ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ทีมควิดดิชประจำโรงเรียน
Chapter 9 : ทีมควิดดิชประจำโรงเรียน
เหล่านักเรียนคนอื่น ๆ ต่างไม่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นในช่วงคริสตมาสเลย เหล่าอาจารย์และพวกแฮร์รี่ต่างปิดปากเงียบเพื่อไม่ให้คนอื่น ๆ ตื่นตกใจกลัว ซึ่งก็ไม่มีใครสนใจซักถามอะไรเพราะว่าการแข่งขันวันควิดดิชวันสุดท้ายได้ใกล้เข้ามาแล้ว นักกีฬาทุกคนต่างตั้งใจฝึกซ้อมเพราะนี่เป็นการแข่งขันครั้งสุดท้าย และอาจจะได้ถูกคัดเลือกเข้าทีมประจำโรงเรียน
ในวันแข่งขัน เหล่าอาจารย์และนักเรียนทุกคนต่างไปอยู่ที่สนามควิดดิช คู่แรกเป็นการแข่งขันระหว่างเรเวนคลอและฮัฟเฟิลพัฟ ใจหนึ่งแฮร์รี่ก็อาจออกไปนั่งดูข้างนอกเพื่อเชียร์โช แชง แต่อีกใจก็ต้องอยู่กับทีมเพื่อปรึกษากลยุทธ์การเล่นเพื่อที่จะเอาชนะทีมสลิธีรินให้ได้ แม้ตอนนี้คะแนนรวมของกริฟฟินดอร์จะเป็นที่หนึ่ง แต่หากในนัดนี้ทีมกริฟฟินดอร์แพ้ ทีมอื่นอาจจะทำคะแนนแซงขึ้นเป็นที่หนึ่งซึ่งก็คือชนะเลิศได้ถ้วยควิดดิชไปครอง
\"นำแล้วครับ แม่นจริง ๆ สำหรับอเล็กแห่งเรเวนคลอ … 50 ต่อ 30 เรเวนคลอนำอยู่\" เสียงของลี จอร์ดันที่กำลังบรรยายการแข่งขันดังขึ้นเป็นระยะ ๆ แฮร์รี่พยายามสนใจกับทีมแต่เขาไม่อาจห้ามหูให้หยุดฟังเสียงบรรยายของลีได้
\"พลาดไปแล้วเรเวนคลอ … ตีเสมอได้ครับ ยอดเยี่ยมจริง ๆ ทีมฮัฟเฟิลพัฟ … เชสเซอร์ลินดาตีเสมอทีเดียวสองลูกซ้อนเลย\" ลีบรรยาย
\"เสมอแล้วเหรอ!\" แฮร์รี่อุทาน แอนเจลิน่า อลิเซียและแคธี่ต่างมองหน้าแฮร์รี่อย่างงงงัน ไลล่ากลั้นหัวเราะ แต่เฟร็ดกับจอร์จหัวเราะกลับเสียงดังลั่นห้องแต่งตัว
\"ฉันว่าเราออกไปดูการแข่งเหอะนะ เราวางแผนกันมามากพอแล้ว\" แอนเจลิน่าพูดอย่างพอรู้ทันแฮร์รี่
\"ใช่\" อลิเซียเห็นด้วย แล้วสามสาวก็เดินออกไปนอกห้องเพื่อออกไปดูการแข่งขันข้างนอก ไลล่าสะกิดแฮร์รี่ ทำให้เขาถึงกับสะดุ้งเลยทีเดียว
\"ไปเถอะ แฮร์รี่\" ไลล่ากล่าว
\"เอ่อ ไปสิ\" แฮร์รี่รู้สึกตัวแล้ว เขารีบวิ่งออกไปทันที
นี่เป็นการแข่งขันที่ใช้ความรวดเร็วและเชาว์การขี่ไม้กวาดสูง ผู้เล่นทั้งสองทีมต่างทำคะแนนสูสี ผลัดกันนำผลัดกันตามอย่างสนุกทีเดียว แฮร์รี่เห็นโชและทอมมี่ สตินสันต่างบินไปรอบ ๆ มองหาลูกสนิชอย่างเอาเป็นเอาตาย และแล้วทั้งสองก็เคลื่อนตัวเกือบจะพร้อมกันเพื่อพุ่งตรงไปยังขอบสนาม แสงสีทองเรืองรองของลูกสนิชที่บินเรี่ยพื้นอยู่
\"สนิช! ตีคู่ไปแล้วครับ โชกับทอมมี่\" ลีบรรยาย คนดูรอบสนามต่างมองไปยังซีกเกอร์ทั้งสอง \"โชหรือทอมมี่ … โชหรือทอมมี่ … โชครับ!\" ลีตะโกนก้อง \"โชจับลูกสนิชได้ เฉือนทอมมี่ไปเสี้ยววินาทีเองครับ เรเวนคลอชนะฮัฟเฟิลพัฟ 220 ต่อ 90\"
แฮร์รี่โห่ร้องดีใจไปกับชัยชนะของเรเวนคลอ เขาเห็นทีมเรเวนคลอบินตรงไปกอดคอโช แชงกันนัวเนียกลางอากาศ พวกเขาคงดีใจมากและนี่ก็เป็นการแข่งขันที่ดีที่พวกเขาเล่นอย่างสุดฝีมือแล้ว
\"ตาเราแล้วสินะ\" แฮร์รี่พึมพำและสูดหายใจลึกก่อนเดินเข้าห้องแต่งตัวเตรียมพร้อมสำหรับการแข่งขันของทีมกริฟฟินดอร์กับสลิธีริน
--------------------------------------------------------------------------------
นี่เรียกว่าเป็นการแข่งขันนัดที่สำคัญที่สุดเลยก็ว่าได้ นักเรียกทุกคนยังคงรอดูอยู่ที่สนามควิดดิชที่มีธงสีแดงโบกสะบัดเกือบทั่ว มุมด้านหนึ่งที่นักเรียนบ้านสลิธีรินนั่งเชียร์อยู่ก็มีธงสีเขียวและธงตราสัญลักษณ์รูปงูโบกอยู่เช่นกัน
