ความสวยงามของภาษาไทย

"กลอนที่เรียกงูสองตัวมาเจอกัน?"

กลอนนี้เล่นทำเอาเราขำก๊ากเลย

ขำที่เรางงอ่ะดิ

ภาษาไทยแท้ๆ พูดมั่วหมดเลย

อันที่จริงกลอนบทนี้มีแค่หนูกับงูนะ

แล้วงูอีกตัวมาจากไหน หนูล่ะ? หายไปไหน

เอาล่ะ

เราไปเจอกลอนนี้มาจากหนังสือภาษาไทย

ที่เรากำลังนั่งอ่านอยู่เนี่ย

พรุ่งนี้สอบแล้ว

เราเจอมาจากหนังสือวรรณคดีวิจักษ์ ม.๒

กลอนบทที่สองของหน้า ๙๒

เป็นบทที่ ๕๒

จากตอน กาพย์ห่อโคลงประพาสธารทองแดง

บทที่ ๕

จะให้บอกอะไรอีกมั้ย?

เราติดใจมากๆเลย

อันที่จริงเราเคยเจอแล้วนะ

บางคนก็อาจจะเคยเจอแล้ว

แต่เรามาดูอีกรอบก็ยังชอบอยู่ดี

(ลีลาอยู่ได้ เอามาให้อ่านเร็วๆดิ)

อ่ะๆ ขอโทษ อ่านเลย



          ดูหนูสู่รูงู                    งูสุดสู้หนูสู้งู

หนูงูสู้ดูอยู่                           รูงูทู่หนูมูทู



          ดูงูขู่ฝูดฝู้                    พรูพรู

หนูสู่รูงูงู                               สุดสู้

งูสู้หนูหนูสู้                            งูอยู่

หนูรู้งูงูรู้                                รูปถู้มูทู



กว่าจะพิมพ์เสร็จ เหนื่อยเป็นบ้า -๐-

จะสังเกตเห็นว่าบทที่สอง

ซึ่งนำมาเรียบเรียงและแปลใหม่

ให้กลายเป็นโคลงสี่สุภาพ

จะมีโทโทษอยู่สองที่

คำว่า "ฝูดฝู้"

คำนี้ควรจะเขียนว่า "ฝูดฟู่"

แต่เค้าเขียนแบบนี้

เพราะตรงตำแหน่งนั้นต้องเป็นไม้โท

(เย่ๆ จำได้)

อีกที่นึงบันทัดสุดท้ายคำว่า "รูปถู้"

ควรจะเขียนเป็น "รูปทู่"

แต่ตรงตำแหน่งนั้นก็ต้องเป็นไม้โทเหมือนกัน

(จำได้อีกแล้ว)

จำได้หมดแล้วล่ะว่าเอกโทต้องอยู่ตรงไหน ^^

เนื่องจากเราเคยเขียนผิด

ก็เลยต้องโดนคัดใหม่ ยี่สิบจบ

โดนคัดกันเกือบหมดห้องเลย

มีเพื่อนที่นั่งข้างเราคนนึงไม่ต้องคัดใหม่

เนื่องจากเพื่อนคนนั้น...

แอบเปิดสมุดจด!!!

ไม่แบ่งปันกันบ้างเลย เอ๊ย น่าเกลียดชะมัดเลย

(น่าเกลียดแล้วทำไมไม่ฟ้องครู)

ก็แหม...

เดี๋ยวครูก็รู้อ่ะดิว่าเราแอบมองเพื่อน

เฮ่ยๆ แต่ไม่ได้มองคำตอบเพื่อนนะ

ก็โต๊ะมันติดกันนี่

ก็มีแค่กระเป๋าใบโตคั่นเอาไว้

ปลายตามันเห็นนี่นะ จะทำไงได้

แต่ยังไงก็ตาม ตอนนี้จำได้แล้ว

เพราะมีกลอนอีกบทนึงบอกเอาไว้ด้วย

ให้รู้ว่าตัวไหนอยู่ตำแหน่งไหนไง

สีเหลือง คือ ตำแหน่งเอก

สีเขียว คือ ตำแหน่งโท นะ

ตัวที่ขีดเส้นใต้ กับตัวสีแดง คือคำที่ต้องสัมผัสกันค่ะ



          เสียงลือเสียงเล่าอ้าง                    อันใด พี่เอย

เสียงย่อมยอยศใคร                                 ทั่วหล้า

สองเขือพี่หลับไหล                                 ลืมตื่น ฤๅพี่

สองพี่คิดเองอ้า                                      อย่าได้ถามเผือ



ดีจัง ไดอารี่วันนี้มีประโยชน์

ได้ทบทวนบทเรียนไปด้วย

แต่ก็ได้ทวนแค่นิดหน่อยอ่ะนะ

แต่มันก็ดีกว่าไม่ได้ทวน ไม่ใช่เหรอ ^^

ไดอารี่เมื่อวาน

มีแต่คนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า

"น่าเกลียด น่ากลัว"

นี่แสดงว่าตาเราแปลกอยู่คนเดียวล่ะสิเนี่ย

ต้องไปปรับสายตาใหม่เรา

เรามันเป็นคนไม่ปกติจริงๆ - -"

พ่อบอกว่า ถ้าเราบอกว่าอะไรน่ารัก

อันนั้นจะน่าเกลียด

อันไหนน่าเกลียด อันนั้นจะน่ารัก

เราเป็นคนแปลกจริงๆด้วย

แต่เราก็ยอมรับนะว่ามีบางตัวน่าเกลียด

แต่ในความคิดเรา

มัน...ไม่น่ากลัว

เอาล่ะ ขอตัวกลับไปอ่านหนังสือต่อดีกว่า

เดี๋ยวถ้าพรุ่งนี้สอบไม่ได้เราจะโทษไดอารี่

555+

ไปแล้วค่ะ บ๊าย บาย