ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : งานแฟนซีฮัลโลวีน
Chapter 5 : งานแฟนซีฮัลโลวีน
และแล้ววันที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง ทั้งในและนอกปราสาทถูกตกแต่งเสียใหม่ ที่สวนดอกไม้หน้าปราสาทประดับไปด้วยไฟดวงเล็ก ๆ ส่องแสงเรืองรอง ส่วนทางเดินเข้าปราสาทไปสู่ห้องโถงประดับประดาไปด้วยฟักทองแกะสลักส่องแสงได้ ในห้องโถงนั้น มีเทียนสีดำแดงสลับกันไปลอยอยู่ทั่วและก็มีฟักทองลูกใหญ่แกะสลักวางอยู่ที่หัวโต๊ะ ในฟักทองนั้นก็มีแสงส่องสว่างและเสียงหัวเราะเย็นชายามที่มีใครเดินเฉียดกายเข้าไปใกล้
รอนรีบวิ่งกระหืดกระหอบลงไปหาเฮอร์ไมโอนี่ที่ทางออกหน้าหอพักกริฟฟินดอร์ เธอยืนหันหลังรออยู่ตรงนั้น รอนรู้ว่าตนเองลงมาช้ากว่าเวลานัด นั่นก็เพราะว่าเขามัวแต่แต่งตัวนั้นเอง
\"ขอโทษที เฮอร์ไมโอนี่ ฉัน … \" รอนหยุดพักเหนื่อย เขาสูดหายใจสองสามทีก่อนเงยหน้าขึ้นมองเฮอร์ไมโอนี่ที่หันหน้าไปหารอนช้า ๆ
เหมือนกับเวลาไปเคลื่อนไปทีละวินาทีที่เฮอร์ไมโอนี่หันไปหารอน นี่ราวกับว่าไม่ใช่เฮอร์ไมโอนี่ที่รอนเคยรู้จัก แม้จะต่างกับเฮอร์ไมโอนี่ที่เดินเคียงคู่กับวิคเตอร์ ครัมในงานเลี้ยงคราวก่อน แต่เฮอร์ไมโอนี่ดูสวยแปลกตา ผมยาวฟูพองของเธอถูกรวบเก็บมิดชิด รอบศีรษะประดับด้วยมงกุฎดอกไม้ ชุดผ้าลื่นบางเบาเนื้อเนียนสีลาเวนเดอร์ประดับด้วยดอกไม้สดดอกน้อย ๆ ไปทั่วและมีกลิ่นหอมของดอกไม้จาง ๆ ด้านหลังมีปีกสีรุ้งที่บ่งบอกว่าเธอคือแฟรี่ตัวน้อยแสนงาม สีหน้าของเฮอร์ไมโอนี่ดูสดใสเจือด้วยรอยยิ้มแบบประหม่าเล็กน้อย
\"เธอดูสวยนะ\" รอนกล่าวช้า ๆ ตัวเขาเองยังตกตะลึงอยู่
\"เธอก็ดูดีนะ\" เฮอร์ไมโอนี่ตอบและอมยิ้มน้อย ๆ รอนเองก็อยู่ในชุดแฟรี่เช่นกัน แต่เป็นสีเขียวตองอ่อน รอบศีรษะมีใบไม้สดเขียวพันรอบตัดกับผมสีแดงเพลิงของเขาอย่างลงตัว ปีกของรอนเป็นสีแดงเพลิงเล็กกว่าปีกสีรุ้งของเฮอร์ไมโอนี่
\"งั้นเราไปกันเถอะ\"
\"อ้าว! แล้วแฮร์รี่ล่ะ\"
\"อ๋อ … แฮร์รี่ออกไปรอโชแล้วล่ะ\"
\"เหรอ\" เฮอร์ไมโอนี่พยักหน้ารับอย่างแปลกใจนิด ๆ แต่เธอก็ไม่ถามอะไรอีก
--------------------------------------------------------------------------------
แฮร์รี่ยืนกระสับกระส่ายที่หน้าบันไดจุดนัดพบของเขากับโช เขารู้สึกได้ว่าตนเองตื่นเต้นและทำตัวไม่ถูกที่จะต้องมายืนรออยู่คนเดียวในชุดแฟนซีแบบนี้ เด็กผู้หญิงบ้านปีสองฮัฟเฟิลพัฟที่แต่งตัวเป็นผีเสื้อมองแฮร์รี่อย่างทึ่ง แม้เธอจะเดินผ่านไปแล้วก็ยังหันมามองแฮร์รี่อีกครั้ง ส่วนเด็กผู้ชายปีหกบ้านเรเวนคลอกลุ่มใหญ่แต่งกายเป็นซอมบี้ก็ร้องออกมาอย่างตื่นตาตื่นใจเมื่อเห็นแฮร์รี่เช่นกัน นั่นก็ยิ่งเพิ่มความตื่นเต้นให้กับแฮร์รี่เป็นอย่างมาก แต่แล้วความกังวลใจทั้งหลายของแฮร์รี่ก็หายไปเมื่อได้ยินเสียงหวานร้องเรียกเขาขึ้นมา
\"แฮร์รี่\"
โชร้องเรียกแฮร์รี่ เธออยู่ในชุดสาวน้อยอินเดียนแดงแสนสวยน่ารัก บนศีรษะมีขนนกสีขาวแดงประดับ ชุดประโปรงสีขาวปักลายประโจมอินเดียนแดงก็มีขนนกแซมไปทั่วเช่นกัน ใบหน้าของโชมีสีแดงป้ายเป็นทางเล็ก ๆ สามทางซ้ายขวาตัดกับผิวขาวอมชมพูของโชได้อย่างน่ามอง แฮร์รี่ยิ้มออกมาอย่างทึ่ง หัวใจเต้นรัวเร็วราวกับว่าจะหลุดออกมาจากตัวเขาได้อย่างนั้นเลย
\"เธอดูดีมาก แฮร์รี่ ฉันนึกไม่ถึงเลย\" โชกล่าวอีกครั้งพลางมองตรงไปที่แฮร์รี่ สีหน้าของโชเป็นสีชมพูสดใสมากทีเดียว
แฮร์รี่เองก็อยู่ในชุดอินเดียนแดงเช่นกัน ชุดผ้าสีขาวลายเดียวกับของโชตัดเย็บเป็นชุดผู้ชาย แต่ที่โดดเด่นเป็นสง่าทำให้ใคร ๆ ต่างหันมามองคือหมวกที่แฮร์รี่สวมใส่อยู่ มันทำจากผ้าแถบที่ปักแซมด้วยขนนกสีแดงขาวอันใหญ่โดยรอบ ความยาวหมวกจรดเอวแฮร์รี่ที่บ่งบอกถึงความเป็นหัวหน้าเผ่าอินเดียนแดง ใบหน้าของแฮร์รี่มีสีแดงป้ายเป็นทางเหมือนโช
\"เธอก็เหมือนกัน\" แฮร์รี่กล่าวออกไปอย่างยากลำบากเพราะความตื่นเต้นเป็นที่สุดนั่นเอง
\"ไปกันเถอะนะ\" โชยิ้มและยื่นมือออกมา แฮร์รี่ยิ้มตอบและจับมืออ่อนนุ่มของโชก่อนเดินเคียงคู่ไปยังห้องโถงพร้อมกัน
สายตาเกือบทุกคู่ในห้องโถงต่างจับจ้องไปยังคู่อินเดียนแดงที่เพิ่งก้าวเข้ามานี้อย่างทึ่งพลางส่งเสียงกระซิบกระซาบกัน แฮร์รี่กับโชต่างไม่สนใจเสียงพูดคุยนั้น เพราะราวกับว่าทั้งสองได้อยู่ในโลกส่วนตัวของกันและกัน แฮร์รี่ไม่เคยนึกฝันเลยว่าจะได้มีโอกาสได้เดินจับมือเคียงข้างกับโชเช่นนี้
\"แฮร์รี่!\" เสียงคุ้นหูของเฮอร์ไมโอนี่ร้องเรียกแฮร์รี่จากด้านหลัง แฮร์รี่และโชต่างหยุดและหันไปตามเสียงนั้น เฮอร์ไมโอนี่และรอนต่างเดินอมยิ้มเคียงคู่กันมาหาพวกเขา
\"ตอนบนห้องทำไมฉันไม่ทันสังเกตนะ แฮร์รี่ … นายแต่งได้เจ๋งมากเลย\" รอนกล่าวและทำตาโต
\"ขอบใจ พวกนายก็แต่งได้น่ารักดีเหมือนกันนะ\" แฮร์รี่ยิ้มและหันไปมองโช \"โชครับ นี่เพื่อนสนิทของผม รอน วีสลีย์กับเฮอร์ไมโอนี่ แกรนเจอร์ ผมคิดว่าคุณอาจจะรู้จักพวกเขาแล้ว\" แฮร์รี่กล่าวแนะนำเพื่อนรักทั้งสองให้กับสาวน้อยในดวงใจ
