เล่ห์ร้ายจอมบงการ(ซีรีย์ชุดบ่วงร้ายบงการรัก)

ลำดับตอนที่ #1 : เล่ห์ร้าย 1

                           

เสียงพูดคุยของสาวๆ ดังอยู่รอบโต๊ะ บรรยากาศเฮฮาในคืนวันหยุดสุดสัปดาห์ หลายคนเลือกที่จะมาปลดปล่อยความเครียดจากการทำงานหนักมาตลอดทั้งอาทิตย์ ค่ำคืนที่เต็มไปด้วยสีสัน ครื้นเครงกับเสียงเพลง หากแต่นี่อาจไม่ใช่ทุกคนที่จะชื่นชอบ โดยเฉพาะคุณหมอสาว มธุริน ชาร์ล๊อต มาเรย์ หญิงสาวลูกครึ่งไทยอเมริกัน ในขณะที่คนอื่นกำลังสนุกสนาน เธอกลับนั่งค้ำคางพร้อมสีหน้าเบื่อๆ เธอแทบไม่ได้ฟังการสนทนาของเพื่อนสาวเลย เพราะกำลังคิดถึงผลตรวจคนไข้รายล่าสุดอยู่นั่นเอง ไม่มีอะไรสำคัญสำหรับหมอสาววัยยี่สิบห้าปีคนนี้ไปมากกว่างาน ขณะที่เพื่อนสาวรุ่นราวคราวเดียวกันสนุกสุดเหวี่ยงกับชีวิต แต่หมอมธุรินกลับเอาเวลาทั้งหมดที่มีทุ่มเทให้งานเสียเป็นส่วนใหญ่ เธอรู้ว่าทุกวินาทีมีค่ามากแค่ไหน เส้นชีวิตนั้นแสนบอบบาง และหน้าที่ของหมอนั้นมีหน้าที่ที่สำคัญใหญ่หลวง เพราะเธอเคยสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักไปด้วยโรคร้าย นั่นคือมารดาของเธอเอง แม้จะนานหลายปีแล้วก็ตาม

ในคืนนี้ที่เธอจำเป็นต้องออกมาสังสรรค์กับเพื่อนสาว ก็เพราะว่าไม่ได้เจอกันนานแล้ว จึงได้นัดมารวมตัวกัน พบปะตามประสาเพื่อนเก่า วันนี้มากันเกือบครบ จะขาดก็แค่คนเดียวเท่านั้น

“นี่มารี อย่าเอาแต่นั่งทำหน้าเซ็งได้ไหม สนุกกับคนอื่นเขาหน่อยสิ” เพื่อนสาวอีกคนกระตุ้นหญิงสาวให้มีส่วนร่วมกับปาร์ตี้ของบรรดาสาวโสดนี้บ้าง

“เธอก็รู้ฉันไม่ชอบแบบนี้นี่”

“ชอบแบบไหนล่ะจ๊ะฮึ เสียงเซ็งแซ่ในโรงพยาบาลพร้อมกลิ่นยารึ ไม่เอาน่า เราไม่เจอกันนาน ช่วยสนุกกับเราบ้างได้ไหม” เพื่อนสาวอีกคนที่เพิ่งเดินกลับมาจากห้องน้ำกระเซ้าเย้าแหย่แกมเหน็บหมอสาวคนขยัน ก่อนจะรีบพูดต่อ “เมื่อกี้ตอนฉันไปห้องน้ำ ทายสิฉันเจอใคร ฉันเจอคุณลุกซ์ด้วยล่ะ” น้ำเสียงของเธอกระตือรือร้นเป็นอย่างมาก

“ลุกซ์” มีหลายคนทวนคำ

“ก็เจ้าของสื่อสิ่งพิมพ์ชื่อดังในนิยอร์กไง” พอเฉลยจบ หลายคนร้องอ๋อพร้อมตาวาวทีเดียว แน่ล่ะมีใครไม่มีรู้จักเจ้าพ่อสื่อสิ่งพิมพ์คนนี้บ้างล่ะ

