น ก็นั่งเม้าส์หลายเรื่อง
โดยเฉพาะเรื่องลับหลังคนอื่น 555+
มันเป็นเรื่องที่มันส์จริงๆ
อยากบอกว่าหลังจากกลับจากค่าย
มันทำให้เราเกลียดใครหลายคนขึ้นเยอะเลยอ่ะ - -"
(ล้อเล่น ล้อเล่น ก็แค่รู้สึกนิดนึง)
ลงมากิจกรรมต่อไป
กิจกรรมนี้คือ "Wonder of the World"
แต่ละกลุ่มจะสร้างสิ่งมหัศจรรย์ของโลกมาแสดง
อะไรก็ได้ ไม่จำเป็นต้องพีรามิดหรืออะไร
มหัศจรรย์ที่ว่าคือ...ดินแดนมหัศจรรย์
ที่เราติดเอง จะทำอะไรก็ได้
เช่น ดินแดนที่มีหิมะตลอดปี (- -")
ส่วนกลุ่ม My Cow ของเรา
ก็สร้างอะไรไม่สร้างหรอก ดันสร้างฟาร์มวัว
ซึ่งมีวัวอยู่ตัวเดียว
และคิดดูกลุ่มอื่นๆไม่มีใครแสดงเป็นอะไรเลย
ก็แค่ช่วยกันวาดรูปโน้นนี้
แล้วก็ออกไปถือป้าย หรืออะไร
แล้วก็อธิบายความสำคัญของดินแดนตัวเอง
ส่วนกลุ่มเรา มีผู้แสดงอยู่คนนึง
นาย S (ที่เล่าให้ฟัง(อ่าน)ว่าเป็นคนที่ต้องอยู่กลุ่ม 5 อ่ะ)
แสดงเป็น...วัว ขอรับ !!
ส่วนเราก็มีหน้าที่เหมือนกันนะ
พี่เค้าวากรูปก้อนเมฆสองก้อนใหญ่ประมาณฝ่ามือ
สายรุ้งหนึ่งสายเล็กๆใหญ่ประมาณสองฝ่ามือ
แล้วก็ดอกไม้ช่อเล็กๆ
แล้วเอาช้อนส้อมสองคู่มา
แล้วแปะสก๊อตเทปกับรูปทั้งสี่รูป
ให้เป็นด้ามจับ แล้วผู้รับบทคือเรา
แล้วเราก็ไปชวนเพื่อนอีกคนมาช่วยโบกด้วย
เราโบกเมฆก้อนนึงกับสายรุ้ง
เพื่อนอีกคนโบกเมฆอีกก้อนกับดอกไม้
เย่ๆๆ มีส่วนร่วมด้วยดีใจจัง
แล้วก็ช่างเป็นเรื่องดีที่มีคนอธิบายเป็นเพื่อนเราเอง
เก่งสุดๆแบบสุดๆ
ไปแข่งพูดสุนทรพจน์ภาษาอังกฤษชนะเลิศด้วย
เก่งมากๆไปเลย ดีจังที่มีเพื่อนคนนี้อยู่ด้วย
และแล้วผลคะแนนก็ประกาศออกมา
ครูสามคนให้คนละห้าคะแนน
แต่มีครูอีกคนโผล่มาให้แค่สี่ ชิ ชิ ชิ
แต่ยังไง คะแนนเราก็สูงสุดล่ะ
ได้ตั้ง 19/20 สุดยอดไปเลย !!!
สูงสึดในทุกกลุ่ม
ที่นี้คะแนนเราก็นำกลุ่มอื่นไปก่อนแล้ว
(ก่อนเล่าต่อ : ข้างล่างนี้มีแต่บ่น สามารถอ่านข้ามได้)
แล้วพวกเราก็ขึ้นห้องนอน
เปิดแอร์ไว้ที่เบอร์หก เพราะตอนกลางคืนมันหนาว
แต่พอเพื่อนรู้สึกว่าทำไมมันร้อนแปลกๆ
เพื่อนก็เลยปรับไปซะเบอร์สี่ - -"
เอาเถอะ แอร์เค้า ไม่ใช่แอร์เรา
เราไม่ต้องจ่ายตังค์นี่นะ
พวกเราไม่ยอมนอน เนื่องจากยังไม่ง่วง
ก็นั่งกิน นั่งบ่นลับหลังเพื่อนกัน
ทุกคนยกเพื่อนมาคนละคน
แล้วเอามาเล่าความไม่ดีของคนนั้น
แล้วเราก็ช่วยกันแจม
แบมจัง :
ยกเรื่องคนที่เต้นเป็นแทยอน
แล้วก็เป็นหัวหน้าวงของเรา (ไม่ได้เป็นคนที่เป็นหัวหน้าวง)
เล่าว่า คนนี้เป็นคนเอาแต่ใจ เห็นแก่ตัว
เพื่อนก็ช่วยๆกันแจมหน่อย
บ้างก็บอกว่า มันเคยขออะไร พวกเราให้หมด
แต่พอพวกเราขอ มันไม่ให้ ตอบแต่ ไม่ ไม่ ไม่
แล้วก็เถียงไม่รับฟังความเห็นคนอื่น
ชอบโวยวาย คิดว่าตัวเองถูกอยู่เสมอ
ชอบติเตียนคนอื่นโดยไม่สนใจความรู้สึกอีกฝ่าย
และมักทำตัวมีความลับจนน่ารำคาญ
(เหตุผลอันหลังมันแปลกไปหน่อยรึเปล่า?)
