คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #100 : ความช่วยเหลือ
30 เมษายน 1640
เบอร์ลิน เยอรมัน
อาาศเย็นพัผ่านหน้า่าบานว้า หมอาๆ ปลุมบริเวโยรอบรุเบอร์ลิน อาาศเย็นสบายใน่วฤูหนาว ประธานาธิบีสไเนอร์นั่อยู่ในห้อทำานอเา เอนหลับนเ้าอี้พลารุ่นิ อาารเ่าแ่หลายแห่ถูัยอออ้วยเมสีาวหนาทึบที่มอเห็นไ้ลอเวลาอวัน เาไ้ยินเสียเาะส้นเท้า้านหลัึหันไปหา้นอ ลุท์ ไลน์ นายรัมนรีเยอรมนี เินทามารายานประำสัปาห์
“อรุสวัสิ์ท่านประธานาธิบี ” ายวัยลานึระเป๋าเอสารออมาพลาวามันลบนโ๊ะ ้าในมีเอสารหลายบับให้เาอ่าน
ประธานสไเนอร์โน้มัวไป้าหน้า “ท่านนายรัมนรี รุารายานาร่าประเทศบริเวเนออารยะที่สาม้วย” เาอ่านเอสารบับหนึ่อย่ารวเร็ว่อนะเยหน้าึ้นมอไลน์อีรั้
ไลน์พยัหน้า หยิบเอสารเพิ่มเิมาอเาออมาพลาส่ให้ประธานาธิบี “รับท่านประธานาธิบี ประารแร าฮาราและเฟนน์ หมู่เาะหยินหยา อยู่ภายใ้ารุ้มรออเราามมาราแรอบัรามหลัอนุสัาาร้าาย พวเาำลั้าวหน้าอย่ามาในารพันาอุสาหรรมอน แม้ว่าพวเาะมีปัหาับอาหารที่พวเาทำ็าม ไ้รับมาเพื่อแลับเทโนโลยีส่วน่าๆทั้สอที่เราลันไว้”
“อาหารเหรอ อืม?” สไเนอร์พลิูเอสารบาส่วน “เาะเหล่านี้วรมีแหล่อาหารทะเลและอส่อออย่านั้นไม่ใ่หรอ?
ไลน์พยัหน้า “็ริรับท่าน แ่เราไม่สามารถสร้าาร้าโยรระหว่าพวเาับเราไ้เนื่อาปัหาทาวันธรรม พวเาไม่อบวันธรรมอเรา ประานหมู่เาะบาส่วนเป็นพวาินิยม ถ้าพวเาสามารถส่เรือ้าายพร้อมเสบียเพื่อายและส่ืนพร้อมับบาส่วนไ้ อเราเป็นารแลเปลี่ยน เา็ะพอใ”
สไเนอร์ยิ้ม เาส่ายหัวพร้อมูเอสาร่อ “ั้นอยาะพบับรับาลโลนี้สัวันหนึ่ ูเหมือนว่าั้นะ้อไปเยี่ยมัวเอเมื่อทั้หมนี้เสร็สิ้น ”
ายวัยลานพยัหน้า “ผมแน่ใว่าพวเา้อยินี เรายัมีหนทาที่ะ้าวไปสู่แนวหน้าทาารทู แ่ผมิว่าท่านะเ้าันไ้ีับผู้นำราวาัส”
สไเนอร์หัวเราะ ส่เอสารืนให้ไลน์“มี่าวาเอลิเียหรือีโลเหนือบ้าไหม?”
ไลน์เปิระเป๋าเอสารอเาอีรั้และึแฟ้มออมา เาพลิหน้าระาษ่าๆ วาไว้รหน้าประธานาธิบี “รับ รัมนรีว่าารระทรวลาโหมอให้ท่านอนุาให้ปรับใ้ระบบป้อันทาอาาศ ระบบ้านอาาศยานแมนทิสในทวีปมู” เาึเอสารอีบับออมา นิ้วี้ไปที่รายาร่อทำเรื่อหมาย “นี่ือแผนที่เสนอ หาเราใ้มันในอบเารป้อันั้น่ำ ราาะอยู่ที่สี่ล้านยูโรเท่านั้น ้วยรายไ้ที่าาร์ไว้ที่เราะมี สิ่นี้สามารถทำไ้ภายในสอสัปาห์พร้อมับารใ้านเ็มรูปแบบ”
สไเนอร์หยิบแผนึ้นมาและำเนินาร่อไป ราาสูแ่็ยัีอยู่ในเ์ที่เาสบายใับารใ้่ายในารป้อัน ทุวันนี้ รับาลำลัหาเินเป็นำนวนมาหลัาลนาม้อลมามาย
“พวเาัวลเี่ยวับราวาัสสินะ.” เาพึมพำับัวเอ ยััวลว่าัรวรริราวาัสอามอประเทศ่าๆ ในเอารยะที่สอเป็นเป้าหมาย่อไป “แล้วรับาลอมูลที่ะให้อทหารนาโ้ ประำารอยู่บนินแนอพวเาแล้วเหรอ?”
