โซ่รักทัณฑ์อสูร

 

C

 

 “จะทิ้งผมอีกแล้วใช่ไหม ทั้งที่ผมอุตส่าห์จะลืมเรื่องเก่าและพร้อมจะอภัยให้คุณ แต่ทำไมคุณยังเป็นแบบนี้อีก มีหัวใจรึเปล่า รักคนอื่นเป็นไหม พอใจก็ขึ้นเตียง หมดใจก็เดินหนี ทำเหมือนความรู้สึกคนอื่นไม่มีค่า” ตัดพ้อต่อว่าด้วยความเจ็บช้ำ เธอกำลังเหยียบหัวใจเขาให้จมดินเหมือนที่เคยทำ ใจเธอช่างเรรวนยากจะหยั่งถึง ต้องโทษตัวเองที่ใจไม่แข็งพอ เจ็บแล้วไม่จำ มาหลงมารยาของผู้หญิงเหลาะแหละพรรค์นี้

“ขอบคุณนะที่อุตส่าห์จะอภัยให้ฉัน แต่ไม่ต้องหรอก เพราะฉันไม่ได้ทำผิดอะไรจนต้องขอให้คุณอภัย ฉันก็แค่ไม่มีใจให้คุณแล้วเท่านั้นเอง” ทุกคำพูดที่เปล่งออกมาต้องทำด้วยความกล้ำกลืนฝืนใจ การแกล้งรักใครสักคนมันไม่ยาก แต่การต้องเสแร้งว่าไม่รัก ทั้งที่มีเขาอยู่เต็มหัวใจ มันเป็นอะไรที่ทรมาน

“คุณเคยรักผมไหม” ไร้ความคาดหวังในคำตอบ แต่ไหนๆ เจ็บแล้ว ก็ให้มันเจ็บรวดเดียวไปเลย

“ฉันอาจจะเคยรักคุณนะ แต่มันไม่มากพอที่จะทำทุกอย่างเพื่อคุณได้ ตอนที่ตัดสินใจคบกับคุณ สิ่งที่ฉันอยากได้จากคุณไม่ใช่หัวใจ แต่เป็นเงินต่างหาก ตอนนั้นฉันนึกว่าตัวเองจะได้ตกถังข้าวสาร มีความสุขบนกองสมบัติ แต่แล้วแม่กับพี่สาวคุณก็ดันรู้ทันฉันซะนี่ คิดว่าถ้าคบคุณต่อไปคงเสียเวลาเปล่าแน่ ฉันกำลังจะตีจากคุณ ช่างประจวบเหมาะที่พี่สาวคุณยื่นข้อเสนอมาพอดี ฉันคิดแค่ว่ายังดีกว่าเดินออกมามือเปล่า”

“คุณนี่ช่างใจคอเยือกเย็น โลภมากอย่างเห็นแก่ตัว สารเลวดีจริง!” แค่นคำอย่างเดือดดาล เธอช่างกล้าประจานความเลวของตัวเองออกมา สีหน้าไม่สลดทั้งที่ควรอาย

“ค่ะ ฉันยอมรับว่าเลว ใครมั่งไม่อยากได้เงิน คุณก็ปล่อยๆ บ้างเถอะนะ”

“เกตน์สิรีผู้หญิงหน้าไม่อาย คิดว่าทำแบบนี้จะได้อยู่ดีหรือ สักวันคุณจะต้องมาคุกเข่าขอโทษผม!”

                      









                   

















 

โซ่รักทัณฑ์อสูร evelyn www.mebmarket.com “ฉะ...ฉันทำอะไรให้คุณโกรธเหรอ” หยุดต่อว่าแล้วถามกลับ กิริยาเขาเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ตอนอยู่โรงพยาบาลเขายังนุ่มนวลกับเธออยู่เลย ไม่ทันไรทำไมกลับมาทำตัวก้าวร้าวแบบนี้แล้ว“ผมจะโกรธอะไร คิดว่าตัวเองสำคัญขนาดที่ผมต้องใส่ใจหรือ หรือแค่เห็นว่าผมดีด้วยเข้าหน่อยก็หลงระเริง ไม่เจียมตัวซะเลย” วาจาเปล่งออกมาด้วยถ้อยคำที่บาดลึก ในหัวใจเขาคละคลุ้งด้วยโทสะ จึงคิดแต่อยากจะระบายอารมณ์“ทะ...ทำไมคุณ ฉันคิดว่าเรา...” สมองเธอคิดอะไรไม่ทันเลย มันตื้อซะจนจะเปล่งคำพูดยังแทบไม่ได้ นี่เป็นชายคนเดียวกันกับที่โรงพยาบาลรึเปล่า เหตุใดเขาถึงพูดอย่างนี้กับเธอ“คิดว่าเราจะเป็นไง จะกลับมาเป็นเหมือนเดิมเหรอ คิดว่าผมจะยกย่องคุณเป็นเมีย เป็นแม่ของลูกเหรอ ผู้หญิงแบบคุณเนี่ยผมจะหาที่ไหนก็ได้ อย่ามามารยาใส่ผมดีกว่า คิดว่ามาแกล้งเจ็บพร้อมกับบีบน้ำตาแล้วผมจะหลงกลคุณเหรอ ไอ้ที่เมื่อวานร้องห่มร้องไห้อย่างหนัก จริงๆ ก็ไม่ได้เจ็บอะไรเลย พอวันนี้เห็นผมใจดีไปส่งหน่อยก็คิดว่าผมอยากจะคืนดี ช่างหลงตัวเองจริงๆ คนอย่างคุณน่ะมันตอแหล คิดว่าไม่รู้เหรอว่าแกล้งอ่อนแอทำตัวน่าสงสารเพื่อให้ผมใจอ่อนยอมคืนลูก ฝันไปเถอะ จำใส่หัวไว้ ที่ผมให้คุณอยู่นี่ไม่ใช่เพราะพิศวาสคุณ อยู่ได้เพราะบารมีลูกล้วนๆ ถ้าคุณไม่ใช่แม่ออสติน ผมตะเพิดคุณออกไปจากบ้านนานแล้ว” ใส่ความเยาะเย้ยผสมอารมณ์โกรธ บีบมันเข้าด้วยกันแล้วโยนใส่เธอ ให้สาสมกับที่เธอหลอกลวงเขา“ขอบคุณค่ะที่ช่วยเตือนความจำ และขอโทษที่ฉันเข้าใจผิดไปเอง” เธอแข็งไปทั้งร่าง แทบล้มทั้งยืน เจ็บจนจุกอก แม้แต่น้ำตาก็ยังไหลไม่ออก“เข้าใจก็ดี ไสหัวไปให้พ้นๆ เลยไป” ไล่อย่างไม่ใยดี นี่คือผลของการมาล้อเล่นกับความรู้สึกเขา“ค่ะ” เกตน์สิรีหมุนตัวกลับอย่างช้าๆ พยายามก้าวขาให้ออก เขาไล่แล้วไม่อยากยืนอยู่ให้ขวางลูกตาเขา