คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #130 : สงครามอ่าว IV
อเรือโมีสะเทินน้ำสะเทินบ
เรือธราเ้อลาสาร์หมายเลห้า
พายุหิมะยัรุนแรึ้น แสันทร์าท้อฟ้ายั่ำ ลื่นสีาวอฝนและหิมะยัปลุมทั่วทั้ท้อทะเล อาบเม้านบนเป็นสีฟ้าไ่มุ นายพลเมอร์เนเสยิ้มอย่าภาภูมิใและมอึ้นไปบนท้อฟ้า “เ้าวันรุ่ึ้น เราะไ้เห็นพระอาทิย์ึ้นที่สวยาม วามแ่าเพียอย่าเียวือ แสสีทอไม่ไ้มาาวอาทิย์ แ่มาาไฟทำลายล้านรโอาไฮ์!”
ทหารเรือทุนร้อเสียัไโย พวเาำลัพิิอาาัรมหาอำนาอีหนึ่ และ่อไปนว่าะิิโลทั้้วยไร้ึ่ผลระทบ เสียเียร์อพวเาถูลบ้วยเสียระเบินาให่ทา้าน้าย ลูเรือบบนาฟ้าเรือถูเสียบแหม้เรียม้วยเศษาาเรือพิาที่ถูทำลายึ่แล่นอยู่้าๆ พวเา บานไหวพริบีบวโเ้า้าพอที่ะ้มลหลบ ทว่าส่วนให่ถูเสียบ้วยแรโลหะมีมรุนแร
วินาทีแห่วามสับสนเิึ้น เมอร์เนเสะลึสัพ ปาอเธอ ะพูอะไรบาอย่า ทว่า่อนที่เธอะสามารถอบสนอไ้ เรือพิาอีลำหนึ่ทา้านวาระเบิามัน ามมา้วยอีหลายลำ
“นี่มันบ้าอะไรเนี่ย!” เธอะโน
ภายในไม่ี่วินาที เธอและอเรือที่เหลือไ้เห็นเรือรบ 40 ลำถูทำลายในารล่มสลายเพียไม่ี่นาที วามสับสนนั้นยิ่ให่มานูเหมือนับว่าเวลาหยุนิ่อยู่รู่หนึ่ มีเพียวามเียบันะลึเพียเสี้ยววินาที เ้าหน้าที่วบุมลับมามีสิและเริ่มออำสั่สุเสียไปยัายและหิในสนามรบ้านล่า ิใอเธอไม่สามารถประมวลผลารทำลายล้าทั้หมที่อยู่รหน้าเธอไ้ และสสัยว่านี่เป็นารระทำอพระเ้าหรือไม่ เธอทำให้เทพแห่ท้อทะเลนั้นหรอ? ปาอเธออ้า้าะที่เธอมอูวันลอยึ้นมาาเรือที่ำลัลุไหม้
เธอสะุ้้วยวามใและออำสั่ “ทีมู้ภัย เรียมลเรือเล็ทำภาริอบู้ผู้รอีวิทุน! ระายออไป้นหาผู้รอีวิ! ัทีมเพื่อรัษาวามปลอภัยทรัพยารทาทหารอศัรู! เลียร์หัวหาให้ปลอภัย่อนพระอาทิย์ึ้น! ”
เมื่อวามสนใอเธอหันเหวามสนใไปที่าร่อสู้ที่ำลัะเิึ้น เมอร์เนเสึหันไปหาวิศวรอเา “ใ้โรน่อ้านอาาศอเราเพื่อสำรวพื้นที่รอบๆ ายหาโอาไฮ์ ำเป็นอย่ายิ่ที่เรา้อระบุำแหน่อระบบสราม่อ้านเรือำน้ำอนาโ”
ท้อฟ้ายาม่ำืนสว่าไสว้วยแรระเบิ เรือรบถูเปลวเพลิลืนิน บาลำเริ่มมลในทะเล เรือพิาส่วนให่ถูทำลายอย่าทั่วถึนนายพลเมอร์เนเสห็นว่าเป็นวามเสี่ยที่ไม่ำเป็นในาร้นหาผู้รอีวิ ไม่มีใรอยาอยู่ในน่านน้ำอันหนาวเหน็บถึายนี้ และไม่มีใริว่าะมีะลาสีเหลืออยู่เพื่อ่วย
“ทีมู้ภัยทั้หม ยเลิภาริ! ทุทีมถอยลับ!” เธอะโนออำสั่อีรอบ เปลี่ยนใระทันหัน
ทุนยัอยู่ในวามสะพรึ ระแวถึารุ่มโมีรั้่อไป นาทีผ่านไป ยาวนั่วโม แไร้ึ่วี่แวว แม้ว่าวามรู้สึปลอภัยะเพิ่มมาึ้น แ่ทหารเรือำนวนมายัรู้สึึเรีย ราวับว่าวามายอามาเยือนไ้ทุเมื่อ เมอร์เนเสไร่รอถึลัษะอารโมีนั้นเอ ใรสามารถทำเ่นนี้ไ้และทำไม?
