ตอนที่ 3 : คนแปลกหน้า
“ผมไม่อยากไป!!”
พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจและสีหน้าที่บึ้งตึง ยองแจกำลังรู้สึกรำคาญและเริ่มอารมณ์ไม่ดีขึ้นมาจริงๆที่ต้องพูดประโยคเดิมซ้ำไปซ้ำมาหลายๆรอบ
“ยองแจอ่า…ไปนะครับเพื่อนพี่อยากรู้จักยองแจจริงๆนะ”
แต่ดูเหมือนแฟนใหม่ของเขาอย่าง ฮง จงฮยอน จะฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเพราะชายคนนี้ก็ยังพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะพาเขาออกไปเที่ยวกลางคืนด้วยให้ได้
“ผมบอกพี่ไปตั้งกี่รอบแล้วจงฮยอน ว่าผมไม่ชอบเที่ยวกลางคืน”
“จะให้พี่ทิ้งยองแจไว้ที่ห้องคนเดียวหรือไง พี่เป็นห่วง”
“ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะครับ ผมดูแลตัวเองได้”
หน้าหวานส่อแววขุ่นเคืองมากกว่าเก่าที่คนรักมักจะชอบมองว่าเขาเป็นเด็กอยู่เสมอ จงฮยอนเป็นคนเข้าใจยากนั่นก็ถือว่าเป็นเสน่ห์ของอีกฝ่ายที่ทำให้ยองแจหลงใหลแต่บางทีมันก็ดูจะมากเกินไป
“พี่ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นเลยนะ”
ร่างสูงที่เห็นสีหน้าไม่พอใจของคนรักรีบเอื้อมคว้าร่างนุ่มนิ่มมากอดไว้แนบอก จงฮยอนแค่อยากจะพาคนๆนี้ไปด้วยเท่านั้นเพราะตั้งแต่ที่เริ่มคบกันมายองแจก็ไม่เคยออกไปเที่ยวที่ไหนด้วยกันเลยสักครั้ง
“ที่พี่อยากให้ยองแจไปกับพี่เพราะพี่ต้องการให้ทุกคนรู้ว่าเราคบกันแล้ว ยองแจเป็นคนรักของพี่”
“ตอนนี้ทุกคนก็รู้กันแล้วนี่ครับ”
“แต่เรายังไม่เคยไปเที่ยวด้วยกันเลยสักครั้งนะ ไปเถอะนะครับ”
“…”
ไม่ได้ตอบกลับไปแต่อย่างใดด้วยเพราะเบื่อที่จะเถียงกับจงฮยอนเต็มทีและถึงแม้เขาจะยกเหตุผลอื่นๆมาอธิบายอีกฝ่ายก็ต้องหาอะไรมาหักล้างได้อยู่ดี ยองแจถอนหายใจหนักๆออกมาก่อนจะเบือนหน้ากลับไปหาร่างที่กอดเขาอยู่ด้านหลังแบบไม่ค่อยเต็มใจนัก
“ก็ได้ ผมจะไปแต่แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้น”
พูดด้วยน้ำเสียงค่อนข้างห้วนแล้วผละออกมาจากอ้อมกอดทันทีแม้กระทั่งคนที่กอดอยู่ยังไม่ทันตั้งตัว ไม่ได้สนใจว่าอีกคนจะรู้สึกแย่กับนิสัยของตัวเองหรือเปล่าเพราะเขาไม่ได้เต็มใจที่จะไป
“รีบไปเตรียมตัวได้แล้วล่ะครับแล้วผมจะตามไปทีหลัง”
จงฮยอนได้แต่อมยิ้มกลับไปเท่านั้น ร่างสูงเดินเลี่ยงแฟนเด็กขี้โมโหของตัวเองไปอีกทางเพื่ออาบน้ำกว่าที่จะเกลี้ยกล่อมให้คนที่ไม่ชอบเที่ยวอย่างยองแจไปด้วยได้เขาก็ต้องรองรับอารมณ์ของอีกฝ่ายไม่ใช่น้อยเลยแต่แปลกที่เขาเองก็ไม่แม้แต่จะรู้สึกโกรธเวลาที่ยองแจเหวี่ยงใส่สักนิด