“จริงหรือเธอ ฉันอยากเห็นตัวจริงเขาจัง” พอพูดจบก็รีบชะเง้อคอมองหาหนุ่มรูปงามคนดังทันที

“ฉันเคยเจอเขาที่โรมพยาบาลหนหนึ่ง ตัวจริงอย่างกับเทพบุตรเลย” เจ้าตัวยังพล่ามถึงความหล่อเหลาของชายหนุ่มคนดังต่อไป ตอนนี้เขากลายเป็นหัวข้อสนทนาภายในวงไปแล้ว

มันก็ไม่แปลกที่สาวๆ จะดูตื่นเต้นกันนัก เพราะ ลุกซ์ มาแชล อัลเลน เป็นชายหนุ่มผู้ทรงเสน่ห์ เขาเป็นบุตรชายคนรองของตระกูลดังที่ใครๆ ก็รู้จัก ไม่เพียงแต่รูปลักษณ์ภายนอกที่ทำให้สาวๆ หลงใหล ชื่อเสียงอีกอย่างหนึ่งดังไม่แพ้รูปกาย คือความเจ้าชู้ ด้วยเสน่ห์ที่เหลือล้น ทำให้เขามีข่าวหน้าหนึ่งกับพวกดารานางแบบสาวสวยอยู่บ่อยๆ ถึงขนาดเคยทะเลาะเบาะแว้งกันกลางกองถ่ายเลยก็มี เรื่องนี้หมอมธุรินเองก็เคยได้ยิน เธอเลยไม่รู้สึกเป็นปลื้มชายหนุ่มเหมือนคนอื่นๆ

“จริงๆ นะ ฉันยอมแลกทุกอย่างเพื่อได้ควงกับเขาสักวันหนึ่ง ผู้ชายอะไรมองมุมไหนก็ดูดีไปหมด”

“เธอมองมุมเดียวนะสิ แค่รูปลักษณ์ภายนอกหรอกที่ดูดี เธอไม่ได้อ่านข่าวเขารึไง คาสโนว่าปลาไหล” หมอมธุรินตั้งฉายาให้ พร้อมเบ้ปาก

“ว๊าย พูดซะน่าเกลียดเลย คนเขามีเสน่ห์ก็แบบนี้ จะมีผู้หญิงรุมล้อมไม่เห็นแปลก ใครๆ ก็อยากควงกับเขากันทั้งนั้น เธออย่ามาว่าพ่อเทพบุตรของฉันนะ” เพื่อนสาวนางหนึ่งแก้ต่างแทนให้หนุ่มคนดัง แถมยังมองตำหนิหมอสาวด้วยไม่พอใจนิดๆ ที่บังอาจวิจารณ์เทพบุตรในฝัน

“เชิญกันตามสบายเถอะ ใครจะอยากก็ช่าง ฉันคนหนึ่งที่ไม่เอาด้วย ไปห้องน้ำดีกว่า” หมอมธุรินขี้เกียจเถียงด้วย เพราะถึงพูดไปพวกเพื่อนสาวก็คงเถียงขาดใจอยู่ดี เพราะเสน่ห์ภายนอกที่ยวนตา ทำให้ไม่มีใครมองข้อเสียที่เล็กจ้อยนี้เลย แต่สำหรับเธอแล้ว มันเป็นจุดบกพร่องที่ใหญ่มาก เธอจึงไม่อาจมองข้ามมันไปได้ ลุกซ์ก็แค่ผู้ชายเจ้าชู้คนหนึ่งเท่านั้น เธอมองชื่อเสียงที่เขามีเป็นชื่อเสียเสียมากกว่า เขาคงเป็นผู้ชายคนสุดท้ายบนโลกใบนี้ที่เธอจะมอง

