คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #55 : จู่โจม
อเรือู่โมภาะวันออ ปาปาลเีย
สายาอพลเรือเอมอผ่านล้อส่อทาไล เามอิรรมยาม่ำืนอเมืออามาโนิ้วยวามมั่นใ--มั่นใว่าเมือแห่นี้ะราบเป็นหน้าลอ้วยพลัอเรือปืนเา
ไวเวิร์นหลายัวามเรือบรรทุว่า 80 ลำเรียมพร้อมึ้นบิน เาแสยะยิ้มเมื่อนึถึพลัอำนาอัรวรริปาปาลเีย เามอูภาพเหล่านั้น่อนะหันไปหาัปันเรือ “ เรือปืนทุลำเป็นไบ้า ?”
“ พลเรือเอรับ เรือปืนทุลำอยู่ในระยะพร้อมยิแล้ว ปืนทุระบอ็เล็ไปแล้วรับ พวเาแ่รอำสั่อท่านเท่านั้น ”
“ ไวเวิร์นล่ะ ?”
“ เ่นันรับ ท่านพลเรือเอ ”
ป็อูร์พยัหน้าพึพอใ เาพึมพำอะไรบาอย่า หันหลัไปที่เมือหลวอเฟนน์อีรั้ หยิบวิทยุมานาอมพ์ึ้นมาและออำสั่ “ ทหารเรือทุนาย ! พวเ้าทุนือผู้ถูเลือในรั้นี้ ผู้ที่ถูเลือให้ไ้ทำศึอันยิ่ให่แ่อ์ัรพรริ บันี้ ศึอเรามาถึแล้ว เรือปืนทุลำเรียมยิในอี สาม….สอ…..หนึ่--”
่อนที่ป็อูร์ะพูบประโยำสั่ ็เิารระเบิอเรือไวเวิร์นหลายสิบลำึ้น พร้อมไฟที่สว่าโ่วไปทั่ว ารระเบิที่รุนแรทำให้เรือ้าๆอป็อูร์หลายสิบลำระเบิออามๆัน ้วยแรอัอาาศทำให้ป็อูร์และทหารเรือระเ็นไปไล บานเรือและถูปลาน้ำลึิน ป็อูร์ประอนเอึ้นมา เศษเนื้อและเลืออไวเวิร์นลอยไปในอาาศ สร้าวามสยสยอแ่เาไม่น้อย
้วยารั้สิที่ไวอเา และประสบาร์ารรบที่ผ่านมา ป็อูร์สัเุว่าเรือส่วนให่ที่ระเบิออ เป็นเรือบรรทุไวเวิร์น เาพยายามออำสั่อีรอบ “ ไวเวิร์นทุัว รีบบินึ้น- ”
เิารระเบิึ้นา้านหลัอป็อูร์ มันห่าไม่เพียี่เมร ทำให้ัวอเาระเ็นอีรอบ “ อะไรัน….” เาพึมพำ้วยวามสาหัสใ
เมื่อลุึ้นอีรั้ ารระเบิ็ยัไม่หยุหย่อนแม้แ่น้อย เรือบรรทุไวเวิร์น 80 ลำ ำลัถูระเบิลืนิน เรือปืนส่วนให่ถูระสุนแสาายหาระมยิ ป็อูร์ไ้แ่ยืนนิ่ ะลึับภาพวามเสียหายเหนือินนาาร เาลืนน้ำลาย ไม่สนเสียอผู้ใ้บัับบัาึ่ไ้ร้ออให้เาออำสั่
“ ท่านรับ ท่าน!”
ผ่านไปหลายนาที ป็อูร์ไ้สิ เาหลุออาภวั์ พยายามออำสั่สุท้ายอเา “ เรียมยอมแพ้เี๋ยวนี้ ืนพวเรายิสู้ลับ็ไร้ประโยน์ ศัรูมันแ็แร่เินไป เราเสียไวเวิร์นไปหมแล้ว !”
“ แ่ท่าน…”
“ ไม่มีแ่ !!! ” ป็อูร์ะอ “ นายอยาเห็นภรรยาอนายที่ำลัะลอลูไหม วน !? ทำามำสั่ั้น แล้วนายะมีีวิรอไปเห็นหน้ารอบรัว !”