เราช่วยแจมว่า
"มันยังไม่คืนเงิน 300 บาทให้เค้าเลย"
(? เพื่อนงงกันเป็นแถว)
วิกี้ ที่ชอบกบเขียว :
ยกเรื่องเพื่อนอีกคนแสดงเป็นซันนี่
มันเป็นคนหลายใจ แล้วก็นิสัยไม่ดีชอบแย่งคนอื่น
ด้วยความที่มันคิดว่ามันน่ารักเสมอ
มันจะรักใคร แย่งแฟนใครก็แย่งได้
มันแย่งแฟนวิกี้ไปสองครั้ง
ก็วิกี้บอกว่าเคยชอบเพื่อนคนนึง
แล้วยัยเพื่อนที่เป็นซันนี่คนนี้ก็รู้
แล้วก็มาแย่งไป มาทำให้คนที่วิกี้ชอบไปชอบมัน
แล้วหลังจากนั้นวิกี้ก็เลยไม่ชอบอีกแล้ว
(เลิกทั้งน้ำตาว่างั้น)
แล้วก็ไปชอบอีกคน แล้วยัยเพื่อนนี้ก็มารู้อีก
มันก็แย่งไปอีก แล้วทิ้งคนเก่าไปเลย
นิสัยดี๊ ดีเชียวเนอะ - -"
แล้วนอกจากนั้นเคยมีข่าวว่า
คนที่วิกี้ชอบคนที่สองเนี่ย ชอบเรา
ยัยนี่คงอิจฉาใครไปทั่วก็เลยใช้มารยาด้วยหน้าตา
มาทำให้นายคนนี้ไปชอบไง
แล้วตอนนี้ยัยนี่ก็เลิกชอบอีกแล้ว
แล้วก็ไปชอบอีกคน ไปแย่งใครมาอีกล่ะ - -"
ขี้อิจฉาจริงๆเลยยัยนี่ มารยาจริงๆ
เป็ด (อันที่จริงไม่ได้ชื่อนี้หรอก) :
ยกเรื่องนายลูกคุมองสถุน
เป็ดกับนายนี่เคยเป็นเพื่อนที่สนิทกัน
แต่เนื่องจากนายนี่พอเกลียดใครเกลียดจริง
มันเคยชอบเพื่อนอีกคนนึง
แล้วเห็นว่าเพื่อนคนนั้นไม่ได้ชอบมัน
มันก็เลยเลิกชอบ แล้วปิดท้ายด้วยการเกลียด
แล้วไม่รู้ว่าเป็ดไปทำอิท่าไหน
เราก็เห็นว่าเป็ดไม่ได้ทำอะไรเลย
จู่ๆ มันก็เกลียดเป็ด มันทำให้เรารู้สึกเกลียดนายนี่จริงๆ
มันเกลียดใครไม่มีเหตุผลอ่ะ
แล้วพอมันเกลียด มันก็ไม่ยอมให้คนที่มันเกลียด
เข้าใกล้คนที่มันนับถือ เช่นยัยเพื่อนหญิง
ที่เท่ห์ๆเหมือนทอมอ่ะ ที่มันนับถือเป็นพี่
มันบอกให้เราไปบอกเป็ดว่า "เลิกยุ่งกับพี่กูซักที"
นิสัยไม่ดีเอาซะเลย ยัยลูกคุมองสถุน
เรา (เมเปิ้ลผู้รักกบฟ้า) :
ยกเรื่องคนที่เรียนก็เก่ง แล้วก็แสดงเป็นยูริ
คนนี้นิสัยเคยดี แล้วก็เรียนเก่ง
แต่พอหลังๆชักเหลิง มันเห็นว่าใครๆก็รักมัน
เพราะมันจะคอยช่วยคนอื่นๆ
แล้วก็มันก็เริ่มเอาแต่ใจ เห็นใครรักก็เริ่มหลงตัว
อะไรที่มันอยากได้ก็ขอเพื่อนแล้วต้องได้หมด
แล้วก็เริ่มไม่ค่อยดีกับคนอื่นๆ เริ่มหยิ่ง