อาเป็นสัว์ทะเล? ารระเบิที่เิึ้นับเรือพิาึ่ไม่มีวัถุไวไฟหรือวัถุระเบิในปริมามา ถือเป็นารระเบิที่ทำมาามนุษย์ สัว์ทะเลไม่สามารถร่ายเวทย์มนร์ระเบิแบบนั้นไ้ หรือบาทีอาเป็นนัเวทย์ แ่เมอร์เนเสรู้ีว่าาวาวเอลิเียน ไม่มีนัเวทย์นไหนสามารถร่ายเวทย์โมีระยะไลมาถึไ้มานานี้ ้วยระยะทานถึายหา 30 ิโลเมร หาเป็นเวทย์พายุฟ้าผ่า เธอวระเห็นสายฟ้าฟามาเสีย้วย้ำ
แรระเบิสร้าเสาน้ำนาให่ึ้นไปในอาาศ ันั้นารระเบิึ้อเิึ้นที่ไหนสัแห่ใล้ับแนวน้ำ หรืออาะอยู่้านล่า้วย้ำ ประเทศเียวที่เารู้ว่าสามารถใ้อาวุธระเบิในลัษะนี้ไ้ือมิริเียลและประเทศอื่นๆ ในลุ่มนาโ้ แ่โยทั่วไปแล้วทั้สอประเทศะโมี้วยปืนให่ ในรีอนาโ เมอร์เนเสไ้ยินเี่ยวับเรื่อบินับไล่ไอพ่นที่สามารถโมีศัรูาระยะไลไ้ แ่เทโนโลยีอัรวรริและอนาโ้นั้น ไม่ไ้ห่าันมานั วามสามารถอนาโ้ไม่สามารถยิไ้ไลเินไป เรื่อบินะ้อเ้าใล้เพื่อเปิายิ
หลัาััวเลืออื่นๆ ทั้หมออไปแล้ว เธอเหลือทาเลือเียว นั่น็ือ าร่อวินาศรรม ใรบาน — น่าะเป็นสายลับอมู — นาโ้หรือมิริเียล็ — ้อวาระเบิไว้ในลัระสุนอเรือรบลำนั้นๆเพิ่ม่อนวินาศรรมเธอเฝ้าูเรือรบลำหนึ่ถูไฟไหม้า้านล่า เปลวไฟพุ่ออาัวเรือในเวลาไม่ี่นาที
เมอร์เนเสเลียริมฝีปาอเธอ วาเาะลึถึ้นเหุอารระายเือ ทำอะไรไม่ถูเมื่อมอูอเรืออเธอถูทำลาย่อหน้า่อาเธอ เมอร์เนเสลับมาวาลยุทธ์อีรั้ ารทำลายเรือรบ 40 ลำหมายวามว่าเหลือเรือรบเพีย 140 ลำอเรือิอยู่ับเรือบรรทุเรื่อบินและเรือลาระเวน แยระหว่า 3 หน่วย อนนี้เธอสสัยว่าศัรูะโมีแบบระลอลื่น ทิ้วามสสัยไว้ในใน วามลัวาารโมีที่มอไม่เห็นาศัรู อนนี้เธอหันไปหาเ้าหน้าที่สื่อสาร “ทุหน่วย สั่ให้อโมีสะเทินน้ำทะเทินบบุ่อไป เราะส่เรือลาระเวน 12 ลำ เรือบรรทุเรื่อบิน 4 ลำ และเรือพิา 30 ลำไปสนับสนุน ส่วนที่เหลือะอยิามู่อไป”
