ลำดับตอนที่ #18
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : ความกล้าของ ต้วน อี๋เอิ้น อัพ 100%
Mark's Part
อนนี้เราอยู่ที่ห้าสรรพสิน้าื่อัแห่หนึ่อเาหลี ับสมาิในวผม และสาวน้อยที่อยู่ในใผมมาลอเือบ 2 ปี เราำลัมารับอวัที่สั่ไว้ เพื่อมอบเป็นอวั้อนรับเรือนหออไอ้หวั ับยอี
ผมเินามหลัแบมแบม ับน้อสรทีุ่ยันอย่ารสออาในภาษาที่ผมเ้าใเพียบาำ ทั้สอนูสนิทสนมันมา น้อสรเวลาเอแบมแบมทีไร เธอมัะแสออถึวามยินีเสมอ เธอับมือถือแนน้อไ้อย่าไม่เอะเินนทำให้ผมรู้สึอิาแบมแบมอยู่บ่อยรั้
"ฮยอฮะ สรนูน่าเ้าะไปเลืออวัให้แ็สันฮยอ ับยอีนูน่า ฮยอไป่วยเธอเลือไ้ไหมฮะ ผมไม่่อยถนัเรื่อนี้" แบมแบมหัยมาถามผม ที่ำลัอยู่ในภวั์ พร้อมยิบาให้อีหนึ่ที เหมือนะบอว่าผมเปิโอาสให้แล้วนะ
"เออใ่ เี๋ยวแพาน้อไปเลือนะ เี๋ยวทานี้พวั้นับไอ้ินยอัารเอ ส่วนไอ้แ็สัน ับสามแสบมันะูอที่ะไปทำินันที่เรือนหอ เอาามนี้นะรัยน้อสร" ไอ้บีสรุปรวบรััวามเอาแบบรวเร็ว
"่ะ รบวนอปป้ารึเปล่าะ" เธอเอียอหันมาถามผม หลัาบปารับำไอ้บีไปแล้ว
"ไม่นิ ไปันเลยมั้ย" ผมหันไปบอ แล้วออเินามสาวน้อยไป
เธอเินเลือออย่าไม่มีุหมายสัเท่าไหร่
"อปป้าว่าื้ออะไรีะ" เธอหันมาถามผม
"เอาอะไรที่มันน่ารัๆีมั้ย ยอีน่าะอบนะ" ผมเสนอแนะไป
"อะไรที่น่ารัๆหรอะ" เธอบอพร้อมทำท่าิไป้วย
"เอาเป็นอัพเพิ้ลีมั้ยะ เป็นู่ันแบบเนี้ย พี่เ้าะไ้ใู้่ัน้วย" เธอบอออมา หลัทำท่าเหมือนนึอะไรึ้นไ้
"็ีนะ"
"อะไรีน้า" แล้วเธอ็ทำท่านึไป้วย เินูอไป้วย ผม็ไ้แ่มอามท่าทาอเธอทีู่น่ารัสใส
"อ๊ะ นี่ีมั้ยะ" เธอหยิบุนอนู่รัึ้นมา แล้วูมาถามทาผม
"น่ารัี ไ้เห็นอนอออาาศ้วย ้อน่ารัแน่ๆเลย" เธอบอพร้อมเอาุัวอย่าแนบับัว
ทันในั้นเอ ผมรู้สึเหมือนะเห็นแสอะไรสัอย่า แวบเ้ามาที่ทาหาา ทำให้ผมรู้ไ้ทันที ว่าเราสอนน่าะโนปาปารัี่แอบถ่าย นัวเล็รหน้าผมไม่ไ้รู้เรื่อ หรือผิสัเอะไรสันิ เธอยัหยิบุนอนพวนั้นึ้นมาถามผมว่าะเอาลายไหนี ผม็เลยปล่อยเลยามเลนไป่อน
เราเลือุพวนั้นอยู่อีพัให่ ็ไุ้ที่เธอถูใ เราึเินออารนั้น เพื่อไปามหาพวที่เหลือัน
"หิวอะไรรึเปล่า ินอะไรรอท้อหน่อยมั้ย" ผมถามเธอ หลัาเินออมาาุนั้นไ้สัพั
"นิหน่อย่ะ"เธอบอ
"ั้นรอรนี้นะ เี๋ยวพี่หาอะไรมาให้ทานรอท้อไป่อน" ผมบอเธอ แล้วเินออไปื้อเรื่อื่มเรา และนมสำหรับเธอ
"อปป้าไม่ทานนม้วยันหรอะ" เธอถาม หลัาผมยื่นนม และเรื่อื่มให้เธอ ึ่เธอเห็นมีนมแุ่เียว
"ไม่หรอ สรทานเถอะ" ผมบอออไป หลัพาเธอมานั่พัรุนึ
