คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Anonymous! : Chapter 3
Chapter 3
‘เปิดฉันสิ’
“เสียงใครน่ะ”
‘เปิดฉันสิ’
“เสียงใครนะ..กรี๊ดดดด”
จู่ๆพวกกระต่ายนั่นก็มาจู่โจมฉันทันทีที่เห็น ฉันจะทำยังไงดีๆ พ่อจ๋าแม่จ๋า ช่วยทวินส์ด้วย TOT
‘เปิดฉันสิ’
เสียงนั่นดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับการสั่นน้อยๆของขวดผงยาในกระเป๋า มันคือขวดผงสีแดงนั่นเอง.. เปิดเหรอ..
‘เปิดฉันสิ’
เอาวะ ยังไงมันก็เป็นอาวุธ เผื่อจะช่วยให้ฉันรอดพ้นจากพวกกระต่ายบ้าคลั่งที่วิ่งไล่ตามฉันอยู่ได้บ้าง ฉันรีบดึงขวดสีแดงมาอยู่ในมือขวาและส่งขวดอื่นๆลงไปในกระเป๋ากางเกง
ปุ! ฟู่..
พอเปิดฝาขวดออกก็ปรากฏควันสีแดงๆลอยออกมาบังจนฉันมองไม่เห็นอะไรเลย พอควันจางลงก็พบกับ..
เด็กชายผมสีแดง!!!
มาไงเนี่ย!!
“ฮู่ว.. ไม่ได้ออกมาข้างนอกนานละ รู้สึกเมื่อยไปหมด.. หือ.. นี่มันตัวอะไร?”
เด็กคนนั้นเอามือไปจิ้มพวกกระต่ายที่ยืนมึนงงอยู่ตัวหนึ่ง จู่ๆขนมันก็..ร่วง! เกิดเป็นรอยเหมือนโดนไฟไหม้ จากรอยเล็กๆกลายเป็นรอยใหญ่ ครอบคลุมทั้งตัวจนกระต่ายตัวนั้นกลายเป็นเถ้าถ่าน.. เฮ้ย! นี่ตรูเรียกตัวอะไรออกมาเนี่ย TOT
“นี่! เธอ! ทำอะไรบ้างสิ อย่ามัวแต่ยืนเฉย พวกมันกรูเข้ามาอีกแล้วนะ!”
ดะ..เด็ก..เด็กคนนั้น..
หล่ออ่ะ >O< ผมสีแดงฉาน ตาก็ด้วย ใส่เสื้อยืดสีแดง กางเกงขายาวสีขาว มีที่คาดผมด้วย หล่ออ้า >O<
“ฉะ..จะให้ฉันทำอะไรล่ะ ของพวกนี้ฉันใช้ไม่เป็นอ่ะ”
“ฮะ!? ไม่เคยจริงอ่ะ? เอางี้ ลองคิดว่าในมือเธอไม่ใช่กริช คิดว่ามันคืออะไรก็ได้ที่เธอเคยใช้อ่ะ”
เด็กน้อยนั่นอธิบายไป จัดการกับพวกกระต่ายไป อะ..เอ่อ.. คิดว่าเป็นอาวุธอื่นเหรอ...ธนู... ใช่แล้ว อาวุธที่ฉันเคยใช้ ไม่สิ ต้องเรียกเคยเล่นต่างหาก โอเค ฉันจะลองนึกถึงธนูแล้วกัน..
ฟึ่บ! ฟึ่บ! แว่บ! วิ้งๆ!
พอนึกถึงธนู กริชในมือก็ส่องแสงสว่างวาบไปทั่วทั้งบริเวณ พอแสงจ้านั่นเริ่มลดลง ในมือของฉันก็ปรากฏคันธนูสีเงิน สลักลวดลายเล็กๆไว้ด้วย สวยจัง.. แล้ว.. ไหนลูกธนูหงะ?
“มีแต่คันธนู.. แล้วไหนลูกธนูอ่ะ ไม่เห็นมีเลย”
“ไม่จำเป็น เธอลองง้างคันธนูเหมือนมันมีลูกธนูแล้วเล็งไปที่พวกมันสิ ว้อย! ทำไมมันมาไม่หยุดเลย เหนื่อยนะว้อย! ไอ้พวกกระต่ายเน่า!”
