นายตัวร้ายกับยัยซื่อบื้อ

ลำดับตอนที่ #1 : ความซวยมาเยือนเรา ( บทนำ )

เฮลโหล ^๐^ !! ฉันชื่อ ซัน วริศรา อศวพงษ์พาณิชย์ นางเอกของเรื่อง >_< ที่แสนจะมึนแถมยังเวอร์จิ้นอีกต่างหาก -_-"  ฉันก็มีแฟนนะจะบอกให้ เขาชื่อวิน เขาน่ารักมากเลย ไม่เคยแต๊ะอั๋งฉันเลย ความรักฉันเป็นแบบเด็กๆหน่ะ แต่ฉันก็รักเขานี่ วันนี้วินไม่ว่าง เห็นว่าจะไปต่างจังหวัดหลายวันหน่อยฉันก็เลยต้องอยู่กับเพื่อน

เช้านี้เป็นเช้าที่สดใส ^o^! ทำไมนะหรอ ก็มันเป็นวันปิดเทอมวันแรกของม.4เทอม1ของฉันนะสิ *_* ต้องหาอะไรทำซะหน่อย โทรไปหายัยเบลล์ดีก่า

" เหวย เบลล์หรอ ^_^ "

" แล้วโทรมาหาใครยะ" ใครกันหว่าถ้าไม่ใช่เพื่อนจอมกวน

" ก็ยัยเบลล์ไง"

" โทรมาหาใครก็คนนั้นแหละ" เนี่ยเห็นไหมมันกวนไหมล่ะ

" แล้วมีอะไร TOT "  เบลล์ถามฉัน

" วันนี้ว่างป่าว O_O? ไปเที่ยวกันไหม "       ฉันนึกในใจ ว่างนะ ว่างนะ

" เสียใจ ฉันไม่ว่าง ฉันจะไปเที่ยวกับอาร์ทหวานใจฉันต่างหาก ^-^** "

 เชอะ!!!!!!!แฟนฉันอยู่มั่งให้มันรู้ไป

" อืม ไม่เป็นไร -_-" ไว้เจอกันวันหลังนะ บาย " 

" สงสัย -_-* ฉันคงต้องไปคนเดียวแหงๆเลย [ จะมีใครไปกับเธอยะ ] ไม่มีใครว่างเลยอ่ะ"

ฉันพึมพำกับตัวเอง เอาว่ะTOT ไปแบบนี้แหละ หญิงเหล็กดีกว่าอยู่บ้านเฉยๆ  แต่ว่าจะไปไหนดีหล่ะ นึกมะออกเลย -_-" งั้นไปแถวๆนี้แหละ

และแล้วก็มาเจอที่ห้างเดอะมองมันอยู่ใกล้ๆนี่แหละ เผอิญบ้านฉันอยู่ใกล้ห้างแต่ไกลโรงเรียนเป็นบ้าเลยวันนี้ต้องเดินคนเดียวตามลำพัง จะมีใครลักพาตัวฉันไหมเนี่ย  ไม่เอานะฉันกลัว -_-""  ไม่เป็นไร สู้โว้ยยยยยยยยยยยยยย

อ้อ ^0^ วันนี้หนังเรื่องเพื่อนรักฉายวันแรกนี่ ฉันต้องไปดูให้ได้เลยอันดับแรกต้องไปซื้อตั๋วก่อนเดี๋ยวอดดูซะก่อน

" พี่..."

ยังไม่ทันพูดจบก็มีอีตาบ้าที่ไหนก็ไม่รู้เข้ามาแทรกหน้าตาเฉยเอ้ย -_-! หน้าฉันสิ

            " พี่ครับ เพื่อนรัก 2 ที่นั่งครับ TOT "

            " นี่..นาย " ฉันเรียกอีตาบ้า " ทำไมไม่ไปต่อแถวยะ -_- !!มาแทรกฉันทำไมเนี่ย ฉันยืนจนขาจะแข็งแล้วนะ " ฉันบ่นอีตาบ้านั่น แต่ที่จริงก็เพิ่งเดินมาเมื่อกี้เอง -_-

            " เธออยากเหม่อเองช่วยไม่ได้ "

            ฉันอยากจะฆ่านายนี่จัง *_*!! แซงฉันแล้วพูกับฉันอย่างนี้หรอ ถึงคิวฉันแล้ว ฝากไว้ก่อนเถอะ

