คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Anonymous! : Intro
Intro
กึก! กึก! กึก! ครืด!
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!”
ตุ้บ! แอ้ก!
“โอ๊ยยยยยยยย~! >”<”
ให้ตายเซ่! -*- ฝันร้ายทั้งที ให้มันเบาๆหน่อยก็ไม่ได้! แถมฝันว่าไปติดอยุ่ในอาณาจักรอะไรก็ไม่รู้อีกต่างหาก เจอนานาสัตว์ประหลาด วิ่งหนีกระจายเลย เฮ้อ! นอนไม่หลับแล้วด้วย เจ็บหลัง T^T ลงไปหาอะไรทำดีกว่า
ตึก.. ตึก... ตึก...
เฮ้อ.. ตี 2! อยากนอนต่อจัง แต่ดีที่พรุ่งนี้วันเสาร์พอดี ไม่งั้นไปโรงเรียนทั้งที่ยังเจ็บหลังแถมไม่ได้นอนนี่คงเรียนไม่รู้เรื่องแหงๆ
หมับ!
“กรี๊ดดดดด..! อุ๊บ!..OXO”
“ชู่วว~!!”
ใครบังอาจมาตบไหล่ฉัน(ซึ่งขวัญอ่อนมาก)ในยามวิกาลแบบนี้! มันสยองนะเฮ่ย!! แถมมีเสียงชู่ส่งมาอีก อะไรอ่ะ อะไรกำลังจับไหล่ฉานนน~!? TOT
“ลงมาทำอะไรกลางดึกเนี่ย ถ้าจะถอดหัวหากินก็น่าจะถอดตั้งแต่อยู่บนเตียงแล้วนะ (^+++^)”
พูดจาอ้อนมืออ้อนเท้าแบบนี้ มีคนเดียวเท่านั้น...
“เดี๋ยวตบให้! แล้วลงมาทำอะไร อย่าบอกนะว่ากำลังหากระด้งไปหาไก่กินน่ะ!?”
“เหอะๆ อย่ามาตลกตี 2 แถวนี้ - - “
“ใครกันแน่ฮะ ไอ้บ้า ลงมาทำอะไรเนี่ย?”
“ไม่ได้เพิ่งลงมา แต่กำลังนอนอยู่ที่โซฟาต่างหาก -*- “
เออแฮะ มันใส่แค่บ็อกเซอร์ แถมหัวก็ยุ่งอีกต่างหาก -.-
“แสดงว่ายังไม่ได้อาบน้ำน่ะสิ ยี้~!! >O<”
ฉันทำหน้าตารังเกียจและเขยิบออกห่างจากน้องชายฝาแฝดของตัวเอง
“ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้นเลยนะ ก็เพิ่งกลับมาจากปาร์ตี้นี่หว่า ขี้เกียจอาบน้ำด้วย -O-“
ไอ้น้องชายมันผลักหัวฉันเหมือนหัวฉันเป็นตุ๊กตาล้มลุกให้มันผลักเล่น - -*
“ว้อย! เลิกผลักหัวฉันซะที! ไปอาบน้ำนอนไป๊!”
“ชิชะ แล้วลงมาทำไมเนี่ย”
“นอนไม่หลับ เจ็บหลัง นอนตกเตียงมา”
“ทำอีท่าไหนเนี่ย นอนตกเตียง -*-“
“พอดีว่าฝันร้ายน่ะ..”
“ฝันร้ายเหรอ โอ๋ๆ มาๆ เดี๋ยวกล่อมให้หลับให้ (^+++^)”
“ไม่เอาย่ะ! ไปอาบน้ำนอนไป๊! เน่าๆ”
“ไม่เอาจริงเหรอ เดี๋ยวอาบน้ำเสร็จแล้วไปกล่อมก็ได้น้า~”
“หุบปากแล้วขึ้นไปอาบน้ำได้แล้ว! ถ้ายังไม่ไปฉันจะเอาคัตเตอร์มากะซวกไส้นายและตัดไอ้นั่นของนายไปโยนบ่อจระเข้!”
“ชู่วว~ จะเสียงดังไปไหนเนี่ย แต่.. โหดชะมัด ไปก็ได้ฟระ!”
แล้วมันก็สะบัดก้นเดินกระแทกเท้าเบาๆขึ้นบันไดไป เออ ไปเลย ไอ้น้องบ้า !
โอ๊ะ! บนโต๊ะนั่น! หนังสืออะไรหว่า หน้าปกไม่คุ้นเลย -*-
โอ้! นี่มัน..! เรื่องโปรดของเราเลยนี่นา! Howl’s moving castle >< แต่พอยื่นมือไปแตะเท่านั้นแหละ...
