คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1:น้าสาสัญญา
CHAPTER 1
เสียร้อไห้อผู้เป็นาิัไปทั่วศาลาวั
โยเพาะน้อแพรวหรือแพรวาผู้เป็นลูสาวที่เป็นเพียเ็สาวบาร่าน้อยที่อายุเพียสิบเ็ปี
ในมือถืออไม้ันทน์ไว้แน่นพร้อมับน้ำาหลายเม็ไหลพราลเปื้อนแ้มเนียมใส เพราะพึ่เสียพ่อที่ประสบอุบัิเหุทารถยน์ที่เป็นเหมือนเสาหลัให่ที่พึ่พามาโยลอ
ั้แ่เสียแม่ไปั่แ่ยัเ็
“หลับให้สบายนะะุพ่อ”เสียอเ็สาวร่าบาเบาหวิวนแทบไม่มีแร ่อนะมีมือบาอร่าสูเอื้อมมาลูบวนที่ไหล่บาเป็นารปลอบประโลมสาวร่าบาที่อนนี้หัวใบอบ้ำเพราะารสูเสียรั้สำั
“น้อแพรว…น้าว่าไปพั่อนเถอะ เี๋ยวไม่มีแรเินทานะ”มาริสาหรือน้าสาผู้เป็นาิที่เหลืออยู่เพียนเียวอแพรวาที่ยัเหลืออยู่พูออมา้วยท่าทีอ่อนโยน
เ็สาวพยัหน้าน้อยๆ่อนะเินออมารอผู้น่อแถววาอไส้ันทน์เสร็
แล้วรอส่ผู้เป็นพ่อเป็นรั้สุท้าย น้ำาหยแล้หยเล่าไหลออมาไม่เยาสาย
ยิ่ทำให้ผู้เป็นน้าสาวถอยหายใออมา้วยวามสสารับใที่เห็นหลานสาวนเียวใสลายอนที่อายุยัไม่วรที่ะรับวามเสียใหนัหน่วแบบนี้
รั้นพอลับาวัเ็สาวร่าบาไม่รอ้าที่ะทิ้ัวลโฟานอนหลับอย่า้อารที่ะพัเพราะเหนื่อยมาหลายวัาารทุ่มเทับานศพอผู้เป็นพ่อนไม่มีเวลาพั
ถึแม้ะเ็สาวะหลับาลแ่็ยัมีน้ำาไหลออไม่าสายเพราะแผลใยัสนั
ไม่อาห้ามน้ำาให้ไหลไ้ ผ่านไปไม่นานเ็สาวร่าบา็เผลอหลับไป
“น้อแพรว…น้อแพรว”เสียเรียใสั้อออมาเป็นระยะอมาริสาผู้เป็นน้าที่ามหาหลานสาว่อนะมาเอเ็สาวร่าบานอนหลับปุ๋ยอยู่มี่โฟาั้นสออบ้าน
นเป็นน้าหยุยืนนิ่เพราะไม่อยาส่เสียัรบวนนเป็นหลาน
่อนะนั่ยอๆล้าโฟาพลาสำรววหน้าเนียนที่อนนี้มีเลือฝาอยู่บนแ้มทั้สอ้า
นายาวเป็นแพหนา ริมฝีปาเป็นระับรูปหัวใเป็นสีมพูระเรื่ออย่านสุภาพี
มูโ่รั้น รูปหน้าเรียวสวย สวยเินเ็อายุสิบเ็้วย้ำ
เพราะวามเหนื่อยล้าึทำให้เ็สาวหลับไม่รู้เรื่อรู้ราวนานี้
นเป็นน้าไม่อยารบวนึเินเ้าห้อไปหยิบผ้าห่มมาลุมัวพร้อมับหมอนรออให้เ็สาว่อนะเินเลี่ยออมาอย่าแผ่วเบา
เวลาผ่านไปนานนะวันลาลับอบฝ้าเ็สาวร่าบายับัวเพราะหลับไปนานั้แ่ลับาวั
เ็สาวปรือาึ้น้วยวามยาวลำบา่อนะระพริบาเพื่อปรับโฟัสให้เป็นปิ
ลิ่นหอมออะไรัอย่าโยมาเะมูอนพึ่ื่น
เ็สาวทำมูฟุฟิๆพร้อมท้อร้อประท้วเพราะเ็สาวยัไม่มีอะไรถึท้อั้แ่้า
รั้นะิน็ินไม่ล
“น้าสาทำอะไรนะ…หอมั”แพรวาพับเ็บผ้าที่ห่มให้เป็นที่เรียบร้อย่อนะเินมาาั้นสออบ้าน