            " พี่ค่ะ เพื่อนรัก 1ที่นั่งค่ะ ^_^ "

            " ขอโทษนะค่ะน้องตอนนี้บัตรหมดแล้วค่ะทุกที่นั่งเลยค่ะ "

            " ไม่มีเหลือแล้วหรอค่ะ "

            "มีแต่รอบ 3 ทุ่ม เอาไหมค่ะ "

            " ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณค่ะ ^_^ "

 กริ๊ดดดดดดดดดดดนายนั่นทำฉันอดดูหนังเลย -_- ถ้าเจอนายเมื่อไหร่ให้มันตายกันไปข้างนึงเลย โทษฐานที่ทำให้คนสวยอดดูหนัง  ว่าแล้วพูดยังไม่ทันขาดคำก็โผล่มาซะแล้ว สงสัยมากับแฟนว่าแต่แฟนนายนั่นไปไหนกัน OoO? ไม่อยู่ก็ดีจะได้ว่ากันถนัดหน่อย ^o^

            " นี่นาย" หันมาสิยะ

            นายนั่นหันมาแล้ว

            " เพราะนายแท้ๆเลย ฉันถึงอดดูเพื่อนรัก -_-+ ฉันตั้งใจจะมาดูแต่นาย นายทำฉันอดดูเลยรู้ไหม นายต้องรับผิดชอบ -_-!!!"

             " หรอ แล้วไง "

            นายตอบฉันแค่นี้เองหรอ Oo๐! อีตาบ้าฉัน ฉันจะฆ่านายแน่ กรอดดดดด !!

            ม่าย รุ ทามมาย เวลา เทอ ปาย ม่าย มี เรี่ยว แรง

            อ้าว OoO? เสียงโทรศัพท์ฉันนี่ รอดตัวไปนะ ไม่งั้นเจอดีแน่ +=+

            " ฝากไว้ก่อนเหอะ" ฉันพูดใส่นายนั่น " อย่าให้ฉันเจอนายอีกละกันไม่งั้นศพไม่สวยแน่"

            "ฝากไว้อย่าลืมมาเอาคืนนะยัยหน้ามึน" หนอยยังมีหน้ามาบอกว่าฉันหน้ามึนหรอ

            " ไม่ต้องห่วงหรอก -_- ฉันเอาคืนแน่ " พูดจบฉันก็สบัดหน้าหนีนายนั่นทันที

            ให้ตายสิ OoO!! เพื่อนก็ไม่ว่างแฟนก็ไม่อยู่แถมยังไม่ได้ดูหนังอีก -_-!! วันนี้ทำไมฉันถึงซวยอย่างนี้ เออลืมโทรศัพท์เลย -_-! ใครโทรมากันนะอ้อ TToTTยัยเบลล์นั่นเอง

            " ว่าไงเบลล์ มีไรหรอ Ooo!! "

            " เออ..ซัน พี่ฉันอยากคุยกับเธอหน่ะ ^_^ มาบ้านฉันหน่อยนะ เร็วๆด้วย บาย"

            " เดี๋ยว.." อะไรกันนังนี่ +_+ นึกจะโทรก็โทร นึกจะวางก็วาง แต่.. ยัยเบลล์ว่าไงนะ พี่เบสพี่ชายของเธอจะคุยกับฉันหรอ ^_^โอ้ววว ฉันฝันหรือเปล่านี่ OoO!!! ไม่นะ  รีบไปดีกว่าเดี๋ยวพี่เบสจะรอนาน

            จะว่าไปพี่เบสเค้าคิดอะไรของเค้ากันนะ ^_^ ?ถึงอยากจะคุยกับเรา   ตาซ้ายกระตุกซะด้วย คงเป็นเรื่องดีๆนะ^_^ วันนี้ฉันซวยมากเลยที่เจออีตาบ้านั่น อ้อ..ถึงแล้วบ้านยัยเบลล์ +_+ รีบลงไปดีก่า

            " อ้าว >_< ยัยซัน มาไวยังกับปรอดเชียว"

            " ก็เธอบอกให้ฉันรีบมานิ >_< ฉันก็เลยกินปรอทมาทั้งแท่งเลย "

            " ตลกแล้วเธอ เข้ามาก่อนสิ พี่เบสอยากคุยกับเธอหน่ะ "