จู่ๆก็มีลมจากไหนไม่รู้พัดมาอย่างแรง ทำให้หน้ากระดาษพลิกไปมาอย่างรวดเร็ว หน้ากระดาษเรืองแสงสีเหลืองนวลขึ้น มันค่อยๆจ้าขึ้นเรื่อยๆ จนภาพข้างหน้าพล่ามัวไปหมด พอแสงสว่างลดน้อยลง ก็พบว่าตัวเอง...
มาอยู่ในที่ที่มีแสงจากกองไฟส่องสว่างอย่างสลัวๆ.. กองไฟเหรอ!? บ้านฉันไม่มีนี่นา! พอกวาดตามองไปรอบๆห้องนั่งเล่นที่เคยยืนอยู่ ตอนนี้กลับกลายเป็นที่ไหนก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆคือไม่ใช่บ้านฉัน!! ที่นี่มันที่ไหนเนี่ยยย TOT
ฉันลุกขึ้นยืนปัดฝุ่นออกจากกระโปรงของชุดนอนหลังจากตกใจจนล้มพับลงไป ไม่ได้! สถานการณ์แบบนี้เราต้องมีสติเข้าไว้! เลยตัดสินใจเดินไปที่หน้าเตาผิง ดวงไฟที่ส่องสว่างอยู่ภายในนั้นมีหลายสีมากเลย มีดวงไฟครึ่งวงกลมสีแดงเป็นเหมือนตา รอยหยักของไฟเป็นเหมือนปาก ดวงตาไฟนั่นเหมือนกำลังจดจ้องฉันด้วย รอยหยักไฟนั่นขยับเล็กน้อย มีเสียงทุ้มๆลอดออกมาว่า..
“เธอเป็นใครน่ะ -*-“
“ใครพูดน่ะ? -*-
“ก็สิ่งที่เธอมองอยู่นี่ไง กำลังพูด - -“
“นาย! แคลซิเฟอร์! นายคือแคลซิเฟอร์หรือเปล่า!?”
“แคลซิเฟอร์คือตัวอะไรน่ะ?”
“ไม่รู้จักแคลซิเฟอร์เหรอ?”
ก้อนไฟนั้นส่ายหน้า
“ข้าไม่รู้ว่าแคลซิเฟอร์คืออะไร แต่ข้าชื่อรอทเทอร์ เป็นปีศาจไฟของคีลส์”
“คีลส์คือใคร...”
ตึกๆๆ ตึกๆๆ ตึกๆๆ
“นั่นใครน่ะ รอทเทอร์ เข้ามาได้ยังไงเนี่ย? ถ้าท่านคีลส์กลับมาละก็.. แย่แน่!”
เด็กชายอายุประมาณ 10 ขวบวิ่งลงมาจากบันไดที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากเตาผิง
“ข้าก็ไม่รู้.. นางมาตอนที่ข้าหลับ..”
แกร๊งๆ~ ครึกๆ~ แอด~
บานประตูที่อยู่ตรงข้ามกับบันไดถูกเปิดออก ทำให้ทุกสายตาที่อยู่ในห้องโถงนี้หันไปมองกันหมด เด็กชายคนนั้นพึมพำเบาๆว่า ‘มาแล้วๆ ซวยแน่ๆ’
คนที่เดินออกมาจากประตูนั้นมีผมสีดำสนิทยาวระต้นคอ ผมทรงเกาหลีมากมาย ฉันหลงเข้ามาในเรื่องฮาวล์จริงๆเหรอเนี่ย!?
ชายผู้มาใหม่เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของฉัน ดวงตาสีน้ำเงินนั่นเบิกขึ้น ริมฝีปากบางนั้นขยับเล็กน้อย มีเสียงลอดออกมาเป็นคำพูดว่า..
“สาวน้อยคนนี้เข้ามาได้ยังไง?”
หนุ่มหล่อหันไปถามรอทเทอร์กับเด็กชายคนนั้น
“ข้าไม่รู้ นางมาตอนที่ข้าหลับ” รอทเทอร์ตอบ
“ผมไม่รู้ฮะ เธอมาตอนที่ผมอยู่ข้างบน” เด็กชายตอบ
“เธอเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?” เขาหันมาถามฉันบ้าง
“ฉะ..ฉัน ฉันถูกหนังสือดูดมา แล้วก็มาโผล่ที่นี่เลย เอ่อ.. แล้วๆ ที่นี่ .. คือที่ไหนเหรอ?”