เวลานั้นเอง ด้านเจ้าตัวที่อยู่อีกมุม มีสาวสวยหุ่นเซ็กซี่คลอเคลียอยู่ไม่ห่าง เธอพยายามกระเซ้ากระแซะเรียกร้องความสนใจจากชายหนุ่มสุดฤทธิ์

“นะคะที่รัก คืนนี้ฉันขอไปค้างกับคุณนะ” เอ่ยขอด้วยน้ำเสียงยั่วยวน แพขนตางอนยาวกระพือนิดพร้อมส่งยิ้มออดอ้อน

“ไม่ได้หรอก คืนนี้ผมไม่ว่าง” ลุกซ์ปฏิเสธนุ่มๆ แม้เคยมีความสัมพันธ์กันมาแล้ว แต่เขาไม่ได้มีความเสน่หาต่อสาวสวยคนนี้เท่าใดนัก เช่นเดียวกับคนอื่นๆ ไม่มีใครสามารถผูกมัดเขาได้ไม่ว่าพวกเธอจะสวยยั่วใจปานใด

“คุณนัดคนอื่นไว้แล้วหรือคะ” เธอถามพร้อมมีอาการไม่พอใจ

“เปล่าหรอก ผมมีงานค้างอยู่เลยไม่สะดวก” เขาไม่ได้โกหก แม้กระนั้นถึงเขาจะว่าง ก็ไม่แน่ว่าเขาจะอนุญาตให้เธอไปหาเขาได้ ช่วงนี้เขาไม่ได้มีนัดกับใครเลย การปรับเปลี่ยนพฤติกรรมแบบนี้ของเขาทำให้เควินพี่ชายคนโตและมาคัสน้องชายคนเล็กแปลกใจไม่น้อย

“แย่จัง ฉันอุตส่าห์รอ คิดถึงคุณมากเลย เมื่อไหร่คุณจะว่างคะ”

“ก็ยังไม่รู้ เอาไว้ถ้าผมว่าง ผมจะโทรหาก็แล้วกันนะ” เขาบอกเพื่อไม่ให้เธอเซ้าซี้ จะโทรหาหรือ คงไม่

“แน่นะคะ จะโทรหาฉันจริงๆ นะ” หญิงสาวยกเรียวแขนบอบบางโอบคอชายหนุ่ม โน้มเขาลง เธอแตะริมฝีปากที่ฉาบลิปสติกสีแดงสดไปบนแก้มชายหนุ่ม กดจูบลงไปจนเป็นรอยปากติดที่แก้ม และพอเธอเลื่อนมาที่ริมฝีปากหนา ตอนแรกเหมือนเขาจะตอบรับ แต่แล้วจู่ๆ ก็ดันเธอออก พอเธอเงยขึ้น สายตาเขามองไปที่หญิงสาวคนหนึ่ง เพราะตรงที่ทั้งคู่อยู่เป็นทางผ่านไปห้องน้ำหญิงพอดี ซึ่งหมอมธุรินเดินออกมจากห้องน้ำพอดี เห็นทั้งสองเข้า แต่เธอก็ทำเหมือนไม่รู้ไม่เห็นอะไร จากนั้นก็เดินผ่านไป

“ผมขอตัวก่อนนะ” ลุกซ์ทิ้งนางแบบสาวเอาไว้ เธอยืนหน้างออย่างขัดใจ แต่ก็ยังตะโกนบอกเขาว่า

“อย่าลืมโทรหาฉันนะคะที่รัก” ถึงจะบอกย้ำ แต่เธอรู้ว่าคนอย่างลุกซ์ไม่โทรหาเธอแน่ เขาไม่เคยมีความสัมพันธ์กับใครยืดยาว แต่ล่ะคนจบลงในเวลาอันสั้น เธอก็คงไม่ต่างจากบรรดาผู้หญิงของเขาหรอกกระมัง