นายทหารเรือิถำพูอป็อูร์ เาพยัหน้า “ รับ ท่าน ผมะรีบถ่ายทอำสั่ทันทีรับ ”
ในที่สุ ารระเบิาท้อทะเล็หยุล พร้อมับ้าศึามายหาที่หยุยิระทันหัน ป็อูร์ถอนหายใ้วยวามโล่ใ — เาเสียใที่ไม่สามารถทำามำสั่และประส์อัรพรริามอุมาร์ไ้อี่อไป แ่อย่าน้อย เาและนายทหารเรือที่รอีวิ็ะไ้ลับบ้านไปหารอบรัวอันเป็นที่รั---ไ้ลับบ้านแผ่นินให่ที่นเอามานานหลายสิบปี
หน่วยยานเราะสะเทินน้ำสะเทินบที่ 2 เยอรมัน
ทะเลเปิ ระหว่าเฟนน์-าฮาร่า
หลัาทำารอพยพผู้นบาส่วนนั้น เอริพบว่าหน่วยอนเอ ทำไ้แ่เฝ้าและป้อันเรืออพยพเท่านั้น ไร้ึ่วี่แววศัรูหรืออย่าอื่น ทำให้หัวใอเาไม่เ้นแรพอ ใอเาลาุ่ม---ไม่มีอะไรที่เร้าใหรือล้นระทึให้ทำแม้แ่น้อย
านาทีเป็นั่วโม ารอพยพผู้น็เสร็เรียบร้อย ยัมีนบาส่วนาเาะเฟนน์ที่รอเรือรอบ่อไปมารับัว เอริและทีมอเาทำไ้แ่เฝ้าระวัภัยเท่านั้น มันทำให้เาเบื่อ---เบื่อพอที่ะะโนระบายอารม์ออมา---เเ่อย่าน้อย เา็ระหนัไ้ว่าานอเาืนนี้เสร็แล้ว และะไ้พัผ่อน
วินาทีที่เาำลัิถึเรื่อวามสุสบายนั้น พลุไฟสีแ็ปราึ้นเหนือเส้นอบฟ้า มันปราทาะวันอเาะเฟนน์
เอริมอพลุไฟสีแาเาะเฟนน์ที่ห่าออไป ะที่รถรบเราะสะเทินน้ำสะเทินบ AAV7 หัน แล่นในน่านน้ำระหว่าเาะสอเาะ แสไฟสีแปราึ้นมานานหลายนาทีแล้ว เอริไ้แ่สสัยะที่มอูภาพนั้น เายืนอยู่บนป้อมปืนลอปืนล ระบอปืนี้ไปที่เมือ รอำสั่่อไป
่วเวลาที่เาำลัสับสนนั้น เสียาวิทยุ็ัึ้น “ หน่วยยานเราะสะเทินน้ำทุหน่วยโปรทราบ เมือนิิโนะมิยาโะ ให้ทุหน่วยที่ไ้ยิน เรียมยพลึ้นบ รบเ็มอัราศึ เราะยพลทีุ่เอโ่ !”
