Harry Potter and the Endless Story

ลำดับตอนที่ #14 : เซเวอร์รัส สเนป

Chapter 14 : เซเวอร์รัส สเนป







แฮร์รี่ไม่ประหลาดใจแม้แต่น้อยที่เห็นสเนปมาสอนวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืดในสัปดาห์ต่อมา แม้ว่าเด็ก ๆ คนอื่นจะตกใจที่ศาสตราจารย์เลโดรอาหายไป แต่ก็ไม่มีใครกล้าเอ่ยปากถามอะไรสเนปเพราะยังคงกลัวความร้ายกาจของสเนปเหมือนกับครั้งก่อนที่สเนปสอนแทนศาสตราจารย์ลูปิน แต่คราวนี้ สเนปแปลกไปจนทุกคนรู้สึกได้



\"ศาสตราจารย์เลโดรอามีธุระด่วนที่กระทรวงทำให้เธอไม่สามารถมาสอนได้ ระหว่างนี้ ฉันจะสอนแทนเธอเอง\" สเนปกล่าวเมื่อเห็นสีหน้ากังวลใจของเด็ก ๆ \"แต่ไม่ต้องห่วง ศาสตราจารย์เลโดรอาจะกลับมาทันคุมสอบพวกเธอแน่ ตอนนี้พวกเธอเรียนถึง … \" สเนปหยุดมองไปยังสมุดโน้ตของเลโดรอาที่เธอทิ้งไว้ให้ เด็ก ๆ หลายคนถอนหายใจโล่งอก หากสเนปคุมสอบ พวกเขาคงมีหวังตกยกชั้นแน่นอน



\"คาถาฟริปเพ็นโดกับคาถาผู้พิทักษ์ ใช่แล้วคาถาผู้พิทักษ์ … \" สเนปปิดสมุดและส่งสายตาเย็นชาไปยังแฮร์รี่ที่สะดุ้งโหยงราวกับมีไฟฟ้าสถิต \"ทุกคนปิดหนังสือและตามฉันออกมา\" สเนปลุกขึ้นและเดินไปที่ประตู เด็ก ๆ รีบเก็บหนังสือและลุกเดินตามสเนปออกไปทันทีโดยไม่ต้องรอให้สเนปหักคะแนน



สเนปพาเด็ก ๆ เดินออกนอกปราสาทไปยังลานกว้าง ๆ ข้างปราสาท แสงแดดอ่อน ๆ เหมาะแก่การพักผ่อนมาก แต่ยามนี้คงไม่มีใครกล้าพักผ่อนเพราะสายตาเกรี้ยวกราดของสเนปที่จ้องเด็ก ๆ ราวกับจะกินเลือดกินเนื้อหากเด็ก ๆ ไม่สนใจเรียน



\"ตอนนี้ฉันอยากจะดูผู้พิทักษ์ของเธอทุกคน หยิบไม้กายสิทธิ์ออกมาและลองร่ายคาถาดู\" สเนปสั่งห้วน ๆ แต่สายตาจับจ้องไล่เรียงไปทีละคน



เด็ก ๆ พยายามอย่างเต็มที่แล้วเพราะคาถานี้เป็นคาถาชั้นสูง หลายคนทำให้มีกลุ่มควันพวยพุ่งออกมาจากไม้กายสิทธิ์ได้ก็คือว่าประสบความสำเร็จขั้นหนึ่ง น่าแปลกใจที่สเนปกลับไม่ว่าอะไรคนที่ไม่สามารถทำได้ แม้แต่เนวิลล์ที่ทำได้เพียงควันสีขาวจาง ๆ พุ่งออกมาเท่านั้น แต่สเนปกลับให้คำแนะนำกับเด็ก ๆ อย่างจริงจัง