            โอ้วววว พระเจ้า!!! พี่เบสนั่งอยู่ที่โซฟาในบ้านนิ พี่เบสหล่อมากๆเลย หล่อจนใจฉันจะละลายอยู่แล้ว ^0^

            " มาเร็วจังนะ น้องซัน "

            " พี่เบสเดี๋ยวเบลล์ขอตัวก่อนนะค่ะ ตามสบายนะ "  เบลล์พูดกับพี่เบสแล้วทิ้งฉันไว้อยู่กับพี่เบส

จะไปไหนนะยัยเบลล์ อย่าเพิ่งไปสิ อยู่เป็นเพื่อนฉันก่อน Ooo !! พี่เบสอย่ามองฉันหน้าอย่างนี้สิ -_-" ฉันกลัวนะ

" คือว่าเพื่อนพี่ชื่อเรนเพิ่งกลับจากอเมริกาเมื่อ 2 วันก่อนTOT "

แล้วพี่มาบอกฉันทำไมกัน  -_-?

 " พี่อยากจะให้น้องซันช่วยพี่หน่อยอ่ะได้ไหมครับ " เสียงพี่เบสนุ่มนวลมาก

 โบว์คนนี้ยินดีช่วยทุกอย่างค่ะพี่เบสสุดหล่อ

" ได้ค่ะเรื่องอะไรหรอค่ะ^_^"

            " ที่พี่บอกเพื่อนพี่มาหน่ะ ^_^ อยากจะให้โบว์ช่วยเป็นไกด์กับไอ้เรนมันหน่อยหน่ะ  ไปอยู่อเมริกาซะนาน เลยไม่คุ้น พี่เห็นเธอรู้จักที่นี่ดีก็เลยอยากให้ช่วยพี่หน่อย รบกวนหน่อยนะ "

" ได้เลยค่ะ ซันคนนี้จะช่วยพี่เต็มที่ค่ะ ^_^ " ที่เรียกมาคือเรื่องนี้เองหรอ " แต่ว่าเพื่อนของพี่อยู่ไหนหรอค่ะ >o<?"

" เดี๋ยวก็คงมา  เห็นว่าจะไปดูหนังกับยัยรินทร์น้องมันหน่ะ ไม่ต้องกลัวหรอกนะ ^_^ เค้าพูดไทยได้ชัดแจ๋วเลย"

ดีค่ะพี่เบสฉันก็ไม่ถนัดภาษาอังกฤษอยู่แล้วด้วย ^_^

" รออยู่ที่นี่ก่อนนะเดี๋ยวก็คงจะมาหน่ะ  พี่ขอไปทำงานก่อนนะ"

" ค่ะ ^_^ " พูดจบพี่เบสก็เดินเข้าไปที่ห้องทำงาน

ใครกันนะเพื่อนพี่เบส -_- ?คงหน้าตาสู้พี่เบสไม่ได้แหงเลย >_<  ถึงยังไงก็ต้องรอดูต่อไปละกันว่าจะเป็นยังไง

            " สาธุ!!! ขออย่าให้ฉันเจอเรื่องบ้าๆอีกนะ "

             ฉันพนมมือขึ้นเผื่อว่าจะเจอเรื่องดีๆกับเขามั่งว่าแต่ฉันได้ยินเสียงอะไรนะ..Ooo?ว่าแล้วก็ขอหันไปดูซะหน่อยนะ

             บรึ้นนนนนนนนนน  เอียดดดดดดดดดดดด

เอ๊ะ.. -_-!! นั่นรถใครกันนะ ว้าววววววววว ^O^ BMW series 3 ซะด้วยของใครกันนะ @_@ ดูท่าทางรวยแหงๆเลย สงสัยคงเป็นเพื่อนพี่เบสแหงๆเลย>_< ออกไปต้อนรับดีกว่าเดี๋ยวจะเสียหน้า ^o^