\"เริ่มแล้วครับ โอ้โห … เล่นแรงกันน่าดู อลิเซียเกือบตกจากไม้กวาดเชียว\" ลีบรรยาย อลิเซียถูกลูกบลัดเจอร์ที่ตีโดยโบล บีตเตอร์สลิธีรินพุ่งเฉี่ยวแขนไปด้วยความเร็วแรงจนเธอเกือบเสียหลัก \"วอร์ริงตันได้ลูกควัฟเฟิล เขาจะทำประตูแล้ว … แต่ … ไลล่าครับ ป้องกันได้สวยมาก!\" ไลล่าบินพุ่งมารับลูกควัฟเฟิลที่วอร์ริงตันพยายามโยนเข้าห่วงกริฟฟินดอร์ได้ทันท่วงที ไลล่าโยนลูกควัฟเฟิลส่งคืนให้แอนเจลิน่าที่บินตรงไปยังห่วงทีมสลิธีริน แอนเจลิน่าส่งลูกสลับให้แคธี่และอลิเซีย แต่มัลฟอย คีปเปอร์สลิธีรินไม่หลงกล เขาป้องกันประตูได้อย่างสวยงาม
\"เหลือเชื่อจริง ๆ เขากันประตูได้!\" ลีร้องอย่างไม่เชื่อ เสียงโห่จากฝ่ายสลิธีรินดังลั่น แฮร์รี่ที่มองหาลูกสนิชอยู่ก็มองเกมส์การเล่นไปด้วย แม้แฮร์รี่จะไม่ค่อยชอบหน้ามัลฟอยเท่าไร แต่เขาก็ยอมรับว่ามัลฟอยป้องกันประตูได้ดีทีเดียว
ไลล่าและมัลฟอยต่างทำหน้าที่ได้ดีเยี่ยม แต่เชสเซอร์ของอีกฝ่ายก็เก่งมากเช่นกันจึงสลับทำคะแนนได้สูสี การแข่งขันเป็นไปอย่างสนุกสนานและรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ทีมสลิธีรินค่อนข้างเล่นตุกติกลับหลังมาดามฮูช กรรมการของเกมส์เป็นประจำเช่นการบินพุ่งชนผู้เล่นทีมกริฟฟินดอร์หลายครั้งหมายจะให้ตกจากไม้กวาด หรือไม่ก็จงใจตีลูกบลัดเจอร์ไปยังผู้เล่นทีมกริฟฟินดอร์ ซึ่งทุกครั้งจะได้รับเสียงโห่จากรอบสนาม
แล้วแฮร์รี่ก็เห็นลูกสนิช มันกำลังบินอยู่เหนือวงกลมกลางสนาม เจสัน ลี สมิท ซีกเกอร์ทีมสลิธีรินก็เห็นเช่นเดียวกัน ทั้งคู่พุ่งตรงไปยังจุดสีทองเล็ก ๆ จุดนั้นทันที
ดั่งลมหายใจของทุกคนจะขาดช่วงไป เสียงเชียร์ทั้งสนามเงียบสงัดเหลือเพียงเสียงความเร็วของไม้กวาดสองอันที่พุ่งแหวกอากาศตรงไปกลางสนามและนั่น มือของผู้เล่นคนหนึ่งคว้าลูกสนิชได้
\"พอตเตอร์ครับ! เขาจับลูกสนิชได้ … ก่อนลี สมิทไปช่วงตัวหนึ่งเท่านั้นเอง กริฟฟินดอร์ชนะเลิศ ได้ถ้วยปีนี้ไปครอง!\" ลีโห่ร้องดีใจ
เสียงเฮดังลั่นสนามควิดดิชให้กับการเล่นที่ยอดเยี่ยมของกริฟฟินดอร์ ในปีนี้พวกเขาไม่เคยแพ้ใครเลยและชนะเลิศได้ครองถ้วยควิดดิชเป็นสมัยที่สองติดต่อกันแล้ว แฮร์รี่นำทีมกริฟฟินดอร์ขึ้นรับถ้วยรางวัลควิดดิชใบมหึมาจากดัมเบิลดอร์ที่ยืนยิ้มอยู่ที่อัฒจันทร์ ความรู้สึกปีติยินดีเป็นที่สุดเฉกเช่นเดียวกับปีที่แฮร์รี่ชนะเลิศควิดดิช แต่ความตื่นเต้นยังไม่หมดลงแค่นั้น เพราะดัมเบิลดอร์ได้เดินตรงไปยังเครื่องขยายเสียงของลี จอร์ดัน
\"ฉันว่า ตอนนี้ก็ถึงเวลาประกาศรายชื่อนักกีฬาควิดดิชของโรงเรียนแล้วสินะ อืม … \" ดัมเบิลดอร์กล่าว ในสนามควิดดิชเงียบกริบลงทันที \"ตำแหน่งเชสเซอร์ทั้งสามได้แก่ โรเจอร์ ดาวีย์จากเรเวนคลอ, อเล็กซานเดอร์ เดนจากเรเวนคลอและจูเลียส ลาซารัสจากฮัฟเฟิลพัฟ\"
เสียงเฮดังลั่นจากรอบสนาม แฮร์รี่อ้าปากค้าง เชสเซอร์สาวสามคนของกริฟฟินดอร์หุบยิ้มทันที แม้ความดีใจจากชัยชนะจะยังคงอยู่แต่ความรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้รับเลือกก็ทำให้หมดสนุกไปได้เช่นกัน
\"บีตเตอร์สองคนได้แก่ อืม … เฟร็ดและจอร์จ วีสลีย์จากกริฟฟินดอร์\" ดัมเบิลดอร์อมยิ้ม
คราวนี้เสียงเฮดังลั่นจากฝ่ายกริฟฟินดอร์ เฟร็ดและจอร์จกอดคอกันกลม แอนเจลิน่า อลิเซียและแคธี่ตบหลังฝาแฝดแสดงความยินดี
\"ส่วนคีปเปอร์ได้แก่ … \" ดัมเบิลดอร์สูดหายใจ \"เดรโก มัลฟอยจากสลิธีริน\"
\"ไม่จริงน่า!\" เฟร็ดและยอร์ชอุทานมาพร้อมกับเสียงโห่ร้องดีใจของฝ่ายสลิธีริน แฮร์รี่เห็นมัลฟอยอมยิ้มดีใจที่อีกมุมหนึ่งของสนาม ไลล่าที่ยืนข้าง ๆ แฮร์รี่ถอนหายใจยาว แฮร์รี่รู้ดีว่าไลล่าคงเสียใจมาก
\"และซีกเกอร์ของทีมประจำโรงเรียนได้แก่ แฮร์รี่ พอตเตอร์จากกริฟฟินดอร์\"