แล้วก็ใช้มารยา(อ้อน) ให้คนอื่นยอมมัน
เพราะมันคิดว่าคนอื่นรักเนี่ยแหล่ะ - -"
อยากเช่นตอนนั้นที่ K (ที่เรียนเก่งที่สุดในห้อง)
เดินมาถามเราว่า มีคนนั่งข้างๆบนรถหรือยัง
เรากำลังจะตอบว่ายัง มานั่งสิ
แต่ยัยมารร้ายคนนี้อยู่ตรงนั้นก็พูดแทรกทันที
และใช้น้ำเสียงมารยาอ้อน (มีแต่มารแฮะ - -")
บอกว่า "เนี่ยเค้ายังไม่มีคนนั่งด้วยเลย
แก...มานั่งกับเค้าสิ"
แล้วไม่ใช่แค่นั้นจะเป็นอ้อน
แต่มันใช้คำพูดถ่อมตนด้วย โดยเปลี่ยนจากคำว่า
"เค้า" เป็นชื่อมันเองด้วย - -"
แล้วก็ทำท่าออดอ้อน บิดตัวไปมา ลุกลี้ลุกลน...
มารยาจริงๆ - -"
เพื่อนฉันโดนมารร้ายเข้าสิงหมดแล้ว...YY
(รู้สึกว่า 3 ใน 4 ที่ยกมาบ่นเนี่ย จะเป็นนักเต้นหมดแฮะ
แล้วแบบนี้วงเต้นจะบรรลุได้มั้ยเนี่ย ไม่มีความสามัคคี)
แล้วเมื่อพวกเราบ่นกันเสร็จก็นั่งต่อเพลงเล่นกัน
เรามีศิษย์พิเศษกว่าเพื่อน
ตรงที่เราไม่ยักกะรู้จักเพลงไทยมากเท่าเพื่อน
รู้จักแต่ญี่ปุ่น เราก็เลยใช้ญี่ปุ่นได้
แล้วก็ได้เปรียบหลายคำ
เช่นสมมติว่าลงท้ายด้วย ต เต่า
เราก็จะให้ขึ้นต้นด้วยคำที่ภาษาญี่ปุ่นขึ้นด้วย t
ซึ่งก็สามารถเป็นได้ทั้ง ท และ ต
เพราะงั้นก็ได้เปรียบไปแล้วล่ะ 555+
แต่ก็ไปเจอเพลงนึงที่เราต่อไม่ได้
เซ็ง ต้องกินน้ำไปหลายอึก - -"
นั่นคือบทลงโทษที่ต่อเพลงไม่ได้
แล้วหลังจากพวกเราเล่นกันเสร็จ เริ่มง่วง
ขนมก็หมดไปหลายห่อ เหลือสาหร่ายไม่กี่ห่อ
แล้วเราก็นอน...ตอนนั้นเป็นเวลาตีหนึ่งกว่าๆ...
........ตีหนึ่ง !!!
พรุ่งนี้ไม่ต้องตื่นแล้วมั้ง ไปละ
วันนี้ก็จบลงที่ตรงนี้
คงไม่ต้องเล่านะว่านอนท่าไหน - -"
งั้นวันนี้ตรงนี้เป็นเวลาห้าทุ่ม
ใช้เวลาเขียนตั้งหลายชั่วโมงเลย
(ระหว่างนั้นก็มีอู้ไปหาไรกินนิดหน่อย)
เริ่มเขียนตั้งแต่สองทุ่มอ่ะ คิดดู
งั้นไปดีกว่า ฝันดีนะทุกคน
ไปหากบฟ้าดีกว่า คิดถึง คิดถึง ><
.
.
.
.
.
รูป
"คิดถึงชาวเด็กดีนะ"
ไม่ได้เจอกันนาน (สามวัน) คิดถึงแทบตายเลย
โดยเฉพาะ...กบฟ้า ><
ความคิดเห็น
คิดว่าหลายคนคงเริ่มเบื่อที่จะอ่านก่อนจบ
ไม่ก็อ่านไม่ไหวแล้ว~
แต่ยังไงก็ขอให้รู้ไว้นะคะชาวเด็กดี ว่าเรา...