"ทาน้วยันสิะ นะๆๆ" เธอยื่นนมมารหน้า หลัาัไปแล้วหนึ่ำ พร้อมส่เสียอ้อนๆมา้วย ผมเลยันมนั้นไปหนึ่ำ ่อาเธออย่านี้เ้าเรียูบทาอ้อมเปล่านะ
หลัานั้นเธอ็ทานนมนั้น ่อาผมและหันมาแบ่ผมนหม
"อร่อยัเลย่ะ อบุนะะอปป้า" เธอบอพร้อมส่ยิ้มอบุมาให้ แล้วหันไปูร้ำในแ้ว่อ
"ว้า หมแล้ว น้ำอปป้าหมยัะ อสรหมแล้ว ื่มออปป้าไ้มั้ยะ" เธอหันมาถาม ผมเพียแ่พยัหน้าเพราะทำอะไรไม่ถู เมื่อเห็นผมพยัหน้าเธอ็้มลมาื่มน้ำาแ้วที่อยู่ในมือผมทันที
"อบุ่ะ" เธอบอหลัาูมันไปหนึ่ำให่ รอยลิปสิาๆยัิอยู่ที่ปลายหลอ
"เราไปหาพวแบมแบมันีว่ามั้ยะ" เธอหันมาถาม พน้อมลุึ้นยืน
"ป่ะ เี๋ยวโทรถามพวนั้นว่าอนนี้อยู่ที่ไหนัน"ผมบอเธอ พร้อมยืนึ้นเ็มวามสู แ่มือยัถือเ้าแ้วที่ทีรอยลิปสิาๆนั่นไว้ ผมรริมฝีปาลไปบนหลอนั้น นี่มันูบทาอ้อมัๆ วามรู้สึยิ่ว่าอนินนมิ้นนั้นะอี
"อปป้าะ เรารอพวเ้าที่นี่ไ้มั้ยะ เหนื่อยแล้วอ่ะ" เธอบอพร้อมหยุลที่ม้านั่ัวหนึ่
พร้อมหย่อน้นลนั่ทันทีที่พูบ
"ไ้สิ เี๋ยวพี่โทรบอพวนั้น่อนนะ"ผมบอเธอแล้วโทรออหาพวสมาิในว เพื่อบอุที่ผมับน้อสรอยู่
เธอยื่นมือมาึแ้วน้ำในมือผม แ่ปราว่าไม่มีน้ำเหลืออยู่แล้ว
"หิวน้ำหรอ" ผมถามออไป เมื่อเห็นท่าทาเธอ และเธอเพียแ่พยัหน้าอบ
"ั้นรอนี่ เี๋ยวอปป้าไปื้อมาให้"
"เี๋ยวสร ไปเอีว่า่ะ เมื่อี้อปป้า็ไปื้อให้แล้ว สรเรใ" เธอบอ เมื่อเห็นว่าผมำลัะเินไป
"เรใทำไม นันเอ รอนี่แหละ อยาินน้ำอะไรล่ะ"
"อะไร็ไ้่ะ แ้วเียวพอนะะ ินับอปป้า็ไ้"เธอบอเสียเรใ
ผมออไปื้อน้ำให้เธอ พร้อมนมิมือมาอีนิหน่อย
"ื้อนมมาอีแล้วหรอะ ไม่้อ็ไ้"
"สรเรใ"ผมสวนเธอออไปทันวัน
"เลิเรใพี่ไ้แล้วนะ พี่็เริ่มหิวแล้วเหมือนัน เพราะะนั้นมาิน้วยันเถอะ"
"่ะ อบุมานะะอปป้า"
เรานั่ทานนมับน้ำื่มรอพวนั้นอยู่้วยัน เธอไม่รู้เลยว่าทำใผมเ้นรัวนาไหน หลายรั้ที่ผมแอบมอ้าน้าอเธอ วามสใสนี้สินะ ที่ทำให้ใรนนั้นหลุมรัเธอเหมือนอย่าที่ผมเป็น เธอะอบยัไนะ ถ้าเ้านนั้นสารภาพับเธอ เธอะว่ายัไนะ
ิมาถึรนี้ หัวใผม็ระุ มันรู้สึเ็บแปลบๆ้าใน อย่าไรบอไม่ถู
"อปป้าะ พวเ้ามาันแล้ว่ะ"เธอหันมาบอผม หลัาเห็นพวเพื่อนผมเินมาทาเรา
"ไ้อแล้วหรอน้อสร" ไอ้บีถามทันทีที่เห็นหน้า
"่ะ"
"อะไรหรอฮะ พี่สร" แบมถามเป็นภาษาเาหลี แ่ลท้ายื่อเธอเป็นภาษาไทย
"ไม่บอ เี๋ยวไม่เอร์ไพร์ส ใ่มั้ยะอปป้า" เธอบอพร้อมหันมาถามผม ึ่ผมเพียพยัหน้าอบ
แล้ว็ไม่าิอี เมื่อเธอะโหน้ามาื่มน้ำาแ้วในมือผม ที่เพิ่ื่มเสร็และเพิ่เอาหลอออาปาไปู่อหน้าาเย ทำเอาพวนั้นถึับอ้าปา้า