สิ้นเสียงดัมเบิลดอร์ เสียงโห่ร้องที่ดังกว่าครั้งไหน ๆ ก็กระหึ่มขึ้นทั่วสนามอย่างไม่ได้นัดหมาย มันเป็นไปตามที่คาดเอาไว้ ไม่มีใครดูจะเหมาะสมกับซีกเกอร์ของทีมโรงเรียนไปมากกว่าแฮร์รี่อีกแล้ว
\"ฉันหวังว่านักกีฬาทุกคนจะตั้งใจเต็มที่กับการฝึกซ้อม ทีมจากเดิร์มสแตรงก์จะมาถึงในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า การแข่งขันจะจัดขึ้นในวันเสาร์ที่สองของเดือน ขอให้โชคดีทุกคน\" ดัมเบิลดอร์กล่าวทิ้งท้ายในที่สุด
แฮร์รี่ไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียใจดี การที่ได้รับเลือกนั้นเป็นเรื่องดี แต่การที่จะต้องอยู่ร่วมทีมเดียวกับมัลฟอยนี่สิเป็นปัญหาใหญ่ แม้แต่เฟร็ดกับจอร์จยังรู้สึกว่าพวกเขาไม่อาจทำใจยอมอยู่ฝ่ายเดียวกับมัลฟอยได้อย่างสนิทใจ ไลล่า คีปเปอร์กริฟฟินดอร์ก็เล่นได้อย่างยอดเยี่ยม พวกเขาเองก็ข้องใจว่าเหตุใดพวกอาจารย์จึงมองข้ามไลล่าไปได้ ดังนั้น ทั้งสามคนตกลงกันว่าจะไปคุยกับศาสตราจารย์มักกอนนากัลที่ห้องทำงานของเธอเพื่อสอบถามเรื่องนี้ให้แน่ชัด แต่แล้วทั้งสามก็ชะงักไปเมื่อเห็นคนอื่น ๆ ที่นั่งอยู่ในห้องนั้นด้วยเช่นกัน
ศาสตราจารย์มักกอนนากัลนั่งอยู่ในโต๊ะทำงานของเธอ สีหน้าของเธอเรียบนิ่งแต่สายตามองตรงไปยังผู้มาใหม่ทั้งสามอย่างรู้ทันว่าพวกเขามาหาเธอเพราะอะไร ศาสตราจารย์สเนปและเดรโก มัลฟอยนั่งอยู่ที่เก้าอี้อีกฝั่ง ศาสตราจารย์เลโดรอากำลังนั่งกอดไลล่าอยู่ในโซฟา ไลล่ากำลังสะอึกสะอื้นน้อย ๆ
\"เอ่อ … พวกผม\" แฮร์รี่พยายามจะพูด แต่เขาพูดไม่ออกเมื่อเห็นอาการเสียใจของไลล่าเช่นนี้
\"มาก็ดีแล้ว ทั้งสามคนนั้นล่ะ นั่งลง\" มักกอนนากัลดีดนิ้วหนึ่งที เก้าอี้นวมสามตัวก็ลอยมาจากข้างฝา แฮร์รี่ เฟร็ดและจอร์จเดินไปนั่งและมองสลับกันไปมา
\"ข้องใจใช่ไหม แฮร์รี่ เฟร็ด จอร์จ\" เลโดรอาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงใจดี พลางลูบผมสีทองของไลล่าเบา ๆ ปลอบโยนเด็กสาวที่ยังคงสะอื้นเบา ๆ อยู่ แฮร์รี่ไม่กล้าตอบแต่หยักหน้ารับ เลโดรอายิ้มตอบอย่างเข้าใจ \"เอาเถอะ ฉันไม่โทษเธอหรอกที่พวกเธออาจไม่พอใจ แต่ฉันก็อยากให้พวกเธอรู้ไว้ว่า อาจารย์ทุกคนต่างก็อยากเห็นฮอกวอตส์ชนะ … ไลล่าและเดรโกต่างเป็นคีปเปอร์ที่ยอดเยี่ยม เก่งทัดเทียมกันเลยล่ะ ยากมากที่จะตัดสิน\" เลโดรอาถอนใจ ไลล่าปาดน้ำตาและมองหน้าเลโดรอา
\"แม้ว่าจะเก่งเหมือนกันอย่างไง คีปเปอร์ต้องมีเพียงคนเดียว … และ … ควรจะเป็นคนที่มีเคยประสบการณ์ในเกมส์พอตัว จริงอยู่ … แม้เธอทั้งสองจะเพิ่งเริ่มเล่นในตำแหน่งนี้ก็ตาม แต่ไลล่าจ๊ะ … อย่าลืมนะว่าเดรโกเคยผ่านการเล่นควิดดิชมาก่อน ดังนั้นประสบการณ์ในการมองเกมส์จะต้องดีกว่าเธอแน่\" เลโดรอากล่าวช้า ๆ แต่หนักแน่น มัลฟอยจ้องเขม็งไปยังเลโดรอาที่ยิ้มตอบมัลฟอยอย่างใจดี ก่อนมองกลับไปยังไลล่า \"อย่าเสียใจไปเลยนะ ไลล่า … เธอยังมีโอกาสอีกเยอะ\" เลโดรอาลูบหัวไลล่าอย่างเอ็นดู ไลล่ายิ้มตอบอย่างเข้าใจ
แฮร์รี่เห็นสีหน้าของมัลฟอย ดูเขาจะค่อนข้างตกใจกับอาการเสียใจของไลล่าพอดู แต่สีหน้าของสเนปกับเรียบเฉยประหลาด มีแต่สายตาอ่อนโยนที่มองไปยังเลโดรอาเท่านั้นล่ะ
\"ฉันอยากให้พวกเธอเข้าใจนะ\" เลโดรอาหันไปทางแฮร์รี่ เฟร็ดและจอร์จ
\"ฮะ\" ทั้งสามรับคำด้วยน้ำเสียงอ่อย ๆ เพราะยอมจำนนต่อเหตุผลของเลโดรอา
\"ฉันรู้ว่าพวกเธอไม่ถูกกัน แต่ในตอนนี้ฉันอยากเห็นพวกเธอร่วมมือและตั้งใจฝึกซ้อมนะ\" มักกอนนากัลพูดด้วยน้ำเสียงเฉียบขาดเป็นประกาศิตถือได้ว่าเป็นคำขาด
--------------------------------------------------------------------------------