~คิดถึงทุกคนนะ~
--- คิดถึงกบฟ้าด้วย ---
PS. kore kara wa muhai, doko made mo muhai Aoi kaeru wa Kourin Suru Ouja~ !!
ก็อย่าลืมพักผ่อนมากๆก็แล้วกันนะจ๊ะ ส่วนเค้าต้องมานั่งอ่านหนังสือสอบ ....
เอ้อ...ว่าแต่ MP สอบไปหรือยัง ?
TC* ฝันดีจ๊ะ ... ขอแอด Mp ไว้เป็นเพื่อนแล้วกันนะ ไม่รู้จะให้แอดได้หรือเปล่า ? ...
PS. อย่ามองตัวเองไม่มีค่าสายตาคนอื่นอาจเห็นค่าของเรา
PS. อย่ามองตัวเองไม่มีค่าสายตาคนอื่นอาจเห็นค่าของเรา
อรุณสวัสดิ์ทุกโคน~
วันนี้เป็นวันที่แปลกที่เราคิดจะตื่น(เกือบ)เช้า
วันนี้ไม่ได้ไปเรียนอีกแล้ว ว่าง...จางเลย
แต่หัวใจไม่เคยว่าง...มีแต่กบฟ้าเต็มหัวใจ~
--- คนรักกบฟ้า ---
PS. kore kara wa muhai, doko made mo muhai Aoi kaeru wa Kourin Suru Ouja~ !!
พักผ่อนเยอะ ๆ นะจ๊ะท่านหญิง ^^
อากาศช่วงนี้ไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ ><
.
.
ps. เป็นการเข้าค่ายที่โหด มันส์ ฮา มาก ๆๆๆ เลย ^____________^
ไว้เย็น ๆ พี่นัฐมาหาอีกนะเจ้าเลเวียน้อย
ตอนนี้พี่นัฐต้องทำงานก่อนนะจ๊ะ
ไปเล่นเกมส์วิ่งเปี้ยวกับพี่นัฐเอาไหม คิกๆๆ
PS. ลมหนาว และ ดาวเดือน by นัฐชา ดวงตาสีดำ กับ คฤหาสน์สีขาว by เจ้าชายสีน้ำเงิน
PS. โอตาคุน่ะ เจ็บปวดเสมอที่ถูกกล่าวหาทุกครั้งที่เป็นคดีเกี่ยวกับการ์ตูน ทำไม..ต้องเป็นโอตาคุล่ะ ทำไมคนที่ไม่ค่อยออกสังคม ไม่ทำร้ายใคร จะต้องอยู่อย่างหวาดระแวงด้วย..คุณเคยคิดดูมั้ย
ขอบคุณนะคับที่ไม่ลืมวันเกิดพี่...
ลักกี้ ลักกี้
PS. อดทนอย่างเดียวไม่พอ...ต้องอดกลั้นและเข้มแข็งด้วย (เข้าใจมั้ย) ลักกี้ ลักกี้
Happy Happy
PS. อย่ามองตัวเองไม่มีค่าสายตาคนอื่นอาจเห็นค่าของเรา
ไปค่ายที่โคราชเหรอคะ ว้าวว
อยากไปมั่ง ฮ่ะๆ
ชื่อกลุ่ม My Cow น่ารักดี ^^
PS. ถ้าทำได้ เราอยากมีความสุขตลอดเวลา ตลอดกาลและตลอดไป...
PS. The world is still sleeping,while I keep on dreaming for me.
คืนนี้พี่กวางคิวคอมพ์สั้น
ได้แต่แอบหนีซานต้า เอาความสุขมาฝากน้องเมเปิ้ลน้า
ฝันดีนะจ๊ะสาวน้อย
สุขสันต์คริสตืมาสอีฟจ้า
PS. หนูกวางว้อยสู้สู้ เข้ามหาลัยให้ได้นะ สู้สู้ ฮือๆ คู่แข่งชั้นทำไมเยอะเป็นวรรคเป็นเวรวะเนี๊ย
นี่แสดงว่าติดคอมมากเลยใช่มั้ยเนี่ย ยยย
จะพกไปทุกที่เลยแฮะ
(ขออ่านไม่จบละกันนะ ยาวมากกกกกกกกกกกกกกกกก)
เทคแครจ้า
ฝานดีน้ะ