คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : scene 1 โอกาสที่กลับมา
Fic[YU-GI-OH] : From my heart (Bakura x Ryo)
By : Mamura_Hisagi
Scene 1 โอกาสที่กลับมา(Return of occasion)
************************************************************
........เกลียด.....เกลียด...........เกลียด........
...............'เกลียด'.........................
คำเดียวที่ฝังตรึงในจิตใจทันทีที่นึกถึงคนๆ นั้น..........
.........บาคุระ..............
อีกคนที่อยู่ในตัว....ไม่ใช่สิ......คนที่อยู่ในวงแหวนพันปีมากกว่า............
....ชื่อที่เหมือนกัน.........สีผม........รูปร่าง...........
........ทำไม...ทำไมนายต้องเหมือนชั้นด้วย.............
แต่ชื่อของนาย.....ไม่มีคำว่า 'เรียว' ...................
นั่นคงทำให้ชั้นต่างจากนาย.....ชั้น......บาคุระ เรียว...................
ชั้นคงเรียกนายได้แค่ว่า.............'บาคุระ'..................
ในห้องอันมืดสนิท.....มีเพียงแสงจันทร์ลอดผ่านเข้ามาเล็กน้อย
ดวงตาสวยของร่างบางนามว่า 'บาคุระ เรียว'ยังคงลืมตาโพลงอยู่ในความมืด.......
......'ทำไมชั้นต้องคิดเรื่องของนายด้วย....ควรจะดีใจไม่เหรอที่นายหายไปได้'................
นึกถึงใครบางคนที่เคยอยู่ในตัว...ซึ่งตอนนี้ได้หายไปหลังจากผ่านที่ยูกิได้เป็นคิงออฟดูเอลลิสต์แล้ว.....
....หายไปไหน?.....ทำไมถึงหายไป.......
บาคุระตัดสินใจถึงขึ้นมาจากเตียง....ดึงวงแหวนพันปีที่ห้อยติดตัวเสมอออกมาจากเสื้อ.....
ทั้งๆ ที่รู้ว่าหมอนั่นอาจกลับมาอีก....ทั้งๆ ที่เขาคิดว่าเขาไม่ต้องการแต่ทำไมยังถึงแขวนมันไว้.....
นิ้วเรียวปลดกระดุมเสื้อนอนตัวเองทีละเม็ด.......
เผยให้เห็นผิวเนียนขาวบริเวณหน้าอก......
แต่คงจะเนียนเรียบกว่านี้.....ถ้าไม่รอยแผลเป็นที่มีมากถึงห้ารอย......
..........แผลที่ได้มาจากการรู้จักหมอนั่นครั้งแรก..............
ยังจำได้ดีถึงความเจ็บปวด....ปลายแหลมของวงแหวนทั้ง 5 ที่เคยฝังไว้ในร่างกาย.....
มองแผลเป็นนั่นด้วยแววตาขมขื่น........แล้วถลกแขนเสื้อนอนขึ้นเหนือหัวไหล่........
............รอยแผลที่ต้นแขน..........
เกิดจากการที่หมอนั่นขายเขาให้กับมาริค....
....มันเจ็บ...เจ็บที่ใจมากกว่าที่กาย.......
สิ่งต่างๆ ที่หมอนั่นทำ....ไม่มีสิ่งไหนที่เค้าจะชอบใจเลยสักครั้ง
หมอนั่นทำให้เราไม่มีเพื่อน............
........ทำร้ายเพื่อนคนสำคัญของเรา......
...............ใช้เราเป็นเครื่องมือเพื่อตัวเอง................
อภัยให้ไม่ได้!!! อภัยให้คนๆ นี้ไม่ได้เด็ดขาด!!!!
...แต่ที่หมอนั่นปกป้องเรา...........ปกป้องเราในตอนที่มาริคตั้งใจจะใช้เราเพื่อให้ยูกิคุงไม่กล้าใช้โอชีรีสโจมตี......
.........ทำไม....ทำไม.....ชั้นไม่เข้าใจ..........
...............นายเป็นคนยังไงกันแน่....ชั้นไม่เข้าใจความคิดของนาย.........
........................พอๆ กับไม่เข้าใจความคิดตัวเอง.....................