\"คาถานี้อาจสูงเกินไป แต่พวกเธอควรจะรู้ไว้เผื่อยามขันคัน\" สเนปพูดสอนดีน โทมัสและเชมัส ฟินนิกันที่พยักหน้ารับอย่างหวาด ๆ ก่อนสเนปจะหันไปหาลาเวนเดอร์ บราวน์กับปาราวตี พาติลที่ยืนตัวสั่นอยู่ข้าง ๆ \"หากพวกเธอไม่นึกถึงช่วงเวลาที่มีความสุขมากพอ คาถานี้จะไม่ได้ผล ลองนึกดูใหม่\" สเนปพูดต่อ



เด็กสาวทั้งสองยืนนึกอยู่ชั่วครู่ แล้วลาเวนเดอร์ก็ชี้ไม้กายสิทธิ์ไปยังลานโล่งด้านหน้าและหลับตาพลางร่ายคาถา เปลวควันสีขาวที่พุ่งออกมาดูเป็นรูปเป็นร่างมากขึ้น มันมีหูยาว ๆ สองหูและดูตัวเล็ก ๆ แม้จะดูไม่ชัดนัก แต่ผู้พิทักษ์ของลาเวนเดอร์ก็คล้ายกับกระต่ายตัวเล็ก สัตว์เลี้ยงที่ลาเวนเดอร์โปรดปราน เด็ก ๆ ทั้งชั้นปรบมือกันเสียงดัง ลาเวนเดอร์ยิ้มดีใจและหันไปมองสเนปอย่างลืมตัว น่าแปลกใจที่สเนปมีรอยยิ้มน้อย ๆ ที่มุมปากก่อนหันไปดูเด็กคนอื่น ๆ ต่อ



แฮร์รี่ร่ายคาถาผู้พิทักษ์นี้เป็นอยู่แล้ว ไม่แปลกอะไรที่แฮร์รี่จะทำได้ กวางสีเงินตัวผู้เจิดจ้าพุ่งออกจากปลายไม้ของแฮร์รี่หลายครั้งสร้างความตื่นตาตื่นใจให้เพื่อน ๆ เป็นอย่างมาก



\"รูปร่างของผู้พิทักษ์ของแต่ละคนจะแตกต่างกันออกไป ส่วนมากจะมีความสัมพันธ์กับพ่อมดที่ร่ายคาถา ใช่ไหม พอตเตอร์\" สเนปเดินมายืนข้างแฮร์รี่ตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้กล่าวถามแฮร์รี่



\"ครับ พ่อของผม\" แฮร์รี่ตอบด้วยเสียงแผ่วเบา สเนปพยักหน้า เขาหยิบไม้กายสิทธิ์ของเขาออกมาและยกขึ้นเสมอไหล่



\"เอกซ์เปกโต พาโตรนุม!\" สเนปร่ายคาถา



ควันสีขาวพุ่งออกมาจากปลายไม้กายสิทธิ์ของสเนป แล้วก็รวมตัวกันเป็นนกอินทรีตัวใหญ่สีเงินยวงปราดเปรียวแสนสวยตัวหนึ่ง มันบินพุ่งตรงไปด้านหน้าก่อนจะค่อย ๆ จางหายไป เด็ก ๆ ทั้งชั้นต่างอ้าปากค้างก่อนปรบมือเสียงดังสนั่น



สเนปมองแฮร์รี่ ในสายตานั้นเจือความเจ็บปวดที่แฮร์รี่รู้สึกได้ แฮร์รี่เข้าใจทันทีว่าทำไมผู้พิทักษ์ของสเนปถึงเป็นนกอินทรี สเนปพูดถูก ผู้พิทักษ์ของแต่ละคนจะมีความสัมพันธ์กับคนที่ร่ายคาถา สเนปก็เองเช่นกัน เพื่อน ๆ ของเขาทุกคนรู้ว่าเลโดรอาเป็นแอนนิเมจัส น้อยคนนักที่จะเคยเห็นว่าเลโดรอาเป็นแอนนิเมจัสในรูปของนกอินทรี และแฮร์รี่ก็แน่ใจว่านกอินทรีสีเงินผู้พิทักษ์ของสเนปคือนกอินทรีเลโดรอาที่เคยช่วยแฮร์รี่ไว้