ลุกซ์ก้าวเท้าฉับๆ เพื่อให้ทันหญิงสาว ทว่าเธอเดินไวชะมัด เขาต้องแทรกตัวผ่านนักดื่มที่กำลังเมามันกับเสียงเพลง

“เดี๋ยวก่อนสิคุณหมอ” ปากเรียกเสร็จ ก็คว้าหมับที่ข้อมือเล็กของเธอ เธอรีบสะบัดออกราวกับกลัวจะมีคนเห็น เธอไม่อนุญาตให้ใครแตะเนื้อต้องตัว โดยเฉพาะผู้ชายอย่างเขา

“อะไรคะ”

“อย่าทำเหมือนไม่รู้จักกันได้ไหม ไม่คิดจะทักกันเลยรึ”

“ฉันเห็นคุณยุ่งอยู่น่ะ ก็เลยไม่อยากรบกวน”

“อ๋อ เอ่อเธอเป็นเพื่อนผมน่ะ” เขารีบบอกกลัวว่าเธอจะเข้าใจผิด และรีบชวนคุยไปเรื่องอื่น “ผมไม่ยักรู้ว่าคุณชอบเที่ยวแบบนี้ด้วย แล้วนี่มากับใคร”

“เพื่อนค่ะ” เธอตอบเสียงเนือย อาการเหมือนไม่อยากคุยกับเขาเท่าไรนัก

“ผู้หญิงหรือผู้ชาย แนะนำให้ผมรู้จักหน่อยสิ ผมอยากรู้จักเพื่อนคุณหมอบ้าง” เขารีบเสนอตัว

“อย่าดีกว่าค่ะ เพื่อนฉันคงไม่อยากรู้จักคุณหรอก” เธอบอกซึ่งมันตรงกันข้ามกับความเป็นจริงมาก ถ้าพวกเพื่อนสาวรู้ว่าเธอรู้จักชายหนุ่มเจ้าเสน่ห์คนนี้ล่ะก็ เธอจะต้องถูกพวกนั้นรุมทึ้งเป็นแน่ แต่เธอไม่อยากให้ใครรู้ว่าเธอรู้จักเขา เธอไม่อยากมีความเกี่ยวพันใดๆ กับเขาเลยสักนิด มีหลายอย่างในตัวเขาที่เธอไม่ชอบ

“ทำไมล่ะ ผมเสียหายตรงไหน” ลุกซ์เคืองใจเล็กน้อย หมอมธุรินชอบทำเหมือนไม่อยากอยู่ใกล้เขา นั่นทำให้เธอเป็นผู้หญิงที่แปลกมากสำหรับเขา ดูเหมือนเสน่ห์ที่มีอยู่ล้นเหลือจะไม่มีผลกับผู้หญิงคนนี้เลย

“ก็ไม่เสียหายอะไรหรอกค่ะ ฉันแค่ไม่อยากให้เพื่อนฉันรู้ว่าฉันรู้จักคุณ เอาเป็นว่าคุณอย่ายุ่งยากเลยค่ะ คุณกลับไปหาเพื่อนสาวคนสวยของคุณเถอะ เธอคงรออยู่”