“ ทีมยานเราะที่สอทั้หมเรียมัว เราไ้ำสั่ใหม่แล้ว ะเริ่มเลื่อนพลเี๋ยวนี้ ”
ยานรบสะเทินน้ำสะเทินบ AAV7 ทั้หัน บรรทุทหารว่าหลายร้อยนายเริ่มเลื่อนที่้วยวามเร็วเ็มำลั ทั้หันเลี้ยวไปทา้ายและมุ่รไปที่เป้าหมายหลัในทันที
--------
เมือนิิโนะมิยาโะ
พันโทอลโบยืนูารโมีออทัพนเอ “ เป็นภาพที่น่าประทับใริๆ ” เาพึมพำ ่อหน้าอทหารอน
อทหารอเาผู้ไ้รับารฝึมาเป็นอย่าี เริ่มั้บวนรบแนวมุมา เล็ปืนาบศิลาเ้าใส่อทหาร้าศึที่มีเพียแ่าบเป็นอาวุธ
ลุ่มทหาร้าศึวิ่มา้วยวามเร็ว แ่็ยั้าว่าระสุนปืนาบศิลาอปาปาลเีย หมอวันและแสวูบวาบปะทุึ้นาลุ่มทหารัรวรริ มันปะทุหลายรอบ าม้วยร่าอศัรูที่ล้มลทีละนสอน นในที่สุ ทหารศัรูผ็ุล้าีที่พยายามวิ่เ้าหาทั้หม็ถูำั ที่รอาย่าพยายามั้บวนรบใหม่อีรอบ ้วยารใ้โล่และเราะป้อัน
“ ผู้พันรับ ้าศึใ้โล่แล้ว เราวยถอยีไหมรับ ?” นายทหารถาม
้วยวามมั่นใถึที่สุ อลโบส่ายหัวเบาๆ่อนะอบ “ พวมันมีแ่าบ เรามีปืน สั่ให้ทหารอเราที่อยู่รนั้นถอยมา่อน เราะให้ปืนให่ภาสนามเรายิสนัลสนุน ”
นายทหารนสนิทพยัหน้า รับำสั่พันโท่อนะรีบเปิวิทยุมานาเพื่อิ่อารยิสนับสนุนโยทันที
้วยารฝึรบมาอย่าีเยี่ยม ไม่ถึ 3 นาที ลุ่มทหารทั้หม่าถอย้วยวามรวเร็ว พร้อมับลุ่มอทหารอีอ หนึ่ในนั้นถือปืนให่นาเล็ ่อนที่ทั้หมะเริ่มัวาานยิปืนให่ และเริ่มบรรรุระสุน
ประายไฟสีฟ้าสว่าวาบึ้นพร้อมเสียหวีหวิวอระสุนปืนให่ ระสุนหนึ่นั---แ่นัเียว สามารถำัอทหารอเฟนน์ไ้อย่าราบาบ แรระเบิทำให้พลเรือนที่อยู่ในเมือ่า้อรับะารรมอันน่าเศร้าามทหารอพวเาไป ถึระนั้น ทาปาปาลเีย็ยัยิใส่เมือไม่หยุ
เสียระเบิัึ้น่อเนื่อ ารระมยิปืนให่อปาปาลเียทำให้ัวเมือเริ่มพัทลาย อาารบ้านเรือนบาส่วนทำมาาไม้ ทำให้เมือแห่นี้เริ่มลายเป็นนรแห่ไฟ พลเรือน ประานผู้บริสุทธิ์หลายน่าเอาีวิรอาไฟไหม้ ้ำร้ายยัโยปืนให่อันเละ
หลัาารระมยิปืนให่ว่า 40 นั พันโทอลโบึยมือ้าหนึ่ึ้น เป็นอันส่สัาให้หยุยิไ้ เามอทหารอเา้วยวามพึพอใ ่อนะส่ำสั่อีรอบให้ทหารเริ่มเลื่อนทัพเ้าเมือ
“ ท่านรับ เอายัไีับพลเมือพวนี้รับ ?”
