ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : #ชานแบคอิสดราม่า :: one side love
เยไหมรัใรสันที่รู้ว่าเราสู้นในใเาไม่ไหว
รู้ทั้รู้ยัไ็สู้นที่เาอบไม่ไหว
รู้ว่าเราเป็นอะไรเาะไม่ายามามอ
แพ้ั้แ่เริ่มะอบแล้ว
ใบหน้าสวยที่อยู่ในร่าายำลัเินไปหานที่แอบอบในวันปัิมเพื่อะไปอถ่ายรูป้วยและนำอวัเล็ๆน้อยๆไปให้เพื่อะเป็นารบอลาและ
บอให้เินทาไปนิวีแลน์ีๆเพราะเาประาศโพล่พล่ามไปว่าะไปเรียนมหาวิทยาลัยที่นั้น
านปัิมเป็นเหมือนานบออำลารุ่นพี่ม.6ที่ำลัะไป่อมหาวิทยาลัยอื่นๆโยมีนัเรียนแ่ละรุ่นมาบูมให้ึ่เาเอ็เยบูมให้รุ่นพี่ที่บไปแล้วแ่อนนี้รุ่นน้อ้อมาบูมให้
หลัาที่ถ่ายรูปับเพื่อนๆเสร็แบฮยอนึอัวาเหล่าเพื่อนฝูเพื่อที่ะนำอวัไปให้ับานยอลที่ำลัะไปเรียน่อนิวีแลน์
“านยอล!” เสียอแบฮยอนะโนเรียร่าสูอย่าพยายามแ่็ลับถูเมินเพราะว่าทุรั้อนที่แบฮยอนะส่้อวามในเฟสบุ๊ไปให้็ลับถูเาเมินเย อ่านไม่อบ ไม่อ่านไม่อบ แ่แบฮยอนถามว่าทำอะไรอยู่ ็ลับถูเมิน
เราะไปสู้นในใเาไ้ยัไล่ะ็ในเมื่อเาไม่อบ็วรถอย
“เฮ้!เราแ่ะมาอำลาเยๆ” และูเหมือนานยอละหันมาสนใน่าเล็ริๆ้วย
“อ่ะนี้ับสมุโน้หนึ่เล่มถึมันอาะไม่ไ้ให่โอะไรมาแ่็อยาะให้านเ็บไว้ะทิ้็ไ้น่ะเราไม่ว่า^^” มือเรียวใหุ้หลาบสีแสับสมุโน้ที่ไปื้อมาให้ับนรหน้า
“อืมอบใ”
แ่ในวามแอบอบ็มัะมีอะไรแอบแฝเสมอ
“เย็นนี้เอัน” านยอลเ้ามาระิบหูแบฮยอน่อนที่ะแอบัทำให้แบฮยอน้อเผลอสะุ้
“อะ..อืมไม่ลืมหรอ” ในที่สุร่าบา็อัวไปหาลุ่มเพื่อน
เวลาเลิเรียน
าเล็รีบสาวเท้าลับไปอนโที่อยู่อย่าเร่รีบเมื่อมาถึห้อที่นพัอาศัยอยู่็เห็นานยอลนั่อยู่รโฟา สายา่อที่แบฮยอนอย่าเ้าเล่ห์พร้อมใ้ฝามือมาลูบาัวเออย่าใ้วามิ
ายัวเล็เผลอลืนนำ้ลายลอ้วยวามหวาเสียแ่ไม่ลืมที่ะปิประูแล้วลลอนประูให้อย่ารีบร้อนเารู้ว่าานยอล้อารอะไรรู้ว่าานยอลอยาไ้อะไรและรู้ว่ามันไม่ใ่เรื่อีๆแน่ๆ
เามันแ่ที่ระบายอารม์สำหรับนอื่น
“มานี้สิบยอนแบฮยอน” านยอลบเบาะโฟาให้แบฮยอนมานั่้วยเาึวาระเป๋าาอบสีำหนัวาไว้รโ๊ะิน้าวแล้วเินมานั่้าานยอล
านยอลใ้มืออนไปเี่ยวสะโพอแบฮยอนให้ร่าเล็มาอยู่ใล้ินแล้วนำมืออนมาปลเ็มัาเอแบฮยอนพร้อมับโยนมันรที่พื้นอย่านึเะะ
“ไม่ัืนหน่อยหรอ” น้ำเสียทุ้มที่ฟัแล้ววนให้นลุไปามไ้เอ่ยให้ับแบฮยอน
“เยัไ้ไหมล่ะ” แบฮยอนโ้อบ่อนที่ะใ้ปาเล็ๆไปบูบายรหน้าและูเหมือนานยอละอบเสียสะ้วย
ลิ้นหนาเ้าไปเี่ยวับลิ้นเล็รหน้าไม่ลืมที่ะลิ้มรสวามหวานอโพร่ปาและผละออในที่สุานยอลันแบฮยอนให้นอนอยู่รโฟานอนนี้ลายเป็นว่าเาไ้ร่อมแบฮยอนอย่าเป็นที่เรียบร้อย
านยอลละาใบหน้าสวยอแบฮยอนมาไร้รออที่ทั้าว หอมเหมือนนมหวาน ่อนที่ะบเี้ยวออนเป็นรอยสีแม่ว่ำ
ไม่อยาให้เาไปเลยไม่ไปไ้ไหม
ในวามหน้าใสหน้าสวยอแบฮยอนยัมีวามร้ายาฝัอยู่นาันัวานที่ำลัร่อมอยู่ไม่ให้ร่อมแล้วระโนูบใส่านยอลูบไป็ันให้ไปที่ห้อนอนนอนนี้ลายเป็นว่าแบฮยอนร่อมานยอล...มืออเธอไปเปิลิ้นัพร้อมหยิบโ่ออมาแล้วล่ามมือานยอลไว้บนหัวเีย่อนที่ะันัวเอให้นั่ทับล้ามท้อานยอล
“แบฮยอน!!” านยอละโนอย่าหัวเสีย็แหล่ะูสิานยอลโนหลอสะนานั้นเป็นใระไม่ให้หัวเสียแ่แบฮยอนลับยิ่มที่มุมปา
ภายใ้ใบหน้าอินโนเน์ยัมีวามร้าย
่อนที่แบฮยอนะันัวมายืนึ้นแล้วลมาาเียมายืน้าานยอลพร้อมเอ่ยว่า
“ายไป้วยันนะรับที่รั”
The end
หลัาที่หมไว้นาน็ไ้มา่ออบอว่าใรที่รอฟิีมิน็ะมา่อวันพรุ่นี้ใรรอฟิยุนิ็อาะวันันทร์ไม่็วันอัารส่วนฟิโฮป็วันศุร์นะ่ะทุน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น