พลาเินามลิ่นหอมที่ลบอบอวลไปทั่วทั้บ้าน
่อนสอาเรียวะมาหยุอยู่ที่หน้าประูห้อรัว
ุน้าอเธอำลัวุ่นๆอยู่ับารทำอาหาร แพรวายืนสัเารอยู่นานุน้าอเธอหลัาไม่ไ้เอันนาน็เปลี่ยนไปมาเหมือนันนะ
แ่วามสวยยัอยู่ไม่เปลี่ยนแปลหาไม่รู้อายุุน้ามา่อน
เธอ็ิว่าพึ่ะสามสิบ้นๆแ่นั้นเอ เ็สาวยัมอุน้าทำอาหารอยู่อย่านั้น
ทำไมมีเสน่ห์อย่านี้นะ
ปอยผมที่รลมาลอเลียอยู่รแ้มยิ่เพิ่มวามเสน่ห์มาึ้น ไม่รู้ว่ายืนอยู่นานแ่ไหน
เ็สะุ้ใ่อนะระาปริบๆเพราะุน้าอเธอสะิยิๆเพราะหล่อนเอาแ่เหม่อลอย
“ื่นแล้วหรอน้อแพรว…มายืนทำอะไรรนี้ะ”มาริสายัอนเ็ป์อ่อนโยนับเธอเสมอั้แุ่น้าไปเรียน่าประเทศนถึอนนี้็ยัไม่เปลี่ยนเลย
“น้อแพรวเินามลิ่นมาน่ะ่ะ…ุน้าทำอะไระหอมเียวน้อแพรวหิวแล้ว่ะ”แพรวาทำสายาปริบๆอออ้อนผู้เป็นน้า
เพราะท้อร้อประท้วเหลือเินับลิ่นหอมรัวนนี้
“ทำสปาเ็ี้ไะ…ุน้าำไ้ีอโปรน้อแพรวเลยไปนั่รอที่โ๊ะ่อนเนอะ
เี๋ยวน้ายไปให้่ะ”มาริสาว่าพลาันหลัหลานสาวให้ออาหน้าประูห้อรัว
แพรวานั่รอพลาิถึรั้นที่มาริสาุน้าอเธอยัไม่ไปเรียนที่่าประเทศุน้า็ะอบทำสปาเ็ี้ให้รับประทานอยู่บ่อยอนทีุ่น้าอเธอมาเยี่ยมที่เียใหม่
มาริสา็เปรียบเสมือนุแม่นที่สอีๆนี่เอ เพราะุน้าูแลเธออย่าีทุอย่า
“เสร็แล้ว่ะลอิมูนะอร่อยมั้ย”มาริสาวาานสปาเ็ี้ลรหน้าหลานสาวที่อนนี้ทำสายาวาววับับานสปาเ็ี้ที่หน้าายัูีเหมือนเิมไม่เปลี่ยน
แพรวาไม่รอ้ารีบว้า่อมมาม้วนเส้นสปาเ็ี้เ้าปาำโ
่อนะ้อาโที่รสาอร่อยอย่าที่ทำอยู่ในภัาารระับห้าาว
“อร่อยมาเลย่ะน้าสา
ยัอร่อยเหมือนเิมไม่เปลี่ยนเลยนะะ”แพรวาส่ยิ้มหวานพิมพ์ใไปให้่อนะั้หน้าั้าินเอาินเอาไม่สนใรใๆ่อานี้
มาริสามอูหลานสาวินสปาเ็ี้ำแล้วำเล่า
่อนะยิ้มอย่าเอ็นูเพราะิถึอนที่เ็สาวยัเล็ๆ็อบสปาเ็ี้แบบนี้
และยัเลอะปาเหมือนเิมไม่เยเปลี่ยนโเป็นสาวแล้วนะเนี่ย ยัินเยอะเป็นเ็อยู่ไ้
มาริสาส่ายหน้า่อนะว้าทิู่ในล่อ
มือเรียวบาว้าปลายาอหลานสาวให้เิึ้นพลาเ็สปาเ็ี้ออามุมปา
แพรวาสบาับผู้เป็นน้าอยู่นานพอสมวรเพราะอยู่ๆมาริสา็เ็มุมปาให้เธอ
หลายวินาที่อนแพรวาะผละปาออาระาษทิู่้วยอาารเอะเิน
“อะ…เอ่อ..อบุ่ะน้าสา”เ็สาว้มหน้าุๆพร้อมแ้มึ้นสีแอ่อนๆพร้อมับม้วนเส้นสปาเ็ี้เ้าปาเี้ยวุ้ยๆเหมือนเิม
มาริสามอภาพนั้นอย่าเอ็นู
ไม่ไ้เอันนานไม่นึว่าหลานสาวอเธอะน่ารัึ้นเป็นอนานี้ เอ็นูริๆ