อลโบมอประานผู้บริสุทธิ์้วยสีหน้าที่เย็นา “ อืม ” เาถอนหายใ “ ่าทิ้ไป็ไม่ไ้แรานเพิ่ม ับพวมันไปึ้นเรือ !” เาะโนี้ นทำให้ทหารหลายนสะุ้
ทหารทุหลายนายพยัหน้า พวเาเริ่มับัวพลเรือนที่รอายไปทีละน แม้ว่าพลเรือนบาส่วนะ่อ้าน แ่็ไม่สามารถสู้แรทหารไ้ ผู้หิและเ็ถูทารุรรมและ่มืน บารายถูทำร้ายนาย ผู้ายหลายนพยายามสุำลั่วยรอบรัว แ่็ถูีนสลบไปหลายราย
“ น่าสมเพ ” อลโบพึมพำ สีหน้าอเาเ็มไป้วยวามั่วร้าย เามอูภาพ่าๆที่ทหารอเาทำ้วยวามสะใ
่วเวลาที่เาสะใหยุล้วยเสียออันเ็วปวอทหาร ทำให้อลโบ้อหันหลั “ เิอะไรึ้น ?” เาะโนเสียั
ภาพที่เาเห็น ือลุ่มทหารอเารายหาำลัวิ่หนีอะไรบาอย่าในน้ำ ร่าอทหารหลายนถูัาออาัน าม้วยเสียร้อะโนโวยวาย ราวับว่าัยนะออทหารเาถูทำลายล พื้นายหา็เิปารระเบิึ้น พร้อม้วยระสุนแสสีเหลืออ่อน ไล่สัหารทหารัรวรริ ระสุนพวนั้นวิ่้วยวามไว---ไวว่าระสุนปืนาบศิลาหลายเท่าัว ไวนมอเือบไม่ทัน็ ่อ้วยเสียบาอย่าราวับเสียผิวปา นระทั่มีวัถุอะไรบาอย่าระเบิลาอาาศ นทำให้ทั่วบริเวนั้น ส่อแสเิ้าราวับลาืนเป็นลาวันโยับพลัน อลโบมอ้วยวามใ เาิว่าเทพพระอาทิย์ำลัโรธเรี้ยวที่เาสั่ให้หารอเาสัหารผู้บริสุทธิ์ านั้น เวทมนร์ที่ล้ายัน็เิึ้นท่ามลาอทหารปาปาลเีย นายทหารนสนิทรีบึัวอลโบออาหลัม้า ่อนที่ระสุนแสนัหนึ่ะลมาที่ม้าที่เาเยนั่
เมื่อมอไลออไป อลโบเห็นสัว์ประหลาลอยน้ำหลายลำปราึ้นาน้ำ เาไม่รู้สึถึารออแบบอวัถุนั้น แน่นอน ว่ามันไม่ใ่สิ่มีีวิ ในที่สุเา็ระหนัไ้ ว่าวัถุลอยน้ำัล่าวือัวารที่ัารับทหารอเา
เสียหอบอเาและเสียรีร้ออทหารปาปาลเียที่ำลัะายถูลบ้วยฝนระสุนเบาาทะเล อาวุธที่ออแบบมาสำหรับทำลายทหารราบ สามารถโมีอทหารทุออปาปาลเียไ้อย่า่ายาย และภายในไม่ี่นาที พวที่พลัหล็หายเลี้ย
เมื่อฟื้นัวาวามโลาหล อลโบภัยาวพรายมอึ้นไปบนท้อฟ้า้วยวามสสัยว่าเิอะไรึ้น มัรโลหะหลายัวำรามผ่านมา ทำให้ทหารที่เหลือรอริๆหลายนอุหู ะที่เรื่อัรา่อนหน้านี้ยัวนเวียนอยู่รอบๆ านั้น า้านหลัอเมืออามาโนิเาสัเเห็นเรื่อัรที่มีใบพัปราึ้นอีหลายเรื่อ เรื่อบินเหล่านี้มีสอุ แทนที่ะเป็นุเียว
“ นี่ืออบินเยอรมัน พวุำลัทำารรุล้ำอาาเอเฟนน์ ารยิอเรารั้นี้ เป็นารยิเือนเท่านั้นหาว่ายัไม่ยอมแพ้ เราะำัพวุทุน !” เสียาวัถุลอยไ้ัมาา้านบน ันอลโบและทหารนอื่นๆสะุ้