ชายหนุ่มคนนั้นไม่ตอบฉันในทันที เขาทำหน้าตาแปลกใจระคนตกใจนิดหน่อย แล้วเสกให้เก้าอี้ 2 ตัวลอยมาวางอยู่ตรงหน้าฉันและเขา เขาผายมือออกเป็นการเชื้อเชิญให้นั่ง แล้วฉันก็นั่งตามคำเชิญนั้น เด็กชายก็เสกให้เก้าอี้เขาลอยมาเช่นกันและนั่งลง กลายเป็นวงสนทนาเล็กๆรอบเตาผิง
“เธอชื่ออะไร?”
“ทะ..ทวินส์ แล้ว.. พวกนายล่ะ?” ฉันตอบเสียงแผ่วๆ
“ฉันชื่อคีลส์ คาร์เชสต้า เป็นพ่อมดและเจ้าของคฤหาสน์หลังนี้”
“ข้าชื่อรอทเทอร์ และข้าบอกเจ้าเป็นรอบที่ 2 แล้ว”
“ผมชื่อ เทลส์ฮะ เป็นผู้ช่วยของท่านคีลส์”
“เอาล่าสาวน้อย เราทำความรู้จักกันไว้แค่นี้ดีกว่า ฉันง่วงมากเกินกว่าจะหาคำถามมาถามเธอได้แล้ว เทลส์ ช่วยไปจัดห้องที่ชั้น 2 ข้างๆห้องของฉันไว้ให้ทวินส์ทีนะ ขอบคุณล่วงหน้า”
“ฮะ ท่านคีลส์”
แล้วเทลส์ก็วิ่งขึ้นบันไดไป ส่วนคีลส์ก็ทำหน้าง่วงเดินขึ้นบันไดตามหลังเทลส์ไป
“คะ..คีลส์.. นายไม่อาบน้ำก่อนนอนเหรอ?”
“ไม่ล่ะ.. ฉันง่วงแล้ว อีกอย่าง ฉันก็เพิ่งอาบน้ำไปเมื่อ 2 ชั่วโมงที่แล้ว ก่อนออกไปข้างนอก ฝันดีนะทวินส์ ฉันไปละ”
แล้วคีลส์ก็เดินหายขึ้นไป
“เจ้าจะอาบน้ำไหม ทวินส์?”
“ไม่ละ ฉันเพิ่งอาบมา จริงๆแล้ว ที่บ้านที่ฉันจากมาตอนนี้คงประมาณตี 2 กว่าน่ะ”
“ที่นี่ 2 ทุ่ม แล้วล่ะ เจ้าไปพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้คีลส์คงพาเจ้าไปหาซื้อเสื้อผ้าใส่”
“อืม ราตรีสวัสดิ์นะรอทเทอร์”
“เดี๋ยว..”
“อะไรเหรอ?”
“ช่วยวางฟืนให้ข้าอันหนึ่งก่อนไปได้ไหม ข้าหยิบไม่ถึง”
“โอเค”
“ขอบใจ”
ฉันวางฟืนไว้ให้รอทเทอร์แล้วก็เดินขึ้นบันไดมา.. บันไดใหญ่เหมือนกันแฮะ แสดงว่าบ้านหลังนี้คงใหญ่มากน่าดูเลยล่ะ..
“อ้า.. มาพอดีเลย ห้องนอนนอนได้แล้วนะฮะ ผมจัดห้องเสร็จพอดี ผมไปนอนแล้วนะ ฝันดีฮะทวินส์ ^-^”
แล้วเทลส์ก็เดินออกจากห้องที่เขาจัดไว้ให้ฉันเดินเข้าไปในทางเดินมืดๆของชั้น 2 ฉันเปิดประตูห้องนอนเข้าไป มีตะเกียงไฟถูกวางไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียงคอยให้แสงสว่างแก่ห้องนี้ ฉันนั่งลงบนเตียงและมองออกไปทางหน้าต่าง นอกหน้าต่างนั่นคือท้องฟ้าสีดำที่มีดวงดาวระยิบระยับ มองไปมองมา ชักเริ่มง่วง นอนเอาแรงดีกว่า เผื่อพรุ่งนี้จะได้ออกไปไหนอย่างที่รอทเทอร์ว่าไว้จริงๆ..
*****Talk*****
- ตอนแรกมาแล้ว เย่! แค่ intro ยาวเหมือนกันนะนี่ -.-
- ยังไงก็ช่วยคอมเมนท์ด้วยเน้อ! ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยน้า ไม่รู้ว่าจะจบมั้ย แต่คิดว่าคงจบแหละ!
ความคิดเห็น