โรเจอร์ ดาวีย์ได้ถูกแต่งตั้งเป็นกัปตันทีม เขาจัดให้มีการซ้อมขึ้นทุกเย็นหลังเลิกเรียน แม้จะมาจากคนละทีมคนละบ้าน แต่ทุกคนก็ต่างตั้งใจฝึกซ้อม เชสเซอร์สามคนเริ่มจะเล่นเข้าขากันได้อย่างลงตัวแล้ว โรเจอร์ค่อนข้างปวดหัวกับบีตเตอร์ฝาแฝดวีสลีย์ที่ชอบหลอกเล่นเขาเป็นประจำ แต่นั่นก็ทำให้ทีมอย่างสนิทสนมกันได้อย่างเร็วยิ่งขึ้น แม้แต่ความสัมพันธ์ของแฮร์รี่และมัลฟอยต่างก็ดูเป็นไปในด้านดีมากขึ้น ซึ่งรอนและเฮอร์ไมโอนี่ต่างสังเกตได้พวกเด็กสลิธีรินก็เลิกล้อหรือพูดจาประชดประชันเด็กกริฟฟินดอร์แล้ว
แฮร์รี่รู้ดีว่ามัลฟอยเองก็อยากนำชัยชนะมาสู่ฮอกวอตส์ด้วยเช่นกัน ทั้งคู่มองตาก็เข้าใจกันว่าควรพักเรื่องความเกลียดชังส่วนตัวไว้ก่อนและหันมาฝึกซ้อมอย่างหนัก เลโดรอาและมาดามฮูชต่างช่วยกันฝึกทีมควิดดิชประจำโรงเรียนอย่างหนักเช่นกัน
ก่อนวันที่ทีมจากเดิร์มสแตรงก์จะมา ทีมควิดดิชฮอกวอตส์จะลงสนามฝึกซ้อมกับทีมพิเศษแบบแข่งขันจริง แฮร์รี่ประหลาดใจมากที่เห็นศาสตราจารย์ลูปินที่สนามควิดดิชด้วย เขายืนยิ้มข้างเลโดรอา
\"อาจารย์ลูปิน!\" แฮร์รี่ตะโกนเรียก
\"ไง แฮร์รี่\" ลูปินทักทาย
\"ทำไม อาจารย์ … \"
\"อ๋อ วันนี้รีมัสจะมาแข่งกับพวกเธอนะ เป็นบีตเตอร์คู่กับฉัน\" เลโดรอาตอบแทน เฟร็ดและจอร์จอ้าปากค้างมองหน้ากันอย่างไม่เชื่อ
\"อย่าแปลกใจไปเลย ฉันเองก็เคยเป็นบีตเตอร์ให้ทีมกริฟฟินดอร์มาก่อนนะ แต่เลดี้นี่สิ อาจจะแย่หน่อย น้องเป็นเชสเซอร์นี่นา\" ลูปินลูบหัวพลางโอบไหล่เลโดรอาอย่างรักใคร่เอ็นดู
\"ทำไงได้ … ถ้าจะให้สูสีกับฝาแฝดวีสลีย์ได้ก็ต้องเป็นคนที่มีประสบการณ์แบบพี่ แต่ใครจะเล่นคู่กับพี่ได้ดีเท่าฉันล่ะ จริงไหม\" เลโดรอาตอบลูปินเสียงใส
\"ก็จริงนะ เอาเถอะ … วันนี้เต็มที่เลยนะ พวกฉันก็ไม่ยอมแพ้พวกเธอหรอก\" ลูปินพูดจริงจังพลางมองไล่ไปยังแฮร์รี่ เฟร็ดและจอร์จ รวมทั้งนักกีฬาที่เหลือที่เพิ่งเดินเข้ามาอย่างงง ๆ
--------------------------------------------------------------------------------
อาจารย์หลายคนที่ไม่มีสอนในช่วงบ่ายและนักเรียนที่ว่างต่างมาดูทีมฮอกวอตส์ของโรงเรียนกับทีมพิเศษแข่งขัน แต่บรรยากาศรอบสนามดูคึกคักและตื่นตาตื่นใจ ทีมพิเศษประกอบไปด้วยเชสเซอร์หญิงสามคนของทีมกริฟฟินดอร์ แอนเจลิน่า อลิเซียและแคธี่ บีตเตอร์สองคนคือรีมัส ลูปินและเลโดรอา คีปเปอร์คือไลล่า และซีกเกอร์คือโช แชง
แฮร์รี่เหลือบเห็นเพื่อนรักทั้งสอง รอนและเฮอร์ไมโอนี่นั่งเชียร์ที่ข้างสนามกับเพื่อน ๆ กริฟฟินดอร์อีกหลายคนทำให้เขาใจชื้นขึ้นเยอะ แฮร์รี่ยังเห็นศาสตราจารย์สเนปที่นั่งกอดอก สีหน้าเคร่งขรึมอยู่ข้างศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ที่ดูจะยิ้มแย้มสดใส แฮร์รี่พอจะเดาออกว่าศาสตราจารย์สเนปคงไม่ค่อยพอใจผู้ชายทุกคนที่ได้ใกล้ชิดกับเลโดรอาเป็นแน่ แม้แต่ชายคนนั้นจะเป็นพี่ชายที่เลโดรอานักถือเช่นลูปินก็ตาม
แฮร์รี่กวาดไปมองไปรอบสนามเพื่อหาลูกสนิทสีทอง แต่ก็ยังเหลือบมองการเล่นอันไร้ที่ติของทีมประจำโรงเรียนของเขาเองรวมทั้งการเล่นเข้าคู่บีตเตอร์ของลูปินและเลโดรอาที่เขาไม่เคยเห็น ลูปินและเลโดรอาบินได้เก่งมากทีเดียว หลายต่อหลายครั้งที่ทั้งสองปล่อยมือทั้งสองจากไม้กวาดเพื่อจับไม้สองมือตีลูกบลัดเจอร์ไปยังผู้เล่นอีกทีมอย่างแม่นยำ
มันเป็นเกมส์ที่แสนสนุกสนานที่แฮร์รี่ไม่คิดว่าจะได้ร่วมเล่นด้วย จนในที่สุด แฮร์รี่ก็คว้าลูกสนิชมาไว้ในมือได้ก่อนโช แชงเพียงช่วงตัวเดียวที่กลางสนาม ทีมประจำโรงเรียนและทีมพิเศษต่างได้รับเสียงปรบมือดังกึกก้องทั่วสนาม