ไลน์รวสอบระเป๋าเอสารพลาพยัหน้า “รับท่าน เมื่อสัปาห์ที่แล้ว อัฤษ ฝรั่เศส สเปน โปรุเส และอเมริาไ้ส่อำลัอพวเาเพื่อปป้อทวีปมู เป็นอทหารเล็ๆ เพีย่ 1 อพัน โยให้เหุผลว่าเป็นารฝึ้อมทหารเท่านั้น”
สไเนอร์พยัหน้า ประเทศะวันส่วนให่เป็นประเทศที่พึ่พานเอไ้ทาารทหาร อำลัรบภาพื้นินบาส่วนที่มีเราะและปืนให่สนับสนุนน่าะเพียพอที่ะสัั้นราวาัสไ้หาำเป็น แม้ว่าพื้นที่ส่วนให่อยุโรปะอยู่ในภาวะสรามใน่วท้ายอสรามโล แ่นาโ้็แ็แร่ึ้นและพร้อมรบมาึ้นนับั้แ่นั้นมา
“แ่นั่นยัไม่เพียพอ และพวเารู้ี” ประธานาธิบีวาาบนมือะที่เามอูทิวทัศน์ฤูหนาวที่มีหมอหนาอยู่นอหน้า่า “เป็นไปไ้ไหมที่เราทำไ้แ่ส่ปืน้านอาาศยานแมนทิสไปยัทวีปมู โยมีอยู่ภายใ้ารุ้มรอออทัพอัฤษหรืออเมริา”
นายรัมนรีพยัหน้า “แน่นอนรับท่าน นั่นือเป้าหมายหลัอนัารทูอเราในอนนี้ือารบรรลุ้อลบาอย่า”
“ี ี” สไเนอร์พยัหน้า “นอานี้ ถ้าเป็นไปไ้ เราวรายอาวุธที่ไม่ำเป็นให้มู อเ่าในอทัพอเราที่ใ้านไม่ไ้แล้ว ลีโอพาร์รุ่นเ่า หรือปืนลรุนเ่าาสรามโล เอาแบบที่พอใ้ารไ้ MG-42 หรือพว STG-44 ถ้าให้อมีุภาพึ้นมา ็ MG-2 เพียเท่านี้็สามาถหารายไ้เ้าประเทศเราแล้ว”
ไลน์พยัหน้า “้อใ้เวลาสอสามเือน่อนที่เราะทำเ่นนั้น แ่ผมะพยายาม” เาเริ่มเ็บ้าวอ
ประธานาธิบีสไเนอร์เอนหลับนเ้าอี้อเา “ท้ายที่สุแล้ว เราำเป็น้อลัวราวาัสหรือไม่ อันรายที่ให่ที่สุอเราือารอยู่ในสราม ันั้นเราอาเสียเปรียบ”
ไลน์ยิ้ม โยเผยให้เห็นฟันเล็น้อย “ไม่มี้อัวลรับ ท่านประธานาธิบี พวเามีเพียแ่เทโนโลยีสมัยสรามโลรั้ที่สอ─ แม้แ่เรื่อบินเ็ส์ใหม่ล่าสุ็ยั้าว่าและเทียบไม่ไ้ับระบบ SAMS แบบยุเ่าาสรามเย็น้วย้ำ” เาวาเอสารและระเป๋าเอสารลับเ้าไปในู้่อนะยืนึ้นเผิหน้าับประธานาธิบี “ยิ่ว่านั้น แม้ะมีเรื่อบินเ็แบบฮอร์เทิน โฮ 229 หรือ เม็สเอร์มิท เม 262 เรา็ยัสามารถเอานะพวเาไ้”
นายรัมนรีเลียริมฝีปาแห้ะมอย้อนลับไปที่ประธานาธิบี “เทโนโลยีอราวาัส ผสมผสานับอทัพโเวีย-นาี เยอรมนี-ัรวรริี่ปุ่นาศวรรษนี้ แม้ว่าะมีระเบิปรมาู แ่โรไฟฟ้านิวเลียร์อพวเา็ผลิำลัไฟฟ้าน้อยว่ารึ่หนึ่เมื่อเทียบับเรื่อปิร์อเอร์โนบิว”
ประธานาธิบีถอนหายใ เารู้ว่าในที่สุมันะนำไปสู่ารสนทนานี้ ท้ายที่สุแล้ว ะารรมอโลอยู่ในวามเสี่ย และวามัแย้อาส่ผลให้เิสรามไ้ มันะไม่ใ่แ่ห้ามหาอำนาะวันที่่อ้านัรวรริเท่านั้น ะมีผู้นนับล้านอาไ้รับผลระทบาสรามโลรั้หน้า
------
ไมฮาร์, มู.