อลโบยืนพิาราอยู่สัรู่ เามอลุ่มทหารอเา พวเา่ารอสวอ้อนวอน่าๆามวามเื่อ ราวับว่าวามหวัทั้หมไ้หายไปนสิ้น าสิ่ที่เาเห็นเมื่อสัรู่ ารโมีแบบับไวและรวเร็วอศัรูไม่ถึสิบนาที สามารถำัทหารอเาไ้นเือบหม ในอนนี้ทหารปาปาลเียไ้แ่ร้อไห้ราวับเ็ บ้า็พยายามร้ออีวิาวัถุที่ลอยเหนือหัว พวเาำลัะายในไม่้าและะไม่มีโอาสลับบ้านเิไ้อี ในานะอผู้นำทัพบพรั้นี้ อลโบเลือที่ะให้ทุนที่เหลือรอไ้ลับบ้านเห็นรอบรัว “ สั่ยอมแพ้ะ ” เาล่าว้วยวามหมอาลัยายอยา
“ท---ท่านรับ ? อนนี้พวศัรูมันหยุยิใส่เราแล้วนะรับ แสว่าพวมันใ้แร่มานาหมแล้ว เราวรยิโ้-”
“ ยธาวะ ! นายไม่เห็นรึไัน !? ทหารอเราเือบทั้หมถูวาล้าไปหมแล้ว ! และศัรู็ทำมันไ้ไม่ถึ สิบนาที้วย้ำ เห็นทหารอเราไหม พวเาร้อไห้ เหมือนเ็แรเิ บาน่าร้อสวภาวนาันแล้ว ืนเราสู้ ” เาหยุพูระทันหัน สะอึ้วยวาม่มื่น “ เราสู้แบบนี้่อไป เรามีแ่ะายเปล่า ยธาวะ ”
นายทหารทำไ้แ่พยัหน้า ยอมรับะารรมอเา ่อนะเริ่มยธสีาว โบสะบัให้ศัรูรู้รับทราบ
อลโบมอเรื่อัรบินไ้อีรอบหนึ่ ราวนี้มันไ้ส่อแส้าาท้ออมัน ส่อลมายัทหารอพวเา ่อนะทำอะไรบาอย่า
เสียฮึมฮำัึ้นาเมืออามาโนิ อลโบมอหันหลัไปู พบับเรื่อัรรูปทรล้ายๆันอีหลายลำบินเ้ามา ทำให้อลโบระหนัและยอมรับในวามพ่ายแพ้อเา เหนือสิ่อื่นใ เาหยิบวิทยุมานาอมพ์ึ้นมา “ นี่พันโทอลโบพู ถึพลเรือเอป็อูร์ ท่านไ้ยินไหม ?”
“ พลเรือเอพู ทานั้นเป็นยัไบ้า ?”
“ เรา….เราแพ้แล้วท่านนายพล เราแพ้แล้ว….ศึรั้นี้เราแพ้แล้ว ”
“ ั้นรู้ พันโท ั้นเสียอเรืออเราเือบหม พวทหาร้าศึำลัะมาหาแล้ว ั้นไ้แ่ยอมแพ้ ”
“ รู้สึเป็นเียริอย่ายิ่รับ ท่านพลเรือเอที่ไ้ทำาน ร่วมรบับท่านมานาน ”
แทนที่อลโบะให้พลเรือเอป็อูร์พูบ เาลับัสายออ่อน และสั่ให้ทหารอเาทำทุวิถีทาเพื่อทำลายมานาอมพ์เรื่อนี้ทิ้
นอเหนือาอบิน้านบน ในทะเล เรื่อัรลอยน้ำ 6 ลำปราึ้น วามให่อมันให่ว่าที่อลโบาาร์ไว้มา เามอูลุ่มายในุลายพราสปรหลายนออมาาวัถัล่าว
ายหลายสิบนาเรื่อัรบิินไ้ปราัว พวเาลมาแะพื้น เรื่อแบบทีู่สปร่าพร้อยพวนั้นสามารถลมลืนไ้ในเวลา่ำืนเป็นอย่าี เหล่าทหารปาปาลเียและาวเฟนน์ผู้รอีวิผะถอยหลั้วยวามลัว สับสนและลัวเรื่อบิน านั้น สอน็เินไปหาพวในะที่นอื่นๆ ล้อมวรอบลุ่ม ในารอบสนอ
ายร่าสูนหนึ่แนะนำัวเอโยพูสำเนียอเมริันเล็น้อย “ผม่าสิบเอพิเศษรอน ทาว์นลีย์าหน่วยีล ผมและลูทีมอผมอทำารับพวุในานะเลยสราม”
“ ้าอถามอะไรพวท่านัอย่าหนึ่… ” วนเอ่ยึ้น
“ อะไร ?”
“ พวท่านแ่สร้า่าวลือว่าราาาบิฮาอยู่ที่นี่ เพื่อแ่ลอบโมีเราหรอ ?”