" สวัสดีค่ะ เชิญค่ะ " ฉันออกมาต้อนรับ

แต่ว่าคนนี้เขาเป็นใครกันนะ>=<? ฉันว่าฉันคุ้นๆนะเหมือนเจอที่ไหนมาก่อนเลย อืมมมมม OoO ฉันนึกไม่ออก ช่างมันเถอะ^0^ ว่าแต่เขาเท่ห์มากๆเลย สวมแว่นดำด้วย ฉันได้แต่อึ้ง อึ้ง แล้วก็อึ้งOoO!! ในความหล่อของเขาโดยที่ไม่ได้สังเกตเลยว่าเขาพูดอะไรกับฉันTTOOT แถมฉันยังก้มหน้าก้มตาอีก!! ก็เลยไม่รู้เรื่องเข้าไปใหญ่

" นี่ …เธอไอ้เบสมันอยู่ไหม @+@" ชายแว่นดำก้มหน้าลงมาถามฉันOo! เขาสูงมากๆเลย เหมือนเสาไฟฟ้ากับหลักกิโลยังไงยังงั้นเลย-_-! ตัวฉันก็ยิ่งหดเข้าไปใหญ่

"นี่เธอไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรอ -_-+"

" ค่ะๆ ได้ยินค่ะ แต่ว่า +=+?"

" แต่ว่าอะไร "

ชายแว่นดำก้มหน้าเข้าใกล้หน้าฉันมากขึ้นแล้ว -_-!!ทามงายดีอ่ะ ฉันตัวสั่นไปหมดแล้วนะ พ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยโบว์ด้วย

" คือว่า..เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรค่ะ^_^ " ทั้งตัวทั้งเสียงฉันสั่นไปหมดแล้ว

" ฉันถามว่าไอ้เบสมันอยู่ไหมOoO? แล้วทำไมต้องเธอสั่นด้วยฮะ  "

จะไม่ให้สั่นได้ยังไงเล่า ทั้งหล่อ เท่ห์ แถมยังเข้าใกล้ฉันอีก TTooTT

เขาถอดแว่นออกมาแล้ว Yyoo!! ทันใดนั้นเองฉันก็เห็นอะไรบางอย่างแล้วตะโกนขึ้นสุดเสียงใส่หน้าตาบ้านี่ >>>>>>>>>>>

" นี่..<<" ฉันชี้หน้าเขา "นายมันอีตาบ้าที่แซงคิวฉันนี่  ทำไมฉันถึงซวยอย่างนี้นะ ว่าแล้วตามันกระตุกทั้งวัน >=<"

" แค่นี้ก็จำฉันไม่ได้ Haa! แม่สาวน้อยหน้ามึน ยืนอยู่ตั้งนานเพิ่งจะรู้เหรอ "

" ไอ้บ้า ไอ้ทุเรศ นายรู้มาตลอดเลยใช่ไหม นายนี่มันเจ้าเล่ห์มากเลยนะ"  นายนั่นยักคิ้วให้ฉัน สายตาเจ้าเล่ห์ชมัดเลย

ฉันยังไม่ทันพูดจบพี่เบสก็เดินลงมาจากฉันบน รอดตายไป!!!!!!!

" เอะอะอะไรกันซัน  อ้าวไอ้เรนมาตั้งแต่เมื่อไหร่ +_+ ทำไมไม่โทรบอกฉัน"

อย่าบอกนะว่าอีตาบ้านี้ก็คือ>>>>เพื่อนพี่เบสที่ชื่อเรน  ตายหล่ะOoo!!!!ฉันซวยอีกแหงๆเลย -_-""

" ยัยนี่น้องแกหรอวะ >_<" อีตานั่นถามพี่เบสพลางชี้มาที่ฉันTTOT

" เปล่า  เพื่อนน้องฉันเองที่จะมาเป็นไกด์ให้แก^O^" เบสตบใหล่เรนเบาๆ  "  เป็นไงน่ารักมะ +_+ " 

" แต่งตัวใช้ได้นิ  ขาว อวบ น่ารักดีแต่เสียดายมึนไปหน่อย -_-! "

หนอยยยอีตาบ้าทำมาเป็นว่าฉันหรอ {…}

" นายรู้จักซันหรอ "

" เปล่าหรอก "

" ยังไงก็สามัคคีกันไว้นะ"

พี่เบสจับมือฉันมาวางไว้บนมืออีตาบ้านั่น นายนั่นทำมองฉันยังกับโรคจิตมองสาวสวยยังงั้นเลย ฉันต้องหาทางแก้แค้นนายให้ได้เลยคอยดูเหอะ