วาสีเทา้อมอออไปนอหน้า่าระาภายในบริเวไหล่เาเล็ๆ มุ่วามสนใไปที่เรื่อบิน C-5 ี-5 ูเปอร์าแล็ีึ่บนสนามบินุเิน อำลัิอาวุธา่าประเทศเลื่อนัวไปรอบๆ สนาม บำรุรัษาเฮลิอปเอร์ และเลียร์เส้นทาทาทหาร ยานเราะเลื่อนัวาเรื่อบินยัษ์ให่ราวับนาพามลอลูออมา แสไฟำนวนมามายารถบรรทุหลายสิบันส่อแสแวบวับท่ามลาแสแยามบ่าย
วาู่เิมเพ่วามสนใไปที่เาสะท้อนในระ พบับวาอีู่หนึ่ โย่อนัวอยู่หลัแว่นันแึ่บนใบหน้าอเ้าหน้าที่ MI6 ผู้มาประสบาร์ ปาเบื้อล่าอเาเปิออ ถอนหายใ ่อนที่ภาพสะท้อนะาหายไปนหม
นายรัมนรีินแลร์หันหนีาหน้า่า โยรู้ว่าเหลือเวลาอีไม่นาน่อนที่มูะถูอทัพรวาัสโมี ึ่ะรุนแรว่าประเทศอื่นๆในเอารยะที่สอ โยะไ้รับารปป้อาแนวป้อันหรือภูมิศาสร์แบบหลายั้น มันและภูมิภาที่โร้ายพอๆ ันที่อยู่รอบๆ นั้น ั้อยู่นอเทือเามาลมุ
“ถ้ายันั้น...” ินแลร์พู้วยน้ำเสียเสียสีับแในสำนัานอเา ึ่เป็นสมาิอหน่วย่าวรอวามมั่นเรือัรภพ หรือที่รู้ัันทั่วไปในื่อ SIS “ุำลัพยายามบอผมว่าุาหวัให้ผมเื่อว่าสิ่ทีุ่้อมีือส่หน่วย่าวรออุเพื่อรวบรวม้อมูลเี่ยวับอทัพอเรา ในะเียวัน็รัษาวามสมบูร์อระบบรัษาวามปลอภัยอเราเอ ่ายๆ อย่านั้นเหรอ?”
เ้าหน้าที่ MI6 ึ่สวมรอยเป็นนัารทูอสหประาาิเฮเลน ปาร์ ยันิ่เยและนิ่เียบ ปิิริยาเียวที่หัหลัอารม์ใๆ ือารระพริบาเป็นัหวะ ึ่เิาารลืนอย่าประหม่า
ินแลร์เอนัวพิโ๊ะและ้อมอแอีนในห้อทำานอเา “าร้อมรบออทัพพวุะ่วยให้เราสามารถป้อันารรุรานอพวราวาัสไ้หรอ?”