--------------------------------------------------------------------------------



\"สเนปไม่เคยสอนดีแบบนี้มาก่อนเลย\" ดีน โทมัสคุยย่างออกรสระหว่างทางเดินกลับไปยังปราสาท



\"ใช่ เขายิ้มให้ฉันด้วย สาบานได้เลย\" ลาเวนเดอร์ร้องอย่างประหลาดใจ



\"ดีจังเลย ฉันน่ะกลัวว่าสเนปจะสอนแบบคราวก่อนที่สอนแทนลูปินน่ะ\" รอนเสริม ในปีสามที่สเนปมาสอนแทนลูปินนั้น สเนปเกรี้ยวกราดมากและยังทำโทษรอนอีกด้วย



\"ใช่ วันนี้เขาไม่ได้ให้การบ้านด้วย\" ดีนตอบพลางยิ้มสดชื่นดีใจ



\"ผิดหวังละสิ เฮอร์ไมโอนี่\" รอนเย้าแหย่เพื่อนสาวที่เดินตามมาพร้อมกับแฮร์รี่ เฮอร์ไมโอนี่ส่งสายตาขุ่นเขียวให้รอนก่อนจะเดินกระแทกปึงปังแยกไปที่ห้องสมุด รอนยักไหล่อย่างเหนื่อยหน่ายกับอาการบ้าเรียนที่แก้ไม่หายของเฮอร์ไมโอนี่



\"สเนปแปลกไปนะ\" แฮร์รี่กระซิบบอกรอนที่พยักหน้ารับเห็นด้วยอยู่ในที



\"ใช่ แปลกมากเลยล่ะ\" รอนกระซิบตอบ



\"ฉันว่า สเนปต้องรักเลโดรอามากแน่ ๆ เขาถึงดูเจ็บปวดและเป็นห่วงเธอขนาดนี้น่ะ\" แฮร์รี่กล่าว





--------------------------------------------------------------------------------





เซเวอร์รัสที่รัก



ตอนนี้ที่กระทรวงวุ่นวายมากเลยค่ะ ขนาดมูดดี้ที่เกษียณไปแล้วยังต้องกลับมาช่วยเลย ฉันเองก็วุ่นน่าดูเลยล่ะ แม้จะจัดการกับพวกเลสแตรงเจสได้แล้วก็จริง แต่พวกนักโทษที่อัซคาบันก็หลบหนีออกไปได้มากพอดูเชียวล่ะ พวกนักปราบมารเลยต้องทำงานหนัก ฉันเองก็ได้โอกาสเสนอเรื่องซีเรียสไปแล้วล่ะ ที่กระทรวงสนใจใหญ่เลย อีกไม่นานคงเรียกไต่สวนคดีนี้ขึ้นน่ะ ฉันดีใจจริง ๆ เลย ความจริงพวกเพื่อน ๆ ฉัน คือพวกนักปราบมารน่ะ พวกเขาร่ำร้องขอให้ฉันกลับไปช่วย แต่ฉันปฏิเสธไปแล้วล่ะ คุณคงรู้ว่าเพราะอะไร ฉันอยากอยู่ที่ฮอกวอตส์กับคุณมากกว่า



ขอโทษจริง ๆ ที่บ่นเรื่องงานให้คุณฟังซะยืดยาว คุณคงเบื่อแย่



ฉันรู้ว่าคุณเป็นห่วงฉัน แต่ตอนนี้ฉันอยากให้คุณสบายใจได้เพราะฉันยังคงปลอดภัยดี มูดดี้คอยดูแลฉันอยู่ค่ะ เค้าชอบล้อฉันเล่นเรื่องคุณอยู่เรื่อย อย่าห่วงไปเลยนะคะ ฉันสบายดี



ฉันอยากให้งานเสร็จเร็ว ๆ จะได้กลับฮอกวอตส์เสียที แปลกดีนะ ฉันทำงานให้กระทรวงเกือบจะสิบปี แต่กับที่ฮอกวอตส์ไม่ถึงปี ฉันกลับรู้สึกว่าฮอกวอตส์ต่างหากที่เป็นบ้านของฉันมากกว่าที่กระทรวงน่ะ