เพราะทุกการกระทำของยองแจมันดูน่ารักไปหมด…
เวลาที่อีกคนทำนิสัยไม่ดีใส่เขาแต่เขากลับมองว่านั่นมันน่าเอ็นดูเสียมากกว่า อาจเป็นเพราะใบหน้าหวานๆกับดวงตาเรียวเล็กของยองแจละมั้งที่ทำให้เขาไม่เคยเบื่อหรือโกรธคนๆนี้ได้ลงสักที
และนิสัยลึกๆของยองแจที่เป็นคนชอบเห็นแก่คนอื่นมากกว่าตัวเองเสมอมันทำให้เขารักยองแจหมดใจ…
“พี่ไม่เสียใจเลยสักนิดที่ทิ้งหล่อนมาเลือกนายนะ ชเว ยองแจ” รำพึงกับตัวเองเบาๆ เขาไม่ได้สนใจว่าคนรอบข้างจะมองว่ายังไงที่เขาทิ้งผู้หญิงมาเลือกผู้ชายเพราะคนอย่างเขามันจะเพศไหนยังไงก็ได้ จงฮยอนหัวเราะนิดๆในลำคอก่อนที่เดินหายเข้าไปในห้องน้ำอย่างอารมณ์ดี
ตอนนี้ก็ค่อนข้างที่จะดึกพอสมควร ทั้งๆที่มันควรเป็นเวลานอนหรือเวลานั่งเล่นเกมส์แต่เขากลับต้องลากสังขารตัวเองออกมายังสถานที่อโคจรแห่งนี้เพราะแฟนจอมพูดไม่รู้เรื่องขอร้องให้เขามา
ยองแจไม่ได้ออกมาพร้อมกับจงฮยอนเขาต้องไปทำรายงานที่หอแบมแบมให้เสร็จก่อน กว่าที่จะออกมาได้ก็ค่อนข้างจะดึกแล้วและตัวเขาเองก็ง่วงมากแล้วด้วยแต่ก็ต้องมาเพราะรับปากอีกฝ่ายไปเรียบร้อย
“พี่อยู่ที่ไหนจงฮยอน ผมมาถึงแล้ว”
กรอกเสียงใส่มือถือที่ต่อสายถึงอีกคนอย่างหงุดหงิด ได้ยินเสียงหัวเราะนิดๆจากปลายสายพร้อมกับประโยคที่บอกว่าให้เขาเข้าไปด้านในได้เลย
“ครับ ออกมารอรับผมตรงบาร์ด้วยก็แล้วกัน”
กดตัดสายทิ้งทันทีด้วยความไม่แยแส ยองแจเดินเข้าไปคนเดียว ใบหน้าหวานแสดงอารมณ์ยุ่งเหยิงจนคนอื่นๆไม่กล้าเข้าใกล้
เบียดร่างนุ่มนิ่มกับผู้คนจำนวนมากที่กำลังมึนเมาและกระจุกกันอยู่ตามทางเดิน ยองแจสบถออกมาหลายครั้งในยามที่มีมือปริศนาเอื้อมมาสัมผัสร่างเขาอย่างจงใจ เขาเกลียดที่แบบนี้ที่สุด
กว่าจะเดินมาจนถึงบาร์ก็ทำเอาอารมณ์ที่ขุ่นมัวอยู่แล้วของเขายิ่งดำมืดเข้าไปใหญ่ ยองแจสอดส่ายสายตามองหาแฟนของตัวเองอย่างหงุดหงิดทั้งๆที่จงฮยอนควรจะมารอเขาอยู่ตรงนี้แล้วทำไมถึงยังไม่เห็น
มองไปรอบๆด้วยความไม่พอใจที่นี่ทั้งเสียงดัง มืดก็มืด คนก็เยอะ แล้วทำไมจงฮยอนหรือคนพวกนี้ถึงชอบมารวมตัวกันนักบ้านช่องไม่มีให้ซุกหัวอยู่กันหรือไงยองแจไม่เข้าใจและไม่ต้องการจะเข้าใจด้วย
จังหวะที่กวาดสายตาไปรอบๆเขาก็บังเอิญได้สบเข้ากับนัยน์ตาคมของผู้ชายคนหนึ่งเข้าอย่างจังๆ ไม่รู้ว่าคนๆนั้นเป็นใครแล้วจ้องมาทำไมแต่ที่แปลกใจคือเขาเองก็ไม่สามารถละสายตาไปจากนัยน์ตาคู่นั้นได้เหมือนกัน
แล้วไอ้ความรู้สึกราวกับถูกฉุดกระชากลงไปในหลุมลึกๆนี่มันอะไร ???
