คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Anonymous! : Chapter 6
Chapter 6
หลังจากออกจากเรือนกระจก ฉันก็ตรงไปยังห้องอาหารทันที
“เฮ้~ ทวินส์!”
ฉันหันไปตามเสียงเรียก เป็นวิกเตอร์นั่นเองที่ตะโกนและเดินแกมวิ่งมาหาฉัน
“ว่าไง วิกเตอร์?”
ฉันเอียงคอน้อยๆถามเมื่อวิกเตอร์มาหยุดยืนตรงหน้าฉัน
“เอ่อ..-_-/// ไป..กินข้าว..ด้วยกันไหม?”
วิกเตอร์ตอบแบบอ้อมแอ้มๆ แถมหน้าแดงน้อยๆ..อ่า..น่ารักจัง >////<
“อื้ม! ไปสิ ยังไงกินกันหลายคนก็สนุกกว่าคนเดียว จริงไหม? J”
“อือ -_-///”
“ทวินส์!!!”
เอ๊ะ ใครเรียกอีกเนี่ย -*-
แล้วฉันก็หันไปตามเสียงเรียกอีกเสียง(วิกเตอร์ก็หันไปด้วย)
คนที่ตะโกนเรียกชื่อฉันคือไนท์ซี เขาเดินมาพร้อมกับกลุ่มเพื่อนของเขา ที่ฉันรู้จักก็มี
มาสเตอร์โลว์วา มาสเตอร์พีเคิ้ล รุ่นพี่มาร์ช แล้วก็..คีลส์ ผู้ซึ่งกำลังตีหน้าขรึม จ้องมาที่ฉันเขม็ง
เอิ่ม.. ฉันไปทำอะไรให้หว่า? -.- ในกลุ่มนั้นยังมีอีกคนที่ฉันไม่รู้จัก เป็นผู้ชายผิวขาว ขาวแบบขาวโอโม่อ่ะ ผมสีดำเหมือนท้องฟ้ายามรัตติกาล ดวงตาสีเดียวกันกับผม ดูเย็นชา ว่างเปล่า และดูเหมือนเขากำลังมองวิกเตอร์อยู่
“ว่าไงคะ?”
ฉันถาม เมื่อทั้งหมดมาหยุดยืนตรงหน้าฉัน
“กำลังจะไปกินข้าวเหรอ ไปด้วยกันไหม?”
รุ่นพี่ไนท์ซีส่งยิ้มน่ารักมาให้
“ไม่ล่ะค่ะ ทวินส์ว่าจะไปกับวิกเตอร์น่ะค่ะ ขอบคุณที่ชวนนะคะ ^-^”
ฉันรู้สึกเหมือนมีคนจ้องอย่างหนัก จึงหันไปมอง..
เป็นคีลส์นั่นเอง จ้องฉันด้วยสายตาไม่พอใจอย่างเปิดเผย เอิ่ม..ฉันไปทำอะไรให้เนี่ย -*-
“งั้นทวินส์ขอตัวก่อนนะคะ”
“แล้วเจอกันนะทวินส์”
ฉันโบกมือลาพวกรุ่นพี่พร้อมกับดึงแขนของวิกเตอร์ไปทางห้องอาหาร
“เป็นอะไรไปคีลส์ ไม่พอใจที่น้องอยู่กับผู้ชายเหรอ”
มาร์ชถามเสียงใส
“เปล่า”
แต่คีลส์ปฏิเสธหน้าตาย
“เปล่าจริงเร้อ~ เมื่อกี้จ้องเขาเขม็งเลยนี่ ยิ่งแสดงสีหน้าไม่พอใจสุดๆก็ตอนจับมือถือแขนด้วย หลักฐานมัดตัวขนาดนี่ยังจะมาปฏิเสธอีก”
ไนท์ซีช่วยเสริม
“ถ้าไม่เชื่อก็ถามคนอื่นได้เลย ฉันไม่เคยมั่ว”
มาร์ชยืนกรานว่าสิ่งที่ไนท์ซีพูดมันถูก
“ฉันไม่อยากยุ่งเรื่องของเพื่อน“ โลว์วา