\"ฉันรู้จักพวกเธอแล้วล่ะ มิสแกรนเจอร์ที่ฉลาดที่สุดในปีห้า และมิตเตอร์วีสลีย์ เพื่อนรักของแฮร์รี่ พี่ชายของเธอเป็นบีตเตอร์ที่ยอดเยี่ยมมาก\" โชกล่าวตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม รอนเองไม่แปลกใจเลยที่แฮร์รี่ต่างแอบหลงชอบโช ก็โชออกจะน่ารักออกปานนี้ ส่วนเฮอร์ไมโอนี่นั้นหน้าบานด้วยความยินดีว่ามีคนอื่นรู้จักเธอเพราะความฉลาดเป็นที่หนึ่ง
\"ขอบคุณฮะ แล้วผมจะบอกเฟร็ดกับจอร์จให้\" รอนตอบ
แฮร์รี่รู้สึกสนุกที่ได้นั่งมองคนอื่น ๆ ในชุดแฟนซีข้าง ๆ โช เขากระซิบกระซาบและชี้คนอื่น ๆ ให้โชดูอย่างสนุกสนาน มีหลายคนที่แต่งตัวเป็นกลุ่ม เช่นเหล่าซอมบี้จากบ้านเรเวนคลอที่แฮร์รี่ได้เจอแล้วตอนยืนรอโชอยู่ อีกกลุ่มหนึ่งแต่งกายเลียนแบบนักปราบมาร หลายคู่แต่งกายคล้ายกัน รอนกับเฮอร์ไมโอนี่ก็เป็นหนึ่งในนั้น เฟร็ดกับจอร์จแต่งกายเป็นอัศวินมีดาบยาวเหน็บข้างเอว ทั้งคู่พยายามทำสีหน้าเคร่งขรึมเวลาเดินผ่านสาว ๆ ปาราวตีและปัทมาแต่งตัวเป็นเจ้าหญิงดอกไม้ หลายต่อหลายคนแต่งกายแบบข้ามาคนเดียว ดีน โทมัสแต่งตัวเป็นนักฟุตบอลทีมเวสต์แฮมทีมโปรดของตน ลี จอร์ดันก็แต่งตัวเลียนแบบไมเคิล จอร์แดน นักบาสเก็ตบอลชื่อดังของมักเกิ้ล หลายคนแต่งกายเป็นผี มีทั้งซอมบี้ ผีดูดเลือด ผีแบนชี แฟร้งค์เกนสไตน์ และผีอีกหลายผีที่ดูน่ากลัว
คอลินและเดนนิส ครีฟวีย์ต่างถือกล้องและถ่ายรูปคนอื่น ๆ ที่แต่งตัวได้เจ๋ง ๆ นั้นก็รวมถึงแฮร์รี่และโชด้วยที่ดูท่าทางจะถูกถ่ายค่อนข้างบ่อยเกินควร
แล้วแฮร์รี่ก็เหลือบเห็นมัลฟอยที่เดินเคียงคู่มากับแพนซี่ พาร์กินสัน ทั้งคู่อยู่ในชุดหรูหรา ดูราวกับกษัตริย์และราชินีในยุคเก่า แครบและกอยล์อยู่ในชุดองครักษ์ที่เดินตามกษัตริย์มัลฟอยและราชินิแพนซี่ต้อย ๆ
\"เห็นมัลฟอยหรือเปล่า\" รอนแอบชี้ให้แฮร์รี่ดูกลุ่มมัลฟอยอย่างขบขัน
\"อือ สงสัยจริงว่ามัลฟอยเป็นกษัตริย์เมืองอะไร น่าจะเป็นเมืองลับแลนะ\" แฮร์รี่หัวเราะ เพื่อน ๆ รอบข้างแฮร์รี่ต่างก็หัวเราะตาม
--------------------------------------------------------------------------------
และแล้วประตูห้องโถงก็เปิดกว้างขึ้นอีกครั้ง เหล่าบรรดาศาสตราจารย์ทั้งหลายของฮอกวอตส์เดินเข้ามาเป็นกลุ่มในชุดผ้าสีขาวพริ้วกรุยกรายสร้างความตกตะลึงแกมทึ่งให้กับทุกคนในห้องโถงได้อย่างดีเยี่ยม ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์เดินนำหน้ามาด้วยท่าทีภูมิอกภูมิใจ สีหน้าบ่งบอกถึงความสนุกในที ดัมเบิลดอร์อยู่ในชุดผ้าสีขาวและถือสายฟ้าสีทองในมือ
\"เซอุสเหรอ!\" แฮร์รี่พึมพำ โชที่ยืนอยู่ข้าง ๆ หันไปมองแฮร์รี่ด้วยความประหลาดใจแกมทึ่ง \"เป็นเทพสูงสุดที่ตำนานกรีกโบราณน่ะ\" แฮร์รี่กระซิบตอบโช
ศาสตราจารย์มักกอนนากัลที่เดินตามดัมเบิลดอร์มาก็อยู่ในชุดผ้าสีขาวเช่นกันแต่ชุดของเธอดูคล้ายกับมีชุดเกราะมาเพิ่มเติมในช่วงไหล่และเอว มือข้างหนึ่งของมักกอนนากัลถือคฑาอีกข้างหนึ่งถือโล่สีทอง ราวกับเทพีอาเธน่า เทพแห่งสงคราม นี่ช่างเหมาะสมกับศาสตราจารย์มักกอนนากัลเหลือเกินเพราะชื่อต้นของเธอ มิเนอร์ว่าก็เป็นชื่อเรียกอีกชื่อของเทพีอาเธน่านี้เอง
แฮกริดเดินตามศาสตราจารย์มักกอนนากัลมาติด ๆ แฮร์รี่เองมองแฮกริดปราดเดียวก็รู้ว่าไม่มีเทพใดในตำนานกรีกเหมาะสมกับแฮกริดได้อีกแล้วนอกจากเฮอร์คิวลิส เทพผู้ทรงพลัง แฮกริดเองไม่จำเป็นต้องแต่งองศ์ทรงเครื่องมากนัก ร่างกายใหญ่โตของเขาสามารถบอกเป็นนัยได้อยู่แล้ว
ศาสตราจารย์เวกเตอร์ควงคู่มากับศาสตราจารย์สเปราต์ ทั้งคู่แต่งกายในชุดสีขาวพริ้ว ศาสตราจารย์เวกเตอร์ถือคฑารูปพระอาทิตย์ ส่วนศาสตราจารย์สเปราต์ถือคฑารูปพระจันทร์ แฮร์รี่เดาว่าทั้งคู่คงแต่งกายเลียนแบบเทพอพอลโลและเทพีอาร์เทมิส เทพอาทิตย์และเทพีจันทราในตำนานกรีกเป็นแน่
\"โห พวกอาจารย์เล่นแต่งตัวเป็นทีมแบบนี้เลย ความคิดเจ๋งดีแฮะ\" รอนอุทานแต่แล้วก็ต้องตกตะลึงเมื่อเห็นคนที่เขาไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้เห็นเขาคนนี้ในชุดแฟนซีแบบนี้
ศาสตราจารย์สเนปนั่นเอง แม้เขาไม่อยู่ในชุดขาวเหมือนศาสตราจารย์คนอื่น ๆ แต่ก็ไม่ได้อยู่ในชุดเสื้อคลุมสีดำแบบเดิมเดียวที่สเนปใส่อยู่ประจำ ผ้าพริ้วสะบัดปลิวแบบเดียวกันกับศาสตราจารย์คนอื่น ๆ แต่เป็นสีน้ำตาลแดงเพลิง สีหน้าของสเนปเคร่งขรึมประหลาด
\"สเนปแต่งเป็นอะไรนี่\" รอนพยายามนึก
\"ฮาเดสแน่ จ้าวโลกันตร์ ฮาเดสไง ไม่มีอะไรเหมาะกับสเนปไปกว่าจ้าวแห่งนรกหรอก\" แฮร์รี่ตอบพลางยิ้มอย่างตื่นเต้น
และแล้วหญิงสาวที่ผู้คนทั่วห้องโถงต่างรอคอยก็เดินเข้ามาอย่างประหม่าเล็กน้อย ศาสตราจารย์เลโดรอาในชุดสีขาวเหลือบรุ้ง ศีรษะแซมดอกไม้ดอกเล็ก ๆ ทั่วผมยาวสลวย ใบหน้ายิ้มแย้มบ่งบอกถึงความสุขสดใส เธอสวยมากจนใคร ๆ ในห้องต่างตกตะลึง
\"ว้าว!\" รอนร้องอย่างไม่เชื่อสายตา ไม่ใช่เขาคนเดียวที่ตกตะลึง เพื่อนนักเรียนชายหลายคนข้าง ๆ เขาต่างก็อุทานเช่นเขา
\"เทพีแห่งความงามหรือเปล่านี่\" เฮอร์ไมโอนี่เองต่างชื่นชมในความสวยน่ารักของเลโดรอาดั่งคนอื่น ๆ