แต่แค่เพียงชั่วขณะเท่านั้น ยองแจก็หลุดออกจากภวังค์ด้วยมือถือของเขาที่สั่นขึ้นมาบ่งบอกว่ามีสายเข้า ร่างบางก้มลงไปค้นกระเป๋ากางเกงก่อนจะกดรับสายทันทีที่เห็นว่าใครโทรเข้ามา
“พี่อยู่ตรงไหนกัน ผมมารอพี่สักพักแล้วนะ”
“ถ้าพี่ยังชักช้าหรือปล่อยให้ผมรอนานกว่านี้ละก็ ผมจะกลับ”
“หรือไม่แน่ผมอาจจะไปกับคนอื่นก็ได้นะครับ จงฮยอน”
ตัดสายทิ้งอย่างนึกสนุก ยองแจเบื่อที่ต้องยืนรอจึงเลือกที่นั่งที่ใกล้ที่สุดแล้วหย่อนตัวลง ในเมื่อปล่อยให้รออย่างนี้ต้องแกล้งให้ร้อนรนสักหน่อยและดูเหมือนว่าแผนของเขาจะสำเร็จเพราะยองแจยังนั่งได้ไม่ถึงนาทีร่างสูงโปร่งของจงฮยอนก็มายืนอยู่ด้านหลังเขาเรียบร้อย
“ยองแจอ่า…ทำไมชอบแกล้งให้พี่ตกใจแบบนี้ด้วยเล่า” เสียงทุ้มกังวานของอีกคนเอ่ยอย่างน้อยใจที่โดนแกล้ง ยองแจหันกลับไปส่งยิ้มหวานให้แล้วหัวเราะน้อยๆตอนเห็นสีหน้าของแฟนตัวเอง
“เพราะพี่ปล่อยให้ผมรอนาน”
“ก็คนมันเยอะนี่นา กว่าพี่จะเดินออกมาถึงยองแจได้”
“แล้วทำไมอยู่ดีๆถึงมาหาผมได้เร็วนักล่ะ” กดเสียงลงด้วยความสนุก ยองแจชอบเวลาที่เห็นจงฮยอนร้อนใจเพราะนั่นมันทำให้รู้ว่าคนๆนี้ใส่ใจเขามากแค่ไหน
“อย่าจับผิดพี่สิครับ พี่กลัวหมดแล้วนะ” จงฮยอนออดอ้อนเมื่อคิดว่ายองแจกำลังจะโกรธเขาจริงๆ ร่างสูงสวมกอดคนตัวนิ่มจากด้านหลังแล้วกดจมูกโด่งสันลงบนแก้มนิ่มของแฟนเด็กหลายๆทีจนคนที่โดนหอมหัวเราะ
“ผมว่าเราไปนั่งที่โต๊ะพี่ดีกว่านะครับ ตรงนี้คนมันเยอะผมอึดอัด”
“ครับ” จงฮยอนรับคำอย่างว่าง่ายก่อนจะเดินจูงมือนิ่มไปที่โต๊ะโดยที่ไม่ทันได้รู้ตัวเลยว่าทุกการกระทำของเขาและยองแจกำลังถูกจับตามองจากใครบางคน
ใครบางคนที่จงฮยอนไม่ต้องการจะเจอมากที่สุด ใครบางคนที่กำลังจะมาพรากของรักของเขาไป
เหมือนอย่างที่เขาเองก็เคยทำ…
ราวกับว่าเวลามันเดินช้าลงในความคิดของยองแจ ทั้งๆที่เมื่อกี้มันยังดูรวดเร็วอยู่แท้ๆแต่พอมานั่งร่วมโต๊ะกับบรรดาเพื่อนของจงฮยอนเขากลับรู้สึกว่าอะไรมันเริ่มจะช้าลง