คิดถึงคุณเหลือเกิน เซเวอร์รัส หวังว่าคุณคงสบายดี



รัก



เลดี้



สเนปนอนอ่านจดหมายของเลโดรอาเป็นครั้งที่สิบ ในใจสับสน ว้าวุ่นและเป็นห่วงเลโดรอาเหลือเกิน ถึงมูดดี้จะคอยช่วยดูแลเธออยู่ก็เถอะ ตั้งแต่เลโดรอาถูกทำร้าย ตัวเขาตั้งใจไว้ว่าจะปกป้องเธอตลอดไป แต่หากเธออยู่ไกลถึงเพียงนี้ มันก็ยากที่จะดูแลเธอได้



ตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าเหตุใดถึงรักเธอได้มากถึงเพียงนี้ แม้ว่าจะขาดการติดต่อกันนานกว่าสิบปีและเพิ่งจะได้พบเจอกันอีกครั้งก็ตอนที่เธอมาสอนที่ฮอกวอตส์นี่ล่ะ แต่ความรู้สึกที่เคยมีให้เธอกลับไม่เคยเปลี่ยนหรือลดลงแม้แต่นิดเดียว มีแต่กลับเพิ่มพูนขึ้นในทุกครั้งที่ได้เจอหน้าเธอ



สเนปรู้ดีว่าเขารักเลโดรอามาก หลงรักเธอตั้งแต่เข้าเรียนที่นี่ ตั้งแต่ได้เจอเธอครั้งแรก เขาจำได้ดีราวกับว่าเหตุการณ์นั้นเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้เลยทีเดียว เลโดรอาเป็นเด็กสาว หน้าตาสวยน่ารัก ผมยาวสีน้ำตาลแดงจัดพริ้วสยาย เธอนั่งอยู่บนเรือบดเดียวกับเขาในวันแรกที่มาเรียนที่ฮอกวอตส์ นักเรียนคนอื่น ๆ ต่างตื่นเต้นกับอาคารสถานที่ แต่ตัวเขากลับตกตะลึงกับความสวยน่ารักของเด็กสาวสดใสเช่นเลโดรอา ใช่ เขาผิดหวังเล็กน้อยที่หมวดคัดสรรส่งชื่อเขากับเลโดรอาไปอยู่กันคนละบ้าน แต่ก็ยังโชคดีที่หลายต่อหลายวิชา กริฟฟินดอร์และสลิธีรินได้เรียนด้วยกัน



สเนปยังจำความรู้สึกตอนที่ได้รับจดหมายของเลโดรอาครั้งแรกได้ดี เขาจำความตื่นเต้นดีใจนั่นได้ เลโดรอาเขียนบรรยายความคิดถึงที่เธอมีต่อเขายาวเหยียดเต็มหน้ากระดาษ เขาใช้เวลาเขียนจดหมายตอบเธอเกือบทั้งวันเพื่อระบายความรู้สึกอัดอั้นตันใจเดียวกันนี้ และนับแต่วันนั้นเขาและเธอก็รู้ใจกัน



สเนปจำได้ดีตอนที่ได้นั่งเรียนข้างเลโดรอา จับกลุ่มทำงานด้วยกัน โดยเฉพาะช่วงที่เขาช่วยติววิชาปรุงยาให้เลโดรอาในห้องสมุดอันดูเหมือนจะกลายเป็นสถานที่นัดพบแห่งเดียวของทั้งสอง เลโดรอาไม่ค่อยถนัดวิชาปรุงยาแต่กลับวิชาคาถา แปลงร่าง หรือแม้แต่ป้องกันตัวจากศาสตร์มืด เลโดรอากลับดูเชี่ยวชาญมากทีเดียว