\"ใช่แน่ ๆ เป็นอย่างอื่นไปไม่ได้ นอกจากอฟอร์ดิเท เทพีที่สวยที่สุด\" แฮร์รี่ยิ้มอย่างทึ่ง \"ไม่มีใครเหมาะไปกว่าเลโดรอาแล้วล่ะ นอกจาก … \" แฮร์รี่กล่าวลอย ๆ พลางเหลือบมองไปยังหญิงสาวที่ยืนเคียงข้าง หากเลโดรอาเป็นเทพีอฟอร์ดิเท เทพีแห่งความงามบนยอดเขาโอลิมปัสจริง โช แชง หญิงสาวที่ยืนข้าง ๆ แฮร์รี่ก็ควรจะเทียบเท่ากับเฮเลน หญิงที่งามที่สุดบนโลกได้เช่นกัน
อาหารในงานเลี้ยงยังคงรสเลิศดังที่เคย แฮร์รี่เองไม่รู้สึกหิวเลยแม้แต่น้อยเนื่องจากความอิ่มอกอิ่มใจที่ได้อยู่เคียงข้างโช ยิ่งได้คุยกับโชแล้ว แฮร์รี่ยิ่งรู้สึกว่าเธอผู้นี้น่ารักและมีสเน่ห์อย่างมาก
รอนกับเฮอร์ไมโอนี่ก็อยู่ข้าง ๆ คู่ของแฮร์รี่กับโช แต่ทั้งสองก็ไม่มีขัดคออะไรแฮร์รี่ รอนกับเฮอร์ไมโอนี่ต่างทำท่าทีเงอะงะใส่กันเกือบตลอด ความรู้สึกแปลก ๆ ในใจกับทั้งคู่ต่างบ่งบอกว่าความสัมพันธ์และความรู้สึกที่มีต่อกันนั้นไม่ใช่แค่เพื่อนรัก เพื่อนสนิทอีกต่อไปแล้ว
และแล้วโต๊ะอาหารก็ถูกเก็บกวาดเกลี้ยงในพริบตาและลอยไปวางพิงกันที่มุมหนึ่งของห้องโถง มีซุ้มบัตเตอร์เบียร์ที่ด้านข้าง ดัมเบิลดอร์ยกสายฟ้าสีทองขึ้น เวทียกพื้นก็ปรากฏขึ้นอีกด้านหนึ่ง มีชุดเครื่องดนตรีจัดวางไว้และวงเดอะเวียร์ดซิสเตอร์สที่เคยสร้างความตื่นตาตื่นใจในปีก่อนก็เดินขึ้นเวทีช้า ๆ ก่อนเริ่มบรรเลงเพลงเปิดงานเลี้ยงแฟนซีฮัลโลวีน
ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ก้มศีรษะขอศาสตราจารย์มักกอนนากัลเต้นรำเปิดฟลอร์ เธอยิ้มตอบและลุกขึ้นเดินคู่กันไปกลางฟลอร์ก่อนจะเริ่มเต้นวอลซ์ช้า ๆ ตามด้วยคู่ของศาสตราจารย์เวกเตอร์และศาสตราจารย์สเปราต์ แฮร์รี่เห็นศาสตราจารย์สเนปลุกขึ้นและก้มหน้าพลางยื่นมือไปที่ศาสตราจารย์เลโดรอา สายตาของสเนปส่งประกายแปลกประหลาดที่แฮร์รี่ไม่เคยเห็น น่าแปลกใจที่เลโดรอายิ้มตอบและจับมือสเนปเดินเคียงคู่กันไปกลางฟลอร์และเต้นรำคู่กัน
รอนเองก็เห็นอย่างที่แฮร์รี่เห็น เขาหันมองแฮร์รี่ด้วยสีหน้าบอกไม่ถูก
\"เกิดอะไรขึ้นเนี่ย\" รอนพึมพำ
\"ไม่รู้สิ แต่ดูสีหน้าเลโดรอากับสเนปสิ\" แฮร์รี่กระซิบตอบ
เลโดรอาโปรยยิ้มหวานซึ้งให้สเนปตลอดเวลา สีหน้าของเธอดีมีความสุข แต่สเนปเองไม่เคยฉีกยิ้มกว้างตอบเลโดรอาเลย ซึ่งหากเป็นชายอื่นคงจะหลงเสน่ห์ของเลโดรอาไปแล้ว สีหน้าของสเนปอ่านยาก แต่สเนปดูไม่เคร่งเครียดเหมือนเวลาที่สอนหรือยามจ้องมองแฮร์รี่ ในตอนนี้สเนปดูจะสบาย ๆ มีรอยยิ้มน้อย ๆ ที่มุมปากเป็นครั้งคราว แต่สายตาของสเนปกลับส่งแววตาอ่อนโยนให้เลโดรอาเกือบตลอดที่เต้นรำคู่กัน!
--------------------------------------------------------------------------------
แฮร์รี่และโชเต้นรำคู่กันเกือบตลอดงาน บางครั้งเขาสลับคู่เต้นกับรอนแต่ก็ไม่บ่อยนัก แฮร์รี่รู้สึกเหมือนว่าเขากำลังอยู่ในความฝันที่แสนหวานซึ้งที่สุดและไม่เคยคิดว่าจะมีโอกาสได้อยู่ใกล้ชิดกับโชเช่นนี้ หากเป็นฝันจริง แฮร์รี่ก็ไม่ต้องการจะตื่นอีกแล้ว
แฮร์รี่หมุนตัวพาโชเต้นรำไปตามจังหวะเพลงช้ารอบฟลอร์ แฮร์รี่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคู่ของเขาเฉียดเข้าใกล้กับคู่ของสเนปกับเลโดรอาตั้งแต่เมื่อไรจนเลโดรอากล่าวทักแฮร์รี่นั่นละ แฮร์รี่ถึงรู้สึกตัว
\"หมวกสวยนะ แฮร์รี่\" เลโดรอาทักทายแฮร์รี่เสียงใส และส่งยิ้มไปให้ทั้งแฮร์รี่และโช สเนปเหลือบสายตาไร้ความรู้สึกไปยังแฮร์รี่ แฮร์รี่สังเกตเห็นว่ามือของสเนปที่เกาะกุมมือของเลโดรอาดูจะบีบแน่นเกินควร
\"ขอบคุณครับ อาจารย์ก็ดู … สวยแปลกตาไปนะครับ\" แฮร์รี่ตอบ เลโดรอาหัวเราะอารมณ์ดี
\"ไม่เอาน่า ห้ามชมหญิงอื่นต่อหน้าคู่ของเธอแบบนี้สิ แฮร์รี่ ไม่ดีแน่จ๊ะ … แต่เธอน่าจะภูมิใจที่ได้ควงคู่กับผู้หญิงที่สวยน่ารักที่สุดเช่นโชนะ\" เลโดรอาตอบ แฮร์รี่อมยิ้มและหันกลับไปมองโช สีหน้าของโชเป็นสีชมพูเข้ม เธอมองตอบแฮร์รี่ด้วยสายตาหวานซึ้งที่สุด แฮร์รี่เข้าใจความหมายของเลโดรอาและมัวแต่ตกตะลึงกับความสวยน่ารักของโช จนไม่ทันสังเกตสีหน้าของสเนปที่กำลังอมยิ้มน้อย ๆ และไม่รู้ว่าสเนปหมุนตัวพาเลโดรอาเลี่ยงออกไปตั้งแต่เมื่อไร
สเนปพาเลโดรอาออกมาเดินเล่นที่สวนกุหลาบนอกปราสาท สีหน้าของเลโดรอาบ่งบอกถึงความสุขใจโดยแท้ สเนปอมยิ้มน้อย ๆ ที่มุมปาก แต่สีหน้าโดยรวมก็ยังคงความเคร่งขรึมอยู่ดังเดิม
\"หนาวไหม\" สเนปเอ่ยถาม
\"ไม่หรอกค่ะ … ฉันไม่เคยเห็นคุณดูสบายใจแบบนี้มาก่อนเลย เซเวอร์รัส ดีจริง ๆ \" เลโดรอาตอบ
สเนปยิ้มตอบแต่ไม่พูดอะไร สายตาจับจ้องที่เลโดรอา เธอเดินตรงไปที่บ่อน้ำพุกลางพุ่มกุหลาบหลากสีที่กำลังหลับไหลอยู่ ละอองน้ำจากน้ำพุกระเซ็นเป็นไอจาง ๆ เลโดรอานั่งลงที่ริมสระน้ำพุและแกว่งมือเล่นน้ำสบายใจ ก่อนที่เงยหน้ามองสเนปอย่างชั่งใจ
\"คุณมีอะไรอยากถามฉันหรือเปล่าค่ะ\" เลโดรอาถาม
\"อืม … ก็ยังแปลกใจอยู่นะ อยากรู้เหมือนกันว่าทำไมเธอถึงยอมเลิกงานปราบมารนั่นได้ แต่ช่างเถอะ เลดี้ … ดีซะอีก ฉันเองก็ไม่อยากให้เธอทำงานเสี่ยงอันตรายแบบนั้น\" สเนปพูดเสียงอ่อนโยน เลโดรอาเลิกคิ้วสูง