เหล่านักเรียนคนอื่น ๆ ต่างไม่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นในช่วงคริสตมาสเลย เหล่าอาจารย์และพวกแฮร์รี่ต่างปิดปากเงียบเพื่อไม่ให้คนอื่น ๆ ตื่นตกใจกลัว ซึ่งก็ไม่มีใครสนใจซักถามอะไรเพราะว่าการแข่งขันวันควิดดิชวันสุดท้ายได้ใกล้เข้ามาแล้ว นักกีฬาทุกคนต่างตั้งใจฝึกซ้อมเพราะนี่เป็นการแข่งขันครั้งสุดท้าย และอาจจะได้ถูกคัดเลือกเข้าทีมประจำโรงเรียน
ในวันแข่งขัน เหล่าอาจารย์และนักเรียนทุกคนต่างไปอยู่ที่สนามควิดดิช คู่แรกเป็นการแข่งขันระหว่างเรเวนคลอและฮัฟเฟิลพัฟ ใจหนึ่งแฮร์รี่ก็อาจออกไปนั่งดูข้างนอกเพื่อเชียร์โช แชง แต่อีกใจก็ต้องอยู่กับทีมเพื่อปรึกษากลยุทธ์การเล่นเพื่อที่จะเอาชนะทีมสลิธีรินให้ได้ แม้ตอนนี้คะแนนรวมของกริฟฟินดอร์จะเป็นที่หนึ่ง แต่หากในนัดนี้ทีมกริฟฟินดอร์แพ้ ทีมอื่นอาจจะทำคะแนนแซงขึ้นเป็นที่หนึ่งซึ่งก็คือชนะเลิศได้ถ้วยควิดดิชไปครอง
\"นำแล้วครับ แม่นจริง ๆ สำหรับอเล็กแห่งเรเวนคลอ … 50 ต่อ 30 เรเวนคลอนำอยู่\" เสียงของลี จอร์ดันที่กำลังบรรยายการแข่งขันดังขึ้นเป็นระยะ ๆ แฮร์รี่พยายามสนใจกับทีมแต่เขาไม่อาจห้ามหูให้หยุดฟังเสียงบรรยายของลีได้
\"พลาดไปแล้วเรเวนคลอ … ตีเสมอได้ครับ ยอดเยี่ยมจริง ๆ ทีมฮัฟเฟิลพัฟ … เชสเซอร์ลินดาตีเสมอทีเดียวสองลูกซ้อนเลย\" ลีบรรยาย
\"เสมอแล้วเหรอ!\" แฮร์รี่อุทาน แอนเจลิน่า อลิเซียและแคธี่ต่างมองหน้าแฮร์รี่อย่างงงงัน ไลล่ากลั้นหัวเราะ แต่เฟร็ดกับจอร์จหัวเราะกลับเสียงดังลั่นห้องแต่งตัว
\"ฉันว่าเราออกไปดูการแข่งเหอะนะ เราวางแผนกันมามากพอแล้ว\" แอนเจลิน่าพูดอย่างพอรู้ทันแฮร์รี่
\"ใช่\" อลิเซียเห็นด้วย แล้วสามสาวก็เดินออกไปนอกห้องเพื่อออกไปดูการแข่งขันข้างนอก ไลล่าสะกิดแฮร์รี่ ทำให้เขาถึงกับสะดุ้งเลยทีเดียว
\"ไปเถอะ แฮร์รี่\" ไลล่ากล่าว
\"เอ่อ ไปสิ\" แฮร์รี่รู้สึกตัวแล้ว เขารีบวิ่งออกไปทันที
นี่เป็นการแข่งขันที่ใช้ความรวดเร็วและเชาว์การขี่ไม้กวาดสูง ผู้เล่นทั้งสองทีมต่างทำคะแนนสูสี ผลัดกันนำผลัดกันตามอย่างสนุกทีเดียว แฮร์รี่เห็นโชและทอมมี่ สตินสันต่างบินไปรอบ ๆ มองหาลูกสนิชอย่างเอาเป็นเอาตาย และแล้วทั้งสองก็เคลื่อนตัวเกือบจะพร้อมกันเพื่อพุ่งตรงไปยังขอบสนาม แสงสีทองเรืองรองของลูกสนิชที่บินเรี่ยพื้นอยู่
\"สนิช! ตีคู่ไปแล้วครับ โชกับทอมมี่\" ลีบรรยาย คนดูรอบสนามต่างมองไปยังซีกเกอร์ทั้งสอง \"โชหรือทอมมี่ … โชหรือทอมมี่ … โชครับ!\" ลีตะโกนก้อง \"โชจับลูกสนิชได้ เฉือนทอมมี่ไปเสี้ยววินาทีเองครับ เรเวนคลอชนะฮัฟเฟิลพัฟ 220 ต่อ 90\"
แฮร์รี่โห่ร้องดีใจไปกับชัยชนะของเรเวนคลอ เขาเห็นทีมเรเวนคลอบินตรงไปกอดคอโช แชงกันนัวเนียกลางอากาศ พวกเขาคงดีใจมากและนี่ก็เป็นการแข่งขันที่ดีที่พวกเขาเล่นอย่างสุดฝีมือแล้ว
\"ตาเราแล้วสินะ\" แฮร์รี่พึมพำและสูดหายใจลึกก่อนเดินเข้าห้องแต่งตัวเตรียมพร้อมสำหรับการแข่งขันของทีมกริฟฟินดอร์กับสลิธีริน
--------------------------------------------------------------------------------
นี่เรียกว่าเป็นการแข่งขันนัดที่สำคัญที่สุดเลยก็ว่าได้ นักเรียกทุกคนยังคงรอดูอยู่ที่สนามควิดดิชที่มีธงสีแดงโบกสะบัดเกือบทั่ว มุมด้านหนึ่งที่นักเรียนบ้านสลิธีรินนั่งเชียร์อยู่ก็มีธงสีเขียวและธงตราสัญลักษณ์รูปงูโบกอยู่เช่นกัน
