คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2 สารภาพรัก
(บทที่ 2 สารภาพรัก)
ห้องชมรมดนตรี...
“น่านะลูกตาล ช่วยฉันหน่อย>.<”ปาร์ค จองเบ หนุ่มเกาหลีผู้เงียบขรึมแต่แอบร่าเริงคุกเข่าขอร้องเพื่อนสาวแสนดี วรารินทร์ ศรีเพชรกุลวงศ์ หรือ ลูกตาล นั่นเอง
“จองเบ ความรักของนาย นายก็ต้องพึ่งตัวเองสิ จะมาให้เพื่อนช่วยพึ่งไม่ได้หรอกนะ”ลูกตาลตอบขำๆแล้วหันไปอ่านหนังสือข้างๆเขื่อนต่อ
“ซันชายด์>.<”จองเบหันไปขอร้องเพื่อนสนิทอีกคน พัทธีรา พิรุฬวรวงศ์ หรือ ซันชายด์
“แกไมต้องมาทำแอ๊บแบ๊ว ยังไงฉันก็ช่วยแกไม่ได้ย่ะ”ซันชายด์บอกปัดอย่างไร้เยื่อใย
“ไอ้พวกบ้า ช่วยฉันก็ไม่ได้”จองเบสบถ
“นั่นไง ยินดีมาพอดีเลย”โทโมะพูดพลางชี้ไปทางด้านสาวสวยคนหนึ่งที่เดินเข้ามาในห้องชมรม นั่นคือ อัญมนี ศิริวัฒนกุล หรือ ยินดี แฟนเก่าจอมโหดของโทโมะนั่นเอง
“ยัยหน้าสตาฟนั่นช่วยอะไรม่ได้หรอกน่า”จองเบบ่นเบาๆ
“ไอ้จองเบ!!! แกด่าฉันหน้าสตาฟเหรอวะ เดี๋ยวมีตาย ไปไกลๆไป!!!”ยินดีตะโกนแควะทำเอาจองเบสะดุ้ง
“พวกแก ฉันจะทำยังไงดี>.<”จองเบบ่น
“พึ่งเจอกันวันแรก แกคลั่งขนาดนี้เลยเหรอวะ?”ซันชายด์ถาม
“ก็เอออ่ะดิ น่ารักนะเว้ย”จองเบพูด
“เห๊อะ! ไร้สาระ”ยินดีพูดลอยๆ
“ฉันไม่ได้ใจแข็งเหมือนใครบางคน”จองเบแซว
“หุบปาก!!”ยินดีตะโกนแขวะอีกรอบ
“จองเบ นายก็ทำตีสนิทกับเขามากๆสิ และเย็นนี้เรจิก็จะไปซ้อมบาสด้วยนะ ยังไงเอรี่ก็ต้องไปแน่ๆ”ลูกตาลให้คำแนะนำ
“หา!!! เรจิไปซ้อมบาสวันนี้เหรอ”โทโมะที่กินน้ำอยู่พรวดออกมา
“นี่!!! หัดมีมารยาทซะบ้าง”ยินดีแควะ
“ใช่แล้วล่ะ ก็อาทิตย์หน้าเรจิก็จะแข่งกับพวกนายไม่ใช่เหรอ ยังไงวันนี้ก็ต้องไปแน่นอนล่ะ ว่าแต่นายน่ะ จะตกใจทำไมเหรอ”ลูกตาลถาม
“เปล่าซะหน่อย=///=”โทโมะตอบ
“หน้าแดง? แกชอบเรจิเหรอ?”ยินดีถาม
“เปล่าซะหน่อย”โทโมะแก้ตัว
“แกอย่ามาตอแหล๋”ยินดีพูด(รู้สึกว่าเจ๊แกเถื๊อนเถื่อน =[]= : ผู้แต่ง)
“อะไรวะยินดี”โทโมะงอนตุ๊บป่องออกไปนั่งอีกมุมห้องทันที
“ไง^^”จุง ยุนโฮ และ คิม ซองอุน หรือ เยซองเพื่อนต่างแก๊งค์คนสนิทของ G. Boy Pop เดินเข้ามา
“-///-”ลูกตาลเริ่มมีกริยาที่เอาหนังสือปิดหน้าทันทีเมื่อเห็นเยซองส่งยิ้มให้
“ไอ้ลูกตาล แกเป็นไรวะ?”ยุนโฮถาม
“หนาวT^T”ลูกตาลตอบ
“หนาวแล้วทำไมต้องเอาหนังสือปิดหน้าด้วย?”ซันชายด์ถามบ้าง
“ก็แหม ฉันไปก่อนนะ”ลูกตาลพูดพลางเก็บหนังสือเรียนเข้ากระเป๋าแล้วเดินออกไป
“อะไรของมันวะ?”เคนตะพึมพัมเบาๆ
ตกเย็น / สนามบาส...