“ถึงไม่อยากยุ่งแต่แกก็รู้ใช่ไหม โลว์ -___-“ ไนท์ซีขัดขึ้นมา
“-____-“ “
“เออ ไอ้โลว์ตอบว่าใช่” ไนท์ซีสรุปเองเออเอง
“-__________-“ โลว์วา
“แค่ตอนเดินไปหา ไอ้คีลส์ก็แทบจะปล่อยเลเซอร์ใส่วิกเตอร์ ลาเทลก้าอยู่แล้ว”
พีเคิ้ลตอบกลับมา
“No Comment -__-“ คลาฟ
“No Comment ทั้งปีเลยว่ะ คลาฟ ช่วยออกความเห็นบ้างก็ได้ ไอ้คีลส์จะได้เลิกแก้ตัวแบบแถสีข้างถลอกแบบนี้ซะที”
“ฉันไปแถตอนไหนวะ ไอ้ไนท์ -*-“
“ทุกตอนที่แกพูดปฏิเสธนั่นแหละ” มาร์ชเสริมมาอีกคน
“ฉันไม่อยากเห็นเพื่อนแตกหัก - -“
เสียงนุ่มทุ้มดังมาจากปากสีส้มแดงของคลาฟ ลิโมวิซส์
“เออ มติเสียงข้างมากสรุปว่า แกไม่พอใจที่ทวินส์เลือกที่จะไปกับวิกเตอร์ ลาเทลก้าและปฏิเสธที่จะไปกับแก”
“ไปกับฉันได้ไง แกเป็นคนชวนนะเว้ย -*-“
“ใครชวนก็เหมือนกัน เพราะสุดท้ายก็มีแกอยู่ในกลุ่มอยู่ดี :p”
“เลิกเถียงกันแล้วไปกินข้าวได้แล้ว ฉันหิว ต้องไปสอนต่อด้วย -*-“
ในที่สุด โลว์วาก็ทนไม่ไหว โพล่งออกมา
“เออๆ ไปแล้วๆ”
แล้วทุกคนก็เดินไปที่ห้องอาหารด้วยกัน
ห้องอาหาร Wind Wind ตึก Windy
ตอนนี้ห้องอาหารคลาคล่ำไปด้วยนักเรียนปี 1 ฉันกับวิกเตอร์กำลังนั่งกินอาหารกันอยู่ที่โต๊ะสำหรับ 2 คน ด้านหลังสุด วิกเตอร์บอกว่าไม่อยากถูกมองถึงเลือกที่ตรงนี้ อาหารของที่นี่หน้าตาเหมือนอาหารที่โลก แต่มีสีสันมากกว่ามากๆ ยกตัวอย่างเช่น ก๋วยเตี๋ยวที่ฉันกินอยู่ตอนนี้ (เนื่องจากชื่อของของกินแต่ละอย่างฉันไม่รู้จักเลย เลยสั่งตามวิกเตอร์) มันมีเส้นสีส้ม น้ำสีเหมือนก๋วยเตี๋ยวน้ำใส มีเนื้อวางอยู่ด้านบน 3 ชิ้น มีผักหน้าตาเหมือนคะน้าวางอยู่ข้างๆเนื้อ 4-5 ใบ (หั่นแล้วนะ) วิกเตอร์เรียกมันว่า ‘นูดี้ เส้นแคโรเนี่ยน’ (ให้ความรู้สึกไม่ต่างจากราเมนของญี่ปุ่นเลย -___-) รสชาติของเส้นจะออกหวานๆแต่ไม่เลี่ยน ซุปรสชาติกลมกล่อม เข้มข้น เนื้อที่วางอยู่ก็เข้ากับน้ำได้ดี ส่วนผักที่หน้าตาเหมือนคะน้าก็มีรสเปรี้ยวเค็มนิดๆ กินพร้อมกันหมดมันเป็นอะไรที่...
อร่อยมาก!!
ฉันถามวิกเตอร์ว่าเนื้อกับผักนี่ชื่ออะไร วิกเตอร์ก็ตอบมาแบบงงๆว่า
‘นี่เนื้อ มูเรียว กับผัก คาโนน เธอไม่รู้จักเหรอ?’
