ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Love Mix Sour & Sweet

    ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2 สารภาพรัก

    • อัปเดตล่าสุด 13 พ.ค. 51


    (บทที่ 2 สารภาพรัก)

     

    ห้องชมรมดนตรี...

              “น่านะลูกตาล ช่วยฉันหน่อย>.<”ปาร์ค จองเบ หนุ่มเกาหลีผู้เงียบขรึมแต่แอบร่าเริงคุกเข่าขอร้องเพื่อนสาวแสนดี วรารินทร์ ศรีเพชรกุลวงศ์ หรือ ลูกตาล นั่นเอง

              “จองเบ ความรักของนาย นายก็ต้องพึ่งตัวเองสิ จะมาให้เพื่อนช่วยพึ่งไม่ได้หรอกนะ”ลูกตาลตอบขำๆแล้วหันไปอ่านหนังสือข้างๆเขื่อนต่อ

              “ซันชายด์>.<”จองเบหันไปขอร้องเพื่อนสนิทอีกคน พัทธีรา พิรุฬวรวงศ์ หรือ ซันชายด์

              “แกไมต้องมาทำแอ๊บแบ๊ว ยังไงฉันก็ช่วยแกไม่ได้ย่ะ”ซันชายด์บอกปัดอย่างไร้เยื่อใย

              “ไอ้พวกบ้า ช่วยฉันก็ไม่ได้”จองเบสบถ

              “นั่นไง ยินดีมาพอดีเลย”โทโมะพูดพลางชี้ไปทางด้านสาวสวยคนหนึ่งที่เดินเข้ามาในห้องชมรม นั่นคือ อัญมนี ศิริวัฒนกุล หรือ ยินดี แฟนเก่าจอมโหดของโทโมะนั่นเอง

              “ยัยหน้าสตาฟนั่นช่วยอะไรม่ได้หรอกน่า”จองเบบ่นเบาๆ

              “ไอ้จองเบ!!! แกด่าฉันหน้าสตาฟเหรอวะ เดี๋ยวมีตาย ไปไกลๆไป!!!”ยินดีตะโกนแควะทำเอาจองเบสะดุ้ง

              “พวกแก ฉันจะทำยังไงดี>.<”จองเบบ่น

              “พึ่งเจอกันวันแรก แกคลั่งขนาดนี้เลยเหรอวะ?”ซันชายด์ถาม

              “ก็เอออ่ะดิ น่ารักนะเว้ย”จองเบพูด

              “เห๊อะ! ไร้สาระ”ยินดีพูดลอยๆ

              “ฉันไม่ได้ใจแข็งเหมือนใครบางคน”จองเบแซว

              “หุบปาก!!”ยินดีตะโกนแขวะอีกรอบ

              “จองเบ นายก็ทำตีสนิทกับเขามากๆสิ และเย็นนี้เรจิก็จะไปซ้อมบาสด้วยนะ ยังไงเอรี่ก็ต้องไปแน่ๆ”ลูกตาลให้คำแนะนำ

              “หา!!! เรจิไปซ้อมบาสวันนี้เหรอ”โทโมะที่กินน้ำอยู่พรวดออกมา

              “นี่!!! หัดมีมารยาทซะบ้าง”ยินดีแควะ

              “ใช่แล้วล่ะ ก็อาทิตย์หน้าเรจิก็จะแข่งกับพวกนายไม่ใช่เหรอ ยังไงวันนี้ก็ต้องไปแน่นอนล่ะ ว่าแต่นายน่ะ จะตกใจทำไมเหรอ”ลูกตาลถาม

              “เปล่าซะหน่อย=///=”โทโมะตอบ

              “หน้าแดง? แกชอบเรจิเหรอ?”ยินดีถาม

              “เปล่าซะหน่อย”โทโมะแก้ตัว

              “แกอย่ามาตอแหล๋”ยินดีพูด(รู้สึกว่าเจ๊แกเถื๊อนเถื่อน =[]= : ผู้แต่ง)

              “อะไรวะยินดี”โทโมะงอนตุ๊บป่องออกไปนั่งอีกมุมห้องทันที

              “ไง^^”จุง ยุนโฮ และ คิม ซองอุน หรือ เยซองเพื่อนต่างแก๊งค์คนสนิทของ G. Boy Pop เดินเข้ามา