“โอ้! และิ่อับพลเรือเอีาร์เพื่อล่าอเรืออเา้วย ั้น้อารให้เาถอยลับาโอาไฮ์เพื่อวามปลอภัยอเรา ารรบรั้นี้ไม่รับประันัยนะอเรา ....สำหรับอนนี้ น่าเสียายสำหรับเรือรบที่เราส่ไป สัปาห์หน้าเราะลับไปที่เาะอนาลเพื่อเิมพลัและเรียมแผนใหม่ และเราำเป็น้อทิ้และทหารราบอีหมื่นสามพันนายไว้ที่นี่”
_____
อลาสาร์เร GVS
“ำร้ออาานายพลเมอร์เนเส ให้ออำสั่ให้นแนวหน้าถอยลับไป” เ้าหน้าที่พู้าๆ วาอเาไม่เยละสายาาระาษสีีสีเบ “เมื่อหน่วยหลัอเราถอยลับไปยัท่าเรือที่ใล้ที่สุ เรือประับานระับราเ้อลาสาร์ในท่าเรือเาะอนและเป็นำลัเสริมอเรา อนนี้อำลัอเรา้อารเรือเพิ่มอี 800 ลำเพื่อะบุเ็มรูปแบบ”
“อั๊!” ัปันำรามและถ่มน้ำลาย “แล้วทำไมเราถึไม่ออาายฝั่ไปนานแล้วล่ะ! ให้ายสิวะ เรา้อารำลัรบเสริม 800 ลำ! แล้วทำไมพึ่ะมาบออนนี้!?”
ีาร์ยัไหล่ โยไม่สนใเสียโวยวายอัปัน “่าเป็นภาระอุริๆ ัปัฯ…” เายิ้มว้าึ้นเมื่อมอแนวหน้า “เราเือบะเสร็แล้ว อนนี้เรืออศัรูทั้หมม้วยน้ำมืออเรา เมื่อเราลับไปที่เาะอนอล ั้นแน่ใว่าเราะสามารถรายานบับเ็ม่อรับาลและอธิบายทุอย่าัเน”
“นั่นเป็นรั้แร…” เาะอและลอาไปหาีาร์ หายใเ้าลึๆ หยุรู่หนึ่ะที่เารุ่นิเี่ยวับลยุทธ์าร่อสู้อศัรูที่อยู่ในใอเา “ศัรูรายนี้ไม่มีู่แ่ในารรบทาเรือ ระบบป้อันทาอาาศและทาทะเลอเราแ็แร่ และพวเาสามารถมเรืออเราไ้ภายในเวลาไม่ี่วินาที้วยารโมี้วยอร์ปิโเพียไม่ี่รั้ ีปนาวุธอพวมันอันรายยิ่ว่านั้น ีปนาวุธอพวมัน็เ่นัน วามเสียหายมาในระยะใล้ เร็วเินไป รวับไ้ยาในเราร์!”
“ใเย็นๆ ลั์ทาล...” ีาร์สั่ เาโน้มัวไปทาัปันและพู้วยเสียเียบๆ “ไม่มีใรรู้ว่าระบบอาวุธไหนโมีเรา ่อน้าแน่ใว่านาโ้แน่นอน เราสูเสียำลัไป 10% เพราะไอ้สารเลวพวนั้น…”
ัปันสาปส่และวามหุหินัวสั่น “นาโ้้าวหน้าลอ…แทรแระหว่าประเทศลอ พวเาประาศสรามับเรา แ่ไม่ยัะส่เรือรบสัลำมาท้าทายเรา ยุ่ับาิอื่นลอ ่าน่านสมเพเวทนา ี้ลาาเาริๆ ไอพวโลเสรี!”