ฉันได้แต่ยิ้มแห้งๆพร้อมกับส่ายหน้าปฏิเสธ วิกเตอร์ยิ่งทำหน้างงใหญ่เลย สีหน้าอ่านได้ง่ายๆว่า
‘ไปอยู่ที่ไหนมาเนี่ย’
ถ้าสนิทกันมากกว่านี้ฉันคงบอกไปแล้วอ่ะนะ -.-
พอกินข้าวเสร็จก็เดินกลับไปที่ห้อง รอเรียนวิชาต่อไป ระหว่างนั่งรอเวลาหมดคาบพัก ฉันก็หันไปคุยกับวิกเตอร์
“นี่ วิกเตอร์”
“หือ ?”
วิกเตอร์ที่กำลังนั่งหลับอยู่ ลืมตาสีเทาสวยมามองฉันตามคำเรียก
“นายยังไม่ได้บอกฉันเลยว่านายธาตุอะไร”
“อืม...ฉันเป็นเด็กธาตุน้ำ มืดน่ะ แล้วเธอล่ะ”
“ฉันเหรอ..ลมกับแสงน่ะ”
“อืม..เอ๊ะ! ทำไมเป็นลมกับแสงล่ะ? ตระกูลคาร์เชสต้าต้องเป็นไฟกับมืดสิ -*-“
“อะ..เอ่อ.. ก็ไม่รู้เหมือนกัน..”
“อ่า..อืม...”
“นะ..นี่ วิกเตอร์ ทำไมตระกูลคาร์เชสต้าต้องเป็นไฟกับมืดล่ะ?”
“เธอไม่รู้ประวัติตระกูลตัวเองเลยเหรอ?”
“อะ..อือ บอกหน่อยได้ไหมล่ะ?”
“อือๆ ในแอนโนนิส มีตระกูลของขุนนางอยู่ทั้งหมด 4 ตระกูล เป็นตระกูลที่ใกล้ชิดกับกษัตริย์มาตั้งแต่สมัยโบราณ ได้แก่ คาร์เชสต้า ลาเทลก้า ลิโมวิซส์ และก็ลาฟเทล เด็กที่เกิดในแต่ละตระกูลก็จะมีลักษณะเฉพาะของแต่ละตระกูล คาร์เชสต้า เกิดมาจะมีธาตุติดตัวคือไฟกับมืด ลักษณะเฉพาะคือสีตาที่เป็นสีแดงเข้ม ลาเทลก้า ธาตุน้ำกับมืด ลักษณะเฉพาะก็ที่สีตาเหมือนกัน แต่เป็นสีเทาประกายน้ำเงิน...”
“นายไม่เห็นจะเป็นสีเทาประกายน้ำเงินตรงไหนเลย” ฉันขัดขึ้น
“ฉันใช้เวทย์เปลี่ยนสีผมกับสีตาอยู่น่ะ เลยไม่เหมือน”
“มีด้วยเหรอ เวทย์เปลี่ยนสีผมกับสีตา O.O”
“มีสิ มาสเตอร์คีลส์ก็ใช้เหมือนกัน”
“อืม..มิน่าล่ะ สีตาถึงเปลี่ยนทุกวันเลย..เล่าต่อสิ กำลังสนุกเลย ><”
วิกเตอร์พยักหน้าแล้วเล่าต่อ
“ตระกูลลิโมวิซส์ มีเพียงธาตุเดียวเท่านั้นคือมืด ตระกูลนี้ค่อนข้างเก็บตัว โอกาสจะเจอคนตระกูลนี้ค่อนข้างน้อย ลักษณะเด่นจะอยู่ที่สีผม กับสีตาที่จะเป็นสีดำ นิสัยจะค่อนข้างเงียบ ขรึม อย่างวันนี้เราก็เจอมาด้วยนะ”
“ใครอ่ะ ที่ไหน O.O”
“ก็คนที่อยู่กลุ่มเดียวกับมาสเตอร์ไง”
“อ้อ! นึกออกละ”
“อืม..สุดท้ายก็ตระกูลลาฟเทล ตระกูลที่เป็นเจ้าของโรงพยาบาลทุกแห่งในแอนโนนิส ธาตุประจำตระกูลคือไม้กับมืด ลักษณะเฉพาะคือตาสีเขียวสดเหมือนใบไม้”
“นี่ๆ ไม่มีตระกูลของธาตุดินเหรอ?”
“เคยมี แต่สลายไปแล้วเพราะก่อกบฎน่ะ”
“อ้อ...”
“สงสัยอะไรอีกไหม?”