แม้การปิดบังซ้อนเร้นที่จะนัดพบกันสร้างความลำบากใจให้ทั้งสองมาก แต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคที่ลดความรู้สึกที่มีให้กันได้เลย ก็มีแต่เพียงเจมส์ พอตเตอร์และซีเรียส แบล็คเท่านั้นล่ะ ที่สร้างความรำคาญใจให้สเนป โดยเฉพาะอย่างยิ่งซีเรียส แบล็คที่มีท่าทีชอบพอเลโดรอาอย่างออกนอกหน้ามาโดยตลอด



ความเจ็บปวดทิ่มแทงใจสเนปทุกครั้งเวลาเห็นซีเรียส แบล็คเดินเคียงข้างเลโดรอา พลางกระซิบกระซาบหัวเราะคิกคักกับเธอ สเนปไม่เคยเชื่อว่าเลโดรอาจะเปลี่ยนไป เขาพยายามสืบเสาะว่าเกิดอะไรขึ้นจนได้เห็นการต่อสู้กับตัวเองของเลโดรอากับคาถาสะกดใจ และตอนนั้นสเนปเข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับหญิงสาวที่ตนรัก สเนปพยายามช่วยเหลือเธอทุกอย่างเพื่อให้หลุดพ้นจากคาถาสะกดใจนี้ รวมทั้งยอมตกลงเป็นผู้รักษาความลับให้กับเลโดรอาโดยทันทีเมื่อดัมเบิลดอร์เสนอใช้คาถาฟิเดลลิอัส



เลโดรอาปลอดภัยและกลับเป็นเลโดรอาที่สดใสคนเดิม แต่เวลาแห่งความสุขมักจะไม่ยาวนานดั่งที่ใคร ๆ คาดหวังไว้ เลโดรอาพูดถูก สเนปเคยคิดขอเลโดรอาแต่งงานและใช้ชีวิตกับเธอตลอดไป แต่เรื่องก็เกิดขึ้น เลโดรอาได้เข้าทำงานที่กระทรวงทันทีเมื่อเรียนจบ ส่วนตัวเขาได้เข้าร่วมกับเพื่อนสลิธีรินหลายคนได้ติดตามโวลเดอมอร์เป็นผู้เสพความตาย จากตอนนั้นแล้วเขาก็ไม่ได้ติดต่อกับเลโดรอาอีก



แม้จะอยู่กับเจ้าแห่งศาสตร์มืดแต่ใจเขาไม่เคยชั่วร้ายดั่งเพื่อน ๆ คนอื่น สเนปไม่เคยลงมือฆ่าใครเลย เขาต่อสู้กับใจด้านมืดของตนและกลับมาเข้าร่วมกับดัมเบิลดอร์อีกครั้ง ไม่นานนักโวลเดอมอร์ก็หายไปหลังจากเกิดเรื่องที่บ้านของครอบครัวพอตเตอร์



สเนปไม่คิดว่าเขาจะรู้สึกสะเทือนใจกับการตายของเจมส์เช่นนี้ ทั้ง ๆ ที่เขาไม่เคยคิดชอบหน้าเจมส์เลย การตายของเจมส์และการถูกจับกุมของซีเรียสทำให้เขารู้สึกเสียใจและข้องใจเล็กน้อย สเนปเองก็ไม่ค่อยเชื่อว่าซีเรียสจะเป็นคนของโวลเดอมอร์ แต่เขาไม่ใส่ใจ เลโดรอาต่างหากที่เขาสนใจและเป็นคนแรกที่เขาคิดถึงเมื่อเกิดเรื่องต่าง ๆ นี้ขึ้น



สเนปได้เจอกับเลโดรอาอีกครั้งที่งานศพของเจมส์และลิลี่ เธอดูเศร้าโศกเสียใจและเหน็ดเหนื่อยมาก วันนั้นเลโดรอาไม่เห็นสเนปในงาน เพราะว่าสเนปได้เฝ้ามองเธอเงียบ ๆ ที่มุมหนึ่ง เฝ้ามองดูเธอเดินจากไปพร้อมมูดดี้ที่เป็นผู้ดูแลเธอ และนั้นก็เป็นครั้งสุดท้ายที่สเนปได้เจอเธอ ก่อนที่เขาจะรับงานสอนที่ฮอกวอตส์จนปัจจุบัน