“ท่านรับ...” เ้าหน้าที่สื่อสารในระยะไละโนเ้ามา “นายพลเมอร์เนเสิ่อมาอีแล้ว เธอบอเราว่าเธอสูเสียเรือรบ 40 ลำใน 2 นาที เธอ้อถอยลับไปทันที…”
่าวารสูเสียเรืออเธอ 40 ลำทำให้ีาร์ใ วาเาเบิว้า้วยวามประหลาใใน รามเปิอออ้า้า ัรวรริราวาัสไม่เยสูเสียเรือรบอย่ารวเร็วมา่อน แม้แ่ในโลเ่าอิ์ราพวเา็ไม่เยประสบับารสูเสียเ่นนี้มา่อน เาไม่เยาหวัว่าะไ้เห็นอะไรแบบนี้
“ั้นเ้าใแล้ว...” ีาร์พยัหน้า เา่อนวามรู้สึที่มี่อผู้นอเา ในานะหัวหน้าเ้าหน้าที่อเรืออเา สิ่สำัือ้อล้าหา่อหน้าลูเรือ “เราะถอยลับ” เาล่าว "และลับไปยัอเรืออเมอร์เนเสและุ้มันเรือรบอเธอลับไปที่อนอลและในระหว่านี้ สั่ให้เธอไปพบับอเรืออั้นและเรียมพร้อมสำหรับารสู้รบ เรามีำลัเสริมมามาย "
____
เรือหลวอสโม
ทานโ่เฝ้าูอเรือศัรูถูสัหาร่อหน้า่อา เรื่อบินนาโ้นั้นรวเร็วและเลื่อนที่ว่อไว ารโมีอันแม่นยำอพวมันแม่นยำอย่าน่าเราม ัอเรือราวาัสนลายเป็นาเรือที่ลุเป็นไฟภายในไม่ี่นาที หลัาอเรือล่าถอยแล้ว เาไม่มีประโยน์ที่ะอยู่ที่นั่นอี่อไป เาอยาะถอยลับ แ่ำแหน่อเาอนนี้ไม่มีทาเลืออื่นนอาบุโมีศัรู มันเป็นหนทาเียวที่ะไปถึโอาฮี แม้ว่าพวเาะสูเสียไปมามาย็าม
วามล้มเหลวอศัรูปราั อเรือมหาอำนาเริ่มถอยลับ พวเาลัวเินว่ะเ้าไปในปาอนัล่าแห่ท้อทะเล ารู่โมอย่าสิ้นหวัอพวเาพิสูน์แล้วว่าไร้ประโยน์ และหาไม่มีวามสามารถในาร่อสู้อเรื่อบินโพไวอนไ้ ศัรูไม่ยอมถอย่ายๆ เมื่อเห็นเ่นนี้ นบนเรือเริ่มเลิมลอเสียั
มีเพียทานโ่และเ้าหน้าที่ระับสูสอสามนเท่านั้นที่รู้ถึธรรมาิที่แท้ริอัยนะอพวเา มันเป็นัยนะอันร้อนแร ัยนะ้วยวามไ้เปรียบทาเทโนโลยีอย่าล้นหลามอมูโยมีเทโนโลยีนาโ้อยสนับสนุนพวเาเท่านั้น ัยนะอพวเาเป็นเพียภาพลวา สรามะำเนิน่อไป และราาที่พวเา่ายไปนั้นแย่มา ถึระนั้นทานโ่บัับัวเอให้นิ่เียบในะที่นเหล่านี้สนุสนานับัยนะอพวเา ไม่มีเหุผลเพียเล็น้อยในารอธิบายว่าพวเาล้มเหลวอย่าไร มันะทำให้ทหารอพวเาวัเสียึ่ำเป็น้อรัษาิใที่ีไว้ พวเาประสบวามสำเร็ในารหลบหนี้วยอเรือส่วนให่อพวเา พวเาสามารถรวมลุ่มลับไปที่โอาไฮ์เพื่อเสริมเสบียและอาวุธใหม่ไ้
ในศึอันแยาวนานและยืเยื้อ ในที่สุพวเาอาะพ่ายแพ้ ถึระนั้นทานโ่ยัมีหายใ้วยวามโล่อ มันอาเป็นัยนะทีุ่เือ โยเิวามสูเสียรั้ให่่ออเรือมูแ่อย่าน้อยเา็รู้สึภาภูมิใและพึพอใในวามริที่ว่าโอาไฮ์นั้นยัปลอภัย
“พลเรือเอรับ!” เสียเ้าหน้าที่หนุ่มะโนา้านหลั “เราไ้รับาริ่อาายหาโอาไฮ์ ือ-”
“ั้นรู้แล้ว เรือรบศัรูาะวันเียเหนือำลัล่าถอย-”
“ไม่ไ้ถอยรับ! อำลัยพลึ้นบราวาัสรวมำลัพล 12,000 นายไ้ยพลึ้นบที่ายหาโอาไฮ์ แล้ว! อำลัอพ่ายแล้วรับ พวเายัมีพลัในารบุโมีพวเรา!”