จงฮยอนแนะนำเขาให้กับเพื่อนๆรู้จักซึ่งทุกคนก็ตอบรับด้วยอัธยาศัยที่ดีและนั่นยองแจเองก็ซึ้งใจมากที่ได้รับการยอมรับจากคนรอบข้างของแฟนตัวเอง
อาจจะมีอยู่ไม่กี่คนหรอกที่ส่งสายตาแปลกๆมาให้แถมยังชวนคุยแต่เรื่องไร้สาระจนยองแจเองเริ่มจะรำคาญ
“พี่จงฮยอนครับ ผมไปเข้าห้องน้ำนะ” หันไปบอกคนข้างๆที่วางแขนยาวๆไว้รอบเอวเขาไม่ยอมปล่อย ผู้ชายหน้าหล่อหันมาส่งยิ้มนิดๆถามว่าต้องการให้ไปส่งไหมแต่ยองแจก็ส่ายหน้าว่าเขาไปคนเดียวได้
“แน่ใจนะ”
“ครับ” ยิ้มหวานไปให้แล้วปลดมือที่ยังโอบเอวไว้อยู่ออกอย่างแผ่วเบาก่อนจะยันร่างพาตัวเองไปเข้าห้องน้ำที่เขาทันได้สังเกตตอนเดินมาที่โต๊ะของจงฮยอน
เดินลัดเลาะมาจนถึงห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกล ยองแจผลักบานประตูสีสนิมสไตล์โมเดิร์นเข้าไปก็ได้กลิ่นหอมอ่อนๆของมิ้นท์คละคลุ้งไปทั่วข้างในนี้ดูโล่งและสว่างต่างกับข้างนอกลิบลับ ในความคิดของเขาห้องน้ำนี่ยังน่าอยู่กว่าด้านนอกนั่นซะอีก ไม่วุ่นวาย ไม่โหวกเหวกแถมคนก็ยังไม่ค่อยจะเยอะด้วย
คนตัวขาวเดินมายังอ่างล้างมือเพื่อส่องกระจกสำรวจตัวเอง ยองแจก้มลงล้างมืออย่างใจเย็นและสบายอารมณ์ ห้องน้ำที่นี่ดีนะเปิดเพลงสบายๆคลอไปด้วยอย่างกับห้องสมุด
ขณะที่ปล่อยให้น้ำเย็นๆไหลกระทบกับหลังมืออยู่ดีๆร่างทั้งร่างของยองแจเป็นอันต้องเซไถลไปด้านข้างด้วยเพราะมีผู้ชายคนหนึ่งเดินมาเบียดชนเขาเข้าอย่างจังแบบไร้มารยาทเป็นที่สุด
“มองไม่เห็นคนหรือไง” ความที่เป็นคนปากไว ยองแจเอ่ยออกไปทันทีด้วยความไม่พอใจและดูเหมือนอีกฝ่ายจะได้ยินชัดเจนเลยทีเดียว
“ฉันจำเป็นต้องสนใจด้วยรึ งะ..”คนที่ทำท่าว่ากำลังจะด่าเขาเงียบไปเมื่อเงยหน้าขึ้นมาสบสายตาเข้าด้วยกัน
ผู้ชายตาคมๆที่เจอด้านนอกเมื่อกี้นี่…คนอะไร ยิ่งมองยิ่งหล่อ
“อ่า..เป็นอะไรมากไหม??” อีกฝ่ายเปลี่ยนน้ำเสียงเป็นนุ่มหูมากขึ้นหลังจากที่ยืนมองหน้าเขาสักพัก มองจนยองแจเองเริ่มรู้สึกทำตัวไม่ถูก อะไรติดหน้าเขารึเปล่านะ?
