คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #36 : บทที่36
สถานาร์นี้น่าลัวมา หลายนถึับรีร้อและร้อไห้เสียั ร้ออลับบ้านันเลยทีเียว!
"เียบ!" สเนปใ้าถาเสียั้อ ปิเสียร้อไห้โวยวายในห้อเรียนล านั้นเารีบไปยันัเรียนสลิธีรินสอนที่ำลัเลือไหลไม่หยุ รวสอบอย่าละเอียแล้ว็ถอนหายใอย่าโล่อ เายืนรและพู้วยน้ำเสียเยาะเย้ย "มอนทาิว แล้ว็บัสเอร์ ยินี้วยับาริ้นยาน้ำใหม่! ายาปลุให้ื่นลายเป็นยาบำรุเลือไปไ้! ันวระแสวามยินีับารเป็นปรมาารย์้านารปรุยาอพวุใ่ไหม?"
มอนทาิวร่าอ้วน ที่มีเลือไหลออมาาปาอยู่ไม่หยุ ร้ออ้วยวามใ "ศาสราารย์ ไ้โปร่วยัน้วย! ันยัไม่อยาาย! ฮือ…" เาพูพร้อมเลือที่ยัไหลออมาาปา ส่วนบัสเอร์ที่อยู่้า ๆ ็ร้อเสียหล้วยวามลัว
สเนปมอสอนที่เ็มไป้วยราบเลือ้วยสายาเรี้ยวรา "พวโ่ นี่แ่ผล้าเียา ‘ยาบำรุเลือั้นสุยอ’ อพวนายเท่านั้น! มันไม่ถึับายหรอ! ะปล่อยันไ้หรือยั!"
สอนที่ำลัร้อไห้สะอึสะอื้นหยุะั้วยวามลัว รีบถอนมือเปื้อนเลือออาเสื้อลุมอสเนป้วยท่าทีเ้ๆ ัๆ
สเนปหันไปหาปีเอร์ ยอร์ "ปีเอร์ ยอร์ รีบพานโ่สอนนี้ไปห้อพยาบาล แล้วหลัเลิเรียนมาพบันที่ห้อทำาน้วย!"
ปีเอร์มอเพื่อนที่ำลัเลือไหลทั้เ็ุอร่าายอย่าใ และรีบพยัหน้า "รับ ศาสราารย์!" านั้นเาโบไม้ายสิทธิ์ยเพื่อนทั้สอให้ลอยึ้น แม้พวเาะะโน้วยวามลัวระหว่าลอยึ้นไป ปีเอร์็มุ่หน้าไปยัห้อพยาบาลทันที
สเนปมอามเ็ปีหนึ่ที่ใ้เวทมนร์ไร้เสียไปโยไม่รู้ัว นระทั่เาหายลับไปทาประูห้อเรียน
นัเรียนสลิธีรินรุ่นนี้มีเพีย 9 น โยในลุ่มผู้ายมีเพีย 5 น ือ ปีเอร์ เพื่อนร่วมห้ออเา อัลเลน ไว์ บัสเอร์ มอนทาิว และเอ็เวิร์ แยส์ลี่ย์
ปีเอร์รู้ัื่ออมอนทาิวอยู่บ้า นนี้เป็นนัีฬาผู้ไล่อสลิธีรินในอนา และเป็นหนึ่ในลุ่มสนับสนุนออัมบริ์ในปีห้าอแฮร์รี่ พอเอร์ เาเยถูเฟร็ยัหัวเ้าไปในู้หายัวอย่าอนาถใเมื่อพยายามะหัะแนนริฟฟินอร์
มอนทาิวที่ถูยให้ลอยอยู่ลาอาาศ ะโนบอปีเอร์้วยวามใ "ปีเอร์ ปล่อยพวเราลเถอะ พวเราเินเอไ้!" บัสเอร์ที่อยู่้า ๆ ็พยัหน้า้วยท่าทีเร็ๆ อยาลาอาาศเ่นัน
ปีเอร์มอเพื่อนสอนที่เ็มไป้วยเลือแล้วส่ายหน้าปิเสธ "ไม่ไ้ นายะทำให้ทาเินเลอะไปหม ถ้าฟิล์มาเห็นะวยเอา! แล้วอนนี้นายเป็นผู้ป่วย ัน้อรับประันวามปลอภัยอพวนาย!"