\"อันตรายหรือ ไม่หรอกค่ะ เซเวอร์รัส งานปราบมารไม่ได้เลวร้ายแบบนั้นซะหน่อย … แต่ฉันมีเหตุผลน่ะที่เลือกเป็นมือปราบมารและที่ฉันมาสอนที่นี่ก็มีเหตุผลเหมือนกันค่ะ มูดดี้น่ะ คู่หูเก่าของฉัน คุณก็รู้ เขาแก่แล้วนะ ควรจะพักได้แล้ว แล้วเขาก็เสนอฉันให้ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ แล้วท่านก็เรียกฉันมาที่นี่ แต่ความจริงทั้งมูดดี้และศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์คงมีเหตุผลอื่นอีก\"
\"ใช่ ฉันรู้ เลดี้ ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์บอกเรื่องที่เธอจะมาสอนที่นี่กับฉันเป็นคนแรกเลยทีเดียว\" สเนปถอนใจยาว แต่สีหน้าบ่งบอกความสุขใจมากทีเดียว เขาทิ้งตัวนั่งข้างที่ริมสระน้ำพุข้างกายเลโดรอาและส่งสายตาอ่อนโยนให้เธอ
\"ค่ะ … มูดดี้เองก็ทำเสียงล้อเลียนฉันด้วยนะ ตอนที่รู้ว่าฉันจะมาสอนที่นี่น่ะ\" เลโดรอาหัวเราะเสียงใส แมกไม้ที่หลับไหลนั้นต่างดูสดใสไปกับเสียงของเลโดรอาด้วยเช่นกัน \"แต่ … คุณรู้ใช่ไหม เซเวอร์รัส … อีกเหตุผลหนึ่งที่ฉันต้องมาที่นี่น่ะ\" เลโดรอาหยุดหัวเราะและถามสเนปด้วยน้ำเสียงจริงจัง
\"รู้ … พอตเตอร์สินะ\" สเนปตอบเสียงห้วน ๆ
\"ค่ะ เขาเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป้าหมายแรกคือพอตเตอร์ เขาทำพลาดไปแล้วครั้งหนึ่งเมื่อคราวแข่งประลองเวทย์ไตรภาคี แต่เขาคงไม่รามือง่าย ๆ หรอก\" เลโดรอากล่าว สีหน้างามซึ้งเจือความกังวลใจ \"ฉันไม่ยอมเด็ดขาด หากเขาหรือใครก็ตามบังอาจมาแตะต้องทำร้ายเด็กคนนี้อีก … ฉันทำผิดมามากแล้วกับเจมส์และลิลี่ รวมทั้ง … \" เลโดรอาถอนใจยาว สเนปดูเหมือนจะเข้าใจว่าเลโดรอาหมายถึงใคร เขากุมมือเลโดรอาและขยับเข้าใกล้เธอช้า ๆ
\"เลดี้ นี่ไม่ใช่ความผิดของเธอเลยนะ มันเป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้ว เธออย่ากังวลใจอีกเลย\" สเนปพูดจริงจังและบีบมือเลโดรอาแนบแน่น เลโดรอาเงยหน้ามองสีหน้าห่วงใยของสเนปแล้วเธอก็ยิ้มตอบ ความอบอุ่นใจทำให้เธอเบาใจขึ้นมากทีเดียว
--------------------------------------------------------------------------------
แฮร์รี่และรอนพากันหัวเราะคิกคักเมื่อเห็นจอร์จทำหน้าเศร้าเมื่อถูกศาสตราจารย์เลโดรอาปฏิเสธการขอเต้นรำ ไม่ใช่แค่จอร์จคนเดียวหรอกที่ถูกปฏิเสธ นักเรียนชายหลายต่อหลายคนก็ทำหน้าเศร้าไม่แพ้กัน ความจริงแล้วเลโดรอาไม่ได้เต้นรำกับใครอีกเลย นอกจากไม่กี่เพลงในตอนแรกกับสเนป เลโดรอาเหลือบเห็นแฮร์รี่และรอนกำลังนั่งอยู่ที่มุมหนึ่งโดยไม่มีสองสาวคู่เต้นรำ เธอเลยเดินตรงมาหาทั้งสองด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
\"สาว ๆ หายไปกันหมดเนี่ย แฮร์รี่ รอน\" เลโดรอากล่าวทักทายเสียงสดใส ใบหน้าของเลโดรอางามซึ้งราวกับนางฟ้า นางสวรรค์ เหมาะสมอย่างยิ่งแล้วกับเทพีแห่งความงาม อฟอร์ดิเท
\"เฮอร์ไมโอนี่พาโชไปที่ซุ้มของหวานฮะ\" แฮร์รี่ตอบทันควัน
\"อาจารย์สวยมากเลยฮะ เทพีอฟอร์ดิเทใช่ไหมฮะเนี่ย\" รอนถามบ้าง
เลโดรอาหัวเราะคิกและก่อนส่ายหน้าสองสามที ทำเอาผมยาวสลวยพริ้วไหว ดอกไม้น้อย ๆ ที่แซมบนผมร่วงหล่นสองสามดอก
\"เธอท่าทางเก่งเรื่องตำนานกรีกโบราณนะ แต่เสียใจด้วย ไม่ใช่อฟอร์ดิเทจ๊ะ ฉันไม่ได้แต่งเป็นอฟอร์ดิเทอย่างที่คนอื่น ๆ คิดกันหรอกนะ\" เลโดรอาตอบพลางส่งยิ้มอาย ๆ ให้เด็กทั้งสองที่มองหน้ากันอย่างฉงนสงสัย
\"แล้วเป็นเทพีอะไรเหรอฮะ\" แฮร์รี่ถามอย่างงงงัน นอกจากเทพีแห่งความงาม อฟอร์ดิเทแล้ว ยังมีเทพีใดในตำนานกรีกที่มีชื่อในด้านความงามเป็นเลิศเช่นนี้อีก นอกจากเลโดรอาต้องการแต่งตัวให้เข้าคู่กับคู่เต้นรำของเธอเท่านั้นล่ะ จะเป็นใครไม่ได้นอกจากสเนปที่แต่งเป็นจ้าวโลกันต์ ฮาเดส หากเป็นเช่นนั้นจริง เลโดรอาก็ต้องแต่งเป็น
\"เพอร์ซิโฟเน่จ๊ะ\" เลโดรอากระซิบบอกแฮร์รี่และรอนก่อนหันไปทางสเนปที่เดินตรงมาหาพวกเขา สีหน้าของสเนปท่าทางเอาเรื่อง สเนปยังคงไม่ชอบใจเท่าไรที่แฮร์รี่และรอนมายุ่มย่ามกับเลโดรอาเกินควร เลโดรอายิ้มให้เด็ก ๆ อีกครั้งก่อนเดินไปหาสเนป ทั้งคู่ยืนคุยกันที่มุมหนึ่งของห้องโถง สเนปไม่เคยปล่อยเลโดรอาห่างกายเลย ไม่น่าแปลกใจที่ไม่มีใครกล้ามาขอเลโดรอาเต้นรำอีกเลยจนเลิกงาน
แฮร์รี่ไปส่งโชที่หน้าบันไดขึ้นหอพักเรเวนคลอ ก่อนเดินกลับไปยังห้องนอนของเขา รอนเองยังไม่หลับ เขากำลังฉงนกับความสัมพันธ์ของสเนปและเลโดรอา
\"ฉันว่าทฤษฎีเก่าของฉันท่าจะถูกนะ สเนปกับเลโดรอาน่าจะเป็นคู่รักกันมาก่อน ทั้งสองดูสนิทสนมกันน่าดูถึงกับยอมแต่งตัวคู่กันอีกนะ\" รอนกล่าวอย่างออกรสเพราะเฮอร์ไมโอนี่ไม่ได้อยู่ที่นั้นด้วย
\"ใช่แล้ว เพอร์ซิโฟเน่ ชายาแห่งจ้าวโลกันต์ ฮาเดส … นายเห็นหรือเปล่า สีหน้าของทั้งคู่ตอนเต้นรำด้วยกันน่ะดูมีความสุขมากนะ\" แล้วแฮร์รี่ก็อมยิ้มเมื่อนึกเลยไปถึงสีหน้าเจือรอยยิ้มน้อย ๆ ของสเนป ถ้าเป็นคนธรรมดาอื่น ๆ ทั่วไปคงไม่เท่าไร แต่นี่เป็นสเนป คนที่แฮร์รี่และรอนลงความเห็นว่าสเนปเป็นคนที่เย็นชาที่สุดที่พวกเขาเคยเจอมา ดังนั้น เรื่องละเอียดอ่อนเช่นความรักไม่น่าจะเกิดขึ้นกับสเนปได้ แต่มันก็ทำท่าจะเกิดแล้วซะด้วย