    พี่เบสพาฉัน เบลล์ อีตาบ้า แล้วก็ยัยรินทร์น้องสาวอีตาบ้านั่นซึ่งเป็นรุ่นน้องที่โรงเรียนฉันเองแหละ แถมสนิทกันกับฉันอีก แต่ทำไมรินทร์ไม่บอกฉันว่ามีพี่ชายนะช่างมันเถอะรู้แต่ว่าตอนนี้เรากำลังจะไปเที่ยวกัน Yahhhhhh

รถกำลังมุ่งหน้าไปที่หัวหินเรากำลังจะไปทะเลหรือนี่ ยิ้ววว ฉันไม่ได้ไปทะเลนานแล้วนะ แต่ทำไมต้องมากับอีตาบ้านี่ด้วยฉลองให้นายนี่ทำไมก็ไม่รุ

ในที่สุดก็ถึงซะทีหลังจากที่นั่งเมื่อยก้นมาตั้ง4ชั่วโมง ทุกคนหลับหมดยกเว้นฉันกับพี่เบส ฉันมองไปดูนายเรนนั่น นายเรนนี่ตอนหลับดีนะแต่ขออย่าให้ตื่นเลย นายเรนขยับตัวมาทางฉัน เผอิญว่าฉันนั่งใกล้อีตบ้านี่

ว้ายยยยย นายจะทำอะไรฉัน พี่เบสช่วยด้วย

นายนี่คว้าฉันไปกอดโดยที่ฉันยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลย พี่เบสทำไมไม่ช่วยฉันได้แต่ยิ้มอยู่นั่นแหละ เอ๊ะนายนั่นบ่นอะไรกันสงสัยละเมอตดแหงๆ

" รัน เธอจะไปไหน เธอจะหนีฉันไปไหน อย่าไปนะรัน " นายนั่นละเมอแถมกอดฉันซะแน่นเลยฉันพยายามดิ้นนายนี่ก็ยิ่งกอดฉันใหญ่เลย ฉันก็เลยต้องให้นายนั่นกอดจนกว่าจะตื่นนั่นแหละ

นายนั่นขยับตัวแล้ว  ^_^ สงสัยจะตื่น

"  นี่นายมากอดฉันทำไม " ฉันพูดใส่นายเรน แต่นายพิเรนนี่สิพลักฉันล่วงเลย

" ใครกอดเธอ บ้ารึเปล่า "

เฮ้อ..ฉันผิดเองแหละต่อไปจะไม่เข้าใกล้นายอีกแล้ว

ที่พักฉันนะหรูหรามาก ติดทะเลด้วย แต่ว่าคนที่นี่ทำไมพูดกับนายเรนแปลกๆนะ ช่างเถอะนายนี่เกี่ยวอะไรกับฉันด้วย ไปเก็บของดีกว่าจะได้ไปลงเล่นน้ำทะเล

ห้องฉันมีผู้หญิงทั้งหมด ฉันก็เลยชวนเบลล์กับรินทร์ไปเล่นน้ำทะเล

" เบลล์ รินทร์ ไปเล่นน้ำกันเถอะ " ฉันพูดกับยัยสองคน

" ทำยังกับไม่เคยมายังงั้นแหละ " ยัยเบลล์พูดกับฉัน

" งั้นเรามาเก็บของก่อนดีกว่าไหมค่ะ พี่เบลล์ พี่ซัน " รินทร์พูดขึ้นมาพลางคนกระเป๋าออกจากรถ

" อืม…"  เสียงฉันกับเบลล์

พวกเราขนกระเป๋ามาที่ห้องพักกัน ห้องของเราเป็นห้องที่หรูที่สุดและแพงที่สุดด้วย ใครจะจ่ายกันละเนี่ย ฉันมีอยู่ไม่เท่าไหร่เองนะ

ฉันลงเล่นน้ำอย่างสนุกสนานแต่ดูเหมือนขาฉันจะเป็นตะคริวนะ คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง เล่นต่อไปดีกว่าเดี๋ยวคนอื่นเค้าเป็นห่วง

ฉันรู้สึกเหมือนว่าขาฉันขยับไม่ได้ นี่ฉันก็กำลังจะจมน้ำแล้ว ใครก้ได้ช่วยฉันด้วย ฉันไม่มีแรงแม้แต่จะพูดเลยหรอเนี่ย ฉันก็จมลงไปในน้ำ