เด็กนั่นบอกวิธีไปบ่นไป อะ..เอ่อ.. โอเค จะยิงละนะ
งืด..(เสียงง้างธนู) ฟึ่บ! กร๊าซซ!!
โอ๊ะ พอปล่อยสายธนู ก็มีลูกดอกสีขาวพุ่งออกไปปักกลางร่างของกระต่าย แล้วมันก็ล้มตึง อ้อ! ก่อนล้มมีร้องด้วย OoO ชักมันส์ละงานนี้ ฉันกับเด็กหัวแดงช่วยกันจัดเก็บพวกกระต่ายจนตอนนี้ทั้งสนามเหลือแค่ฉันกับเด็กหัวแดงเท่านั้น เหนื่อยจัง -O-
“ฝีมือไม่เลวเลยนะเธอนี่”
เด็กหัวแดงนั่งลงข้างฉันและเอ่ยชม
“ขอบใจ.. แล้ว.. นายชื่ออะไรน่ะ”
“ฉันชื่อ รูบี้ แล้วเธอละ”
“ฉันชื่อ ทวินส์ ยินดีที่ได้รู้จัก”
“อืม ฉันไปก่อนนะ เหนื่อย อยากพัก บาย”
ฟุ่บ! ซ่าๆ!
แล้วร่างของรูบี้ก็หายไป ผงสีแดงไหลเข้ามาในกระเป๋ากางเกงของฉัน
แปะๆ แปะๆ
“เยี่ยมมากสาวน้อย ไปรอรับผลการทดสอบธาตุได้เลยนะ เชิญด้านนั้นเลย
ผู้ชายคนเดิมปรบมือแปะๆและชี้มาที่ด้านหลังของฉัน โอ๊ะ! มีประตูแฮะ
“ขอบคุณค่ะ”
“ไว้เจอกันนะ บาย ^ ^”
แล้วเขาก็หายไปจากลานอีก ฉันเดินไปที่ทางออก พอสุดทางนั่นก็พบกับกระต่ายตัวสีฟ้า ใส่ชุดสีดำกำลังยื่นกระดาษแผ่นเล็กๆสีขาวมาให้ ฉันรับมาและเดินออกมา คีลส์กับเทลส์ยืนรอฉันอยู่ใกล้ๆกับทางออกพอดี
“เสร็จซะที อยากกลับบ้านละอ่ะ เหนื่อย..”
“ไหน เอาใบระบุธาตุมาดูซิ ผ่านไหม?”
คีลส์แบมือขอใบระบุธาตุ ฉันจึงเอามันวางใส่มือเขา
“ผ่านแฮะ..เทลส์ ดูสิ เราได้เจอคนธาตุหายากเข้าให้แล้ว..”
“จริงด้วยฮะ โห.. ทวินส์ ไม่น่าเชื่อ.. OoO”
พอเทลส์ดูกระดาษใบนั้นเสร็จก็หันมาทำตาวิ้งๆใส่ฉัน ธาตุหายาก? ฉันเนี่ยนะ?
“ไหน ขอดูหน่อย”
คีลส์ยื่นกระดาษแผ่นนั้นคืนให้ฉัน ในนั้นมันเขียนไว้ว่า
ทวินส์ คาร์เชสต้า
สังกัดธาตุ : ลม / แสง
อาวุธที่ใช้ : ผงยา / กริช
ผลการทะสอบ : ผ่านการทดสอบ
เย้! ฉันผ่านด้วย! เอ๊ะ.. นามสกุลฉันไม่ใช่คาร์เชสต้านิ อ่า หรือจะเป็นนามสกุลคีลส์ ตามที่เขาแนะนำว่าฉันเป็นน้องเขา? คงใช่แหละมั้ง.. อ่อ..ลูกไฟในห้องนั้นคงจะเป็นบอลไฟตามธาตุสินะ อืมๆ เก็ตละ..