มีข่าวของเลโดรอาเรื่อย ๆ ทุกครั้งที่กระทรวงจับผู้เสพความตายและผู้สนับสนุนโวลเดอมอร์ได้ มีรูปของมูดดี้คู่กับเลโดรอาขึ้นหน้าหนึ่งเดลี่ พรอเฟ็ตเป็นประจำ ทุกครั้งก็ทำให้สเนปโล่งใจที่เห็นว่าเลโดรอายังปลอดภัยดี แม้จะไม่ได้เจอกันหรือส่งจดหมายคุยกันเลยก็ตาม แต่ความรู้สึกห่วงใยที่สเนปมีต่อเลโดรอาก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลง นั่นก็เป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้สเนปเป็นโสดและไม่เคยมองหญิงอื่นใดเลยจนทุกวันนี้



จนกระทั่งเมื่อได้รู้ข่าวว่าเลโดรอาจะมาสอนที่ฮอกวอตส์ในปีนี้จากปากของดัมเบิลดอร์ที่เหมือนจะอ่านใจสเนปออก สเนปรู้สึกได้ว่าเขาตื่นเต้นที่จะได้เจอเลโดรอาจริง ๆ อีกครั้ง ใช่ เลโดรอาเองก็เช่นกัน วันแรกที่เธอมาที่ฮอกวอตส์ สเนปแทบไม่ได้นอนเลยทั้งคืนเพื่อตั้งตารอเธอ สเนปไม่คิดเลยว่าเขาจะรู้สึกเช่นนี้ได้อีก



เลโดรอาแทบจะไม่เปลี่ยนไปเลย เธอดูสวยซึ้งยังไงก็ยังเหมือนเดิม มีเพียงความเหน็ดเหนื่อยในหน้าที่การงานเดิมและแผลเป็นอีกหลายแผลที่แขนและขา แต่แค่เพียงได้เห็นหน้ากันและกัน ทั้งสเนปและเลโดรอาก็รู้ดีว่าความรู้สึกที่เคยมีให้กันไม่เคยเปลี่ยนไปเลย สเนปมั่นใจว่าเขารักเธอมากและจะเป็นเช่นนี้ตลอดไป



--------------------------------------------------------------------------------



ตลอดสองอาทิตย์นี้ สเนปสอนวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืดได้อย่างดีเยี่ยมไม่แพ้เลโดรอา แฮร์รี่เข้าใจแล้วว่าทำไมสเนปถึงอยากสอนวิชานี้มากนัก สเนปรู้ศาสตร์มืดมากกว่าที่เขาคิดไว้ แต่สเนปก็เพียงสอนให้ข้อมูลและการป้องกันจากคาถาศาสตร์มืดรูปแบบต่าง ๆ เท่านั้น เขาไม่ยอมสอนวิธีการใช้คาถาเหล่านั้นแม้แต่นิดเดียว



ในช่วงเวลาอาหารเช้าของวันที่สดใสมากวันหนึ่ง เด็ก ๆ กำลังกินอาหารเช้าและพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ฉับพลันก็มีนกอินทรีสีขาวสะอาดบินตรงเข้ามาในห้องโถงเป็นที่สนใจของเด็ก ๆ ทุกคนรวมทั้งเหล่าบรรดาอาจารย์ที่โต๊ะอาหารเป็นอย่างมาก แต่ดัมเบิลดอร์และสเนปดูจะโล่งใจ ทั้งคู่ยิ้มออกมาในขณะที่คนอื่น ๆ ต่างตกตะลึงเมื่อเห็นนกอินทรีแสนสง่าตัวนั้นคืนร่างเป็นหญิงสาวแสนสวยที่ทุกคนเฝ้ารอคอยการกลับมา