ที่เธอพูดแบบนี้ก็เพราะว่า เธอไม่อยากถูกคนอื่นมองว่าเป็นหนึ่งในผู้หญิงของเขา ผู้หญิงคนไหนอยู่ใกล้เขาก็ถูกมองแบบนี้ทั้งนั้น เจ้าพ่อสื่อสิ่งพิมพ์ชื่อดังในนิวยอร์ก หลายคนคุ้นกับภาพที่มีสาวๆ ล้อมหน้าล้อมหลัง ยิ่งเขามีชื่อเสียงแบบนี้ เธอก็ยิ่งอยากอยู่ห่างจากเขา ลุกซ์เป็นผู้ชายที่อันตรายสำหรับเธอ เขาอาจจะเป็นผู้ชายที่ดูดี มีดวงตาสีฟ้าอมเทาแพรวพราว จมูกโด่งคมกริบและรอยยิ้มบาดใจ  ทุกอย่างสมส่วนสมบูรณ์แบบ เป็นหนุ่มมั่นสุดฮอต เป็นชายในฝันของสาวๆ เพียงแต่หมอมธุรินกลับไม่ได้ปลื้มคุณสมบัติที่เลอเลิศแบบนี้เลยแม้แต่น้อย ผู้ชายที่เห็นผู้หญิงเป็นเพียงดอกไม้ริมทาง เด็ดดมเพียงชั่วครู่ ไม่มีอะไรน่าใฝ่ฝันถึง ผู้หญิงพวกนั้นก็แปลก ถึงรู้ว่าเป็นแบบนี้แล้วก็ยังยอมให้เขาเด็ดดม เธอจะไม่เป็นแบบนั้นเด็ดขาดเลย

“แหม พูดงี้ผมเสียใจนะคุณหมอ ผมรู้ว่าผมอาจมีข่าวไม่ค่อยดี แต่ผมก็เปลี่ยนแล้วนะ”

“จริงหรือคะ” เธอมองรอยที่แก้มเขาแล้วยิ้มเยาะ เห็นอย่างนี้มันคงเชื่อยาก หลักฐานคาตายังบอกว่าเปลี่ยนแล้ว “คนเรามันเปลี่ยนยากนะคะคุณอัลเลน คุณเป็นตัวของตัวเองน่ะดีแล้ว”

“ผมต้องทำยังไงคุณถึงจะเชื่อ” หมอมธุรินเป็นผู้หญิงที่จีบยากที่สุดเท่าที่เขาเคยเจอ เธอเย็นชา และไม่เคยตอบรับอะไรเขา และนั่นทำให้เธอเป็นสิ่งท้าทายสำหรับเสือผู้หญิงอย่างเขา

“ไม่ต้องทำหรอกค่ะ คุณอย่ามาเสียเวลากับฉันเลยนะ กลับไปหาบรรดาสาวๆ ของคุณเถอะ” เธอหันหลังเดินไปได้เพียงก้าวเดียวก็หยุด แล้วหันกลับมา “บางทีคุณอาจอยากเช็ดคราบลิปสติกที่แก้มนะ” หญิงสาวยกยิ้มที่มุมปากนิด แล้วพูดต่อไปว่า “น่าเกลียด”

ลุกซ์รีบเช็ดออก ยังไม่วายมองตามร่างหญิงสาว ใจแข็งจริง แบบนี้สิเขาชอบ ไม่ใช่ว่าเขาไม่พยายาม เขายอมหยุดนิสัยเจ้าชู้ หมู่นี้ก็ไม่ได้ทำตัวเสเพลแล้ว ซึ่งมันอาจจะขัดตัวตนที่แท้จริง นั่นเพราะเขาชื่นชอบที่มีสาวสวยอยู่ข้างกาย ชีวิตเพลย์บอยเจ้าเสน่ห์แสนสุขขี เขาไม่เคยต้องใช้ความพยายามกับผู้หญิงไหนมากเท่านี้เลย พยายามทำตัวดี แต่หมอสาวก็ยังเมินใส่ เมื่อวิธีจริงใจมันไม่ได้ผล อาจต้องใช้เล่ห์กลสักหน่อยแล้วกระมัง คิดแล้วก็นึกสนุก เมื่อเธอไม่ยอมพาเขาไปเจอเพื่อน งั้นเขาเสนอหน้าไปเองก็ได้

หมอมธุรินกลับมาที่โต๊ะ โดยไม่รู้ว่ามีอีกคนตามมา กว่าจะรู้ก็มีเพื่อนสาวของเธอร้องเบาๆ เมื่อลุกซ์ก้าวเข้ามา พร้อมส่งยิ้มโปรยเสน่ห์