และแล้ววันที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง ทั้งในและนอกปราสาทถูกตกแต่งเสียใหม่ ที่สวนดอกไม้หน้าปราสาทประดับไปด้วยไฟดวงเล็ก ๆ ส่องแสงเรืองรอง ส่วนทางเดินเข้าปราสาทไปสู่ห้องโถงประดับประดาไปด้วยฟักทองแกะสลักส่องแสงได้ ในห้องโถงนั้น มีเทียนสีดำแดงสลับกันไปลอยอยู่ทั่วและก็มีฟักทองลูกใหญ่แกะสลักวางอยู่ที่หัวโต๊ะ ในฟักทองนั้นก็มีแสงส่องสว่างและเสียงหัวเราะเย็นชายามที่มีใครเดินเฉียดกายเข้าไปใกล้
รอนรีบวิ่งกระหืดกระหอบลงไปหาเฮอร์ไมโอนี่ที่ทางออกหน้าหอพักกริฟฟินดอร์ เธอยืนหันหลังรออยู่ตรงนั้น รอนรู้ว่าตนเองลงมาช้ากว่าเวลานัด นั่นก็เพราะว่าเขามัวแต่แต่งตัวนั้นเอง
\"ขอโทษที เฮอร์ไมโอนี่ ฉัน … \" รอนหยุดพักเหนื่อย เขาสูดหายใจสองสามทีก่อนเงยหน้าขึ้นมองเฮอร์ไมโอนี่ที่หันหน้าไปหารอนช้า ๆ
เหมือนกับเวลาไปเคลื่อนไปทีละวินาทีที่เฮอร์ไมโอนี่หันไปหารอน นี่ราวกับว่าไม่ใช่เฮอร์ไมโอนี่ที่รอนเคยรู้จัก แม้จะต่างกับเฮอร์ไมโอนี่ที่เดินเคียงคู่กับวิคเตอร์ ครัมในงานเลี้ยงคราวก่อน แต่เฮอร์ไมโอนี่ดูสวยแปลกตา ผมยาวฟูพองของเธอถูกรวบเก็บมิดชิด รอบศีรษะประดับด้วยมงกุฎดอกไม้ ชุดผ้าลื่นบางเบาเนื้อเนียนสีลาเวนเดอร์ประดับด้วยดอกไม้สดดอกน้อย ๆ ไปทั่วและมีกลิ่นหอมของดอกไม้จาง ๆ ด้านหลังมีปีกสีรุ้งที่บ่งบอกว่าเธอคือแฟรี่ตัวน้อยแสนงาม สีหน้าของเฮอร์ไมโอนี่ดูสดใสเจือด้วยรอยยิ้มแบบประหม่าเล็กน้อย
\"เธอดูสวยนะ\" รอนกล่าวช้า ๆ ตัวเขาเองยังตกตะลึงอยู่
\"เธอก็ดูดีนะ\" เฮอร์ไมโอนี่ตอบและอมยิ้มน้อย ๆ รอนเองก็อยู่ในชุดแฟรี่เช่นกัน แต่เป็นสีเขียวตองอ่อน รอบศีรษะมีใบไม้สดเขียวพันรอบตัดกับผมสีแดงเพลิงของเขาอย่างลงตัว ปีกของรอนเป็นสีแดงเพลิงเล็กกว่าปีกสีรุ้งของเฮอร์ไมโอนี่
\"งั้นเราไปกันเถอะ\"
\"อ้าว! แล้วแฮร์รี่ล่ะ\"
\"อ๋อ … แฮร์รี่ออกไปรอโชแล้วล่ะ\"
\"เหรอ\" เฮอร์ไมโอนี่พยักหน้ารับอย่างแปลกใจนิด ๆ แต่เธอก็ไม่ถามอะไรอีก
--------------------------------------------------------------------------------
แฮร์รี่ยืนกระสับกระส่ายที่หน้าบันไดจุดนัดพบของเขากับโช เขารู้สึกได้ว่าตนเองตื่นเต้นและทำตัวไม่ถูกที่จะต้องมายืนรออยู่คนเดียวในชุดแฟนซีแบบนี้ เด็กผู้หญิงบ้านปีสองฮัฟเฟิลพัฟที่แต่งตัวเป็นผีเสื้อมองแฮร์รี่อย่างทึ่ง แม้เธอจะเดินผ่านไปแล้วก็ยังหันมามองแฮร์รี่อีกครั้ง ส่วนเด็กผู้ชายปีหกบ้านเรเวนคลอกลุ่มใหญ่แต่งกายเป็นซอมบี้ก็ร้องออกมาอย่างตื่นตาตื่นใจเมื่อเห็นแฮร์รี่เช่นกัน นั่นก็ยิ่งเพิ่มความตื่นเต้นให้กับแฮร์รี่เป็นอย่างมาก แต่แล้วความกังวลใจทั้งหลายของแฮร์รี่ก็หายไปเมื่อได้ยินเสียงหวานร้องเรียกเขาขึ้นมา
\"แฮร์รี่\"
โชร้องเรียกแฮร์รี่ เธออยู่ในชุดสาวน้อยอินเดียนแดงแสนสวยน่ารัก บนศีรษะมีขนนกสีขาวแดงประดับ ชุดประโปรงสีขาวปักลายประโจมอินเดียนแดงก็มีขนนกแซมไปทั่วเช่นกัน ใบหน้าของโชมีสีแดงป้ายเป็นทางเล็ก ๆ สามทางซ้ายขวาตัดกับผิวขาวอมชมพูของโชได้อย่างน่ามอง แฮร์รี่ยิ้มออกมาอย่างทึ่ง หัวใจเต้นรัวเร็วราวกับว่าจะหลุดออกมาจากตัวเขาได้อย่างนั้นเลย
\"เธอดูดีมาก แฮร์รี่ ฉันนึกไม่ถึงเลย\" โชกล่าวอีกครั้งพลางมองตรงไปที่แฮร์รี่ สีหน้าของโชเป็นสีชมพูสดใสมากทีเดียว
แฮร์รี่เองก็อยู่ในชุดอินเดียนแดงเช่นกัน ชุดผ้าสีขาวลายเดียวกับของโชตัดเย็บเป็นชุดผู้ชาย แต่ที่โดดเด่นเป็นสง่าทำให้ใคร ๆ ต่างหันมามองคือหมวกที่แฮร์รี่สวมใส่อยู่ มันทำจากผ้าแถบที่ปักแซมด้วยขนนกสีแดงขาวอันใหญ่โดยรอบ ความยาวหมวกจรดเอวแฮร์รี่ที่บ่งบอกถึงความเป็นหัวหน้าเผ่าอินเดียนแดง ใบหน้าของแฮร์รี่มีสีแดงป้ายเป็นทางเหมือนโช
\"เธอก็เหมือนกัน\" แฮร์รี่กล่าวออกไปอย่างยากลำบากเพราะความตื่นเต้นเป็นที่สุดนั่นเอง
\"ไปกันเถอะนะ\" โชยิ้มและยื่นมือออกมา แฮร์รี่ยิ้มตอบและจับมืออ่อนนุ่มของโชก่อนเดินเคียงคู่ไปยังห้องโถงพร้อมกัน
สายตาเกือบทุกคู่ในห้องโถงต่างจับจ้องไปยังคู่อินเดียนแดงที่เพิ่งก้าวเข้ามานี้อย่างทึ่งพลางส่งเสียงกระซิบกระซาบกัน แฮร์รี่กับโชต่างไม่สนใจเสียงพูดคุยนั้น เพราะราวกับว่าทั้งสองได้อยู่ในโลกส่วนตัวของกันและกัน แฮร์รี่ไม่เคยนึกฝันเลยว่าจะได้มีโอกาสได้เดินจับมือเคียงข้างกับโชเช่นนี้
\"แฮร์รี่!\" เสียงคุ้นหูของเฮอร์ไมโอนี่ร้องเรียกแฮร์รี่จากด้านหลัง แฮร์รี่และโชต่างหยุดและหันไปตามเสียงนั้น เฮอร์ไมโอนี่และรอนต่างเดินอมยิ้มเคียงคู่กันมาหาพวกเขา
\"ตอนบนห้องทำไมฉันไม่ทันสังเกตนะ แฮร์รี่ … นายแต่งได้เจ๋งมากเลย\" รอนกล่าวและทำตาโต
\"ขอบใจ พวกนายก็แต่งได้น่ารักดีเหมือนกันนะ\" แฮร์รี่ยิ้มและหันไปมองโช \"โชครับ นี่เพื่อนสนิทของผม รอน วีสลีย์กับเฮอร์ไมโอนี่ แกรนเจอร์ ผมคิดว่าคุณอาจจะรู้จักพวกเขาแล้ว\" แฮร์รี่กล่าวแนะนำเพื่อนรักทั้งสองให้กับสาวน้อยในดวงใจ