รอนส่ายหัวเบาๆ “ ที่ริั้นไม่บอ้อมูลให้ศัรูเลยนะ แ่ไหน็ไหนๆแล้ว….ใ่ ราาาบิฮาไม่ไ้อยู่ที่นี่ พระอ์ถูส่ไปที่าฮาร่า เพราะมีแนวโน้มาฮาร่าะถูโมีาพวแน้อยว่าเฟนน์ สรุปแล้ว ทั้หมือแผนลวที่ล่อพวแมาให้ิับเรา ”
ทหารปาปาลเียทั้หมมอหน้า้วย สีหน้าอพวเาแ่ละนเ็มปไ้วยวามสิ้นหวัและแววาที่เปี่ยมไป้วยวามหวาลัว---ลัวว่าะถู่า ไม่มีใรสันมอึ้นมาแม้แ่น้อย
“ เอาล่ะ ” รอนพูอีรั้ ทำให้ทหารปาปาลียทุนลุ้นว่าะารรมอนะบลรนี้หรือไม่ ?
“ รับพวมันทุน ึ้นเรื่อบิน เราะพาพวเาไปที่่ายัันอเยอรมัน ”
หลัาทำารับุมทหารปาปาลเียทั้หม พลเรือนที่ถูับหลายนไ้รับารปลปล่อย หลายน่อวามวุ่นวาย พึมพำเี่ยวับารมาที่ล่า้าอทหาร พวเาี้ไปที่สัลัษ์ที่วาบนเฮลิอปเอร์ ผู้อาวุโสอเมือ สัมผัสไ้ถึวามรู้สึที่เพิ่มึ้นอผู้นอเา ึพู่อ “อบุพวท่านมา ที่ให้มา่วยพวเรา พวท่านเป็นัวแทนทูอเทพสันิภาพที่มาั้านทัพเพื่อป้อันภัยุามามที่เาลือใ่ไหม?”
รอนมอไปยัทิศทาที่าวบ้านี้ไป าอเาับ้อไปที่าวสีาวบนเรื่อออัส้า “เอ่อ…” เามอเพื่อนนหนึ่ึ่แ่ยัไหล่ “แน่นอน พวเรามาั้านทัพที่นี่เพื่อให้ทุท่านปลอภัยาอันรายทั้ปว”
เมื่อไ้ยินำนี้ พวเมือ็เริ่มแสท่าทาีใ ุเ่าและสรรเสริพวเา
“เอาล่ะ มาเลย ออาที่นี่ันเถอะ รุาึ้นเรื่อบิน้วย เราะพาทุนไปที่ศูนย์พัพิั่วราว…”
“แ่ ารไ้นั่ในภาหนะศัิ์สิทธิ์อทูนั้นไม่ เราไมู่่วร!” ผู้อาวุโสอเมือั้าน
“โอ๊ย ายแล้ว” รอนพึมพำับัวเอ
เพื่อนอเาหัวเราะเบา ๆ “เฮ้ยเพื่อน พวเาำลันับถือพวเราแบบริัมานะ หรือบาที พระเ้าอาแ่้อารอโทษที่วาปนายไปเปลือยระเี๊ยว่อประานเมือฮัมเบิร์็ไ้” เาพูอัฤษ้วยสำเนียั์ ทำให้สามารถรู้ไ้ว่าายนนี้มาาเยอรมัน
รอนลอาใส่เพื่อนอเาที่ยัล้อเรื่อเิมๆไม่เลิ “เอริ แนี่มันร่ำไรริๆ” านั้นเา็แอบมอผู้หิ “เอาล่ะๆ ในเมื่อนพวนี้นับถือเทพเ้ามานั ั้นั้นะัให้” รอนหันวามสนใลับมาที่พวเอลฟ์ เาใ้เสียที่น่าเื่อถือที่สุอเา “ประานทั้หม! ามวามประส์อเทพแห่สันิภาพ พวเ้า้อึ้นเรื่อบินพวนี้และถูพาไปที่สถานที่ที่เราัไว้ให้! เทพอเรามีานยุ่มา และ้อารให้เราบริหารเวลาให้ไวที่สุ พวเราไม่อยาให้เทพเ้าอเรา้อพิโรธ”
ประานที่ไม่เ็มใที่ะปิเสธพระประส์อเทพเ้า พวเาปิบัิามและเ้าไปในเฮลิอปเอร์แ่โยี
---------
ความคิดเห็น