“อะไรนะ?!” ทานโ่ลุึ้น วาลุเป็นไฟ วินาทีเียวันลูเรืออเา็ะลึ สีหน้าอพวเาเปลี่ยนาแปลใลายเป็นไม่เื่อ และในที่สุ็ลายเป็นวามลัวเมื่อพวเาเริ่มระหนัถึวามหมายอ้อมูลใหม่นี้ “ั้นไม่อยาะเื่อเลย…” พลเรือเอพึมพำ เาบีบสันมูะที่เาิอยู่รู่หนึ่ “พวราวาัสมันแ่แผ่นินเราไ้แล้ว…”
รู่หนึ่ทานโ่เห็นเพียเ้าหน้าที่อเาะลึ แม้แ่เ้าหน้าที่สื่อสารเ่นัน อำลัราวาัสพร้อมะโมีเมือแและพลเรือนอพวเา พวเารู้ ยเว้นนายรัมนรี ไม่มีใรรู้ถึวามรุนแรอสถานาร์ที่พวเาเผิอยู่ในะนี้ อำลับุะมีนาให่ มาว่าอำลัใๆ ที่อทัพเยพบเห็นในประวัิศาสร์มู
“อเรือนาโ้ะมาถึและ่วยเหลือแผ่นินให่อเรานานเท่าไหร่?”
“ท่านรับ อเรือรีศูลไ้แยออเป็นสอทา อหนึ่ะมาถึใน 2 วัน และอีอหนึ่ะโมีอทัพราวาัสในเมือไมาล” เ้าหน้าที่สื่อสารอบ
ทานโ่ส่ายหัว ิ้วมวเ้าหาัน้วยวามหุหิ ่าวนี้แทบะหยั่รู้ไม่ไ้ ิใอเารู้สึราวับถูัอยู่ในววนอันไร้วันสิ้นสุ พยายามหาำอบสำหรับปริศนานี้ เาไม่ไ้เรียมัวมาเพียพอเหรอ? อทัพเรือพวเายัไม่เพียพอเหรอ? วามลัวบนใบหน้าอเ้าหน้าที่อเาเป็น้อพิสูน์ว่าำอบอทั้สอำถามือ 'ใ่' อย่าปิเสธไม่ไ้
อนนี้ปล่อยให้เาเลือที่ะล่าถอย มีแ่สออย่าในอนนี้ เหมือนที่เาไ้ยินนายพลเมอร์เนเสไ้ประาศทั่วอเรือาารัฟั พวเาะ้อ่อสู้เพื่อปป้อเมืออเาไว้นว่าอเรือนาโ้ะมาถึ หรือะยอมแพ้ ทาเลือมีแ่ทาเียวเหมือนที่นายพลศัรูล่าว…และเาะเลือทานไหนเพื่อบ้านเิเมือนอน?
ความคิดเห็น