"นายหายไปไหน บาคุระ "พูดกับวงแหวนพันปีเบาๆ
..........แม้ในใจจะบอกว่าเกลียดคนๆนี้ เท่าไหร่........แต่ดูเหมือนมันไม่เคยจะทำได้เลยซักครั้ง..........
พร่ำบอก...ตอกย้ำ...ย้ำเท่าไหร่ก็ไม่เคยเป็นผล......
.......ไม่อยากยอมรับ.....ไม่อยากเลย...............
.........................ไม่อยากยอมรับว่า....เรา....'รัก'......ผู้ชายคนนี้..........................
"ชั้น อยากเจอนาย...อยากเจอนายนะ" เสียงหวานสะอื้นเล็กน้อย...
ร่างบางหลับตาลงเมื่อนึกถึงความจริงที่ปรากฎในจิตใจ......
น้ำตาที่กลั้นไว้ไหลลงมาอาบแก้มใสๆ ........ไม่อาจฝืนความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเอง......
ถ้ามีโอกาส....มีโอกาสอีกซักครั้ง.......
.............ชั้นจะไม่ปิดกั้นตัวเอง.............
........................อยากให้นายรู้.........รู้ความรู้สึกชั้นบ้าง...................
.................ความเกลียดที่มีพร้อมๆ กับความรัก...........ชั้นเลือกแล้ว.................
.........................เลือกที่จะตัดความเกลียดออกไป.........................
...................................ขอแค่ให้นายกลับมาอีกครั้ง.............ได้มั่ย...................
"ได้โปรด....ได้โปรด"......ได้โปรดเถอะพระเจ้า..............คนๆ เดียวที่คิดว่าจะช่วยตัวเองได้.....มีแค่พระเจ้าคนเดียว....
ทันใดนั้นแสงสว่างส่องออกมาจากวงแหวนพันปี.......
........ร้อน....ความร้อนเพิ่มมากขึ้นจนบาคุระไม่สามารถจะจับวงแหวนพันปีได้ต่อไป................
ร่างบางเรียบวางมันลงบนเตียง...ก่อนลุกหนีออกมาดูเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อไป.......
แสงสว่าง....ส่องจ้ามากขึ้น........บาคุระหรี่ตามอง........เหมือนมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นบนเตียง...........
เมื่อแสงสว่างจางลง....นัยน์ตาสวยจ้องไปที่เตียงนอนของตัวเองอีกครั้ง..............
......................ไม่จริง............................
นัยน์ตาสวยเบิกกว้าง...ใช้มือเรียวขยี้ตาของตัวเอง..........ไม่เชื่อสายตาของตัวเองกับคนที่อยู่ตรงหน้า....
......ทำไม...ทำไม..........
ร่างบางเดินเข้ามาใกล้เตียง....มองบุคคลที่ไม่น่าจะมาอยู่ตรงนี้ได้...............
.................บาคุระ....................
อีกคนที่อยู่ในวงแหวนพันปี....บัดนี้นอนสงบอยู่บนเตียงนอน.........
ใบหน้าคมนิ่ง....ดวงตาที่ยามปกติฉายแววเหี้ยมเกรียม....กลับปิดสนิท.........
สีหน้าของร่างสูงดูสงบกว่าทุกที.....
หลับสนิทเหมือนกับผ่านการต่อสู้ที่เหนื่อยล้ามา..............
หนุ่มน้อยร่างบางยกมือขึ้นปิดปากตัวเองไว้......
พูดไม่ออก........กลัว....กลัวว่าถ้าส่งเสียงออกไปคนที่หลับอยู่อาจจะตื่นขึ้นมาแล้วหายไปอีก....
ก้มไปมองใบหน้าของอีกคนใกล้ๆ ......ใช่นายจริงๆ บาคุระ.......
มือเรียวเผลอลูบไล้ใบหน้าของอีกฝ่ายเบาๆ
............ดีจริงๆ ที่นายยังอยู่...............
ยิ้มให้กับตัวเอง.....ไม่คิดว่าพระเจ้าจะเห็นใจ.....ขอบคุณพระองค์...ขอบคุณมาก........