"เราไปันเลยมั้ยะ อยาเห็นเรือนหออปป้าแล้ว" เธอหันไปุยับแ็สัน ที่อนนี้ยัไม่หายเบลอ
"ป่ะ...ไปสิ"แ็สันะุบอ แล้วเธอ็เินไปลาแบมให้เธอไป้วยัน พร้อมับยอแ และไอ้เน่ ทิ้ผม ับไอ้สามหน่อให้เินามหลั
"สนิทันนาไหนวะ ินน้ำหลอเียวัน้วย" ไอ้บีเอ่ยแว
"นี่มันูบทาอ้อมัๆ" ไอ้เนียร์ิแบบเียวับผมเป๊ะ
"ูับยัยเห็ยัวไม่เยแบบนี้เลย ้ามั้นนะ้วน" ไอ้หวับอ
"้ามั้นห่าไร ัวูเอยัไม่หายื่นเ้นเลยเนี่ย"ผมบอมัน มือ็ำแ้วที่มือรอยลิปิาๆไว้แน่น
"เ็บไว้เป็นที่ระลึเลยมั้ย แ้วน่ะ" ไอ้บีแว
"นี่แ้วที่สอแล้ว"
"หา นีู่บันทาอ้อมมาสอแ้วแล้ว" ไอ้เนียร์ทำหน้าใ
"ินนม้วย ำ่อำ" ผมบอ
"ฟินเลยิมึ ้วน" ไอ้หวัแว
"หัวใูแม่แทบทะลุออมานออแล้ว"
และ่อนที่เราะไ้พูอะไรัน่อ เรา็เินมาถึุที่รถู้อรออยู่ พวเราเ้านั่ประำที่โยไอ้สามแสบนั่ที่อนหลั ผม น้อสร ไอ้หวันั่รอนลา และไอ้บี ับไอ้เนียร์นั่อนหน้า พี่เมเน่นัู่่นับ้านหน้าสุ
พอนั่ประำที่ปุ๊บ น้อสร็้มลมาูน้ำาแ้วที่ผมถืออีรั้ ่อนะหันไปเม้ามอยับไอ้พวสามแสบที่นั่อนหลั่อ ส่วนพวเรา็มุ่หน้าสู่เรือนหออไอ้หวั่อ
วันนี้่าเป็นวันที่ผมมีวามสุริๆ
อนนี้เรามาถึเรือนหออไอ้หวัันแล้วรับ ยอีที่สวมผ้าันเปื้อนออมา้อนรับพวเรา
"ิถึั"ไอ้หวับอึ้น พร้อมเ้าไปอยอีเอาไว้ ผมว่าถ้าไม่ิว่ามีล้อามอยู่ มันไม่ทำแ่อหรอ แ่อนนี้สาวน้อย้าายผมนี่หน้าเหวอับารทัทายอสอนนี้ไปแล้ว
"มันเป็นเรื่อปิน่ะ"ผม้มลระิบบอเธอ ถ้าเอมาว่านี้ะทำยัไเนี่ย
"น้อสร มาับพวนี้ไ้ไะเนี่ย"ยอีเอ่ยถามหลัาทัทายพวเราเสร็
"พอีสรเพิ่ลับาไทย แล้วแวะเอาอมาให้แบมน่ะ่ะ แล้วรู้ว่าพวเ้าะมาที่นี่ ็เลยอามมา้วย ไม่เป็นารรบวนออนนี่นะะ" น้อสรบออย่าเรใ
"ไม่รบวนเลย่ะ ีะอีมาันหลายๆนสนุี แล้วนั่นหอบอะไรมา้วยะ"ยอีถามเมื่อเห็นอในมือน้อสร
"อ๋อ อวัเล็ๆน้อยๆลอเรือนหอพวพี่น่ะ่ะ ยินี้วยนะะ" เธอบอ พร้อมยื่นอวัให้ยอี
"ไม่เห็น้อลำบาเลย่ะ แ่มาออนนี่็ีใแล้ว"
"ั้น็บอไปแล้ว แ่น้อเ้าไม่ยอม"ไอ้หวัเินมาอเอวยอีไว้หลวมๆ แล้วบอ หวานไปแล้วหวัเรใพวูบ้า
"ไม่ลำบาเลย่ะ สรเ็มใ"
"อบุมานะ๊ะ "แล้วยอี็เ้าสวมอน้อสร แ่มอมาที่ผมแล้วยัิ้วใส่ อื้ม..แสบสมับเป็นที่รัไอ้หวัริๆ อิานะเนี่ย หวัมึมาเอาที่รัมึไปเ็บเลย
"เ้าบ้านันเถอะ พวเรา"ไอ้หวัหันมาะโนบอพวเรา แล้วเินโอบเอวยอีเ้าไปในบ้าน
"พวพี่เ้าสวีันัเลยนะะ"น้อสรเย่าึ้นมาระิบถามผม
"อันนี้ ยัน้อยไปนะ"
"พี่เ้าบันนออริๆหรอะ"
"รอูเอเถอะ บอไป็ไม่สนุน่ะสิ"