\"เริ่มแล้วครับ โอ้โห … เล่นแรงกันน่าดู อลิเซียเกือบตกจากไม้กวาดเชียว\" ลีบรรยาย อลิเซียถูกลูกบลัดเจอร์ที่ตีโดยโบล บีตเตอร์สลิธีรินพุ่งเฉี่ยวแขนไปด้วยความเร็วแรงจนเธอเกือบเสียหลัก \"วอร์ริงตันได้ลูกควัฟเฟิล เขาจะทำประตูแล้ว … แต่ … ไลล่าครับ ป้องกันได้สวยมาก!\" ไลล่าบินพุ่งมารับลูกควัฟเฟิลที่วอร์ริงตันพยายามโยนเข้าห่วงกริฟฟินดอร์ได้ทันท่วงที ไลล่าโยนลูกควัฟเฟิลส่งคืนให้แอนเจลิน่าที่บินตรงไปยังห่วงทีมสลิธีริน แอนเจลิน่าส่งลูกสลับให้แคธี่และอลิเซีย แต่มัลฟอย คีปเปอร์สลิธีรินไม่หลงกล เขาป้องกันประตูได้อย่างสวยงาม
\"เหลือเชื่อจริง ๆ เขากันประตูได้!\" ลีร้องอย่างไม่เชื่อ เสียงโห่จากฝ่ายสลิธีรินดังลั่น แฮร์รี่ที่มองหาลูกสนิชอยู่ก็มองเกมส์การเล่นไปด้วย แม้แฮร์รี่จะไม่ค่อยชอบหน้ามัลฟอยเท่าไร แต่เขาก็ยอมรับว่ามัลฟอยป้องกันประตูได้ดีทีเดียว
ไลล่าและมัลฟอยต่างทำหน้าที่ได้ดีเยี่ยม แต่เชสเซอร์ของอีกฝ่ายก็เก่งมากเช่นกันจึงสลับทำคะแนนได้สูสี การแข่งขันเป็นไปอย่างสนุกสนานและรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ทีมสลิธีรินค่อนข้างเล่นตุกติกลับหลังมาดามฮูช กรรมการของเกมส์เป็นประจำเช่นการบินพุ่งชนผู้เล่นทีมกริฟฟินดอร์หลายครั้งหมายจะให้ตกจากไม้กวาด หรือไม่ก็จงใจตีลูกบลัดเจอร์ไปยังผู้เล่นทีมกริฟฟินดอร์ ซึ่งทุกครั้งจะได้รับเสียงโห่จากรอบสนาม
แล้วแฮร์รี่ก็เห็นลูกสนิช มันกำลังบินอยู่เหนือวงกลมกลางสนาม เจสัน ลี สมิท ซีกเกอร์ทีมสลิธีรินก็เห็นเช่นเดียวกัน ทั้งคู่พุ่งตรงไปยังจุดสีทองเล็ก ๆ จุดนั้นทันที
ดั่งลมหายใจของทุกคนจะขาดช่วงไป เสียงเชียร์ทั้งสนามเงียบสงัดเหลือเพียงเสียงความเร็วของไม้กวาดสองอันที่พุ่งแหวกอากาศตรงไปกลางสนามและนั่น มือของผู้เล่นคนหนึ่งคว้าลูกสนิชได้
\"พอตเตอร์ครับ! เขาจับลูกสนิชได้ … ก่อนลี สมิทไปช่วงตัวหนึ่งเท่านั้นเอง กริฟฟินดอร์ชนะเลิศ ได้ถ้วยปีนี้ไปครอง!\" ลีโห่ร้องดีใจ
เสียงเฮดังลั่นสนามควิดดิชให้กับการเล่นที่ยอดเยี่ยมของกริฟฟินดอร์ ในปีนี้พวกเขาไม่เคยแพ้ใครเลยและชนะเลิศได้ครองถ้วยควิดดิชเป็นสมัยที่สองติดต่อกันแล้ว แฮร์รี่นำทีมกริฟฟินดอร์ขึ้นรับถ้วยรางวัลควิดดิชใบมหึมาจากดัมเบิลดอร์ที่ยืนยิ้มอยู่ที่อัฒจันทร์ ความรู้สึกปีติยินดีเป็นที่สุดเฉกเช่นเดียวกับปีที่แฮร์รี่ชนะเลิศควิดดิช แต่ความตื่นเต้นยังไม่หมดลงแค่นั้น เพราะดัมเบิลดอร์ได้เดินตรงไปยังเครื่องขยายเสียงของลี จอร์ดัน
\"ฉันว่า ตอนนี้ก็ถึงเวลาประกาศรายชื่อนักกีฬาควิดดิชของโรงเรียนแล้วสินะ อืม … \" ดัมเบิลดอร์กล่าว ในสนามควิดดิชเงียบกริบลงทันที \"ตำแหน่งเชสเซอร์ทั้งสามได้แก่ โรเจอร์ ดาวีย์จากเรเวนคลอ, อเล็กซานเดอร์ เดนจากเรเวนคลอและจูเลียส ลาซารัสจากฮัฟเฟิลพัฟ\"
เสียงเฮดังลั่นจากรอบสนาม แฮร์รี่อ้าปากค้าง เชสเซอร์สาวสามคนของกริฟฟินดอร์หุบยิ้มทันที แม้ความดีใจจากชัยชนะจะยังคงอยู่แต่ความรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้รับเลือกก็ทำให้หมดสนุกไปได้เช่นกัน
\"บีตเตอร์สองคนได้แก่ อืม … เฟร็ดและจอร์จ วีสลีย์จากกริฟฟินดอร์\" ดัมเบิลดอร์อมยิ้ม
คราวนี้เสียงเฮดังลั่นจากฝ่ายกริฟฟินดอร์ เฟร็ดและจอร์จกอดคอกันกลม แอนเจลิน่า อลิเซียและแคธี่ตบหลังฝาแฝดแสดงความยินดี
\"ส่วนคีปเปอร์ได้แก่ … \" ดัมเบิลดอร์สูดหายใจ \"เดรโก มัลฟอยจากสลิธีริน\"
\"ไม่จริงน่า!\" เฟร็ดและยอร์ชอุทานมาพร้อมกับเสียงโห่ร้องดีใจของฝ่ายสลิธีริน แฮร์รี่เห็นมัลฟอยอมยิ้มดีใจที่อีกมุมหนึ่งของสนาม ไลล่าที่ยืนข้าง ๆ แฮร์รี่ถอนหายใจยาว แฮร์รี่รู้ดีว่าไลล่าคงเสียใจมาก
\"และซีกเกอร์ของทีมประจำโรงเรียนได้แก่ แฮร์รี่ พอตเตอร์จากกริฟฟินดอร์\"