แต่แล้วมือเรียวก็ต้องชะงัก...เมื่อเห็นว่าเปลือกตาของคนที่หลับอยู่ขยับเล็กน้อย.......
ตาคมที่ซ่อนอยู่ใต้เปลือกตา...ค่อยๆ ลืมขึ้นมา..........
เรียวรีบดึงมือกลับ....
ร่างสูงที่นอนอยู่กระพริบตาน้อยๆ สีหน้าดูงุนงง.........ยิ่งงุนงงกว่าเดิมเมื่อเห็นร่างบางที่อยู่ข้างๆ .....
มือแกร่งพยายามดันตัวเองขึ้นมานั่งอย่างยากลำบาก......ไม่มีแรงเท่าที่ควร....
ร่างบางผวาเข้าไปรองรับเมื่อเห็นว่าแขนของคนที่พยายามจะนั่งไม่แข็งแรงพอที่จะประคองตัวเองไว้ได้....
คนหน้าคมหันมามองหน้าคนที่เข้าประคองตัวเองไว้....ร่างบางมองหน้ากลับ สายตาเป็นห่วงจับใจ...
"นายเป็นอะไรมั่ย ดูไม่แข็งแรงเลย"
"............................"
"นี่...." เรียกอีกครั้งเมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่ตอบ.........
ถ้าเค้าไม่คิดไปเองเค้าคิดตาแววตาของอีกฝ่ายไม่ใช่แววตาที่เขาเคยชิน......
.......ไม่มีแววตาที่น่ากลัว......แววตาที่เต็มไปด้วยความโหดร้าย...........
แววตาที่บาคุระในวงแหวนพันปีมองมา...ดูอบอุ่นกว่าทุกที...แต่มีบางอย่างที่แปลกออกไป............
มีบางอย่างที่ต่างจากเดิม...แต่เค้าไม่รู้ว่าสิ่งที่แตกต่างไปนั้นคืออะไร.........
ใบหน้าคมหันไปรอบๆ ห้อง....สีหน้าใช้ความคิด.........
สายตาคมตวัดกลับมามองคนตรงหน้าอีกครั้ง.........
"........."
ร่างสูงขยับปากพูดเล็กน้อย...แต่เขาดูอ่อนแรงจนเสียงที่เปล่งมาทำให้อีกคนไม่ได้ยิน......
คิ้วเรียวขมวด....เอียงคอถาม....
"นายพูดว่าไง?" เสียงหวานถาม
"....ที่นี่?.....ที่นี่....ที่ไหน?..."ถามเบาๆ เสียงแหบเล็กน้อย.....น้ำเสียงไม่กระชากเหมือนทุกครั้ง....
" ก็ห้องนอนชั้นไง...นายจำไม่ได้เหรอ?"เสียงหวานแสดงความแปลกใจ.....อาจจะลืมก็ได้มั้ง...
"แล้วนาย...เป็นใคร?"
.....................................................................
........................... .......... .....................................................................................
..................................... ................................................................
...............................................................................................
................โชคชะตา....นำพาสิ่งที่เราไม่คาดคิดเสมอ...................
........................................โชคชะตาพรากเราได้..............................................
.............ไม่แปลก.....ที่จะนำเรามาพบกันอีกครั้ง..................................
........................................................................................
................. ................................................................................................
.............................เรื่องบางเรื่อง.....เราคงต้องปล่อยให้เป็นไปตามลิขิตของฝากฟ้า.....................
.....................ฝากเรื่องบางเรื่อง...............ไว้ในกำมือของโชคชะตา......................................
...................... ...................................... .........................
............................................................................................................
....................................................
****************************************************************************
ลองแต่งค่ะ ลองแต่งดู ยังยืนยันคำเดิมว่า เป็นฟิคสั้นแน่นอน
ตอนแรกก็คิดว่ายากนะว่าจะเอาอะไรมาแต่งกับคู่นี้ดี
เพราะตอนอ่านยูกิโอ จะชอบอ่านเรื่องของอาเทมมากกว่า
ยังไงก็แต่งแล้วนะค่ะ คู่ บาคุระ x เรียว ช่วยคอมเม้นท์ด้วยค่ะ
ความคิดเห็น