\"ฉันรู้จักพวกเธอแล้วล่ะ มิสแกรนเจอร์ที่ฉลาดที่สุดในปีห้า และมิตเตอร์วีสลีย์ เพื่อนรักของแฮร์รี่ พี่ชายของเธอเป็นบีตเตอร์ที่ยอดเยี่ยมมาก\" โชกล่าวตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม รอนเองไม่แปลกใจเลยที่แฮร์รี่ต่างแอบหลงชอบโช ก็โชออกจะน่ารักออกปานนี้ ส่วนเฮอร์ไมโอนี่นั้นหน้าบานด้วยความยินดีว่ามีคนอื่นรู้จักเธอเพราะความฉลาดเป็นที่หนึ่ง
\"ขอบคุณฮะ แล้วผมจะบอกเฟร็ดกับจอร์จให้\" รอนตอบ
แฮร์รี่รู้สึกสนุกที่ได้นั่งมองคนอื่น ๆ ในชุดแฟนซีข้าง ๆ โช เขากระซิบกระซาบและชี้คนอื่น ๆ ให้โชดูอย่างสนุกสนาน มีหลายคนที่แต่งตัวเป็นกลุ่ม เช่นเหล่าซอมบี้จากบ้านเรเวนคลอที่แฮร์รี่ได้เจอแล้วตอนยืนรอโชอยู่ อีกกลุ่มหนึ่งแต่งกายเลียนแบบนักปราบมาร หลายคู่แต่งกายคล้ายกัน รอนกับเฮอร์ไมโอนี่ก็เป็นหนึ่งในนั้น เฟร็ดกับจอร์จแต่งกายเป็นอัศวินมีดาบยาวเหน็บข้างเอว ทั้งคู่พยายามทำสีหน้าเคร่งขรึมเวลาเดินผ่านสาว ๆ ปาราวตีและปัทมาแต่งตัวเป็นเจ้าหญิงดอกไม้ หลายต่อหลายคนแต่งกายแบบข้ามาคนเดียว ดีน โทมัสแต่งตัวเป็นนักฟุตบอลทีมเวสต์แฮมทีมโปรดของตน ลี จอร์ดันก็แต่งตัวเลียนแบบไมเคิล จอร์แดน นักบาสเก็ตบอลชื่อดังของมักเกิ้ล หลายคนแต่งกายเป็นผี มีทั้งซอมบี้ ผีดูดเลือด ผีแบนชี แฟร้งค์เกนสไตน์ และผีอีกหลายผีที่ดูน่ากลัว
คอลินและเดนนิส ครีฟวีย์ต่างถือกล้องและถ่ายรูปคนอื่น ๆ ที่แต่งตัวได้เจ๋ง ๆ นั้นก็รวมถึงแฮร์รี่และโชด้วยที่ดูท่าทางจะถูกถ่ายค่อนข้างบ่อยเกินควร
แล้วแฮร์รี่ก็เหลือบเห็นมัลฟอยที่เดินเคียงคู่มากับแพนซี่ พาร์กินสัน ทั้งคู่อยู่ในชุดหรูหรา ดูราวกับกษัตริย์และราชินีในยุคเก่า แครบและกอยล์อยู่ในชุดองครักษ์ที่เดินตามกษัตริย์มัลฟอยและราชินิแพนซี่ต้อย ๆ
\"เห็นมัลฟอยหรือเปล่า\" รอนแอบชี้ให้แฮร์รี่ดูกลุ่มมัลฟอยอย่างขบขัน
\"อือ สงสัยจริงว่ามัลฟอยเป็นกษัตริย์เมืองอะไร น่าจะเป็นเมืองลับแลนะ\" แฮร์รี่หัวเราะ เพื่อน ๆ รอบข้างแฮร์รี่ต่างก็หัวเราะตาม
--------------------------------------------------------------------------------
และแล้วประตูห้องโถงก็เปิดกว้างขึ้นอีกครั้ง เหล่าบรรดาศาสตราจารย์ทั้งหลายของฮอกวอตส์เดินเข้ามาเป็นกลุ่มในชุดผ้าสีขาวพริ้วกรุยกรายสร้างความตกตะลึงแกมทึ่งให้กับทุกคนในห้องโถงได้อย่างดีเยี่ยม ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์เดินนำหน้ามาด้วยท่าทีภูมิอกภูมิใจ สีหน้าบ่งบอกถึงความสนุกในที ดัมเบิลดอร์อยู่ในชุดผ้าสีขาวและถือสายฟ้าสีทองในมือ
\"เซอุสเหรอ!\" แฮร์รี่พึมพำ โชที่ยืนอยู่ข้าง ๆ หันไปมองแฮร์รี่ด้วยความประหลาดใจแกมทึ่ง \"เป็นเทพสูงสุดที่ตำนานกรีกโบราณน่ะ\" แฮร์รี่กระซิบตอบโช
ศาสตราจารย์มักกอนนากัลที่เดินตามดัมเบิลดอร์มาก็อยู่ในชุดผ้าสีขาวเช่นกันแต่ชุดของเธอดูคล้ายกับมีชุดเกราะมาเพิ่มเติมในช่วงไหล่และเอว มือข้างหนึ่งของมักกอนนากัลถือคฑาอีกข้างหนึ่งถือโล่สีทอง ราวกับเทพีอาเธน่า เทพแห่งสงคราม นี่ช่างเหมาะสมกับศาสตราจารย์มักกอนนากัลเหลือเกินเพราะชื่อต้นของเธอ มิเนอร์ว่าก็เป็นชื่อเรียกอีกชื่อของเทพีอาเธน่านี้เอง
แฮกริดเดินตามศาสตราจารย์มักกอนนากัลมาติด ๆ แฮร์รี่เองมองแฮกริดปราดเดียวก็รู้ว่าไม่มีเทพใดในตำนานกรีกเหมาะสมกับแฮกริดได้อีกแล้วนอกจากเฮอร์คิวลิส เทพผู้ทรงพลัง แฮกริดเองไม่จำเป็นต้องแต่งองศ์ทรงเครื่องมากนัก ร่างกายใหญ่โตของเขาสามารถบอกเป็นนัยได้อยู่แล้ว
ศาสตราจารย์เวกเตอร์ควงคู่มากับศาสตราจารย์สเปราต์ ทั้งคู่แต่งกายในชุดสีขาวพริ้ว ศาสตราจารย์เวกเตอร์ถือคฑารูปพระอาทิตย์ ส่วนศาสตราจารย์สเปราต์ถือคฑารูปพระจันทร์ แฮร์รี่เดาว่าทั้งคู่คงแต่งกายเลียนแบบเทพอพอลโลและเทพีอาร์เทมิส เทพอาทิตย์และเทพีจันทราในตำนานกรีกเป็นแน่
\"โห พวกอาจารย์เล่นแต่งตัวเป็นทีมแบบนี้เลย ความคิดเจ๋งดีแฮะ\" รอนอุทานแต่แล้วก็ต้องตกตะลึงเมื่อเห็นคนที่เขาไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้เห็นเขาคนนี้ในชุดแฟนซีแบบนี้
ศาสตราจารย์สเนปนั่นเอง แม้เขาไม่อยู่ในชุดขาวเหมือนศาสตราจารย์คนอื่น ๆ แต่ก็ไม่ได้อยู่ในชุดเสื้อคลุมสีดำแบบเดิมเดียวที่สเนปใส่อยู่ประจำ ผ้าพริ้วสะบัดปลิวแบบเดียวกันกับศาสตราจารย์คนอื่น ๆ แต่เป็นสีน้ำตาลแดงเพลิง สีหน้าของสเนปเคร่งขรึมประหลาด
\"สเนปแต่งเป็นอะไรนี่\" รอนพยายามนึก
\"ฮาเดสแน่ จ้าวโลกันตร์ ฮาเดสไง ไม่มีอะไรเหมาะกับสเนปไปกว่าจ้าวแห่งนรกหรอก\" แฮร์รี่ตอบพลางยิ้มอย่างตื่นเต้น
และแล้วหญิงสาวที่ผู้คนทั่วห้องโถงต่างรอคอยก็เดินเข้ามาอย่างประหม่าเล็กน้อย ศาสตราจารย์เลโดรอาในชุดสีขาวเหลือบรุ้ง ศีรษะแซมดอกไม้ดอกเล็ก ๆ ทั่วผมยาวสลวย ใบหน้ายิ้มแย้มบ่งบอกถึงความสุขสดใส เธอสวยมากจนใคร ๆ ในห้องต่างตกตะลึง
\"ว้าว!\" รอนร้องอย่างไม่เชื่อสายตา ไม่ใช่เขาคนเดียวที่ตกตะลึง เพื่อนนักเรียนชายหลายคนข้าง ๆ เขาต่างก็อุทานเช่นเขา
\"เทพีแห่งความงามหรือเปล่านี่\" เฮอร์ไมโอนี่เองต่างชื่นชมในความสวยน่ารักของเลโดรอาดั่งคนอื่น ๆ