ระหว่าที่พวเาเลื่อนไปยัห้อพยาบาล บรรานัเรียนรุ่นพี่ที่ไม่มีเรียนในอนเ้าเห็นปีเอร์พานัเรียนที่เ็มไป้วยเลือลอยามหลั่าพาันใ ิว่ามีเหุาร์ร้ายเิึ้นึรีบหลีทาให้
เมื่อมาถึห้อพยาบาล ปีเอร์เาะประูทันที "มาามพอมฟรีย์ มาูเพื่อนผมหน่อยรับ!"
มาามพอมฟรีย์เปิประูออมาเมื่อไ้ยินเสียเรีย "เิอะไรึ้น?" านั้น็เบิาว้าเมื่อเห็นสอนที่เ็มไป้วยเลือลอยอยู่ลาอาาศ "โอ้ เมอร์ลิน! นี่มันเิอะไรึ้น? เ้ามาเร็ว ๆ เลย!"
ปีเอร์รีบสั่ให้เพื่อนทั้สอลอยเ้าไปในห้อพยาบาล วาลบนเียและอธิบาย "พวเราเพิ่เรียนวิาปรุยามารับ ศาสราารย์สเนปให้เราื่มยาที่ปรุเอ ผลเลยออมาเป็นแบบนี้!"
มาามพอมฟรีย์ใ้าถาหลายบทรวสอบสอนที่อยู่บนเียเ็มไป้วยเลือ และหลัารวเสร็็ถอนหายใ้วยวามโล่อ "พวเาไม่เป็นอะไรมา แ่เหมือนะินยาบำรุเลือมาเินไป เี๋ยวันะให้พวเาื่มยาสัหน่อย็ะีึ้น"
เธอบ่น้วยน้ำเสียไม่พอใ "สเนปนี่นะ ทำอะไรอันรายแบบนี้ไ้ริ ๆ ถึับให้พวเธอื่มยาที่ปรุเอ ไม่ลัวนัเรียนะไ้รับพิษายาพวนี้นายันหรือไ! เมื่อี้เพิ่ะมีนมารัษาเพราะพิษยาไปสอน นี่มาอีสอนแล้ว! ัน้อไปุยับัมเบิลอร์สัหน่อยแล้ว!"
เมื่อไ้ยินเรื่ออสอนที่ศาสราารย์สเนปส่ัวมา ปีเอร์็ถามว่า "มาามพอมฟรีย์ พวเาไม่เป็นอะไรใ่ไหม?"
มาามพอมฟรีย์โบมือ "ไม่้อัวลหรอ ศาสราารย์สเนปอพวเธอ แม้ะทำเรื่ออันรายบ่อยรั้ แ่เาเป็นปรมาารย์้านารปรุยา! ไม่มีอะไรที่ยาเินว่าที่เาะรับมือไ้ เาใ้ีเนเอร์แ้พิษ่อนที่ะส่พวเามาแล้ว พอมาถึที่นี่ ัน็แ่ให้พวเาื่มยาหน่อย ๆ แล้วพัผ่อนสัวันเียว็ะหายเป็นปิ!"
"พวเธอเป็นนัเรียนปีหนึ่ใ่ไหม สเนปให้พวเธอทำยานิไหนัน ทำไมมีนัเรียนโนพิษยาันเยอะนานี้?"
ปีเอร์อบ้วยสีหน้าหมหนทา "เป็นยาแ้ื่นัวรับ!"
มาามพอมฟรีย์นึว่าเป็นยาที่ับ้อนว่านั้น แ่เมื่อไ้ยินว่าเป็นยาแ้ื่นัวึ่เป็นยาที่่ายที่สุ เธอ็หันไปมอนัเรียนที่นอนบนเีย้วยสีหน้าอึ้ ๆ "ถ้าเป็นอย่านี้ วามสามารถทาารปรุยาอพวเาน่าหนัใทีเียว วิานี้เป็นวิาบัับ้วยนะ พวเา้อเรียนันอีห้าปีเลยเียว!"
มอนทาิวและบัสเอร์ที่นอนอยู่บนเีย เมื่อไ้ยินันั้น็ยิ่หมหวั หน้าายิู่สิ้นหวัไปอี หาวิาปรุยาในอนา้อเป็นแบบนี้บ่อย ๆ พวเาไม่แน่ใว่าะสามารถเรียนนบไ้หรือเปล่า
ความคิดเห็น