คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ราตรี สายฝน ฮอลล์โลว์ และหญิงงาม(?)
ห้องของโอริฮิเมะ
“โอริ”เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหลังองค์หญิงทอผ้า
“หืม? อะไรหรอเนียริจัง^^”
“ข้าลืมของไว้ที่โรงเรียนยืมร่มเราหน่อยนะ”
“ได้สิ ร่มอยู่หน้าประตูโน่นนะจ๊ะ^^”
“ทำไมต้องใช้ร่มอ่ะ?”เนียริถามด้วยสีหน้างุนงง
“ก็ฝนตกนี่^^”
“อ้าว! หรอ”เนียริเกาหัวพร้อมยิ้มแห้งๆให้
โอริฮิเมะไม่ได้พูดอะไรต่อเพียงแต่หัวเราะเบาๆ
“เนียริ!”เนออนตะโกน
“หืม???”เนียริหันมามองด้วยหน้างุนงง(แปลคือเอ๋อ)
“ข้าจะไปด้วย ข้าลืมของไว้เหมือนกัน”
“อ..อืม งั้นรีบไปกันเถอะ”
20.00น.
ที่โรงเรียน
“เนออน เจ้าลืมอะไรไว้หรอ?”
“...กล่องดินสอแล้วเจ้าหละเนียริ”
“......ข้าไม่บอกเจ้าดีกว่า”
“Why?”
“-*- เจ้านี่ชอบพูดอังกฤษตั้งแต่ไหร่เนี่ย?”
“น่า! ข้าไม่โกรธเจ้าหรอกบอกมาดิ”เนออนพูด
“แน่ใจ๋?”
“อือ”
“....ข้า...มาเอา....ถุงลูกอม^-^”
เนียริพูดพร้อมถอยห่างออกมา2-3ก้าว
เพราะเห็นว่าเนออนชะงักไป
“เจ้าว่าไงนะ”เนออนส่งสายตาอาฆาต
“เอ่อ......ข้า...มาเอาถุงลูก...”เนียริพยายามพูดอีกครั้ง
“แค่ลูกอมเนี่ยนะ”เริ่มมีรังสีอัมหิตแพร่ออกมา
“.....ข้า...ไหนเจ้าว่าเจ้าจะไม่โกรธไง”
“แล้วที่ข้าต้องเดินตากฝนมากับเจ้าเพราะลูกอมเนี่ยนะ!!!”
“เจ้าจะมาเอากล่องดินสอไม่ใช่หรอ?”
“ใช่แต่ที่ข้าโกรธหนะเพราะมันเป็นแค่ถุงขนมถุงนึง”
“ใครบอกถุงนึง 5ถุงตะหาก”เนียริแย้ง
“เหมือนกันหละน่าแล้วที่ข้าโกรธเจ้าเพราะที่เจ้าพูดตอนนั้น”
........................................
30นาทีก่อน
“เนียริของที่จะไปเอาเนี่ยสำคัญมากมั้ย?”เนออนถามขณะเดิน
“ถ้าไม่มีมัน ข้าจะอาจบ้าได้ แล้วของเจ้าอ่ะ?”
“อืม....ข้าทำการบ้านไม่ได้ถ้าไม่มีมัน”
“กะอีแค่การบ้านสนไรนักหนา”เนียริพูด(ดูมันพูด)
“ก็อย่างน้อยข้าจะได้ไม่โดนอาจารย์ดุ
ว่าไม่ทำมาเหมือนใครบางคน”
“เจ้าว่าข้านี่หว่า เนออน-*-”
“ข้าไม่ได้บอกบอกว่าเป็นเจ้าสักหน่อย”
“-*-”
...........................................
ปัจจุบัน
“อาจบ้าได้หรอ? กะอีแค่ขนมเนี่ยนะ?”
“เหอะๆๆๆ”เนียริได้แต่ยิ้มแหยๆให้
“ชั่งเถอะ รีบไปดีกว่า”
“อือ”
...........คิดว่ามันจะฉะกะตูซะอีก รอดไป...............เนียริ
............เจ้ามันงี่เง่าเหมือนเดิมเลย เนียริ- -...............เนออน
ห้องเรียน
“ลูกอมจ้า~~”เนียริคว้าลูกอมทั้งหมดออกมาจากใต้โต๊ะ
“เนียริ”เนออนเรียก
“ง่ำ หืม? อะไร”
“ในมือเจ้าข้าว่ามันมากว่า 5 ถุงนะ”
“จริงด้วยข้าก็ว่างั้นกี่ถุงน้า~”
“อย่าทำตัวเป็นรองหัวหน้ายาจิรุดิ-*-”
“จ้าๆ^^ ว่าแต่มีกี่ถุงหว่า...1 2 3...”
“....กี่ถุงอ่ะ?”
“....เจ็ดไหมมีเจ็ด?”
“ข้าจะรู้หรอ-*-”
“เอ๋? มีกระดาษใน 2 ถุงนี้ด้วย”
“....ของขวัญหรอ?”