\"ใช่แน่ ๆ เป็นอย่างอื่นไปไม่ได้ นอกจากอฟอร์ดิเท เทพีที่สวยที่สุด\" แฮร์รี่ยิ้มอย่างทึ่ง \"ไม่มีใครเหมาะไปกว่าเลโดรอาแล้วล่ะ นอกจาก … \" แฮร์รี่กล่าวลอย ๆ พลางเหลือบมองไปยังหญิงสาวที่ยืนเคียงข้าง หากเลโดรอาเป็นเทพีอฟอร์ดิเท เทพีแห่งความงามบนยอดเขาโอลิมปัสจริง โช แชง หญิงสาวที่ยืนข้าง ๆ แฮร์รี่ก็ควรจะเทียบเท่ากับเฮเลน หญิงที่งามที่สุดบนโลกได้เช่นกัน
อาหารในงานเลี้ยงยังคงรสเลิศดังที่เคย แฮร์รี่เองไม่รู้สึกหิวเลยแม้แต่น้อยเนื่องจากความอิ่มอกอิ่มใจที่ได้อยู่เคียงข้างโช ยิ่งได้คุยกับโชแล้ว แฮร์รี่ยิ่งรู้สึกว่าเธอผู้นี้น่ารักและมีสเน่ห์อย่างมาก
รอนกับเฮอร์ไมโอนี่ก็อยู่ข้าง ๆ คู่ของแฮร์รี่กับโช แต่ทั้งสองก็ไม่มีขัดคออะไรแฮร์รี่ รอนกับเฮอร์ไมโอนี่ต่างทำท่าทีเงอะงะใส่กันเกือบตลอด ความรู้สึกแปลก ๆ ในใจกับทั้งคู่ต่างบ่งบอกว่าความสัมพันธ์และความรู้สึกที่มีต่อกันนั้นไม่ใช่แค่เพื่อนรัก เพื่อนสนิทอีกต่อไปแล้ว
และแล้วโต๊ะอาหารก็ถูกเก็บกวาดเกลี้ยงในพริบตาและลอยไปวางพิงกันที่มุมหนึ่งของห้องโถง มีซุ้มบัตเตอร์เบียร์ที่ด้านข้าง ดัมเบิลดอร์ยกสายฟ้าสีทองขึ้น เวทียกพื้นก็ปรากฏขึ้นอีกด้านหนึ่ง มีชุดเครื่องดนตรีจัดวางไว้และวงเดอะเวียร์ดซิสเตอร์สที่เคยสร้างความตื่นตาตื่นใจในปีก่อนก็เดินขึ้นเวทีช้า ๆ ก่อนเริ่มบรรเลงเพลงเปิดงานเลี้ยงแฟนซีฮัลโลวีน
ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ก้มศีรษะขอศาสตราจารย์มักกอนนากัลเต้นรำเปิดฟลอร์ เธอยิ้มตอบและลุกขึ้นเดินคู่กันไปกลางฟลอร์ก่อนจะเริ่มเต้นวอลซ์ช้า ๆ ตามด้วยคู่ของศาสตราจารย์เวกเตอร์และศาสตราจารย์สเปราต์ แฮร์รี่เห็นศาสตราจารย์สเนปลุกขึ้นและก้มหน้าพลางยื่นมือไปที่ศาสตราจารย์เลโดรอา สายตาของสเนปส่งประกายแปลกประหลาดที่แฮร์รี่ไม่เคยเห็น น่าแปลกใจที่เลโดรอายิ้มตอบและจับมือสเนปเดินเคียงคู่กันไปกลางฟลอร์และเต้นรำคู่กัน
รอนเองก็เห็นอย่างที่แฮร์รี่เห็น เขาหันมองแฮร์รี่ด้วยสีหน้าบอกไม่ถูก
\"เกิดอะไรขึ้นเนี่ย\" รอนพึมพำ
\"ไม่รู้สิ แต่ดูสีหน้าเลโดรอากับสเนปสิ\" แฮร์รี่กระซิบตอบ
เลโดรอาโปรยยิ้มหวานซึ้งให้สเนปตลอดเวลา สีหน้าของเธอดีมีความสุข แต่สเนปเองไม่เคยฉีกยิ้มกว้างตอบเลโดรอาเลย ซึ่งหากเป็นชายอื่นคงจะหลงเสน่ห์ของเลโดรอาไปแล้ว สีหน้าของสเนปอ่านยาก แต่สเนปดูไม่เคร่งเครียดเหมือนเวลาที่สอนหรือยามจ้องมองแฮร์รี่ ในตอนนี้สเนปดูจะสบาย ๆ มีรอยยิ้มน้อย ๆ ที่มุมปากเป็นครั้งคราว แต่สายตาของสเนปกลับส่งแววตาอ่อนโยนให้เลโดรอาเกือบตลอดที่เต้นรำคู่กัน!
--------------------------------------------------------------------------------
แฮร์รี่และโชเต้นรำคู่กันเกือบตลอดงาน บางครั้งเขาสลับคู่เต้นกับรอนแต่ก็ไม่บ่อยนัก แฮร์รี่รู้สึกเหมือนว่าเขากำลังอยู่ในความฝันที่แสนหวานซึ้งที่สุดและไม่เคยคิดว่าจะมีโอกาสได้อยู่ใกล้ชิดกับโชเช่นนี้ หากเป็นฝันจริง แฮร์รี่ก็ไม่ต้องการจะตื่นอีกแล้ว
แฮร์รี่หมุนตัวพาโชเต้นรำไปตามจังหวะเพลงช้ารอบฟลอร์ แฮร์รี่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคู่ของเขาเฉียดเข้าใกล้กับคู่ของสเนปกับเลโดรอาตั้งแต่เมื่อไรจนเลโดรอากล่าวทักแฮร์รี่นั่นละ แฮร์รี่ถึงรู้สึกตัว
\"หมวกสวยนะ แฮร์รี่\" เลโดรอาทักทายแฮร์รี่เสียงใส และส่งยิ้มไปให้ทั้งแฮร์รี่และโช สเนปเหลือบสายตาไร้ความรู้สึกไปยังแฮร์รี่ แฮร์รี่สังเกตเห็นว่ามือของสเนปที่เกาะกุมมือของเลโดรอาดูจะบีบแน่นเกินควร
\"ขอบคุณครับ อาจารย์ก็ดู … สวยแปลกตาไปนะครับ\" แฮร์รี่ตอบ เลโดรอาหัวเราะอารมณ์ดี
\"ไม่เอาน่า ห้ามชมหญิงอื่นต่อหน้าคู่ของเธอแบบนี้สิ แฮร์รี่ ไม่ดีแน่จ๊ะ … แต่เธอน่าจะภูมิใจที่ได้ควงคู่กับผู้หญิงที่สวยน่ารักที่สุดเช่นโชนะ\" เลโดรอาตอบ แฮร์รี่อมยิ้มและหันกลับไปมองโช สีหน้าของโชเป็นสีชมพูเข้ม เธอมองตอบแฮร์รี่ด้วยสายตาหวานซึ้งที่สุด แฮร์รี่เข้าใจความหมายของเลโดรอาและมัวแต่ตกตะลึงกับความสวยน่ารักของโช จนไม่ทันสังเกตสีหน้าของสเนปที่กำลังอมยิ้มน้อย ๆ และไม่รู้ว่าสเนปหมุนตัวพาเลโดรอาเลี่ยงออกไปตั้งแต่เมื่อไร
สเนปพาเลโดรอาออกมาเดินเล่นที่สวนกุหลาบนอกปราสาท สีหน้าของเลโดรอาบ่งบอกถึงความสุขใจโดยแท้ สเนปอมยิ้มน้อย ๆ ที่มุมปาก แต่สีหน้าโดยรวมก็ยังคงความเคร่งขรึมอยู่ดังเดิม
\"หนาวไหม\" สเนปเอ่ยถาม
\"ไม่หรอกค่ะ … ฉันไม่เคยเห็นคุณดูสบายใจแบบนี้มาก่อนเลย เซเวอร์รัส ดีจริง ๆ \" เลโดรอาตอบ
สเนปยิ้มตอบแต่ไม่พูดอะไร สายตาจับจ้องที่เลโดรอา เธอเดินตรงไปที่บ่อน้ำพุกลางพุ่มกุหลาบหลากสีที่กำลังหลับไหลอยู่ ละอองน้ำจากน้ำพุกระเซ็นเป็นไอจาง ๆ เลโดรอานั่งลงที่ริมสระน้ำพุและแกว่งมือเล่นน้ำสบายใจ ก่อนที่เงยหน้ามองสเนปอย่างชั่งใจ
\"คุณมีอะไรอยากถามฉันหรือเปล่าค่ะ\" เลโดรอาถาม
\"อืม … ก็ยังแปลกใจอยู่นะ อยากรู้เหมือนกันว่าทำไมเธอถึงยอมเลิกงานปราบมารนั่นได้ แต่ช่างเถอะ เลดี้ … ดีซะอีก ฉันเองก็ไม่อยากให้เธอทำงานเสี่ยงอันตรายแบบนั้น\" สเนปพูดเสียงอ่อนโยน เลโดรอาเลิกคิ้วสูง