สิ้นเสียงดัมเบิลดอร์ เสียงโห่ร้องที่ดังกว่าครั้งไหน ๆ ก็กระหึ่มขึ้นทั่วสนามอย่างไม่ได้นัดหมาย มันเป็นไปตามที่คาดเอาไว้ ไม่มีใครดูจะเหมาะสมกับซีกเกอร์ของทีมโรงเรียนไปมากกว่าแฮร์รี่อีกแล้ว
\"ฉันหวังว่านักกีฬาทุกคนจะตั้งใจเต็มที่กับการฝึกซ้อม ทีมจากเดิร์มสแตรงก์จะมาถึงในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า การแข่งขันจะจัดขึ้นในวันเสาร์ที่สองของเดือน ขอให้โชคดีทุกคน\" ดัมเบิลดอร์กล่าวทิ้งท้ายในที่สุด
แฮร์รี่ไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียใจดี การที่ได้รับเลือกนั้นเป็นเรื่องดี แต่การที่จะต้องอยู่ร่วมทีมเดียวกับมัลฟอยนี่สิเป็นปัญหาใหญ่ แม้แต่เฟร็ดกับจอร์จยังรู้สึกว่าพวกเขาไม่อาจทำใจยอมอยู่ฝ่ายเดียวกับมัลฟอยได้อย่างสนิทใจ ไลล่า คีปเปอร์กริฟฟินดอร์ก็เล่นได้อย่างยอดเยี่ยม พวกเขาเองก็ข้องใจว่าเหตุใดพวกอาจารย์จึงมองข้ามไลล่าไปได้ ดังนั้น ทั้งสามคนตกลงกันว่าจะไปคุยกับศาสตราจารย์มักกอนนากัลที่ห้องทำงานของเธอเพื่อสอบถามเรื่องนี้ให้แน่ชัด แต่แล้วทั้งสามก็ชะงักไปเมื่อเห็นคนอื่น ๆ ที่นั่งอยู่ในห้องนั้นด้วยเช่นกัน
ศาสตราจารย์มักกอนนากัลนั่งอยู่ในโต๊ะทำงานของเธอ สีหน้าของเธอเรียบนิ่งแต่สายตามองตรงไปยังผู้มาใหม่ทั้งสามอย่างรู้ทันว่าพวกเขามาหาเธอเพราะอะไร ศาสตราจารย์สเนปและเดรโก มัลฟอยนั่งอยู่ที่เก้าอี้อีกฝั่ง ศาสตราจารย์เลโดรอากำลังนั่งกอดไลล่าอยู่ในโซฟา ไลล่ากำลังสะอึกสะอื้นน้อย ๆ
\"เอ่อ … พวกผม\" แฮร์รี่พยายามจะพูด แต่เขาพูดไม่ออกเมื่อเห็นอาการเสียใจของไลล่าเช่นนี้
\"มาก็ดีแล้ว ทั้งสามคนนั้นล่ะ นั่งลง\" มักกอนนากัลดีดนิ้วหนึ่งที เก้าอี้นวมสามตัวก็ลอยมาจากข้างฝา แฮร์รี่ เฟร็ดและจอร์จเดินไปนั่งและมองสลับกันไปมา
\"ข้องใจใช่ไหม แฮร์รี่ เฟร็ด จอร์จ\" เลโดรอาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงใจดี พลางลูบผมสีทองของไลล่าเบา ๆ ปลอบโยนเด็กสาวที่ยังคงสะอื้นเบา ๆ อยู่ แฮร์รี่ไม่กล้าตอบแต่หยักหน้ารับ เลโดรอายิ้มตอบอย่างเข้าใจ \"เอาเถอะ ฉันไม่โทษเธอหรอกที่พวกเธออาจไม่พอใจ แต่ฉันก็อยากให้พวกเธอรู้ไว้ว่า อาจารย์ทุกคนต่างก็อยากเห็นฮอกวอตส์ชนะ … ไลล่าและเดรโกต่างเป็นคีปเปอร์ที่ยอดเยี่ยม เก่งทัดเทียมกันเลยล่ะ ยากมากที่จะตัดสิน\" เลโดรอาถอนใจ ไลล่าปาดน้ำตาและมองหน้าเลโดรอา
\"แม้ว่าจะเก่งเหมือนกันอย่างไง คีปเปอร์ต้องมีเพียงคนเดียว … และ … ควรจะเป็นคนที่มีเคยประสบการณ์ในเกมส์พอตัว จริงอยู่ … แม้เธอทั้งสองจะเพิ่งเริ่มเล่นในตำแหน่งนี้ก็ตาม แต่ไลล่าจ๊ะ … อย่าลืมนะว่าเดรโกเคยผ่านการเล่นควิดดิชมาก่อน ดังนั้นประสบการณ์ในการมองเกมส์จะต้องดีกว่าเธอแน่\" เลโดรอากล่าวช้า ๆ แต่หนักแน่น มัลฟอยจ้องเขม็งไปยังเลโดรอาที่ยิ้มตอบมัลฟอยอย่างใจดี ก่อนมองกลับไปยังไลล่า \"อย่าเสียใจไปเลยนะ ไลล่า … เธอยังมีโอกาสอีกเยอะ\" เลโดรอาลูบหัวไลล่าอย่างเอ็นดู ไลล่ายิ้มตอบอย่างเข้าใจ
แฮร์รี่เห็นสีหน้าของมัลฟอย ดูเขาจะค่อนข้างตกใจกับอาการเสียใจของไลล่าพอดู แต่สีหน้าของสเนปกับเรียบเฉยประหลาด มีแต่สายตาอ่อนโยนที่มองไปยังเลโดรอาเท่านั้นล่ะ
\"ฉันอยากให้พวกเธอเข้าใจนะ\" เลโดรอาหันไปทางแฮร์รี่ เฟร็ดและจอร์จ
\"ฮะ\" ทั้งสามรับคำด้วยน้ำเสียงอ่อย ๆ เพราะยอมจำนนต่อเหตุผลของเลโดรอา
\"ฉันรู้ว่าพวกเธอไม่ถูกกัน แต่ในตอนนี้ฉันอยากเห็นพวกเธอร่วมมือและตั้งใจฝึกซ้อมนะ\" มักกอนนากัลพูดด้วยน้ำเสียงเฉียบขาดเป็นประกาศิตถือได้ว่าเป็นคำขาด
--------------------------------------------------------------------------------
