ผู้นำในการได้...

วันนี้รูปใหญ่แฮะ โอ้...

แต่ย่อแล้วนะ (ถามจริง - -")

เอาล่ะวันนี้ก็สวัสดี บ๊าย บาย

เฮ่ย? ยังไม่ได้เริ่มเลยจะไปและ - -"

อย่าถือสาเราเลยนะ เราง่วงจัด

อยากไปนอน...

เพราะวันนี้เหนื่อยมาจากการซ้อมกีฬาสี

ตอนนี้คนเขียนกำลังเคี้ยวหมุบหมับ

แก้มตุ้ยๆไปกับเค้กกล้วยหอม - -"

แต่คาดว่าจะถ่ายรูปมาลงให้ดูไม่ได้

เพราะเพิ่งนึกได้ตอนนี้เค้กกล้วยหอมก็

มีแต่เปลือกรอถ่ายแล้วล่ะ - -"

เอาล่ะเข้าเรื่อง

วันนี้ตอนคาบเช้าเราก็ได้เรียนดนตรีอีก

สีซอ เราก็ร้องได้เกือบทั้งชั่วโมงว่า

"อยากเปลี่ยนเป็นเล่นซออู้"

ก็เราเล่นซอด้วงอยู่

แต่ท้ายสุดแล้ว เราก็ยังคงอยู่ที่เดิม

ซอด้วง - -"

ปกติครูจะแยกให้ไปซ้อมกันเป็นกลุ่มๆ

แต่พอครูเรียกแล้ว ก็ถึงเวลาโชว์

คือ...สีพร้อมกันเท่านั้นแหล่ะ ไม่โชว์ไรมาก

แต่แล้วมันก็เหวอ

เมื่อสีพร้อมกันฟังไม่ออกเลยว่ามันคือเพลงไร

ก็เงี้ยแหล่ะ คนเพิ่งเริ่มเรียน

(ไม่ใช่เรานะเฮ่ย - -")

แต่แล้วครูก็ลองเรียกให้สีกันเป็นคนๆ

แล้วก็เหลว เนื่องจากคนที่ครูเรียก

ไม่มีใครรู้จังหวะเลย ครูเลยเรียกเรา

เราก็เหวอ...O-O

ไม่เป็นไร นักดนตรีซะอย่าง

เราก็สี ซึ่งครูให้สีแค่วรรคเดียว

เราก็หยุดตรงที่ครูให้หยุด...

แล้วบรรยากาศในห้องก็...เงียบกริบ...

เกิดอะไรขึ้น เราก็หันซ้ายหันขวา อะไรเหรอ

สงสัยอึ้งในความเก่ง 555+

(พอๆ เดี๋ยวเหลิง - -")

แล้วครูก็บอกว่า

"นี่นะ คนนี้เล่นได้หมดดีด สี ตีเป่านะ

เค้าเคยเล่นผ่านมาหมด เค้าเก่ง

เค้ามีความเป็นผู้นำในการได้..."

พอครูพูดถึงประโยคนี้บรรยากาศก็สลายจากการตึงเครียด

หัวเราะกันทั้งห้อง

ครูล่ะก็น้า...ใช่ เราเป็นผู้นำ

เราเป็นหัวหน้าเวลาเข้าห้องดนตรีเนี่ย

ลำบากนะถ้าจะต้องคอมบอก "นักเรียนทำความเคารพ"

อยู่เรื่อยๆเนี่ยนะ

แต่ว่า "ผู้นำในการได้" ของครูน่ะ

มันหมายถึงอะไรเหรอ...คะ?

ไนซ์จังก็หันมากระซิบ

"ผู้นำในการได้เสีย!!!"

...ฮึ่ม....ไนซ์จาง...จ๋า....- -"

ช่างจินตนาการสูงส่ง นับถือ นับถือ - -"



วิชาต่อไปต้องออกไปพูดข่าว

วิชาภาษาไทย เสียงสั่น กึกๆๆๆ

เหงื่อโชกเลย ทั้งๆที่ก่อนเล่ามันก็ไม่ได้เป็นไรนี่หว่า

เตรียมใจมาพร้อม

แต่ไหงตอนกำลังเล่ามันถือได้...หงึกๆๆๆๆ

จบข่าวทั้งสี่

(ข่าวอาชญากรรม : เล่าโดย เราเอง (เป็นพวกซาดิสม์ อาชญากรรม - -")

ข่าวเศษฐกิจ : เล่าโดย คุณพริม

ข่าวต่างประเทศ : เล่าโดย ไนซ์จัง

และข่าวกีฬา : เล่าโดย คุณนาย (?) (คนๆนี้ชื่อ "นาย"))

คุณนายก็จบท้าย โดย...

"ตอนนี้ก็ถึงเวลา Japanese Languege 1 second"

แล้วมันก็ยื่นไมค์มาให้เรา แล้วก็ หนึ่งวินาทีจริงๆ

"ตื๊ด...หมดเวลา"

เราก็อ้าปากค้าง กำลังจะพูด

อันที่จริงนี่มันแค่มุขค่ะ ไม่มีไรมาก

เรานัดแนะกันมาแล้วว่าจะมีแบบนี้

เราก็แค่เล่นไปตามบทว่าต้องอ้าปากค้าง - -"

แล้วเพื่อนก็คอมเม้นท์มา

เนื่องจากตอนนี้กำลังบ้าภาษาไทย

ก็เลยออกเสียงร.เรือชัด

คำควบกล้ำจึงชัด

เพื่อนจึงบอกว่า คำควบกล้ำดี

ในขณะที่คนอื่นไม่ยักกะมีคำควบกล้ำ

โดยเฉพาะตอนที่เราพูดว่า "คุณพริม" - -"



วันนี้ขอจบลงแค่นี้ก่อน

บ๊าย บาย ของจริง

จะไปนอน น้อน นอน

ราตรีสวัสดิ์ หลับฝันดีนะทุกท่าน

.

.

.

.

.

รูปถ่าย

"ซออู้เมื่อวันอีผี"

ซออู้ของเราเองเป็นไม้มะเกลือ เอาไปเล่นเมื่องานอีผีปีที่แล้ว
กระบอกที่ว่างอยู่ข้างๆคือกระบอกไม้ขิม