"นี่สอนนั้นน่ะ ะระิบระาบันอีนานมั้ย ะเ้ามั้ยบ้านน่ะ"ไอ้หวัะโนมาถามพวเรา ทำเอานัวเล็ที่ำลั้าวไป้าหน้าถึับสะุ ีที่ผมว้าเอาไว้ไ้ทัน ไม่อย่านั้นไ้หน้าะมำไปแน่
ทำให้อนนี้น้อสรเ้ามาอยู่ในอ้อมออผม เหมือนำลัอเธอาทา้านหลั หัวใอผมมันเ้นแรมานลัวนในอ้อมอะไ้ยิน
"อโทษที เห็นะล้มเลยว้าไว้"ผมบอ หลัาปล่อยเธอเป็นอิสระ เสียายั
"ไม่เป็นไร่ะ สร่าหาที่้ออบุ ไม่อย่านั้นหน้าะมำแน่" แล้วเรา็เินเ้าไปเรือนหอไอ้หวั้วยัน
Jackson's Part
อนนี้ผมำลัเินเ้าเรือนหอพร้อมับยอี ภายในถูทำวามสะอา และัเ็บอที่ถูส่มาเ้าที่เ้าทาบ้าแล้วบาส่วน ะเหลือ็แ่พวเฟอร์นิเอร์ที่้อประอบเอเท่านั้น
"าน่าไม่่อยถนัอ่ะ เี๋ยวทำพั" เธอบอออมา
"แล้วอมาส่รบยัล่ะ ะไ้ัารที่เียวเลย" ผมถามออไป ึ่ยัยเห็พยัหน้าอบ
"ทุนเี๋ยว่วยเรา ประอบเฟอร์นิเอร์พวนี้หน่อยนะ ะไ้เสร็ไวๆ แล้ว็ะไ้ทำอะไรทานัน"ผมหันไปบอทุน ึ่็พยัหน้าเป็นอย่าี
"ยอี๋า เป็นลูมือให้เ้าหน่อยนะ" ผมหันไปอ้อนยียเห็
" โอ้ย หมี่นไส้ว่ะ ป่ะินยอแับั้นประอบไอ้นี่แล้วัน"ไอ้บรยอพร้อมลาล่อโมไฟไปประอบับไอ้เนียร์
"ั้นพวเราเอาอันนี้"ไอ้สามแสบลาล่ออีใบออไป
"ั้นน้อสร เป็นลูมือให้มาร์หน่อยไ้มั้ยรับ"ผมหันไปถามวามสมัรใน้อ
"ไ้สิะ ไป่ะอปป้า ลุย" น้อสรบอน้ำเสียแ่มใส พร้อมลามือไอ้้วนไปหยิบเอาล่อั้นวาทีวีที่พสมันหอบมาไปประอบ นี่พวู่วยันมึเ็มที่แล้วนะ้วน
"นายทำแบบนี้แล้ว เท่ั" ยัยเห็พูึ้นะที่เราำลัประอบโ๊ะทานอาหารันอยู่
"หรอ เ่ป่ะล่ะ" ผมถามเธอออไป
"อืม เท่้วย"
"ั้นอราวัลหน่อยิ"ผม้มลระิบบอเธอ พร้อมทำแ้มป่อส่ไป
"บ้าหรอ ทั้ล้อทั้ทีมาน"ยัยเห็บอ พร้อมทุบผมไปหนึ่ที
"ั้น็แสว่า ถ้าไม่มีล้อ ไม่มีทีมานเธอะให้ราวัลั้นใ่ป่ะ พูเอนะ อย่าลืมล่ะ" พอบอเสร็ผม็รีบลุารนั้นทันที เพราะประอบเสร็แล้ว ที่สำัเี๋ยวะโนำปั้นน้อยๆทุบเอาอี
ผมลุึ้นมา็มอไปรอบัว ที่อนนี้เพื่อนๆในวผมำลั่วยผมทำานอย่ามัเม้น ไอ้สามแสบที่ทำไป ทะเลาะันไป ินนมที่ยอีเรียมมาให้ไป นไม่รู้ว่าวันนี้ะเสร็หรือเปล่า
ไอ้บี ับไอ้เนียร์ที่ลุึ้นบิี้เีย เพราะูเหมือนะเสร็แล้วเหมือนัน
ส่วนทาไอ้้วน ับน้อสร็ำลัมัเม้นอยู่ับอรหน้า โยมีสายาที่ไอ้้วนที่อยแอบมอน้อวานนมะึ้นอยู่บ่อยรั้
"ูว่า ูะเป็นเบาหวานายเร็วๆนี้แหละ แู่่มึู็แย่แระ มาเอสายาไอ้้วนอี โอ้ยูะสำลัวามหวานาย" ไอ้บีเินมาออผมแล้วบ่น
"มึ็รีบหาแฟนิวะ บ่นไมเนี่ย"
"แฟนนะโว้ย ไม่ใ่๊อบี ะไ้มีายทุอยอ่ะ ห่วไอ้้วนเหอะ มันยัเอาัวไม่รอเลย มันะบออบน้อสรไ้วันไหนวะ" ไอ้ยีเริ่มพล่าม