“สวัสดีครับสาวๆ”

“คุณอัลเลน เราเจอกันอีกแล้วนะคะ คุณจำฉันได้ไหม เราเคยเจอกันที่โรงพยาบาลไง” เพื่อนสาวคนหนึ่งรีบทักทายชายหนุ่ม และยังมีหลายคนที่ออกอาการปลื้มเขาจนออกนอกหน้า ลุกซ์นิ่วหน้าใช้ความคิดอยู่ครู่หนึ่ง

“อ๋อ จำได้ครับ คุณนี่เอง ถึงว่าหน้าคุ้นๆ” อันที่จริง ไม่ได้คุ้นเลยสักนิด เพียงแต่เขาอยากหาข้ออ้างเพื่อคุยกับพวกเธอต่อ เขายิ่งชอบใจเมื่อเห็นหน้าบูดๆ ของหมอมธุรินคนสวย เธอคงเป็นคนเดียวที่ไม่อยากให้เขามาร่วมวงด้วย ขณะที่คนอื่นกลับดูดี๊ด๊าเมื่อมีหนุ่มหล่อมาร่วมแจม เขาดูเด่นในวงล้อมสาวๆ แค่ส่งยิ้มก็ทำเอาเพื่อนสาวของเธอใจละลาย หากแต่หมอธุรินหงุดหงิด อยากให้เขารีบๆ ไปเสียที และถึงตอนสำคัญที่ยิ่งทำให้เธอโมโหก็คือตอนที่เขาจะปลีกตัวออกไป

“ผมอยากอยู่สนุกด้วยนะครับสาวๆ แต่เพื่อนผมรออยู่ ไว้เจอกันใหม่นะครับ อ่อคุณหมอมารี พรุ่งนี้เรามีนัดกันนะอย่าลืม”

คำที่เขาบอกทิ้งท้ายทำให้เธอถูกเพื่อนกรี๊ดใส่หู เขาจงใจพูดออกมาแล้วยังใช้นิ้วบีบจมูกเธอ ยิ่งทำให้คนอื่นสงสัยในความสัมพันธ์ หมอมธุรินโมโหมาก ทำไมเขาต้องมาพูดต่อหน้าเพื่อนเธอด้วยนะ

“อะไรเนี่ย เธอรู้จักเขาเหรอ แล้วเก็บเงียบเชียว แถมพรุ่งนี้นัดกับเขาด้วย พูดมาให้หมดเลยนะ เธอไปรู้จักเขาได้ยังไง ที่ไหน เมื่อไหร่ฮึ”

“เรื่องมันยาว” หมอมธุรินยิ้มแหยๆ เธอถูกรุมจากเพื่อนสาวดังที่คาดไว้จริงๆ ด้วย

ต้นสายปลายเหตุที่ทำให้เธอต้องมาเกี่ยวข้องกับลุกซ์โดยที่เธอไม่ได้อยากเลย นั่นก็เพราะเกิดเรื่องยุ่งก่อนหน้านี้ เธอถูกเพื่อนสนิทหลอกให้ช่วยปิดบังอาการป่วยของเคลวิน หรือก็คือพี่ชายของลุกซ์ ตอนนั้นเคลวินประสบอุบัติเหตุสูญเสียความทรงจำ และเพราะเซลีนขอร้องแกมบังคับให้เธอปกปิดมันไว้ พอเรื่องแดงขึ้นลุกซ์จับได้ก็เอาเรื่องนี้มาเป็นข้ออ้างให้เธอยอมทำตามความต้องการของเขา มันช่างเป็นอะไรที่ซวยซ้ำซ้อนจริงๆ เธอไม่อยากรับเขาเข้ามาในวงจรชีวิตเลยจริงๆ และยิ่งไม่ชอบที่เขาชอบบีบเธอให้ทำตามด้วย