\"ขอต้อนรับกลับบ้าน เลดี้\" ดัมเบิลดอร์ลุกขึ้นยืนและเดินตรงออกไปจับมือเลโดรอา \"เด็ก ๆ ทุกคนคิดถึงเธอจะแย่อยู่แล้ว\" เขากล่าวต่อ



เลโดรอายิ้มตอบดัมเบิลดอร์ก่อนหันไปกวาดสายตาใจดีมองไปรอบห้องโถง สายตาของนักเรียนทุกคนต่างมองไปยังเธอ หญิงสาวที่แสนน่ารักคนนี้ แม้เธอจะดูเหน็ดเหนื่อย แต่ใบหน้าของเธอยังคงงามซึ้งอยู่เช่นเดิม



เลโดรอาเดินไปนั่งที่โต๊ะอาหารข้างสเนปที่ดูจะดีใจเป็นพิเศษกว่าใคร ๆ ที่เห็นว่าเลโดรอากลับมา ทั้งคู่ไม่พูดอะไรกันเลยแม้แต่คำเดียว แต่สายตาที่ทั้งคู่ส่งถึงกันบ่งบอกความหมายได้ดีกว่าคำพูดล้านคำเสียอีก



แฮร์รี่ดีใจมากที่เห็นเลโดรอากลับมาอีกครั้งหนึ่ง ไม่นานนักอาร์กัส ฟิลช์ภารโรงประจำโรงเรียนก็เดินตรงไปยังดัมเบิลดอร์ก่อนจะกระซิบกระซาบอะไรสั้น ๆ ดัมเบิลดอร์หันไปทางมักกอนนากัลและกล่าวอะไรสองสามประโยค ก่อนที่จะพยักหน้าและลุกจากโต๊ะอาหารออกไป สเนปและเลโดรอาก็ลุกเดินตามดัมเบิลดอร์ออกไปเช่นกัน



\"พอตเตอร์ วีสลีย์ เกรนเจอร์ พวกเธออิ่มกันแล้วหรือยัง\" ศาสตราจารย์มักกอนนากัลเดินมาถามเด็กทั้งสามถึงที่โต๊ะอาหารกริฟฟินดอร์



\"ฮะ/ค่ะ\" เด็ก ๆ ตอบรับอย่างงงงัน



\"งั้นก็ตามฉันมา เดี๋ยวนี้เลย\" เธอกล่าวสั้น ๆ ก่อนเดินตรงออกไป เด็ก ๆ มองหน้ากันด้วยความสงสัยอย่างที่สุด ก่อนรีบวิ่งตามมักกอนนากัลออกนอกห้องโถง



ศาสตราจารย์มักกอนนากัลกึ่งเดินกึ่งวิ่งนำเด็ก ๆ ไปยังห้องทำงานของศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์



\"หมากฝรั่งดรูเบิลเบสต์โบลอิ้ง\" มักกอนนากัลพูดรหัสผ่านเร็ว ๆ ก่อนที่รูปปั้นหินจะเปิดออกช้า ๆ \"เข้าไปข้างใน เร็ว ๆ \" เธอสั่ง



แฮร์รี่และเพื่อน ๆ เดินเข้าไปในห้องทำงานของดัมเบิลดอร์อย่างหวาด ๆ น่าแปลกใจที่มีคนอื่น ๆ นั่งอยู่ในห้องนั้นอยู่แล้ว ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์นั่งยิ้มอยู่ที่เก้าอี้ทำงาน ศาสตราจารย์สเนปสีหน้าบึ้งตึงยืนข้าง ๆ ศาสตราจารย์เลโดรอาที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของดัมเบิลดอร์ ศาสตราจารย์ลูปินยืนกอดยกอยู่ถัดออกไป มีซีเรียส แบล็คที่นั่งอยู่ติดกับเลโดรอากำลังส่งยิ้มน้อย ๆ ให้แฮร์รี่ อีกทั้งยังมีอาเธอร์ วีสลีย์อยู่ในห้องอีกด้วย













โปรดติดตามตอนต่อไปได้ใน  \"พลิกคดีซีเรียส แบล็ค\"