\"อันตรายหรือ ไม่หรอกค่ะ เซเวอร์รัส งานปราบมารไม่ได้เลวร้ายแบบนั้นซะหน่อย … แต่ฉันมีเหตุผลน่ะที่เลือกเป็นมือปราบมารและที่ฉันมาสอนที่นี่ก็มีเหตุผลเหมือนกันค่ะ มูดดี้น่ะ คู่หูเก่าของฉัน คุณก็รู้ เขาแก่แล้วนะ ควรจะพักได้แล้ว แล้วเขาก็เสนอฉันให้ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ แล้วท่านก็เรียกฉันมาที่นี่ แต่ความจริงทั้งมูดดี้และศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์คงมีเหตุผลอื่นอีก\"
\"ใช่ ฉันรู้ เลดี้ ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์บอกเรื่องที่เธอจะมาสอนที่นี่กับฉันเป็นคนแรกเลยทีเดียว\" สเนปถอนใจยาว แต่สีหน้าบ่งบอกความสุขใจมากทีเดียว เขาทิ้งตัวนั่งข้างที่ริมสระน้ำพุข้างกายเลโดรอาและส่งสายตาอ่อนโยนให้เธอ
\"ค่ะ … มูดดี้เองก็ทำเสียงล้อเลียนฉันด้วยนะ ตอนที่รู้ว่าฉันจะมาสอนที่นี่น่ะ\" เลโดรอาหัวเราะเสียงใส แมกไม้ที่หลับไหลนั้นต่างดูสดใสไปกับเสียงของเลโดรอาด้วยเช่นกัน \"แต่ … คุณรู้ใช่ไหม เซเวอร์รัส … อีกเหตุผลหนึ่งที่ฉันต้องมาที่นี่น่ะ\" เลโดรอาหยุดหัวเราะและถามสเนปด้วยน้ำเสียงจริงจัง
\"รู้ … พอตเตอร์สินะ\" สเนปตอบเสียงห้วน ๆ
\"ค่ะ เขาเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป้าหมายแรกคือพอตเตอร์ เขาทำพลาดไปแล้วครั้งหนึ่งเมื่อคราวแข่งประลองเวทย์ไตรภาคี แต่เขาคงไม่รามือง่าย ๆ หรอก\" เลโดรอากล่าว สีหน้างามซึ้งเจือความกังวลใจ \"ฉันไม่ยอมเด็ดขาด หากเขาหรือใครก็ตามบังอาจมาแตะต้องทำร้ายเด็กคนนี้อีก … ฉันทำผิดมามากแล้วกับเจมส์และลิลี่ รวมทั้ง … \" เลโดรอาถอนใจยาว สเนปดูเหมือนจะเข้าใจว่าเลโดรอาหมายถึงใคร เขากุมมือเลโดรอาและขยับเข้าใกล้เธอช้า ๆ
\"เลดี้ นี่ไม่ใช่ความผิดของเธอเลยนะ มันเป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้ว เธออย่ากังวลใจอีกเลย\" สเนปพูดจริงจังและบีบมือเลโดรอาแนบแน่น เลโดรอาเงยหน้ามองสีหน้าห่วงใยของสเนปแล้วเธอก็ยิ้มตอบ ความอบอุ่นใจทำให้เธอเบาใจขึ้นมากทีเดียว
--------------------------------------------------------------------------------
แฮร์รี่และรอนพากันหัวเราะคิกคักเมื่อเห็นจอร์จทำหน้าเศร้าเมื่อถูกศาสตราจารย์เลโดรอาปฏิเสธการขอเต้นรำ ไม่ใช่แค่จอร์จคนเดียวหรอกที่ถูกปฏิเสธ นักเรียนชายหลายต่อหลายคนก็ทำหน้าเศร้าไม่แพ้กัน ความจริงแล้วเลโดรอาไม่ได้เต้นรำกับใครอีกเลย นอกจากไม่กี่เพลงในตอนแรกกับสเนป เลโดรอาเหลือบเห็นแฮร์รี่และรอนกำลังนั่งอยู่ที่มุมหนึ่งโดยไม่มีสองสาวคู่เต้นรำ เธอเลยเดินตรงมาหาทั้งสองด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
\"สาว ๆ หายไปกันหมดเนี่ย แฮร์รี่ รอน\" เลโดรอากล่าวทักทายเสียงสดใส ใบหน้าของเลโดรอางามซึ้งราวกับนางฟ้า นางสวรรค์ เหมาะสมอย่างยิ่งแล้วกับเทพีแห่งความงาม อฟอร์ดิเท
\"เฮอร์ไมโอนี่พาโชไปที่ซุ้มของหวานฮะ\" แฮร์รี่ตอบทันควัน
\"อาจารย์สวยมากเลยฮะ เทพีอฟอร์ดิเทใช่ไหมฮะเนี่ย\" รอนถามบ้าง
เลโดรอาหัวเราะคิกและก่อนส่ายหน้าสองสามที ทำเอาผมยาวสลวยพริ้วไหว ดอกไม้น้อย ๆ ที่แซมบนผมร่วงหล่นสองสามดอก
\"เธอท่าทางเก่งเรื่องตำนานกรีกโบราณนะ แต่เสียใจด้วย ไม่ใช่อฟอร์ดิเทจ๊ะ ฉันไม่ได้แต่งเป็นอฟอร์ดิเทอย่างที่คนอื่น ๆ คิดกันหรอกนะ\" เลโดรอาตอบพลางส่งยิ้มอาย ๆ ให้เด็กทั้งสองที่มองหน้ากันอย่างฉงนสงสัย
\"แล้วเป็นเทพีอะไรเหรอฮะ\" แฮร์รี่ถามอย่างงงงัน นอกจากเทพีแห่งความงาม อฟอร์ดิเทแล้ว ยังมีเทพีใดในตำนานกรีกที่มีชื่อในด้านความงามเป็นเลิศเช่นนี้อีก นอกจากเลโดรอาต้องการแต่งตัวให้เข้าคู่กับคู่เต้นรำของเธอเท่านั้นล่ะ จะเป็นใครไม่ได้นอกจากสเนปที่แต่งเป็นจ้าวโลกันต์ ฮาเดส หากเป็นเช่นนั้นจริง เลโดรอาก็ต้องแต่งเป็น
\"เพอร์ซิโฟเน่จ๊ะ\" เลโดรอากระซิบบอกแฮร์รี่และรอนก่อนหันไปทางสเนปที่เดินตรงมาหาพวกเขา สีหน้าของสเนปท่าทางเอาเรื่อง สเนปยังคงไม่ชอบใจเท่าไรที่แฮร์รี่และรอนมายุ่มย่ามกับเลโดรอาเกินควร เลโดรอายิ้มให้เด็ก ๆ อีกครั้งก่อนเดินไปหาสเนป ทั้งคู่ยืนคุยกันที่มุมหนึ่งของห้องโถง สเนปไม่เคยปล่อยเลโดรอาห่างกายเลย ไม่น่าแปลกใจที่ไม่มีใครกล้ามาขอเลโดรอาเต้นรำอีกเลยจนเลิกงาน
แฮร์รี่ไปส่งโชที่หน้าบันไดขึ้นหอพักเรเวนคลอ ก่อนเดินกลับไปยังห้องนอนของเขา รอนเองยังไม่หลับ เขากำลังฉงนกับความสัมพันธ์ของสเนปและเลโดรอา
\"ฉันว่าทฤษฎีเก่าของฉันท่าจะถูกนะ สเนปกับเลโดรอาน่าจะเป็นคู่รักกันมาก่อน ทั้งสองดูสนิทสนมกันน่าดูถึงกับยอมแต่งตัวคู่กันอีกนะ\" รอนกล่าวอย่างออกรสเพราะเฮอร์ไมโอนี่ไม่ได้อยู่ที่นั้นด้วย
\"ใช่แล้ว เพอร์ซิโฟเน่ ชายาแห่งจ้าวโลกันต์ ฮาเดส … นายเห็นหรือเปล่า สีหน้าของทั้งคู่ตอนเต้นรำด้วยกันน่ะดูมีความสุขมากนะ\" แล้วแฮร์รี่ก็อมยิ้มเมื่อนึกเลยไปถึงสีหน้าเจือรอยยิ้มน้อย ๆ ของสเนป ถ้าเป็นคนธรรมดาอื่น ๆ ทั่วไปคงไม่เท่าไร แต่นี่เป็นสเนป คนที่แฮร์รี่และรอนลงความเห็นว่าสเนปเป็นคนที่เย็นชาที่สุดที่พวกเขาเคยเจอมา ดังนั้น เรื่องละเอียดอ่อนเช่นความรักไม่น่าจะเกิดขึ้นกับสเนปได้ แต่มันก็ทำท่าจะเกิดแล้วซะด้วย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น