“วอร์มร่างกายก่อนนะทุกคน^^”เรจิบอกกับเพื่อนๆในทีมของเธอพลางส่งยิ้มให้
ตึก ตึก ตึก...
เรจิวิ่งเดาะลูกบาสรอบสนามบาสอยู่ประมาณ 15 รอบก่อนที่จะชูตลูกเข้าแป้นไปหลายลูก
“เย้!!! สู้เขาน้าเรจิ”เอรี่ตะโกน
“เอาชัยชนะมาให้พวกเราให้ได้น้า”เอโกะตะโกนบ้าง
“อย่าท้อเด็ดขาดน้าเรจิ เพื่อชาติบ้านเมือง”นามิตะโกนบ้าง
“พวกบ้า”มินะพึมพัมเบาๆก่อนจะอ่านการ์ตูนต่อ
...ฉันแค่แข่งบาสนะ ไม่ได้ไปรบซะหน่อยT^T...
“อะแฮ่ม”เสียงไอกระแอมดังขึ้นทำให้เรจิและเพื่อนในทีมของเธอหยุดการกระทำนั่นคือเสียงของป๊อปนั่นเอง
“ไอ้หน้าปลาไหลอีกล๊ะ”เอโกะบ่นเบาๆ
“นี่ยัยเตี้ย เงียบไปเลย วันนี้ฉันไม่ได้มีธุระกับเธอ”ป๊อบอกปัด
“แล้วมีธุระอะไร?”นามิถาม
“เปล่าซะหน่อย”เขื่อนตอบ
“แล้วมาทำไมวะ? งี่เง่า”มินะสบถ
“=_=^”สีหน้าของเคนตะ
“เอาล่ะ อย่าพึ่งเปิดสงครามทะเลาะกันเลยนะ เอาเป็นว่าพวกนายมีธุระอะไรเหรอ^^”เรจิเดินมาสงบศึก
“ก็เปล่า แค่จะมาจัดการเรื่องให้ใครบางคน>///<”โทโมะตอบพลางเขินๆ
“=///=”เรจิทำหน้างงก่อนจะเริ่มหน้าแดง
“เอรี่...=///=”จองเบเอ่ยชื่อเบาๆ
“หืม?”
จองเบจ้องตาเอรี่ครู่หนึ่งแล้วคุกเข่าลงตรงหน้าทันที นั่นทำให้ผู้คนที่เดินไปมาแถวนั้นหยุดชะงักการกระทำและมองเป็นตาเดียว
“เอ่อ...ฉันชอบเธออ่ะ”จองเบพูดพลางส่งดอกกุหลาบสีแดงให้ (Oh ! กล้าบอกกันอย่างนี้เลยรึ? : มะนาว)
“อะฮึ่ม!”เอรี่เมินหน้าหนีแล้วไอกระแอมนิดหน่อย
“ฉันชอบเธอน่ะ>.<”จองเบพูดอีกครั้ง
“เหรอ?”เอรี่หันมาพูดแล้วเมินหน้าหนีไม่สนใจ
“เอรี่T^T เธอรู้สึกยังไงกับฉันบ้าง”จองเบทำแก้มป่องๆที่คิดว่าน่ารักที่สุดให้เอรี่
“...”เอรี่เมินหน้าหนีต่อไป
“ตอบหน่อยสิT^T ฉันชอบเธอน่ะ”จองเบพูย้ำอีกครั้ง
“ฉันรำคาญอ่ะ”เอรี่พูดจบก็เดินออกไปนั่งตรงสแตรน์สำหรับกองเชียร์
“=_=^”จองเบหรือสึกอายนิดหน่อยก่อนจะรีบเดินจ้ำอ้าวเข้าห้องน้ำไป
“ทำไมวิธีจีบสาวของมันโง่ขนาดนี้วะ”โทโมะสบถเบาๆก่อนจะเผลอหันไปสบตากับเรจิ
( ^_^) - - - (-///- )
“เอ่อ...ซ้อมต่อ^^”เรจิบอกกับเพื่อนๆในทีมที่ยังยืนอึ้งอยู่กับเหตุการณ์เมื่อกี้
ตกเย็น...( Na-Mi Take )
“กลับบ้านดีๆนะเอโกะ^^ บาย”ฉันกล่าวบอกลาเอโกะก่อนจะเดินแยกออกมาเพื่อไปรอรถ ฉันรู้สึกเหมือนกับว่ามีคนเดินตามหลังฉันมาตลอด...หลังจากที่ฉันแยกกับเอโกะ
“ใครน่ะ!”ฉันหันขวับไปทันที ฉันเห็นเพียงเงาคนที่แว้บไปแว้บมา
“ฉันถามว่าใคร!”