"มันะล้าหรือเปล่าเหอะ"
"เฮ้อออออ" แล้วผมับไอ้บี็ถอนหายใออมาแทบะพร้อมัน
"แล้วินยอล่ะ" ผมถามมันเมื่อเห็นมายืนับผมนเียว
"ไปูพวเ็ๆน่ะ ไม่ั้นวันนี้ไม่เสร็" แล้วเรา็มอไปที่พวนั้น แล้วหัวเราะออมาพร้อมัน ับภาพวามวุ่นวายรหน้า ถึะป่วนไปบ้า แ่็เป็นน้อที่เรารั และเอ็นูเสมอ
"แ็สัน เี๋ยวั้นไปเรียมอาหารให้พวนาย่อนนะ " ยัยเห็เินมาบอผมที่ยืนุย ับไอ้บีอยู่ แล้วูมือน้อสรที่อนนี้ประอบเ้าั้นนั่น ับไอ้มาร์เสร็แล้วเ้าไปในรัว
านั้นพวเรา็่วยันประอบเฟอร์นิเอร์อีไม่ี่ิ้นที่เหลือนเสร็ ็่วยันทำวามสะอาบริเวนั้น เพราะถ้ายัยเห็ออมาเอสภาพไม่เรียบร้อยโนบ่นยาว เหมือนอนพาเธอไปหออนนั้นอีแน่
หลัาทำวามสะอาเสร็ พวเรา็ออไปัสถานที่สำหรับะทานอาหาร้วยัน่ว่ำ เพราะอนนี้็บ่ายล้อยพอสมวรแล้ว
เมื่อัารทุอย่า้านอเสร็ ผมึเ้าไปูยัยเห็น้อยอผม ที่อนนี้ำลั่วนอยู่ับารัอาหารอยู่ในรัวับน้อสร น้อสรหันมาเห็นผม และำลัะส่เสียทัผมึทำท่าุ๊ปา เพื่อบอให้เธอเียบไว้่อน
"น้อสร๊ะ หยิบอุ่น ับแอปเปิ้ลให้ออนนี่หน่อยสิ ะไ้ล้าเรียมไว้ เี๋ยวหั่นหมูเสร็็เรียมยออไปไ้แล้วล่ะ" ยัยเห็บอน้อสร แล้วยื่นมือมารับะร้าผลไม้ โยไม่หันมามอ นโนสั่ถอยออไปั้หลัเาะประูรัว อยเมียมออยู่ห่าๆเท่านั้น
ผมึหยิบะร้าผลไม้ แล้วส่ไปให้เธอ านั้น็เ้าไปอเธอาทา้านหลั ทำเอานที่ำลั่วนอยู่ับารล้าผั ผลไม้ถึับสะุ้สุัว
"ใหรอ อโทษทีนะ มีอะไรให้่วยมั้ย" ผมบอเธอออไป แ่มือยัโอบอยู่ที่เอว า็เยไว้ที่ไหล่เล็
"่วยออไปให้ไลๆหน่อยไ้มั้ย เะะ" ยัยเห็บอเสียเียว แ่หน้านี่แไปนถึอ น่ารัเป็นบ้าเลย
"็มันหิวอ่ะ " ผมบ่น แ่ไม่ยอมยับยัยืน้อนอยู่้าหลัเธอ
"อ่ะ ั้น็ินเ้าไป" เธอบอพร้อมเอาแอปเปิ้ลยัใส่ปาผม
"แล้วน้อสรไปไหนล่ะ ทำไมนายมาอยู่นี่ไ้" เธอถามผม มือ็ยัล้าเ้าอุ่น่อไป
ผมสะิเธอให้หันไปมอน้อสร ที่อนนี้เาะอยู่รประูรัว ทำหน้าเินที่เห็นผมทำสวีใส่ยัยเห็
"พวพี่สวีันัเลย่ะ" น้อสรบออายๆ
"นี่ถอยออไปไ้มั้ย ั้นะหั่นหมู หิวไม่ใ่หรอ วุ่นวายริๆ" ยัยเห็หันมาบ่น และผลัผมให้ออห่า
"ทำมาเป็นุ เินอ่ะิ น้อสรไม่้อแปลในะรับ เราสวีันแบบนี้เป็นปริ แ่อนนี้ออนนี่เ้าอาย" ผมแล้แว
"ย่าห์...เี๋ยวเถอะ ออไปเลยนะ"ยัยเห็บอ พร้อมทำท่าะทุบผม ที่หลบำปั้นน้อยๆไ้หวุหวิ
"โอ๊ะ!!!" เสียยัยเห็ร้อึ้น ทำเอาผมนี่รีบพุ่ไปทันที ็เห็นว่าเธอโนมีบา
"มีบาหรอ เ็บมารึเปล่า เ้าลึมั้ย"ผมถามเธอออไป้วยวามเป็นห่ว แล้วพาเธอมาล้าแผลที่อ่าล้าาน
"ออนนี่เป็นอะไรมามั้ยะ" น้อสรถามเสียใ
