สะใภ้ข้า เจ้ารีบๆมาจับลูกข้าไปทำสวามีเสียที!

เหนื่อย..

ข้าไม่ได้เหนื่อยกายนะ ข้าเหนื่อยใจ!

พระสวามีก็หลีสาวใช้ในวัง

ลูกชายก็เทหญิงสาวคู่หมั้นเป็นว่าเล่น

แล้วข้าจะได้มีสะใภ้ตอนไหนมิทราบ!

คู่หมั้นคนนี้คนที่ 39 ของเจ้าแล้วนะเจ้าลูกชาย!!

อย่าให้ถึง 40 เลย...ข้าอยากจะหยุดพักผ่อนบ้าง

ถอนหายใจทีเหมือนแก่ไป 10 ปี

ข้าพึ่งจะอายุ 37 เองนะอย่าให้ข้าเป็นคนแก่ขี้บ่นได้รึไม่?!

ส่วนยัยสะใภ้คนที่ 39 หนะเจ้าหัดแยแสลูกชายข้าที

ข้าขี้เกียจที่จะหาคู่หมั้นคนใหม่แล้วนะ

และก็...

ข้าอยากได้เจ้ามาเป็นลูกสะใภ้ข้า!

"องค์ราชินีเพคะ หม่อมฉันทนไม่ไหวแล้วเพคะ"

"ข้าเข้าใจว่าเจ้าคงไม่อยากได้ลูกชายข้า---"

"หม่อมฉันทนไม่แยแสองค์ชายไม่ไหวแล้วเพคะ! หม่อนฉันจะขอเลื่อนพิธีแต่งเร็วขึ้น 2 เดือนได้รึไม่เพคะ!!"

"...เจ้าว่าอย่างไรนะ?"