เบลล์กับรินทร์รีบขึ้นจากน้ำไปหาเรนกับเบสทันที

" พี่เรนแย่แล้ว พี่ซันจมน้ำ เร็วช่วยพี่โบว์ด้วย " รินทร์เขย่าแขนเรน

" อยู่ตรงไหนเร็วๆรีบพาไปก่อนที่ยัยนั่นจะตายซะก่อน เร็ว "

ทุกคนรีบวิ่งไปที่ทะเล ต่างก็เรียกหาดซันอย่างกังวล เรนกับเบสช่วยกันดำน้ำหาซัน ในที่สุดเรนก็อุ้มซันขึ้นมาจากน้ำแล้วรีบเอาขึ้นฝั่งทันที

เรนประคองซันมาที่ชายหาดแล้วเรนก็ผายปอดให้ซัน โดยวิธี mouth to mouth

" แอก แอก "

" เฮ้ย ฟื้นแล้ว " เบสตะโกนด้วยความดีใจ

" นึกว่าจะตายซะแล้ว " นายเรนพูดแล้วทำเหมือนไม่รู้ไม่ชี้

" ขอบคุณนะทุกคน แล้วใครช่วยฉันกันอ่ะ"

รินทร์ชี้ไปที่เรน แต่ว่าเค้าช่วยฉันยังไงกันอ่ะหรือว่าาา

" นายทำอะไรกับฉัน " ฉันมองหน้านายเรน

" อยากให้ฉันอีกไหมล่ะ "

พูดจบนายนี่ก็ยื่นหน้ามาใกล้ฉัน พอจะรู้แล้วหล่ะว่าอะไรฉันต้องวิ่งไปให้ไกลที่สุดเลย นายบังอาจมาจูบฉัน อี๋

ฉันวิ่งมาเกือบถึงห้องพักฉันก็วูบลงเสียก่อน จากนั้นฉันก็ไม่รู้เรื่องอีกเลย รู้อีกทีก็มีนายเรนนี่นั่งอยู่ข้างๆฉัน นี่มันกี่โมงแล้วนี่ หาฉันสลบตั้ง 5 ชั่วโมงเชียวหรอเนี่ย  แล้วคนอื่นไปไหนกันหมดอ่ะ อย่าทิ้งฉันไว้กับนายนี่นะ

ฉันพยายามลุกขึ้นแต่ก็ไม่มีเรี่ยวแรงอะไรเลย ง่าาาา ทำไมสวรรค์ถึงแกล้งฉันอย่างนี้อ่ะ

" นี่ เธอไม่สบาย ควรอยู่เฉยๆแล้วนอนพักผ่อนซะ" แล้วนายนี่ก็พลักฉันลงไปนอน

" นี่ ฉันเจ็บนะ เบาๆไม่เป็นหรือไง อีตาบ้า "

" ฉันอุตสาห์ช่วยเธอแต่เธอดันมาว่าฉันอย่างนี้ รู้งี้ปล่อยให้เป็นผีเฝ้าทะเลซะดีกว่าอีก ไม่สำนึกบุญคุณเลย

" ขอบคุณยะ "

" พูดดีๆหน่อยสิ เธอทำให้ฉันมีอารมณ์นะ "

" ว้ายยยไอ้บ้า นายจะทำอะไรฉัน "

" ฉันไม่ข่มขืนเธอหรอก แต่ฉันจะอุ้มเธอไปทิ้งทะเลอีกนะสิ "

อะไรกันโหดชมัดเลย ให้ฉันหายก่อนเถอะ นายไม่รอดแน่

" อ้าว แล้วคนอื่นๆไปไหนกันหมด " ฉันถามนายเรนเพราะว่าฉันไม่เห็นมีใครอยู่เลยสักคน ยกเว้นอีตาบ้านี่

" ก็ไปในเมืองกันไปหาแม่ของเบสมันหน่ะ กลับพรุ่งนี้เช้าเพราะว่าถ้ากลับดึกมันอันตรายมาก รถมันเยอะ ฉันก็เลยบอกให้กลับพรุ่งนี้ "

" แล้วยัยรินทร์หล่ะ ไปไหน "

" กลับกรุงเทพกับแม่ฉันแล้ว มีไรหรอ "