"ไม่เป็นอะไรหรอ๊ะ แผลนิเียวเอ" ยัยเห็หันไปบอน้อสร
"ั้นเี๋ยวสรไปถามพว้านอ่อนนะะ เผื่อใรมียา หรือพลาสเอร์ิแผล" น้อสรบอแล้ว็หายออไปารัว
ผมล้าแผลให้เธอ นมั่นใว่ามันสะอาีแล้ว ็เอาผ้าเ็หน้าในระเป๋าเสื้อ ออมาพันแผลให้เธอ
"อื้อ เี๋ยวผ้าเ็หน้านายเปื้อนเลือ" ยัยเห็บอ พร้อมะึมือเธอออามือผม
"ยัะมาห่วผ้าเ็หน้าอี" ผมบอไป แล้วึมือเธอมาพัน้วยผ้าเ็หน้าอผมเอาไว้
"เ็บมามั้ย" ผมถามอีรั้
"ไม่หรอ แผลนิเียวเอ" ยัยเห็บอพร้อมส่ายหน้าหวือ
"ุ่ม่ามริ ทำเอาั้นใหมเลย"
Mark's Part
ผมำลันัุ่ยับสมาิในวที่บริเวสนามห้าเรือนหอไอ้หวั ับยอี อยู่ๆน้อสร็วิ่หน้าาื่นออมาหาพวเรา
"มีอะไรรึเปล่า ทำไมหน้าาื่นมาแบบนั้น" ผมถามออไป
"ออนนี่โนมีบา่ะ"
"เป็นอะไรมารึเปล่า" ผมถามแล้วเินไปหาเธอ
"ออนนี่บอไม่เป็นไรมา่ะ"
"เี๋ยวพวนายรออยู่นี่่อนแล้วัน ั้นะเ้าไปูับน้อสร แบมแบมับยูยอมไปูพลาสเอร์ปิแผลที่รถให้ฮยอหน่อยนะ ถ้ามีเอาเ้าไปให้้าใน้วย ป่ะสรไปูพวเ้าัน" ผมหันไปบอพวนั้น แล้วเินเ้าบ้านไปับน้อสร
เราเินเ้าไป้าใน็เอไอ้หวัำลัุยอีอยู่
"ุ่ม่ามริ ทำเอาั้นใหม" ไอ้หวับอ พร้อมึยอีเ้าสู่อ้อมอ
"ระวัหน่อยสิ ั้นเป็นห่วเธอมารู้มั้ย ีนะแผลแ่นิเียว"ไอ้หวับอ พร้อมเยหน้าึ้นมาลูบหัว ลูบผมยอี้วยวามห่วใย แล้วมัน็เยายอีึ้น แล้ว้มลไปุ๊บปายอีหนึ่ที
"อร้ายยย" น้าายผมอนนี้ถึับอุทานออมาที่เห็นภาพรหน้าเอามือปิหน้าแทบไม่ทัน รีบหันมาบอแทบะทันที
"อ้าว เ้ามาั้แ่เมื่อไหร่เนี่ย" ไอ้หวัหันมาถามหน้าาเย ส่วนยอีอนนี้็อาารเียวันับนที่บอผมอยู่ ะอายที่พวเราเ้ามาเออสวีพอี
"็มาทันพวแสวี็แล้วัน เพลาๆมั่เถอะวะหวั ลูเ้ามีพ่อมีแม่นะมึ"ผมบอ พร้อมส่ายหน้าอย่าระอาแทนยอี ้อเออย่านี้อีนานนะ เยูออปป้า ไ้ลในหลุมมันแล้วนิ
"่วยไม่ไ้ ยอีอยาทำัวน่ารัเอ ใระอใไหว" มันยัไหล่อบผม
"ย่าห์..."ยอีร้อึ้น แล้วรัวำปั้นไปที่ไอ้หวั
"หนูเ้าใที่อปป้าบอหนูเมื่อบ่ายแล้ว่ะ ัเนเลย" น้อสรที่หายใแล้ว ระิบบอผม
"แล้วนี่ น้อสรยอยอีโนมีบาหรอ เป็นอะไรมารึเปล่า" ผมถาม เมื่อนึถึุประส์ที่เ้ามาในนี้
"นิเียวเอะ" ยอีบอ แล้วูนิ้วที่มีผ้าเ็หน้า น่าะอไอ้หวัพันอยู่
"หนูว่าเรายอาหารออไปทานีว่า่ะ ั้นไม่เป็นไรหรอแผลนิเียวริๆ่ะ"
"เอาั้นหรอ ั้น็ไ้ น้อสรเี๋ยวออไปบอพว้าวนอเ้ามา่วยันยหน่อยนะ" ผมหันไปบอน้อสร หลัามั่นใว่ายอีไม่เป็นอะไรแล้วริๆ
น้อสรวิ่ออไปบอพว้านอ ็พอีับที่แบมแบม ับยูยอมที่ผมใ้ให้ไปหาพลาสเอร์ปิแผล วิ่สวนมาพอี