“เรว่าะไม่ใ่แ่้อมรบ ท่านนายรัมนรี” เฮเลนอบ ใบหน้าอเธอีลในะที่ารสัมภาษ์ำเนินไป "าสิ่ที่เราไ้เรียนรู้าารเฝ้าระวัทา่าวรอและาวเทียมอเรา ะไม่เหลือำลัสำรอทายุทธศาสร์อี่อไปเมื่ออำลัราวาัสเริ่มารโมี ผลที่ามมาือ อทัพอุมีำนวนมาว่า และแม้ะมีารสนับสนุนผ่านาวเทียมและวามสามารถในารวาระเบิทายุทธศาสร์อพวเา ารป้อันอุะถูบุรุอย่าสมบูร์”
“อะไรือาวเทียม” ินแลร์ถาม “ ุพูเหมือนเป็นสัาารลับมาอพวราเวอร์นอลเลยนะ”
เฮเลนเียบไปรู่หนึ่ โยระหนัว่าเธอพูมาเินไป วามริแล้วาวเอลิเียนไม่เยไ้ยินเี่ยวับวามสามารถในารเฝ้าระวัอวาศมา่อน ทำให้เ้าหน้าที่ MI6 ประหลาใ อีรั้ อาเป็นารใที่เอลิเียนไม่เยรู้เรื่อนี้มา่อน ท้ายที่สุเธอไ้ใ้วามพยายามทาสิปัาทั้หมในารรวบรวม้อมูลนี้ และ้วยอิทธิพลและอำนาที่มีอยู่มามาย นาโ้ึสามารถรับ้อมูลไ้มาเท่าับที่ไ้รับผ่านวิธีารทาอ้อมเท่านั้น
“ออภัยที่พูผิ่ะ แน่นอนว่าผมำลัพูถึวามสามารถในารสอแนมอเราเอเท่านั้น”
นายรัมนรียิ้ม.. “อา…” เาหัวเราะเบา ๆ เพื่อให้เฮเลนผ่อนลาย “ผมอยาะอบุุที่อธิบายเรื่อนี้ให้ผมฟัอย่ารไปรมา ุ...ปาร์”
“ยินีอย่ายิ่่ะท่าน และิั้นอเสริมอีว่า ท่านไม่มีเหุผลที่้อัวลเี่ยวับวามปลอภัยอุที่นี่ในทวีปมู”
ินแลร์เลิิ้วึ้น “โอ้? ุรู้เรื่อนี้ไ้อย่าไร?”
“แ่ลาสัหร์” เฮเลนอบลับอย่ารวเร็ว "เท่าที่เราสามารถบอไ้ราวาัสมัะเรียมพร้อมสำหรับารทำสรามับอทัพ โยมีประารและเสบียอย่าน้อยสิบเท่า ไม่มีอทัพใที่ะปีนภูเาเหล่านี้ไ้ เท่าที่เราสามารถบอไ้ อำลัเหล่านี้ะไม่ ไปถึเมือให่ๆอประเทศุแน่นอน”
ินแลร์มอเธออย่าเย็นา “แุ่ไม่มีพลันเพียพอที่ะปป้อทุเมือในประเทศนี้” เาเริ่มเินไปรอบๆ ห้อ “มัน้อมีอะไรมาว่านี้ เราไม่พาุมาที่นี่ไ้ถ้าสิ่ทีุ่ะพูือสิ่ที่ผมรู้อยู่แล้ว”
“แ่เรามีเทโนโลยีเพียพอที่ะปป้อเมืออุ” เ้าหน้าที่หิล่าว น้ำเสียอเธอยัเย็นาราวับน้ำแ็ “แม้ะไม่มีำลันที่เรา้อาร ุ็ยัไ้รับารสนับสนุนานาโ้ ึ่อย่าน้อย็มีวามสามารถในารให้เวลาุในารล่าถอยาศัรูเหล่านี้ ในท้ายที่สุ นั่น็วระเพียพอที่ะหยุศัรูไ้”
“ฮ่าฮ่าฮ่า... ุหมายถึอะไร?” ินแลร์ยิ้มะนั่ลบนเ้าอี้
“่ายๆ เรามีพลัทาารทหารที่เหนือว่าพวเา”
ินแลร์มอเฮเลน “ุำลับอผมว่าุสามารถัารับพวราวาัสไ้หรอ?”
เฮเลนยิ้ม พยายามทำให้ายสูวัยรหน้าอเธอมั่นใในวามัวามสามารถออทัพโลเสรี “มาว่านั้น แ่ิั้นพูมาว่านี้ไม่ไ้ วามลับเี่ยวับอำนาทาารทหารยั้อเ็บไว้เป็นวามลับ”
ินแลร์เลิิ้วึ้น “แล้วุาหวัให้ผมเื่อว่าุแ็แร่ว่าพวเาไ้อย่าไร เมื่อแผ่นินให่อุอยู่ห่าาแผ่นินให่ราวาัสหลายพันิโลเมร---นเือบะแะเลหมื่นแล้ว้วย้ำ?”
“ึ้นับเวลา.” เฮเลนสูหายใเ้าลึๆ ้าวไปที่ประูเรียมะเินออไปเธอหันลับมาหาเาอีรั้ “เมื่อสรามปะทุึ้น...ท่าน็ะไ้เห็นมัน ้วยาัวเอ”
ความคิดเห็น