“ไง คีลส์~”
มีคนเดินมาทักคีลส์ ทำให้ทั้งหมดหันไปตามเสียงเรียกนั้น
“โดดมาหรือไง วันนี้นายต้องทำงานไม่ใช่เหรอ”
“อือ แต่เสร็จละ น้องคนนี้คนสุดท้าย~”
แล้วชายคนนั้นก็หันมายิ้มให้ฉัน ผมสีน้ำเงินเข้มกับใบหน้าสุดทะเล้น อ๊ะ..
“นะ.. นาย คนในห้องกับในลานนั่นนี่นา OoO”
“ฮิๆ จำได้ด้วยเหรอ ดีใจจัง นอกจากจะน่ารักแล้วยังความจำดีด้วย ^ ^”
“อ่า.. ค่ะ ^^;;”
“ลืมแนะนำตัว ผมไนท์ซีครับ เพื่อนคีลส์”
เขายื่นมือมาตรงหน้า ฉันก็เลยยื่นไปจับเพื่อไม่ให้เสียมารยาท
“ค่ะ ทวินส์ค่ะ น้องคีลส์..”
“อื้ม.. ยินดีที่ได้รู้จักครับ อ้อ! ผมมีเรื่องจะถาม”
“เอ่อ.. ค่ะ”
“คุณไปได้ขวดผงยานั่นมาจากไหนครับ?”
“ก็.. ตอนที่จะเข้าลานประลองมีคนเอามาให้อ่ะค่ะ”
“เหรอ.. อืม.. ผมขอดูกริชของคุณหน่อยได้ไหมครับ”
“เอ่อ.. ได้ค่ะ”
ฉันดึงกริชออกมาจากฝักที่เหน็บอยู่ข้างตัว แล้วยื่นไปให้ไนท์ซี
“โอ้ว.. ไอ้คีลส์ดูสิ กริชเงินแท้ สลักตราราชวงศ์ด้วย ใครเอามาให้ทวินส์วะ OoO”
“ไหนๆ”
“นี่ไง L.M ของราชวงศ์ชัดๆ ทวินส์ ใครเอาไอ้นี่ให้เธอเรอ O_O”
“เอ่อ..ก็..ตอนที่เดินออกจากห้องนั้นเข้าไปที่ลานก็มีผู้ชายคลุมผ้าปิดหน้ามิดชิด ผ้าคลุมสีดำอ่ะ เขายื่นมาให้แถมบอกว่าเอาไปไม่ต้องคืนแล้วก็หายไปเลย”
“โอ้ นี่เรื่องใหญ่นะเนี่ยไอ้คุณคีลส์ ถ้านี่กริชราชวงศ์ ก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่า 1 ใน 6 เทพทำไมถึงมาปรากฏตัวที่นี่ได้”
“ทวินส์..”
“คะ..?”
“เธอเรียกท่านรูบี้ออกมาได้ยังไงน่ะ”
“ท่านรูบี้? อ้อ.. รูบี้น่ะเหรอ ไม่รู้อ่ะ ตอนทิ่วิ่งหนีกระต่ายอยู่ก็ได้ยินเสียงบอกให้’เปิดฉันสิ’แล้วขวดสีแดงมันก็สั่นด้วย ก็เลยเปิดเลย”
“แปลก..”
“ใช่ แปลก แปลกมากด้วย ทำไมขวดผงยาของราชวงศ์ที่คนภายนอกไม่รู้ว่ามันอยู่ไหนกลับมาอยู่ในมือของผู้หญิงที่มาจากครอบครัวขุนนางได้ มันต้องอยู่ที่เจ้าชายหรือไม่ก็เจ้าหญิงสิ แต่เอ..กษัตริย์บาคอฟไม่มีทายาทนี่นา ทำไมมันถึงหลุดออกมาได้..”
“เออ.. ช่างเหอะ วันที่ต้องซื้ออุปกรณ์การเรียนของทวินส์วันเดียวกับเราป่ะ?”
“มันจะไปวันเดียวกันได้ยังไง ปี 1 ซื้อพรุ่งนี้แล้ว ของเรามันอีก 10 วันข้างหน้าโน้น”
“อืมๆ งั้นฉันพาทวินส์กลับบ้านก่อนนะ เจอกันเปิดเทอม”
“เออ บาย”
********TALK*********
- LIKE BEFORE ... JUST COMMENT!
ความคิดเห็น