"นี่รับ ฮยอพลาสเอร์ปิแผล" แบมแบมบอ พร้อมยื่นพลาสเอร์ปิแผลให้ผม
"ฮยอูเป็นอะไรมารึเปล่ารับ"ไอ้เน่ร้อถาม้วยวามเป็นห่ว
"ไม่เป็นอะไรหรอ๊ะ"
"หวั ั้นมึัารแผลให้ยอี เ็ๆ่วยันยอาหารออไปเถอะ" ผมหันไปบอไอ้หวั แล้ว็หันมาสั่เ็ๆ
"เ!!!" สอหนุ่มบอเสียัฟััแล้ว็่วยันยอาหารออไป พอีับน้อสรับพวที่เหลือเ้ามา แล้ว็่วยันยอาหารออไป ไอ้หวัับยอี็เินออมาสมทบพอี
พวเราทานอาหาร้วยันแล้ว็ุยันไป ส่วนให่็เป็นเรื่อาน และ็มีุยันเรื่อส่วนัวนิหน่อย
นอาหาร่ำผ่านไปพวเรา็ย้านสถานที่เ้าไปุยันในบ้าน่อ เพราะ้านอน้ำ้าเริ่มลแล้ว
"ยอีเินไปเอาผลไม้ที่แ่เย็นไว้ ับนมมาให้พวเรา โยมีไอ้หวัอยเินามอย่วยไม่ห่า
"ย่าห์...นี่ั้นมีบามือนะ แ่นี้ั้นทำเอไ้"เสียยอีบ่นเสียัมาาในรัว
"ย่าห์...็ั้นเป็นห่วนี่ เี๋ยวเิแผลีึ้นมาทำยัไ" ไอ้หวั
"เวอร์แระ แผลมีบา เ้าใมั้ย แผลเล็นิเียว้วย" ทัู้่ยัเถียันไม่หยุ
"เอาแล้วโว้ย ู่หวานน้ำาลเรียพี่ทะเลาะันแล้วโว้ย" ไอ้บีะโนแว
"เ้าไม่ไ้เรียทะเลาะันโว้ย เ้าเรียวามห่วใย" ไอ้หวัเถียหลัว่วยยอีถืออมานั่รวมับพวเรา
"ผมว่าเรามาแะอวัพี่สรีว่าฮะ ผมอยารู้ว่า้าในเป็นอะไรอ่ะรับ" แบมแบมเสนอ
"็ีนะ " ยอีบอเินไปหยิบล่ออวัในห้อออมา
"ะแะแล้วน้าาา" ยอีบอ พร้อม่วยันลมือแะอวัับไอ้หวั
"ว้าว น่ารัั"ยอีร้อึ้นเมื่อเห็นอวัในล่อ
"ออนนี่อบมั้ยะ"
"อบสิ๊ะน่ารัมาเลย" ยอีบอ พร้อมูุนอนู่ในล่อึ้นมา
"อปป้าล่ะะ" เธอหันไปถามไอ้หวั
"ยอีอบอะไร อปป้า็อบหมนั่นแหละ" พอบำพูไอ้หวั พวเรา็ถึโ่อทำท่าะอ้วันเลยทีเียว
และะที่พวเราำลัูหนัพูุยันอย่าสนุสนานอยู่นั้น เสียโทรศัพท์แบมแบม็ัึ้น
"ยอโบเโย๊ะ นั่นเบอร์ใรรับ" แบมแบมรอเสียถามลไป
แล้วแบมแบม็ุยเป็นภาษาบ้านเิอัวเออยู่พันึ ็หันมามอหน้าผม แล้วเรียน้อสรให้เ้าไปหา มอแบบนี้หมายวามว่าไวะ
"ยอโบเโย๊ะ" น้อสรรอเสียลไปามสาย แล้วเินออไปุยอีทาหนึ่
"ฮยอฮะ ผมมีเรื่อะบอ" แบมแบมเรียผมไปุย้วย
"มีอะไรรึเปล่า" ผมถามออไปเมื่อเห็นหน้าทีู่ะัวลอน้อ
"มีสิรับ เรื่อให่้วย"
"เรื่ออะไร"
"ฝ่ายโน้นเ้ารุแล้วนะรับ เมื่อี้ลลิโทรมา พอเธอรู้ว่านูน่าอยู่ับผม ็ะุย้วย แถมนที่ะุยับนูน่า็ือฮยอนนั้น ฮยอะเอายัไ่อไปอ่ะรับ" แบมแบมละล่ำละลับอ ทำเอาผมหันไปมอนที่ำลัุยโทรศัพท์อยู่อนนี้
ผมัสินใเินเ้าไปหาน้อสร ที่ำลัุยโทรศัพท์้วยท่าทาที่สใส
ไม่รไม่รอมันแล้วเว้ย ืนรอให้เธอไ้รู้ััวนเ้า่อนสารภาพ เ้าเสียเธอให้นอื่นแน่ เป็นไเป็นัน ็แ่พูมันออไป ผลออมายัไ็้อยอมรับมัน
ผมรเ้าไปึโทรศัพท์ออามือน้อสร