" ทำไมทุกคนทิ้งฉันไว้กับนายอย่างนี้ด้วย ฉันจะโดนอุ้มฆ่าหรือเปล่าเนี่ย "

เขาก้มหน้ามากระซิบข้างหูฉัน ทำฉันขนลุกไปหมดทั้งตัวเลย

" ไม่ดีเหรอ เราจะได้รู้จักกันมากขึ้นไง ในฐานะลูกทัวร์กับไกด์  "

 " ใครอยากรู้จักกับนายไม่ทราบ ถ้าพี่เบสไม่ขอร้องให้ฉันช่วยฉันก็ไม่ทำหรอก จะได้ไม่ต้องมาเจอกับนาย ฉันอยู่กับวินยังปลอดภัยกว่าที่ฉันต้องอยู่กับนายอีก เชอะ "

            " มีแต่คนอยากจะอยู่ใกล้ฉัน มีแต่เธอเท่านั้นแหละที่อยากจะหนีฉัน ฉันชักสนุกซะแล้วหล่ะ ในเมื่อเธอทำอะไรฉันไม่ได้อยู่แล้วนิ "

            " นายอย่าเข้ามานะ ฉันมีพระนะ หลวงพ่อโกยด้วย "

            " นี่เธอ ฉันไม่ใช่ผีนะ "

" ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแหละ ฉันว่านายน่ากลัวกว่าผีอีก "

นายนี่เข้าใกล้ฉันอีกแล้ว จะทำอะไรหน่ะ อย่านะ ฉันหลับตาปี๋เพื่อไม่ให้เห็นอะไรข้างหน้าที่น่ากลัวกว่าผีอีก

ฉันลืมตาขึ้นมา นายเรนก็หายไปแล้ว เฮ้อ โชคดีที่นายนี่ไม่ทำอะไรฉัน ฉันจับตามเนื้อตามตัว เอ๊ะ ใครกันเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉันกันอย่าบอกนะว่าคืออีตาบ้านั่น ต้ายยย ความสาวของฉัน นายนี่เห็นหมดเลย แงแง ฉันจะฆ่านาย

เรนเดินเปิดประตูเข้ามา พร้อมถืออาหารมาด้วย

" นี่นายใครเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉัน " สีหน้าฉันเริ่มเครียด

" ฉันมั้ง " แล้วนายนี่ก็เอาอาหารวางไว้ที่เตียง

" กินซะจะได้มีแรงสู้กับฉัน "

" ไม่ นายก็เห็นของฉันหมดเลยนะสิ ฉันยังไม่เคยให้ใครเห็นเลยนะ นายมันบ้านายมัยฉวยโอกาศ "

" หุ่นดีออก ฉันชอบ "

" อีตาบ้า "

ฉันไม่กินอะไรเลยเอาแต่ร้องไห้อย่างเดียว ก็นายนี่เห็นสัดส่วนฉันหมดเลยอ่ะ

" เธอ หยุดร้องไห้ได้แล้ว ฉันล้อเล่น "

ฉันเงียบไปสักพักนึงแล้วมองหน้านายเรน

" แล้วใครเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉัน "

" ก็แม่บ้านไง ไม่เห็นแปลก ทำเป็นร้องไห้เหมือนคนถูกข่มขืนไปได้ "

" ก็ฉันคิดว่าเป็นนายนิ "

" เอ้ากินซะเดี๋ยวป้อน "

นายเรนยกข้าวต้มมาแล้วป้อนให้ฉัน

" กินเองได้ยะ ขอบใจ "

" มีอะไรก็เรียกฉันละกัน ฉันไปล่ะ "

" เดี๋ยว "

" มีอะไรอีก " เรนหันกลับมา

"  อยุ่เป็นเพื่อนฉันหน่อยฉันกลัว "

" งั้นฉันมีอะไรแลกเปลี่ยน  "

" เธอต้องตามใจฉันทุกอย่าง ฉันถึงจะอยู่เป็นเพื่อนเธอ "

" ไม่เอาหรอก นายจะไปไหนก็ไป "

" โชคดีนะสาวน้อย " แล้วเรนก็ออกไปข้างนอก ทิ้งฉันอยุ่คนเดียว

นายนี่หายไปไหนกันนะ ฉันกลัวนะ กลับมาเถอะฉันยอมแล้ว

เอี๊ยดดดดดดดดดดดดด