“อือ เอาหละไปห้องเจ้ากัน”
“อือ”
ห้องเรียนของเนออน
“ได้แล้วหละไปเถอะ”เนออนพูดพร้อมชูกล่องดินสอลายจั๊ปปี้ขึ้น
“อือ”เนียริแค่พยักหน้าตอบ
.............พี่สาวต้องขอซื้อต่อแน่ถ้าเห็นเข้า แต่มันน่ารักตรงไหน?........เนียริ
..............น่ารักใช่มะหละ ข้ารู้หรอกว่าเจ้าอยากได้แต่..............
..............เจ้าทำเป็นไม่สนแค่นั้นเองใช่ไหมหละเนียริ...........เนออน
“กลับกัน”
“รู้แล้วน่า!”
วูบ!
“เนียริตะกี้อะไรอยู่ข้างหลังเจ้าหนะ?”
“ไม่มีนี่เจ้าคิดเองอ่ะป่าว?”
“มั้ง? ชั่งมันเถอะกลับกัน”
วูบ!
“เนออนข้าเห็นอะไรแวบๆข้างหลังเจ้าอ่ะ”
“จะบ้าหรอ”
“...- -”
ระหว่างลงจากอาคารเรียน
“เนียริข้าปวดฉี่อ่ะ”
“งั้นไปเข้าห้องน้ำก่อนกลับละกัน”
“อือ”
ในห้องน้ำ
ระหว่างที่ทั้ง2กำลังล้างมือกันอยู่
วูบ!
เนียริเห็นกับเนออนเงาบางอย่างผ่านกระจกไป
“เนออน เจ้าเห็นอย่างที่ข้าเห็นไหม?”
“ถ้าบอกไม่มันจะหายไปไหม?”
“.....อย่าถามข้าสิT-T”
“รีบไปเถอะนะ”เนออนสั่นเล็กน้อย
“(_ _)(- -)(_ _)”เนียริพยักหน้า
4 แยก
“วิญญาณอะไรจะแวบไปๆมาๆแบบนั้น”
“อย่าพูดแบบนั้นสิ ข้าแค่ปลอบตัวเอง”
“จะพยายามไม่พูดนะ”
วูบ!
“.....”2สาวไม่พูดอะไรแค่มองหน้ากัน
“เนออนเจ้า....”
“....พวกเราไม่รู้ไม่เห็นอะไรเข้าใจนะ เนียริ”
“อ...อือ”
วูบ!
“....ข้าไม่เห็นๆๆๆ”ทั้งสองท่องพร้อมกันจนกระทั่ง
ตึกๆๆๆ
เสียงฝีเท้าดังขึ้น
“อึก...ใครหนะ?”เนียริรวบรวมความกล้าแล้วหันไปถาม
“อะ...ออกมานะ!”เธอตะโกน
ร่างของเงานั้นค่อยๆเผยออกมา
................ฮอลล์โลว์?................
................ฮอลล์โลว์หรอ?................
....................ฮอลล์โลว์เนี่ยนะ?................
ทั้งสองเงียบเมื่อเห็นร่างที่แท้จริงของสิ่งที่ทำให้พวกเขาแทบบ้า
.....รองหัวหน้าหน่วย13อย่างข้าโดนไอ้ฮอล์โล่นี่ทำขายหน้ารึเนี่ย!......เนียริ
......ข้าเป็นถึงลำดับ2แห่งหน่อย10แต่ต้อง.......
.......เกือบร้องไห้เพราะฮอลล์โลว์ลูกกระจอกงั้นรึ!.....เนออน
“แก...”ทั้งสองพูดพร้อมกัน
“เจ้ามีปัญหาอะไรรึ? แต่ชั่งเถอะเพราะข้ากำลังจะกินพวกเจ้าเดี๋ยวนี้แหละ”
เจ้าฮอล์โล่พูดอย่างไม่กลัวตาย แล้วกระโจนเข้าหาเนออน
ตุบ!
เสียงแขนข้างหนึ่งของฮอล์โล่ตกกระทบพื้น
“อย่าดูถูกกันให้มากนักเจ้าฮอล์โล่”เนออนพูดในชุดสีดำ(หรือชุดยมภูตนั่นเอง)
“?!”
“จงตกสู่พื้นธรณีอาเมะนัตสุ(สายฝนฤดูร้อน)”
ดาบของเนออนกลายเป็นง้าวสีแดงขนาดใหญ่
เธอฟันฮอล์โล่อย่างไม่ปราณี(สงสาร)แต่ก็
พลาดท่าลื้นล้ม(ซะงั้น)
“เนียริ!”
“เออรู้หรอกน่า”
แล้วเนียริก็ออกจากกายหยาบ
“จงกลายเป็นเพชรลินาโมกิ!”
.......ตูม!!!
.....................................15นาทีต่อมา
บ้านโอริฮิเมะ
“กลับมาแล้ว~~”เสียงของคนใกล้ตายดังขึ้น
“อ้าว มาแล้วหรอจ้ารีบไปอาบน้ำสิ ตัวเปียกไปทั้งตัวแล้ว”
แล้วศึกแย้งห้องน้ำก็เกิดขึ้น
30นาทีต่อมา....
เมื่อทั้งสองอาบน้ำเสร็จแล้ว
“เนียริ ข้าไปนอนก่อนนะ”เนออนพูด
“อือๆ พรุ่งนี้ปลุกข้าด้วยนะ”
“จ้า- - ฮ้าว~~”
แล้วเนออนก็เข้านอน
************************************
To Be Continued
ความคิดเห็น