“...”แง้>_< ไม่ตอบ นี่พึ่งจะ 4 โมงเย็นเองนะT^T
“ไม่ตอบใช่มั้ย? ถ้าไม่ออกมาตอนนี้แล้วฉันเจอตัวฉันช็อตนะ!”ฉันหยิบเครื่องช็อตไฟฟ้าออกมาจากกระเป๋านักเรียนแล้วชูขึ้นกดปุ่มทำให้ได้ยินเสียงเปรี๊ยะๆของไฟฟ้าที่วิ่งผ่าน
“โอเคๆ ยอมแล้ว เธอนี่โหดเป็นบ้า”นั่นไง ออกมาแล้ว ฮ...เฮ้ย! เขื่อนนี่
“ตามฉันมาทำไม?”ฉันเปิดบทสนทนาทันทีก่อนที่ตานั่นจะพูดจาไม่เข้าหูแล้วฉันจะเอาไฟช็อต
“ก็ฉันเดินกลับบ้านของฉันนี่”โห ตอบได้ลื่นไหลมาก
“ไม่เชื่อ”
“อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลยน่า ฉันกลับบ้านนะ ไม่ได้ตามเธอ”ดูพูดสิ น่าช็อคมั้ยล่ะ-*-
“นายว่าฉันหลงตัวเองเหรอ! เดี๋ยวช็อคซะ!!”ฉันขู่ก่อนจะกดปุ่มอีกครั้ง
“หยุด เดี๋ยวก็โดนข้อหาฆ่าคนหล่อหรอก”นายน่ะหลงตัวเองยิ่งกว่าฉันซะอีก
“หน้าตาก็อุบาจ์ทยังจะมาทำหลงตัวเอง”ฉันแขวะ
“เห๊อะ อะไรของเธอ ฉันจะกลับบ้านเธอก็ไม่ให้ฉันไปเนี่ย”เขื่อนบ่น
“นายไม่ได้กลับบ้าน แต่นายตามฉันมา!”
“เธอจะกักตัวฉันอีกนานมั้ยเนี่ยT^T ฉันจะกลับบ้าน”เขื่อนทำหน้าขอร้อง
“อ้าวเขื่อน ยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ”เสียงใสๆของลูกตาลดังขึ้น
“สวัสดีลูกตาล”ฉันหันไปทัก
“สวัสดีจ๊ะ แล้วนี่มายืนทำอะไรกันเหรอ?”ลูกตาลถาม
“ก็ฉันจะกลับบ้านแต่แม่นี่ไม่ให้กลับแถมยังบอกว่าฉันเดินตามอีก”
“อ๋อเหรอ อื้ม นามิ ไม่ต้องห่วงนะ^^ นี่ทางกลับบ้านของเขื่อนจริงๆ ไม่ต้องกลัว เราเดินกลับบ้านพร้อมกับ 3 คนเนี่ยแหละ มีฉันตานี่ทำอะไรเธอไม่ได้หรอก”ลูกตาลตอบ โอเค ค่อยโล่งใจหน่อย
“ไง หน้าแตก”เขื่อนแขวะ
“อยากโดนช็อตหรือไง”ฉันขู่อีกครั้ง
ความคิดเห็น