ผ่านไปไม่ถึรึ่ั่วโม สปาเ็ี้สอานหมไปอย่ารวเร็ว
แพรวานั่หน้านิ่วิ้วมวอยู่บนเ้าอี้ไม่ยับไปไหน มาริสาเินออมาาห้อรัวมอูหลานสาวทำหน้านิ่วึเอ่ยปาถามออไปอย่าเป็นห่ว
“น้อแพรวเป็นอะไระ
ทำไมทำหน้าแบบนั้น”มาริสาิ้วมวาม
“ุ่ะ…น้อแพรวุ”แพรวา้มหน้าุเพราะเินอายสายาเอ็นูอน้าสาวที่อนนี้ยิ้มว้าอย่าเอ็นูส่มาให้เธอ
“้อุสิะ…น้อแพรวินไปเยอะนานั้น เป็นสาวแล้วระวัอ้วนนะะินเยอะนานั้น”มาริสาพูิล แพรวาส่ยิ้มเื่อนๆลับไปให้
“ทำไมะ
ถ้าน้อแพรวอ้อน น้าสาะไม่รัน้อแพรวแล้วหรอะ”แพรวาทำแ้มป่อเพื่อเรียร้อวามสนใามาริสา
ึ่ไ้ผล
“โอ๋ๆใรว่าันะ
ะอ้วนะผอม็เป็นหลานน้า น้ารัอน้านี่ะ”มาริสาลูบผมุเส้นไหมอหลานสาวอย่าอ่อนโยน
“เป็นไ้แ่หลาน”แพรวาพึมพำในลำอเบาๆแ่้วยัวบ้านที่เียบๆเลยทำให้มาริสาไ้ยินเพียแว่วๆ
“อะไรนะะน้อแพรว..น้าไ้ยินไม่ถนัเลย่ะ”
“อ๋อ…แพรวเหนียวัวน่ะ่ะ ั้นแพรวอไปอาบน้ำให้สื่อ่อนนะะ”แพรวาส่ยิ้มเื่อนๆไปให้่อนะหยิบานสปาเ็ี้ึ่เินึ่วิ่ไปทาห้อรัว่อนะพ่นลมหายใออทาปาแรๆเือบไปแล้วเรา
มาริสามอูหลานสาวเินุ๊ิ๊ไปในห้อรัวอย่าเอ็นู
ใหวิวแปลๆเพราะบันี้หลานสาวโเป็นสาวสวยสะพรั่อีไม่นานหัวระไบ้านไม่แห้แน่ๆ
ทำยัไีเนี่ยถ้าเป็นผู้าย้อไว้หนว เป็นผู้หิใส่แว่นีมั้ยนะ
ะไู้น่าเราม มาริสาิสาระะ่อนะยิ้มและสะบัหัวให้วามิอัวเอ
่อนะเรียมัวไปอาบน้ำเ้านอนเ่นัน เพราะเหนื่อยมาทั้วันแล้ว
21:30
๊อ ๊อ
๊อ
เสียเาะประูัึ้นทำให้มาริสาที่ำลัทารีมประทินผิวอยู่้อะั
“อ้าว..น้อแพรวยัไม่นอนอีหรอะ”มาริสามอหลานสาวรหน้าที่อนนี้ในอ้อมแนมีอุ๋อุ๋ัวโอมาอย่าแนบแน่น
พร้อมียิ้มว้าอวฟันาวเรียัวสวยส่มาให้ับเธอ
“แฮร่…น้อแพรวนอนไม่หลับ่ะปิ่อนนอนุพ่อะล่อมให้หลับ่อนทุืนเลย”แพรวาส่สายาอออ้อนไปให้ผู้เป็นน้าสาวระพริบาปริบๆพร้อมับแ้มป่อๆ
มีหรอถ้ามาริสาเห็นภาพนี้แล้วะไม่ใอ่อน ไม่มีหรอ
“น้อแพรวอนอนับน้าสาไ้มั้ยะ”แพรวาระับออุ๋อุ๋ัวโแน่น ่อนะ้มหน้ามอปลายเท้าพลาิในใ[ไม่ไ้แน่เลย] มาริสายัเียบริบ
“ั้นน้อแพรวลับห้อ็ไ้่ะ…อโทษนะะทีรบวนเวลาพัน้าสา”แพรวาเินผละออไปเพียสอ้าว็้อสะุเพราะมาริสาว้าแนเรียวอเธอไว้่อน
“เอ่อ…เ้ามาสิะ เียมัน่อน้าเล็น้าสาลัวน้อแพรวนอนแล้วไม่สบายัว่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอ่ะน้าสา..เบียๆันอนลาืนะทำให้อุ่นนะะ”แพรวายิ้มว้าเพราะีใที่ไ้นอนับมาริสา