"อะไรันะ อปป้า" น้อสรถามออไป้วยท่าทาใ ที่เห็นผมึโทรศพท์ออามือเธอแบบนั้น
"อปป้ามีเรื่อ้อุยับสร"
"ั้นรอให้สรุยโทรศัพท์เสร็่อน็ไ้นี่ะ"
"เี๋ยวนี้" ผมบอเสียเียบ แล้วลาเธอเ้าไปุยทาห้อรัว
"ะ มีอะไระพูับหนูหรอ"
ผมผ่อนลมหายใออมาอย่าิั ็เอ่ยออ
"อปป้า อบสร ไม่ใ่สิอปป้า รัสร" ในที่สุผม็สารภาพออไป และนรหน้า็ถึับยมือึ้นปิปาัวเอ เหมือนลัวะหลุำใออมา
"อปป้าหลุมรัสรั้แ่รั้แรที่เราเอัน ที่หน้าบริษัทน้อสรแล้ว แ่อนนั้นยัไม่รู้้วย้ำว่าน้อสรเป็นใร พออนหลัมารู้ว่าน้อสรรู้ัับแบมแบมมันทำให้อปป้าีใมา ทุรั้ที่แบมบอะไปหาสร อปป้ามัะอามไป้วยเสมอ เพราะอยาะเห็นหน้า อนที่เราไ้ถ่ายเอ็มวี และอออน้วยันอนนั้น พี่มีวามสุมาๆ และอนที่รายารวิทยุิ่อมา อนแระมีแ่แบมที่ไป แ่พออปป้ารู้ว่าน้อสรไปอปป้า็อไป้วยทันที แ่ทุรั้ที่เอันอปป้าับพูอะไรไม่ออ อยาบออยาสารภาพ็ไม่ล้า วามั่นใที่เยมี็ไม่มีเหลือเวลาที่เอหน้าสร"ผมสารภาพออมานหมเปลือ
"แล้วทำไมวันนี้ถึล้าล่ะะ" นั่นือำที่หลุออมาาปาเธอ
"อปป้าลัวะเสียสรให้ับนอื่น"ผมสารภาพเสียอ่อย
"นอื่นนี่ใระ"
"ินอูฮยอววินเนอร์ไ"
"หา แ่สรปิเสธินอูอปป้าไปแล้วนี่ะ ั้นานแล้ว้วย"
"หมายวามว่าไ"
"็หมายวามว่า สรรู้ั้นานแล้ว่ะ แล้วว่าอปป้าเ้าอบสร แ่สรปิเสธไปั้นานแล้ว เรื่อนี้แบมแบม ับแ็สันอปป้า็ทราบ มาร์อปป้าไม่ทราบหรอะ"
"แบมแบมมม!!!"ผมะโนเรียแบมแบม ที่อนนี้เินปรบมือเ้ามาในรัวับไอ้หวั
"สำเร็" ไอ้หวับอึ้นพร้อมัน แล้วประบมือัน
"หมายวามยัไ"ผมถามเสียเย็น
"นั่นสิะ หมายวามว่ายัไ"
"็หมายวามว่า ทุอย่าเป็นแผนอั้น ับแบมแบมที่ะทำให้แสารภาพรัน้อสรไ" ไอ้หวัเลย
"แล้วมัน็ไ้ผละ้วย แบบนี้้อเลี้ย้าวอบุลลิ ับมินอูฮยอะหน่อยแล้ว" แบมแบมเอ่ยึ้น
"หาลลิรู้เรื่อนี้้วยหรอ". น้อสรถึับหลุเป็นภาษาบ้านเิ แบมแบม็เพียยัิ้วอบ
"เรื่ออื่น่อยว่าันเถอะ ว่าแ่น้อสระอบอปป้าว่ายัไะ" ยอีถามึ้น ะฟัเหุาร์อยู่นานแล้ว
"รับมัึไว้พิราสันเถอะนะ" ไอ้บีเียร์
"พลีสสสสส" เสียพวที่เหลือพร้อมใันประสานเสีย
Writer's Part
แฮ แฮแฮ รบร้อยเปอร์นไ้
เป็นไล่ะ แผนออิหวั ับะหนูแบม ทำเอาอิ้วนทนไม่ไ้ สารภาพออมาหมเปลือ
แล้วน้อสระอบยัไ นามินอูนายัปิเสธมาแล้วนะ๊ะ (สาวไทยสวยเลือไ้นา๊าาา555)
มา่วยันลุ้น้วน่ออนหน้า และหวัับหนูเห็ะสวีนาไหน รอัน่อปายยยย
อนนี้ทำาน่อนนะะ
อย่าลืมอมเม้น์ให้ำลัใ ิมปอันเ้ามา้วยนะ๊ะ พลีสสสสส
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น