“ไม่มีละ ขอบคุณมากนะวิกเตอร์ ^-^”
“อือ ไม่เป็นไร.. -_-///”
วิกเตอร์หน้าแดงอีกแล้ว ฉันถือวิสาสะเอานิ้วไปจิ้มแก้มที่ตอนนี้กำลังแดงน้อยๆของวิกเตอร์พร้อมกับทำหน้าล้อเลียน
“อุ๊ยๆ หน้าแดงเลยอ่ะ O.O”
วิกเตอร์จับมือฉันที่จิ้มแก้มเขาไม่หยุดไว้
“-//////-“
“ดูสิ หน้าแดงกว่าเดิมแล้วด้วย~”
แล้ววิกเตอร์ก็ก้มหน้าแนบกับโต๊ะไปเลย ท่าทางจะเขินมาก ฮิๆ น่าร้ากกกกกกกก~! >O<!!
“นี่ เธอน่ะ ไปจับมือถือแขนกับท่านวิกเตอร์ได้ยังไง ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง!”
“ผู้หญิงที่อยู่กลุ่มเดียวกับเอ็มม่าแหวขึ้นมาเมื่อพวกเธอเดินเข้ามาในห้องแล้วเห็นฉากเมื่อกี้
“แล้วไง? วิกเตอร์ก็คน ฉันก็คน ผิดตรงไหน?”
“ผิดตรงที่เธอเป็นสามัญชนแล้วท่านวิกเตอร์เป็นคนตระกูลลาเทลก้าไง!”
ผู้หญิงอีกคนในกลุ่มโต้กลับมา
“ถ้าคาร์เชสต้าเป็นสามัญชน พวกเธอก็คงเป็น..ยาจกแล้วล่ะมั้ง!”
“กรี๊ดดด! หล่อนกล้าดียังไงถึงเอาตระกูลของมาสเตอร์คีลส์มาล้อเล่น!?”
“ฉันไม่ได้ล้อเล่นนะ! ก็ตระกูลฉันเหมือนกัน!!”
ฉันสะบัดมือออกจากมือของวิกเตอร์ที่ตอนนี้เงยหน้าขึ้นมามองฉันที่ยืนขึ้นเถียงพวกนั้น
“เฮอะ! น้ำหน้าอย่างหล่อนน่ะเหรอ คาร์เชสต้า!?”
ผู้หญิงผมสั้นสีส้มพูดด้วยน้ำเสียงดูถูก
“หึ! หน้าอย่างฉันนี่แหละ คาร์เชสต้า แล้วหน้าอย่างเธอล่ะ อะไร!?”
“อย่างฉันน่ะเหรอ..ก็ต้องลาเทลก้าอยู่แล้ว!”
“โอ้โห วิกเตอร์ หน้าตาแบบยัยนี่จะทำให้ตระกูลนายเสื่อมเสียหรือเปล่า!? O.O”
“กรี๊ดดด! ทนไม่ไหวแล้ว!! ขอตบสั่งสอนมันหน่อยเถอะ!!!”
แล้วยัยหัวส้มก็ถลาเข้ามา
“อะแฮ่มๆ นักเรียนทุกคนนนนนนนนนน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ยัยหัวส้มหยุดอยู่กับที่เมื่อได้ยินเสียงของผู้หญิงแปลกหน้าที่ยืนอยู่หน้าประตูห้อง
“วิชานี้มีสถานที่เรียนประจำคือ Aqua dome นะจ๊ะ ออกมาได้แล้วจ้า ^-^”
ที่แท้ คนแปลกหน้าคนนั้นก็คือมาสเตอร์วิชาน้ำนั่นเอง ฉันก้าวเดินออกไปพร้อมกับวิกเตอร์ พอผ่านพวกที่หาเรื่องฉัน พวกนั้นก็กระซิบเสียงหนักใส่ฉัน
“ระวังตัวไว้เถอะ! ฝากไว้ก่อนแล้วกัน!”
ซึ่งฉันก็แค่ยักไหล่รับและเดินผ่านไป
*********TALK*********
- JUST
COMMENT!!
อ่ะๆ ๆ ของฝากๆ ๆ ๆ
วิกเตอร์ ลาเทลก้า จ้า~
(VICTOR LATELGA)
ความคิดเห็น