โรเจอร์ ดาวีย์ได้ถูกแต่งตั้งเป็นกัปตันทีม เขาจัดให้มีการซ้อมขึ้นทุกเย็นหลังเลิกเรียน แม้จะมาจากคนละทีมคนละบ้าน แต่ทุกคนก็ต่างตั้งใจฝึกซ้อม เชสเซอร์สามคนเริ่มจะเล่นเข้าขากันได้อย่างลงตัวแล้ว โรเจอร์ค่อนข้างปวดหัวกับบีตเตอร์ฝาแฝดวีสลีย์ที่ชอบหลอกเล่นเขาเป็นประจำ แต่นั่นก็ทำให้ทีมอย่างสนิทสนมกันได้อย่างเร็วยิ่งขึ้น แม้แต่ความสัมพันธ์ของแฮร์รี่และมัลฟอยต่างก็ดูเป็นไปในด้านดีมากขึ้น ซึ่งรอนและเฮอร์ไมโอนี่ต่างสังเกตได้พวกเด็กสลิธีรินก็เลิกล้อหรือพูดจาประชดประชันเด็กกริฟฟินดอร์แล้ว
แฮร์รี่รู้ดีว่ามัลฟอยเองก็อยากนำชัยชนะมาสู่ฮอกวอตส์ด้วยเช่นกัน ทั้งคู่มองตาก็เข้าใจกันว่าควรพักเรื่องความเกลียดชังส่วนตัวไว้ก่อนและหันมาฝึกซ้อมอย่างหนัก เลโดรอาและมาดามฮูชต่างช่วยกันฝึกทีมควิดดิชประจำโรงเรียนอย่างหนักเช่นกัน
ก่อนวันที่ทีมจากเดิร์มสแตรงก์จะมา ทีมควิดดิชฮอกวอตส์จะลงสนามฝึกซ้อมกับทีมพิเศษแบบแข่งขันจริง แฮร์รี่ประหลาดใจมากที่เห็นศาสตราจารย์ลูปินที่สนามควิดดิชด้วย เขายืนยิ้มข้างเลโดรอา
\"อาจารย์ลูปิน!\" แฮร์รี่ตะโกนเรียก
\"ไง แฮร์รี่\" ลูปินทักทาย
\"ทำไม อาจารย์ … \"
\"อ๋อ วันนี้รีมัสจะมาแข่งกับพวกเธอนะ เป็นบีตเตอร์คู่กับฉัน\" เลโดรอาตอบแทน เฟร็ดและจอร์จอ้าปากค้างมองหน้ากันอย่างไม่เชื่อ
\"อย่าแปลกใจไปเลย ฉันเองก็เคยเป็นบีตเตอร์ให้ทีมกริฟฟินดอร์มาก่อนนะ แต่เลดี้นี่สิ อาจจะแย่หน่อย น้องเป็นเชสเซอร์นี่นา\" ลูปินลูบหัวพลางโอบไหล่เลโดรอาอย่างรักใคร่เอ็นดู
\"ทำไงได้ … ถ้าจะให้สูสีกับฝาแฝดวีสลีย์ได้ก็ต้องเป็นคนที่มีประสบการณ์แบบพี่ แต่ใครจะเล่นคู่กับพี่ได้ดีเท่าฉันล่ะ จริงไหม\" เลโดรอาตอบลูปินเสียงใส
\"ก็จริงนะ เอาเถอะ … วันนี้เต็มที่เลยนะ พวกฉันก็ไม่ยอมแพ้พวกเธอหรอก\" ลูปินพูดจริงจังพลางมองไล่ไปยังแฮร์รี่ เฟร็ดและจอร์จ รวมทั้งนักกีฬาที่เหลือที่เพิ่งเดินเข้ามาอย่างงง ๆ
--------------------------------------------------------------------------------
อาจารย์หลายคนที่ไม่มีสอนในช่วงบ่ายและนักเรียนที่ว่างต่างมาดูทีมฮอกวอตส์ของโรงเรียนกับทีมพิเศษแข่งขัน แต่บรรยากาศรอบสนามดูคึกคักและตื่นตาตื่นใจ ทีมพิเศษประกอบไปด้วยเชสเซอร์หญิงสามคนของทีมกริฟฟินดอร์ แอนเจลิน่า อลิเซียและแคธี่ บีตเตอร์สองคนคือรีมัส ลูปินและเลโดรอา คีปเปอร์คือไลล่า และซีกเกอร์คือโช แชง
แฮร์รี่เหลือบเห็นเพื่อนรักทั้งสอง รอนและเฮอร์ไมโอนี่นั่งเชียร์ที่ข้างสนามกับเพื่อน ๆ กริฟฟินดอร์อีกหลายคนทำให้เขาใจชื้นขึ้นเยอะ แฮร์รี่ยังเห็นศาสตราจารย์สเนปที่นั่งกอดอก สีหน้าเคร่งขรึมอยู่ข้างศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ที่ดูจะยิ้มแย้มสดใส แฮร์รี่พอจะเดาออกว่าศาสตราจารย์สเนปคงไม่ค่อยพอใจผู้ชายทุกคนที่ได้ใกล้ชิดกับเลโดรอาเป็นแน่ แม้แต่ชายคนนั้นจะเป็นพี่ชายที่เลโดรอานักถือเช่นลูปินก็ตาม
แฮร์รี่กวาดไปมองไปรอบสนามเพื่อหาลูกสนิทสีทอง แต่ก็ยังเหลือบมองการเล่นอันไร้ที่ติของทีมประจำโรงเรียนของเขาเองรวมทั้งการเล่นเข้าคู่บีตเตอร์ของลูปินและเลโดรอาที่เขาไม่เคยเห็น ลูปินและเลโดรอาบินได้เก่งมากทีเดียว หลายต่อหลายครั้งที่ทั้งสองปล่อยมือทั้งสองจากไม้กวาดเพื่อจับไม้สองมือตีลูกบลัดเจอร์ไปยังผู้เล่นอีกทีมอย่างแม่นยำ
มันเป็นเกมส์ที่แสนสนุกสนานที่แฮร์รี่ไม่คิดว่าจะได้ร่วมเล่นด้วย จนในที่สุด แฮร์รี่ก็คว้าลูกสนิชมาไว้ในมือได้ก่อนโช แชงเพียงช่วงตัวเดียวที่กลางสนาม ทีมประจำโรงเรียนและทีมพิเศษต่างได้รับเสียงปรบมือดังกึกก้องทั่วสนาม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น