              -///-”ลูกตาลเริ่มมีกริยาที่เอาหนังสือปิดหน้าทันทีเมื่อเห็นเยซองส่งยิ้มให้

              “ไอ้ลูกตาล แกเป็นไรวะ?”ยุนโฮถาม

              “หนาวT^T”ลูกตาลตอบ

              “หนาวแล้วทำไมต้องเอาหนังสือปิดหน้าด้วย?”ซันชายด์ถามบ้าง

              “ก็แหม ฉันไปก่อนนะ”ลูกตาลพูดพลางเก็บหนังสือเรียนเข้ากระเป๋าแล้วเดินออกไป

              “อะไรของมันวะ?”เคนตะพึมพัมเบาๆ

     

    ตกเย็น / สนามบาส...

              “วอร์มร่างกายก่อนนะทุกคน^^”เรจิบอกกับเพื่อนๆในทีมของเธอพลางส่งยิ้มให้

    ตึก ตึก ตึก...

              เรจิวิ่งเดาะลูกบาสรอบสนามบาสอยู่ประมาณ 15 รอบก่อนที่จะชูตลูกเข้าแป้นไปหลายลูก

              “เย้!!! สู้เขาน้าเรจิ”เอรี่ตะโกน

              “เอาชัยชนะมาให้พวกเราให้ได้น้า”เอโกะตะโกนบ้าง

              “อย่าท้อเด็ดขาดน้าเรจิ เพื่อชาติบ้านเมือง”นามิตะโกนบ้าง

              “พวกบ้า”มินะพึมพัมเบาๆก่อนจะอ่านการ์ตูนต่อ

    ...ฉันแค่แข่งบาสนะ ไม่ได้ไปรบซะหน่อยT^T...

              “อะแฮ่ม”เสียงไอกระแอมดังขึ้นทำให้เรจิและเพื่อนในทีมของเธอหยุดการกระทำนั่นคือเสียงของป๊อปนั่นเอง

              “ไอ้หน้าปลาไหลอีกล๊ะ”เอโกะบ่นเบาๆ

              “นี่ยัยเตี้ย เงียบไปเลย วันนี้ฉันไม่ได้มีธุระกับเธอ”ป๊อบอกปัด

              “แล้วมีธุระอะไร?”นามิถาม

              “เปล่าซะหน่อย”เขื่อนตอบ

              “แล้วมาทำไมวะ? งี่เง่า”มินะสบถ

              =_=^”สีหน้าของเคนตะ

              “เอาล่ะ อย่าพึ่งเปิดสงครามทะเลาะกันเลยนะ เอาเป็นว่าพวกนายมีธุระอะไรเหรอ^^”เรจิเดินมาสงบศึก

              “ก็เปล่า แค่จะมาจัดการเรื่องให้ใครบางคน>///<”โทโมะตอบพลางเขินๆ

              =///=”เรจิทำหน้างงก่อนจะเริ่มหน้าแดง

              “เอรี่...=///=”จองเบเอ่ยชื่อเบาๆ

              “หืม?”

              จองเบจ้องตาเอรี่ครู่หนึ่งแล้วคุกเข่าลงตรงหน้าทันที นั่นทำให้ผู้คนที่เดินไปมาแถวนั้นหยุดชะงักการกระทำและมองเป็นตาเดียว

              “เอ่อ...ฉันชอบเธออ่ะ”จองเบพูดพลางส่งดอกกุหลาบสีแดงให้ (Oh ! กล้าบอกกันอย่างนี้เลยรึ? : มะนาว)

              “อะฮึ่ม!”เอรี่เมินหน้าหนีแล้วไอกระแอมนิดหน่อย

              “ฉันชอบเธอน่ะ>.<”จองเบพูดอีกครั้ง

              “เหรอ?”เอรี่หันมาพูดแล้วเมินหน้าหนีไม่สนใจ

              “เอรี่T^T เธอรู้สึกยังไงกับฉันบ้าง”จองเบทำแก้มป่องๆที่คิดว่าน่ารักที่สุดให้เอรี่

              “...”เอรี่เมินหน้าหนีต่อไป

              “ตอบหน่อยสิT^T ฉันชอบเธอน่ะ”จองเบพูย้ำอีกครั้ง

              “ฉันรำคาญอ่ะ”เอรี่พูดจบก็เดินออกไปนั่งตรงสแตรน์สำหรับกองเชียร์

              =_=^”จองเบหรือสึกอายนิดหน่อยก่อนจะรีบเดินจ้ำอ้าวเข้าห้องน้ำไป

              “ทำไมวิธีจีบสาวของมันโง่ขนาดนี้วะ”โทโมะสบถเบาๆก่อนจะเผลอหันไปสบตากับเรจิ

             ( ^_^) - - - (-///- )