“ไม่เป็นไร ช่างเถอะ” ตอบกลับเสียงราบเรียบแล้วรีบเดินผละออกไปเพราะทนอึดอัดกับสายตาของอีกฝ่ายที่เอาแต่จ้องมองเขาไม่ไหว
“เฮ้! เดี๋ยว เดี๋ยวก่อน”
“…” ยองแจชะงักเท้าเล็กน้อยเมื่อถูกเรียกจากคนด้านหลัง ก่อนจะเบือนหน้ากลับไปมองด้วยความสงสัยและเริ่มรำคาญนิดๆ
“ฉันอยากรู้จักนาย นายชื่ออะไรเหรอ” เสียงแหบห้าวที่เปล่งออกมาสร้างความแปลกใจให้ยองงแจอีกเท่าทวี อะไรของหมอนี่ ??
“จะอยากรู้จักฉันไปทำไม คนแปลกหน้า”
“ก็นะ ไม่รู้สิ ฉันว่าถ้าเรารู้จักกันมันก็คงจะดี”
“แต่ฉันไม่อยากรู้จักนาย” ตอบตัดบทแล้วเดินหนีออกมาทันที ผู้ชายคนนี้แปลกจริงๆอยู่ดีๆก็อยากมารู้จักเขาซะอย่างนั้น ถามเขาหรือยังว่าอยากรู้จักหรือเปล่า แค่เผลอสบตาด้วยนิดเดียวไม่ได้หมายความว่าเขาสนใจสักหน่อย
เดินออกไปแล้ว ผู้ชายหน้าตาน่ารักคนนั้น แจ็คสันรู้สึกเจ็บใจนิดๆที่เสน่ห์ของเขาไม่สามารถทำให้อีกฝ่ายเปิดใจให้เขาได้ อุตส่าห์เดินตามเข้ามาในห้องน้ำแล้วแท้ๆเขาก็ยังทำพลาดอีก
“หึ หน้าตาก็น่ารัก แถมยังหยิ่งอีกด้วยงั้นเหรอ น่าสนใจแหะ”
อมยิ้มกับตัวเองแล้วพิงหลังลงไปกับกำแพง แจ็คสันรู้สึกถูกใจผู้ชายคนนี้จริงๆเขาเองก็ไม่ได้ใส่ใจนักหรอกกับเรื่องเพศ จะผู้หญิงหรือผู้ชายถ้าเขาอยากได้ เขาก็จะเอามาจนได้อยู่ดี
“จงฮยอน แกนี่มันโชคดีจริงๆแฟนฉันแกก็แย่งไป แฟนใหม่แกก็น่ารัก”
“ชเว ยองแจ นายนี่มันน่าสนใจจริงๆ”
***** แวะมาอัพแล้ว แบบว่าดีดน่ะ ><
เขียนสำนวนบูดเบี้ยวหรือเหี่ยวเฉายังไงก็ขออภัยนะคะ
จะพยายามทำตัวเป็นไรท์ที่ดีด้วยการมาอัพบ่อยๆ เม้นบ้างไรบ้างนะ กำลังใจนิดๆหน่อยๆน่ะค่ะ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
หุยๆๆๆ น่าสนใจอ่าาา