“น้อแพรว่วนอน่อนเลยนะะ…น้าสาอัารอะไรๆัรู่”
“่ะน้าสา” หลานสาวร่าบาเินุ๊ิ๊ปีนึ้นเียนอนพร้อมับอุ๋ๆัวโ่อนะราบพระแล้วล้มัวลนอน
มาริสาัแห่มผ้าให้อี่อนะลูบผมสลวยที่อนนี้ปล่อยลถึลาหลั
“ฝันี่ะ” มาริสาส่ยิ้มบาๆ่อนะเินผละออมา
มาริสาำลััารเรื่อที่้อพาหลานสาวลับไปยัรุเทพมหานร้วยัน
เพราะเธอไม่วรปล่อยหลานสาวไว้นเียวแน่นอน
พรุ่นี้้อเ็บอสัมภาระอีวัน่อนะเินทาลับไป
23:00
“ไม่…ไม่ พ่ออย่าทิ้น้อแพรวไป อย่าทิ้น้อแพรวไป ฮืออ…ฮึ”แพรวาที่นอนหลับไปไ้ัพัลับ้อน้ำาไหลอีรั้เพราะฝันถึพ่อที่พึ่เสียไป
มาริสาออมาาห้อน้ำไ้ยินเสียหลานสาว่อนะเห็นภาพที่หลานสาวว้าอะไร็ไม่รู้ลาอาาศ่อนะพูประโยเิมอีรั้“ไม่…ไม่ พ่ออย่าทิ้น้อแพรวไป
อย่าทิ้น้อแพรวไป ฮืออ…ฮึ”
มาริสาไม่รอ้ารีบเ้าไปสวมอหลานสาวทันที
่อนะเย่านร้อที่ร้อไห้อยู่อนนี้ให้ื่นึ้น
“น้อแพรว…น้อแพรว”มาริสาเย่าไปหลายที่อนแพรวาะ่อยๆปรือาพร้อมสวมอมาริสาแน่น
“ฮือออ…ฮึ น้าสา น้อแพรวิถึุพ่อ”แพรวาร้อไห้ัวโยน
สั่นไปทั้ัว
“ใเย็นๆนะะ…น้าสาอยู่นี่่ะ น้าสาอยู่นี่ ถึุพ่อะไม่อยู่แล้ว
แ่น้าสาะอยู่เียว้าน้อแพรวเสมอนะะ”มาริสาระับอหลานสาวแน่น
พร้อมับโยไปมาเพื่อปลอบอีน
“น้าสาสัานะะ..ฮึ…ว่าะไม่ทิ้น้อแพรว”แพรวามุมหน้าเ้าับอออีน
“่ะ…น้าสาสัาว่าะไม่ทิ้น้อแพรว”มาริสายัอปลอบหลานสาวที่เธอรัใร่มาั้แ่เ็
เธอเ้าใว่าารสูเสียมันเป็นยัไ แล้วเรื่อ็เิึ้นยัไม่าหายเลย้วย้ำ
เธอิถูแล้วที่ให้หลานสาวมานอนอยู่ที่นี่ับเธอ
เพราะถ้าปล่อยให้นอนนเียวไม่เป็นผลีแน่ๆ
ผ่านไปไม่ถึห้านาที….มาริสา้มลมอูหลานสาวที่อนนี้ลมหายใสม่ำเสมอเ้าสู้ห้วนิทราไปแล้ว
เพราะร่าายอ่อนเพลียมาๆเลยทำให้หลับไปโย่าย
มาริสาวาหลานสาวแล้วัที่ัทาให้อีนนอนสบายึ้น
่อนะห่มผ้าให้วามอบอุ่น พลาเอื้อมมือเรียวไปลูบผมุเส้นไหมออีนอย่าแผ่วเบา
พร้อมับมอูหลานสาวอยู่นาน ่อนะัสินใ้มลไปหอมศีรษะอผู้เป็นหลานพร้อมับยิ้มบาๆให้
“น้าสาสัา..ว่าะไม่ทิ้น้อแพรว่ะ…นีอน้า” มาริสาล้มัวลนอน่อนะระับอแพรวาแน่นอย่า้อารให้อีนรู้สึถึวามปลอภัยและอบอุ่น[ไม่้อห่วนะพี่แส สาะูแลลูพี่ให้เอ]มาริสาิถึบุลที่พึ่าไป่อนะเ้าสู้ห้วนิทราามหลานสาวไป
แฮ่ๆๆๆๆๆในที่สุ Chapter แร็มา เป็นไันบ้าะ
รู้สึเรื่อนีุ้น้าีรีโหึ้นมา นหน้าลัวอ่ะ555
อบไม่อบเม้นัน้วยนะะ เป็นำลัในารทำ่อไปอไรท์เนาะ ิมันเ้ามาเลย้า
แล้วพบัน
รัรีทุน่ะ
ความคิดเห็น