              “เอ่อ...ซ้อมต่อ^^”เรจิบอกกับเพื่อนๆในทีมที่ยังยืนอึ้งอยู่กับเหตุการณ์เมื่อกี้

     

    ตกเย็น...( Na-Mi Take )

              “กลับบ้านดีๆนะเอโกะ^^ บาย”ฉันกล่าวบอกลาเอโกะก่อนจะเดินแยกออกมาเพื่อไปรอรถ ฉันรู้สึกเหมือนกับว่ามีคนเดินตามหลังฉันมาตลอด...หลังจากที่ฉันแยกกับเอโกะ

              “ใครน่ะ!”ฉันหันขวับไปทันที ฉันเห็นเพียงเงาคนที่แว้บไปแว้บมา

              “ฉันถามว่าใคร!

              “...”แง้>_< ไม่ตอบ นี่พึ่งจะ 4 โมงเย็นเองนะT^T

              “ไม่ตอบใช่มั้ย? ถ้าไม่ออกมาตอนนี้แล้วฉันเจอตัวฉันช็อตนะ!”ฉันหยิบเครื่องช็อตไฟฟ้าออกมาจากกระเป๋านักเรียนแล้วชูขึ้นกดปุ่มทำให้ได้ยินเสียงเปรี๊ยะๆของไฟฟ้าที่วิ่งผ่าน

              “โอเคๆ ยอมแล้ว เธอนี่โหดเป็นบ้า”นั่นไง ออกมาแล้ว ฮ...เฮ้ย! เขื่อนนี่

              “ตามฉันมาทำไม?”ฉันเปิดบทสนทนาทันทีก่อนที่ตานั่นจะพูดจาไม่เข้าหูแล้วฉันจะเอาไฟช็อต

              “ก็ฉันเดินกลับบ้านของฉันนี่”โห ตอบได้ลื่นไหลมาก

              “ไม่เชื่อ”

              “อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลยน่า ฉันกลับบ้านนะ ไม่ได้ตามเธอ”ดูพูดสิ น่าช็อคมั้ยล่ะ-*-

              “นายว่าฉันหลงตัวเองเหรอ! เดี๋ยวช็อคซะ!!”ฉันขู่ก่อนจะกดปุ่มอีกครั้ง

              “หยุด เดี๋ยวก็โดนข้อหาฆ่าคนหล่อหรอก”นายน่ะหลงตัวเองยิ่งกว่าฉันซะอีก

              “หน้าตาก็อุบาจ์ทยังจะมาทำหลงตัวเอง”ฉันแขวะ

              “เห๊อะ อะไรของเธอ ฉันจะกลับบ้านเธอก็ไม่ให้ฉันไปเนี่ย”เขื่อนบ่น

              “นายไม่ได้กลับบ้าน แต่นายตามฉันมา!

              “เธอจะกักตัวฉันอีกนานมั้ยเนี่ยT^T ฉันจะกลับบ้าน”เขื่อนทำหน้าขอร้อง

              “อ้าวเขื่อน ยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ”เสียงใสๆของลูกตาลดังขึ้น

              “สวัสดีลูกตาล”ฉันหันไปทัก

              “สวัสดีจ๊ะ แล้วนี่มายืนทำอะไรกันเหรอ?”ลูกตาลถาม

              “ก็ฉันจะกลับบ้านแต่แม่นี่ไม่ให้กลับแถมยังบอกว่าฉันเดินตามอีก”

              “อ๋อเหรอ อื้ม นามิ ไม่ต้องห่วงนะ^^ นี่ทางกลับบ้านของเขื่อนจริงๆ ไม่ต้องกลัว เราเดินกลับบ้านพร้อมกับ 3 คนเนี่ยแหละ มีฉันตานี่ทำอะไรเธอไม่ได้หรอก”ลูกตาลตอบ โอเค ค่อยโล่งใจหน่อย

              “ไง หน้าแตก”เขื่อนแขวะ

              “อยากโดนช็อตหรือไง”ฉันขู่อีกครั้ง

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×